“Paano mong nagawa sa amin ito, Summer? Pamilya mo kami, pero nagawa mong maglihim sa amin at itago ang totoong sitwasyon mo?” Galit na tanong sa akin ni Winter na may halong sumbat ng tuluyang mawala sa harap namin ang mga bata. Ang mukha nito ay kababakasan mo ng hinanakit. Hindi ko na napigilan pa ang aking mga luha at wala itong humpay sa pagpatak. “I’m so sorry, maniwala ka, hindi ko sinasadya ang lahat, natakot kasi ako sa oras na malaman ni Daddy ang tungkol sa pinagbubuntis ko.” Ani ko sa mahinang tinig, nang maalala ang aking ama ay nakaramdam ako ng lungkot dahil matagal na panahon na rin ang lumipas ng huli kaming nagkita nito. Nang dahil sa pagiging tanga ko sa pag-ibig pati mga magulang ko ay tiniis ko. “Do you think na uupo lang sa isang tabi ang ating ama, at manonood na lang kung paano apihin at saktan ang kanyang anak? Oh, come on, Summer, masyado mong minaliit ang kakayahan ng ating Ama.” Bigla ang pagkabôg ng aking dibdib ng marinig ko ang sinabi ni Winter. Nagtat
Mrs. Zimmer Point of view “Ano ba! I told you not to put it there! Bakit ba ang daming tanga sa bahay na ‘to!” Galit na bulyaw ni Scarlett sa mga katulong, “Crash!” Napaigtad ako ng ihagis nito ang isang mamahaling flower base sa harap mismo ng mga katulong na labis na nahihintakutan sa kanya. Uminit ang ulo ko dahil sa ginawa nito kaya galit na hinarap ko siya. “What is your problem, Scarlett? Bakit ba lagi mo na lang pinag-iinitan ang mga katulong?” Irritable kong tanong habang nakapamewang sa harapan nito. “Because they are stupid! Pinakasimpleng instruction pero hindi pa nila maunawaan.” Mataray na sagot niya sa akin, kung noong una ay nauunawaan ko pa ang bad attitude nito dahil iniisip ko ng dahil ito sa pagkawala ng kanyang anak pero ngayon ay naging malinaw na sa akin ang lahat. Na sadya pa lang m*****a ang babaeng ito. “Kung may problema ka sa sarili mo ay huwag mong ibunton ang galit mo sa mga kasambahay ko!” Nanggagalaiti kong sabi habang pinanglilisikan ito ng mga mata
Halos mapuno ng tao ang malawak na sports complex dahil sa nagaganap na isang programa na pinangungunahan ng mga respetadong tao sa bansa. Isa sa mga pangunahing pandangal ay ang magkasintahan na si Hanz at Scarlett. Kabilang na ang mataas na mga opisyales sa bansa at ang mga officer ng militar na nagmula sa iba’t-ibang division. Hindi magkamayaw ang mga tao sa paligid ng dumating ang ilang mga artista na pinangungunahan ni Hanz Zimmer. Kulang na lang ay himatayin sa sobrang kilig ang mga kababaihan ng masilayan nila ang gwapong mukha nito. Maging ang mga kalalakihan ay hindi maiwasan na tumingin sa magandang mukha ni Scarlett. Halos nasa kanila na ang lahat ng atensyon, wala ng ginawa si Hanz at Scarlett kundi ang ngumiti at kumaway sa mga tao na nasa kanilang paligid. Pagkatapos makipag kamay ni Hanz sa mga opisyales ay tinungo na nila ang mga upuan na sadyang nakalaan para sa kanila. Maingat na inalalayan ni Hanz sa likod si Scarlett upang maayos itong makaupo. Maraming kababaihan
Hanz Point of View “Present, arms!” Pagkatapos ng isang sigaw ay muling nagbago ang posisyon ng mga sundalo at ngayon ang hawak nilang mga baril ay nakaangat na sa lupa. Lumalim ang gatla sa aking noo dahil batid ko na may mali sa mga nangyayari. Labis akong naguguluhan kung bakit ang unang hanay lang ang kumilos. Sabay na napasinghap ang lahat ng itutok ng mga ito ang hawak nilang mga baril sa aming direksyon. Makapigil hininga ang bawat sandali at ni isa ay walang kumilos mula sa kanilang kinauupuan. Ang ilan pa nga sa aking mga kasamahan ay napalunok ng maraming beses, halatang kinakabahan ng husto ang mga ito dahil sa takot na baka biglang pumutok ang mga baril na nakatutok sa amin. Sa palagay ko ay walang kinalaman ang mga ilang officer sa mga nangyayari base na rin sa kanilang mga reaksyon. Ang ilan pa sa kanila ay dumilim ang mukha na halatang hindi nagustuhan ang ginawa ng mga sundalo. Hindi ako natatakot sa mga baril na nakatutok sa akin ngunit ang mas ikinagulat ko ay
Summer’s Point of view Nagtataka na sinundan ni Hanz ang tinitingnan ni Summer mula sa kanyang likuran. Paglingon niya sa kanyang likuran ay sumalubong sa kanyang paningin ang namumulang mukha ni Scarlett. Para itong isang dragon na anumang oras ay magbubuga ng apoy. Nanlilisik ang mga mata nito dahil sa matinding galit. Maya-maya ay nagsimula na itong humakbang palapit sa kanilang kinatatayuan. “Malandi kang babae ka! Pati asawa ko ay balak mo pang akitin?” Nanggagalaiti sa galit na sabi ni Scarlett habang dinuduro ako nito ng kanyang daliri. Habang nag-uusap kami ni Hanz kanina ay nakita ko si Scarlett na naglalakad patungo sa aming direksyon. Kaya ng halikan ako ni Hanz sa mga labi ay sinadya kong tumugon upang masaksihan niya ang lahat. Wala akong pakialam sa galit nito ngunit ang marinig sa mismong bibig niya na asawa na pala nito ang dati kong asawa ay tila tinaga ng gulôk ang puso ko. Dahil matinding sakit ang dulot nito sa akin. Paano ko pang tutuparin ang nais ng aking ama
Hindi na mabilang sa mga daliri kung ilang beses na tinatawagan ni Scarlett ang number ni Hanz kaya naman nagsisimula ng uminit ang kanyang ulo. “Answer my call!” Nanggigigil niyang sabi habang naghihintay na may sumagot mula sa kabilang linya. Ilang araw ng hindi umuwi si Hanz sa Villa kaya ganun na lang ang galit ni Scarlett. Maya-maya ay padabog siyang tumayo, dinampot niya ang susi ng kotse na nakapatong sa ibabaw ng maliit na lamesa. Halos hindi na maipinta ang kanyang mukha kaya ng makita siya ng mga katulong ay kaagad na nagsiyukuan ang mga ito. Kita ang takot sa kanilang mga mukha na baka sila naman ang pagbuntungan ng galit nang malditang si Scarlett. Walang pakialam na lumabas ng bahay si Scarlett at sumakay sa kanyang sasakyan. Matapos ang mahigit kalahating oras ay huminto ang kanyang kotse sa tapat ng isang gusali kung saan ay naroroon ang condo ni Hanz. Pagdating ni Scarlett ay kaagad siyang nag door bell. Makalipas ang dalawang minuto na paghihintay ay bumukas ang p
“My Lord, ipagpatawad mo dahil hindi ko nagawa ang nais mo. Hindi ako nagtagumpay na makuha ang kumpanya ng mga Zimmer. Ayon sa ating mga tauhan ay may sumabutahe sa mga plano n’yo. Dinoble niya ang perang inaalok mo sa pamilyang Zimmer kaya sa kanya napunta ang kumpanya. Bukod pa run ay binili rin niya ang lahat ng shares ng mga board member. Sa madaling salita ay pag-aari na ng taong ito ang buong kumpanya.” Nang marinig ni Mr. Cedric Hilton ang mahabang paliwanag ni Mr. Ross ay nagpakawala ito ng isang marahas na buntong hininga. Pagkatapos magreport ni Mr. Ross ay kaagad itong lumabas ng kanyang opisina.Nahulog sa malalim na pag-iisip si Cedric , maya-maya ay tumayo siya at dinampot ang isang maliit na baso na may lamang alak. Lumapit siya sa glass wall at tahimik na pinagmasdan ang magandang tanawin na nasa kanyang harapan habang mahinang inaalog ang maliit na baso.. Umangat ang kamay niya na may hawak na baso at mula sa katawan ng baso ay tila nakikita niya ang mukha ng taong h
“Summer?” Hindi makapaniwala na sambit ni Hanz, sa pangalan ng kanyang asawa. Napatda sa kanyang kinauupuan si Ginang Zimmer habang nakatitig sa mukha ng kanyang manugang. Halos hindi na niya namalayan na kanina pa nakaawang ang kanyang bibig. Kung iyong susuriin ang expression sa mukha ng lahat ay parang akala mo’y nakakita ng multo ang mga ito. Nanatiling tahimik at nagmamasid lang si Mr. Zimmer mula sa kanyang kinauupuan. Katahimikan... Tanging mga yabag lang ni Summer ang naririnig sa loob ng silid na kanilang kinaroroonan. Wala ni isa man sa kanila ang nangahas na magsalita, hanggang sa huminto si Summer sa pinakang sentro ng mahabang lamesa. Nang mga sandaling ito ay may kung anong damdamin ang bumalot sa puso ni Hanz. Parang gusto niyang sugurin ng yakap ang kanyang asawa ngunit hindi niya magawa dahil iniisip niya na siguradong ay labis siyang kinamumuhian nito. “Please, take your sit, ano ang maipaglilingkod ko sa inyo?” Walang buhay na tanong niya sa pamilya ng kanyang asa
“My God, Maurine! Dalawa na ang anak mo pero ni isa sa mga ama nila ay hindi mo kilala!? Paano kang nabuntis ng hindi mo nalalaman!?” Mga katanungan na hindi alam kung paano sasagutin ng dalagang si Maurine. Walang siyang hinangad kundi ang makatapos ng pag-aaral at makatulong sa kanyang kapatid. Subalit hindi niya sukat akalain na mangyayari sa kanya ang mga nababasa lamang niya sa mga novela. One night stand, not once but twice, dahilan kung bakit sa murang edad ay naging dalagang ina si Maurine Kai Ramirez. Ang masaklap, wala siyang pagkakakilanlan sa mga lalaking nakabuntis sa kanya. Hanggang sa natuklasan niya na ang ama ng panganay niyang anak ay ang CEO na si Andrade Quiller Hilton ang kakambal ni Storm Hilton. Naiskandalo ang CEO ng Steel Quiller Corp. dahil sa biglang pagsulpot ng mag-ina, ngunit mariǐng itinanggi ng binata na hindi siya ang ama ng anak ni Maurine. But for the sake of his name ay kinuha niya ang mag-ina pero para gawing katulong ang dalaga sa sarili ni
Click! Click! Click! “Nice one, Maurine!” Anya ng photographer na walang humpay ang pagkuha sa akin ng litrato. Kasalukuyan akong nakaupo sa isang upuan at ibinibigay ang lahat ng makakaya upang maging maganda at kaakit-akit sa mga larawan. Suot ko ang isang red two piece habang panay ang pose ko ng iba’t-ibang posisyon. “Wow, pare ang ganda n’yan.” Narinig kong sabi ng isang lalaki. Pero, hindi ko na ito pinansin pa basta nag-concentrate lang ako sa pagpopose. Maya-maya ay biglang lumapit sa akin ang kaibigan kong si Pauline at inabot sa akin ang isang puting roba. “Mukhang type ka ni boss Felix ah, mag-iingat ka.” Pabulong na sabi nito sa akin habang tinutulungan ako nito na maisuot ang roba sa katawan ko. “Excuse me, hindi ko type ang matandang ‘yun, nandito ako para magtrabaho hindi para pumatol sa isang matandang uhugin na.” Natatawa kong sagot kaya natawa rin sa akin ang kaibigan kong ito na siya ring tumatayong assistant ko. “Kailangan ka ng manager mo sa opisina. Hinihint
“I-I can’t believe this, I’m a father now?” Nanlalaki ang mga mata habang nakapako ang mga mata nito sa aking tiyan. Nagulat pa ako ng bigla niya akong halikan sa labi at mas mahigpit pa sa nauna ang yakap na ginagawa niya sa akin ngayon. Umiiyak na gumanti ako ng yakap habang paulit-ulit na sinasabi ang katagang, “I’m sorry…” “Sssshh… it’s okay, I understand, kasalanan ko naman talaga ang lahat.” Ani nito habang patuloy na pinapatakān ng pinong halik ang buong mukha ko. Maya-maya ay lumuhod siya sa harapan ko at masuyong h******n ang aking tiyan. “Dad! Look, I’m a father now! May anak na ako.” Buong pagmamayabang na pahayag ni Xavien na parang akala moy bata na binigyan ng isang malaking regalo. Natawa ang mga tao sa aming paligid habang ang ina ni Xavien ay umiiyak dahil sa labis na kasiyahan para sa kanyang anak. “It’s triplets.” Pag-aanunsyo ko na siyang ikinasinghap ng lahat at tulad ni Xavien ay umawang din ang bibig ng mga tao sa aming paligid. “Oh my God! Thank you so mu
Mula sa isang malawak na hardin ng hotel ay tahimik na nagaganap ang isang kasalan. Tanging mahahalagang mga panauhin at miyembro ng pamilya nang mga ikakasal ang umattend para sa engrandeng kasalan na ‘to. “Habang isinasagawa ang seremonya ng kasal ay tahimik sa kabilang bahagi ang magkakapatid na Hilton. Ang atensyon ng lahat ay nasa unahan kaya walang nakapansin sa pagdating ko. “Ikaw Cristina, tinatanggap mo ba ang lalaking ito bilang iyong asawa”- “Itigil ang kasal!” Matigas kong sigaw habang matalim na nakatitig sa mga taong ikinakasal. Parang iisang tao na lumingon ang lahat sa direksyon ko. Nanlaki ang kanilang mga mata ng makita ako, bakas ang labis na pagkagulat sa kanilang mga mukha. Kahit hirap na hirap ako dahil sa laki ng aking tiyan ay pinilit ko pa ring makalakad ng maayos upang makalapit sa unahan. Isang nakamamatay na tingin ang ibinato ko sa groom na ngayon ay nakaawang ang bibig nito habang nagpalipat-lipat ang tingin nito sa mukha ko at sa malaki kong tiyan.
Miles Point of view “Lumitaw ang matamis na ngiti mula sa aking mga labi ng masilayan ko ang pinakamagandang tanawin na nakita ko sa buong buhay ko. Ang paglubog ng araw, nandito ako ngayon sa may dalampasigan, nakaupo sa isang malaking tipak ng bato habang nag-aabang sa paglubog ng haring araw. Ramdam ko ang bawat halik ng alon sa aking mga paa at ibayong ginhawa ang hatid nito sa aking pakiramdam. Kasamang inililipad palayo ng malamig na simoy ng hangin ang lahat ng mga alalahanin ko sa buhay kaya kay gaan ng pakiramdam ko sa tuwing nandito ako sa tabing dagat. Sinundan ng aking tingin ang mataas na paglipad ng mga ibon. Minsan, iniisip ko na sana ay ibon na lang ako, malayang nakakalipad kahit saan nila naisin ng walang iniisip na anumang problema. Sa loob ng ilang buwan na lumipas ay ito na ang nakagawian ko, ang tumambay sa dalampasigan at mag-abang kung kailan lulubog ang haring araw. Sa tuwing ginagawa ko kasi ito ay na-nanariwa ang mga alaala nung mga panahon na kasama
“Oh, my god, Xavien!” “Shit! Stop it, Xavien!” Halos sabay na sigaw ni Mrs. Lexie Hilton at ng asawa nitong si Cedric Hilton. Maging ang kapatid niya na si Andrade ay labis na nagulat sa eksena na kanilang nadatnan sa loob ng opisina ni Xavien. Mabilis na lumapit ang tatlo. Mula sa likuran ay mahigpit na niyakap ni Andrade si Xavien saka pwersahan na hinila ito palayo. Habang ang ama nilang Cedric ay mahigpit na kinapitan ang braso ng anak at pilit na tinanggal ang kamay nito sa leeg ng babae. Nahirapan pa sila bago tuluyang nailayo si Xavien mula sa babae, nanghihina na bumagsak ang babae sa sahig habang naghahabol-hininga. Masuyo namang hinagod ng kanilang ina ang likod ng babae at matinding takot ang makikita sa mukha ni Mrs. Hilton dahil sa labis na pag-aalala. “What’s wrong with you!?” Nakapamewang na bulyaw ni Cedric sa kanyang anak na tila wala sa katinuan. Nasasaktan siya sa itsura ng kanyang anak dahil napakalayo na nito sa dating makulit at masayahing si Xavien. “Let
“Ahhhh! “Crash!” Halos maglupasay ako sa sahig habang humahagulgol ng iyak. Hindi ko na alam kung ilang oras na akong nagwawala dito sa loob ng condo ko. Wala ng natira ni isang matinong gamit, lahat wasak! Kung gaano kagulo at kadilim ang aking condo ay ganun din ang buhay ko! For me, my life is useless! Everything that I have is nothing, because Miles is my everything to me. “Ahhhh! Ahhhh…” halos mamaos na ako dahil sa walang humpay na kakasigaw, na kulang na lang ay mapatid ang mga litid ko. Gusto kong isigaw ang sakit. I don’t care kahit nag mukha na akong bakla sa harap ng pamilya ko! I don’t even care kahit mawalan na ako ng dignidad dahil sa pagkaka-lugmok mula sa matinding sakit. B-because I love her! I love her so much… Six months have passed since Miles suddenly disappeared. Walang sinuman ang nakakaalam sa kinaroroonan nito even her family. Nagising na lang sila kinaumagahan na wala na si Miles sa sarili nitong silid, maging ang mga importanteng gamit ng dalaga.
“Paglabas ko sa elevator ay tumambad sa akin ang isang magulong eksena. Ang secretary ni Xavien habang nakikiusap sa dalawang babae na tumigil na sa pag-aaway. Sinisikap na paalisin ng secretary ang dalawang babae ngunit nahirapan siyang gawin ito dahil nag-aaway na ang mga ito. “What happened here?” Seryoso kong tanong kaya napunta sa akin ang atensyon ng nilang lahat. Napansin ko na natigilan ang secretary ni Xavien, ang ekspresyon ng mukha nito ay wari moy nakakita ng multo. “M-Ma’am?” Ani nito na hindi ko pinapansin dahil ang mga mata ko ay nakapako sa dalawang babae na natigil sa pagpapalitan ng maaanghang na salita. Maganda naman ang mga ito kaso sa kapal ng make up nila, para sa akin nagmukha tuloy silang payaso. Halos makita na rin ang kanilang mga singit dahil sa masyadong liberated nilang pananamit. Sabay pa na lumingon sa akin ang dalawang babae, ngunit sa talim ng tingin ng mga ito ay kulang na lang bumulagta ako sa sahig. “Huh? Don’t tell me, isa ka rin sa mga na
Xavien Point of view “Naalimpungatan ako ng maramdaman ko na sumiksik sa akin ang mainit na katawan ni Miles. Isang matamis na ngiti ang lumitaw sa mga labi ko ng sa pagmulat ng aking mga mata ay sumalubong sa aking paningin ang maganda at maamong mukha ng aking nobya. Isa ito sa mga gusto kong maranasan tuwing gigising sa umaga. Buong pagsuyo na niyakap ko siya ng mahigpit habang mariin na nakalapat ang aking mga labi sa ulo nito. “I love you...” ito ang paulit-ulit na sinisigaw ng puso ko. Habang nilalasap ang sarap sa pakiramdam ng pagkakalapat ng aming mga hubad na katawan. “Xav, I think tanghali na, marami ka pang appointment ngayong araw na ito at hindi mo pwedeng ikansela ang mga ‘yun.” Ani nito sa inaantok na boses. She’s right at kahit labag sa kalooban ko napilitan na rin akong bumangon. Nagtaka ako ng hindi siya kumilos at nanatili lang ito sa kanyang posisyon. “Sweetheart, are you okay?” Nag-aalala kong tanong, bago sinalat ang noo nito. Nakahinga ako ng maluwag ng