"Emeged girl... Masakit... Aw aw aw/"
"Easy, Carla. Malapit na!"
"Wait for me! Eto na!"
"Aray! Naiipit ako!" hiyaw ko. Habang sila, patuloy sa pag hawak sa akin. At pilit na sinusuot sa akin 'yung damit na kulang sa tela.
"Ipasok mo kase 'yan, Carla."
"Jeske lord nemen oh! It's so sikip nemen."
"Bilisan mo kase."
"Eto na nga!"
"Emeged done na me!"
Pawis na pawis ako ng matapos sila. Ehem! Don't get us wrong. Binibihisan lang nila ako ng sapilitan.
Ang sakit ng likod ko ka inis! Agad nila akong inalaayan upang makatayo. Pakiramdam ko binugbog ako.
"Emeged girl! You are so pretty like me," tili ni Carla at hinampas pa ako. Naka busangot na hinimas ko 'yung balikat ko na hinampas niya. Nag peace sign lang siya at nag flying kiss pa.
"So whats next?" tanong ni Estella. Sabay tingin sa akin mula ulo hanggang paa na waring isa siyang high-tech na scanner. Jusko! Hindi ko gusto ang susunod na magaganap. Kinukutuban ako ng masama.
"The last…," malumanay na bulalas ni Shaira habang nasa kabilang gilid ko at naka hawak sa baba niya na halatang may na isip na gagawin. Huhu!
"Make up!" sabay-sabay na sabi nila.
"Argh! Ayusin nyo lang!"
Pagsuko ko dahil alam ko naman na hindi ako mananalo sa kanila, baka mabugbog lang ang kawawa kong katawan. Tatlo sila, isa lang ako idagdag mo pa na mas malaki ang katawan nila kumpara sa katawan ko.
Hinila na agad ako ni Estella at sinimulan ng gawin ang ritual nila sa akin. Nakapikit lang ako at hindi dumidilat. Ayokong makita ang mga ngisi nila. Mas kikilabutan lang ako.
After I don't know how many minutes na tapos na din sila sa pag aayos sa akin. Pag ako talaga nag mukhang tanga sa ginawa nila. Nako!
Sabagay, matagal na akong nag mukhang tanga. Ay! Tanga na pala talaga. Tanga na nga nagpakatanga pa lalo. 'Di ba? Triple dumb.
"Tadah!" sabay sabay na usal nila sabay pihit sa katawan ko paharap kung saan. Napamulat ako at 'yung naka simangot kong mukha ay naplitan ng ngiti at the same time pait.
Alam ko namang lalabas ang tunay na ganda ko once na maayusan ako. Pero,
may naalala kase ako. Isang napaka pait na ala- ala. Tama na nga. Hays! Masakit na. Ayoko nang balikan pa ang mga nakaraan na nangyari sa buhay ko. Tapos na iyon... pero bakit dito sa kalooban ko parang kahapon lamang nangyari at pakiramdam ko'y paulit ulit na nangyayari.
Nag-iwas ako ng tingin sa salamin at ngumiti sa kanila para mapigilan ko ang mga luhang nagbabadyang pumatak sa mga mata ko.
"Tara na! Let's enjoy the night," sabay sabay nilang hiyaw. Pinuri pa nila ako ng paulit- ulit na parang mga sirang plaka na ewan.
At isang damakmak na pictures slash groupy ang ginawa namin sa loob ng sasakyan ni Carla bago kami makarating sa bar.
Naghahagikgikan habang nag haharutan nang pumasok kami sa loob ng bar. Hinarang pa nga kami ng mga bouncer sa labas pero ako ang hinarap nila. Agad na pinakita ko ang I.D ko pati rin ang kanila. At naka pasok na kami, akala ko'y kung ano na.
Bawat madadaanan namin na kalalakihan ay sinisipulan kami. May ilan pang tinatawag kami at pilit na pinapasama sa mga table nila. I just ignored them. Nakakasawa na 'yung sa una bibigyan ka ng atensyon pero sa huli iiwan ka rin lang. In short, trial card lang.
Dumiretso agad kami sa may vacant seat, good for six person kahit apat lang kami. At nagsimula ng magpakasasa sa alak. Kwentuhan sila ng kwentuhan tungkol sa mga lalaki echetera. Habang ako tango lang ng tango at umiinom. Hindi ko din naman sila masyadong marinig dahil sobrang maingay. Natural BAR 'to.
"Lesh dansh guys! Enjoy natin 'to!"
Lasing na aya ni Carla. Tumayo din agad silang tatlo at inaya pa nila ako pero hindi ako sumama. Bukod sa nahihilo na ako, baka may maalala na naman ako. It feels like everything around me reminds me of him na maski nadudurog ng puso ko.
Tuloy-tuloy lang ako sa pag tungga ng alak hanggang sa maka-alis sila Estella at hindi alintana ang ingay sa paligid. Gusto kong lunurin ang sarili ko. Parang mas maganda kung lumangoy na rin ako sa alak.
Nang biglang may kung sino ang umupo sa harapan ko. Lumapit pa siya sa akin, sa tapat mismo ng tenga ko at bumulong. Ramdam na ramdam ko iyon ngunit hindi ko maaninag ang kanyang mukha dahil na rin sa tama ng alak sa akin.
"Hi miss, wanna join me?" pa anyaya niya. Umiling agad ako.
Nang bigla niyang hilahin ang braso ko. Pipiglas na sana ako ng maramdaman kong parang umikot ang sikmura ko hanggang sa nag suka na ako. Naramdaman kong napabitaw siya sa pag kakahawak sa akin.
Napahawak pa ako sa bibig ko at pilit na pinipigilan ang pag suka. Pakiramdam ko pati bituka ko ay gusto ko ng isuka. Isabay mo pa na sobrang umiikot na ang paningin ko. Sobrang labo na rin ng mga nakikita ko.
"Shit! Are you okay?"
"Hey miss...."
"Let her go or I'll kill you!"
Isang pamilyar na tinig ang naulinigan ko. Sa kabila ng pagkahilo at ingay sa paligid hindi ko alam kung nagha-hallucinate ba ako.
Basta ang alam ko lang, gusto ko ng matulog at magpahinga. Akala ko'y kayang tanggalin ng alak ang sakit at mga ala-ala... Hindi pala, parang mas lumalala lang.
"Shut up a**hole! Get lost! Now!."
It's painfull. Hearing his voice even though this place is so loud. Even the liquor can't hide the pain and memories I had. I thought getting drunk is the best way to forget all the painful memories. It's all a lie. Just like my life right now.
I want to rest. Please let me rest.
Then I felt my own body collapsed. Later on I felt someone's presence, holding me and carrying me. Or Am I floating?
I have wings now. Am I in heave?
Wait....
This smell... It's his.
I tried to open my eyes but I still can't see anything. Everything is blurry, and my head's spinning.
"Are y
ou my husband?" I murmured before darkness enveloped my whole system.
(TO BE CONTINUED...)
Shane Mysti Roque (POV)"Are you happy, Wife?"Naiiyak ako. Ginawa niya talaga 'to para sa akin. After two months of being together ngayon lang siya nag-effort para makasama ako.He made a dinner date na siya mismo ang nag set up. May balloons na may pictures naming dalawa, tapos nagpe- play 'yung favorite song namin na MINAMAHAL by: Sarah Geronimo."Gina.. Sniff... Ginawa .. Sniff.. mo talaga to.... Sniff…" umiiyak na sabi ko sa kanya. He then hugged me. "Shhh! Don't cry. I want you to be happy. Please smile, wife." Pagsusumamo niya na lalong nagpa-iyam sa akin. It's been 8 weeks since we've been together."I love you, Zeke. Thank you for everything.""Misty, gising ka na ba?""Girl, nandito kami. Ano ba nang yayari sa'yo?"Minulat ko ang mga mata ko at nabungaran ko sila Estella, Shaira at Carla na naka-upo sa gilid ng kama ko."Anong nangyari?" takhang tanong ko. Agad ko ding pahid sa mga luha sa mata ko. Bakit ako umiiyak? Why? Dahil ba sa panaginip ko? Nagpa- flash back na nam
Shane Mysti Roquel (POV)Hindi ko alam kung gaano katagal ba ang pagtatalo ng dalawa ng dahil lang sa hotdog. Buti na lang at bumalik galing kung saan si Carla at may bitbit na sandamakmak na Jolly hotdog. Ayun, tumigil rin ang dalawa. Laking pasasalamat ko talaga at bumalik si Carla. Buti pa siya bumalik samantalang 'yung iba, umalis na nga ng walang pasabi hindi na rin bumalik."Pero curios talaga ako," biglang usal ni Estella out of nowhere. Natigilan tuloy ako sa ginawa kong pag pe- pedicure ng kuko ko. Bigla kase naglabas si Carla ng mga cutics kanina at kesa ma out of place ako sa kanila. Naki linis na rin ako ng mga kuko ko."Parati ka namang curious, girl. Alaws na bago," segunda ni Carla sabay irap nito at flip ng imaginary long hair niya."Loka loka! Napapaisip lang kasi ako kung sino ba 'yung mga lalaking nag aagawan sa ating dilag na si Mysti. 'Di ba kayo nagtataka? Parang may something?" pahayag pa ni Estella at nangalumbaba sa harapan ko.Umiling-iling ako ng pati sina S
Shane Mysti Roquel (POV)♪ Even if the stars and moon collide,I never want you back into my life,You can take your words and all your lies,Ooh ooh ooh... I really don't careOoh ooh ooh... I really don't care ♪Nagising ako dahil sa tunog ng alarm ko. Pinatay ko naman agad ito at sabay na umunat habang naghihikab. Tapos na din ang 1 week leave ko na wala man lang akong napala bukod sa pamamalagi rito sa apartment ko. Sumaya nga ako kasama ang mga bugok na kaibigan ko ng isang linggo pero panandalian lang naman.Tumayo na ako mula sa kama at nagsimulang mag asikaso para pumasok sa trabaho.Masaya nga pero hindi naman pang habang buhay. Sabagay, lahat naman ng kasayahan may hangganan at may kaakibat na pighati at kalungkutan.Ang hirap pala talagang mag move on. Lalo na kung ang kakalimutan mo ay ang taong bumuo ng buhay mo, ang nagbibigay saya sayo at ang tao na hanggang ngayon ay mahal mo.Dahil sa mga isipin kong iyon ay hindi ko na namalayang tumutulo na pala ang mga luha sa mata
7:10 na. First time ko ma late. Hays!Nag mamadali kong pinindot ang button ng elevator ang kaso, nasa 18th floor pa 'yung elevator. Tapos 'yung iba naman nasa pinaka tuktok pa. Argh. No choice kailangan kong takbuhin slash akyatin ang hagdan. 12th floor pa man din 'yung office namin. Arg! Grabe ang taas nun.Hinihingal na ako kakatakbo at akyat ng hagdan pero patuloy pa rin ako. Kainis! Hanggang kelan ba ako mag papakahirap? Sawa na ako.5th floor6th floor7th floor8th floor9th floor10th floor11 floorAt last, 12th floor. Kaya mo ito Shane Mysti Roquel. Wala ka namang hirap at sakit na dinanas na hindi mo kinaya. Isa lang naman ang hindi mo kinaya, ang pag kawala niya. Hay nako Shane! Ngayon mo pa ba iisipin 'yan? Kung kailan nasa alanganin ka na naman.7:30 am na at saktong nasa 12 floor na ako. Napaka tahimik. Malamang, office hours na. Naka yuko at hingal na hingal ako habang naka hawak sa tuhod ko ng makarating ako sa floor ko."Another late employee, but worst you're.... 32
Shane Mysti Roquel (POV)"Long time no talk, Misis Harmes," rinig kong bati niya atsaka siya humarap sa akin.Sobrang nagulat ako. At pakiramdam ko ay nanlalamig ang buong katawan ko. Para bang may hinugot na punyal sa dibdib ko at isinaksak ito muli. Hindi ako nakakibo. Ramdam ko takot ng dahil lang sa mga salitang sinabi niya.Titig na titig ito sa akin. Napalunok ako. Sino ka ba Sabrina Mae Cassue? Gusto ko 'yon itanong sa kaniya ngunit wala akong lakas ng loob upang tanungin siya."I-I'm so-sorry, M-ma'am but I-I'm not Misis Ha-Harmes," utal na sabi ko. Ramdam ko ang panginginig ng mga kamay ko. Hindi ko alam pero sobrang na tetense ako.Napayuko naman ako ng biglang tumaas ang kilay niya sa gawi ko. Totoo nga, may impact pa din talaga sa akin at sa buong pag sistema ko si Zeke. My one and only ex-husband. Akala ko, naka move on na ako, akala ko ok na ako at akala ko lang pala ang lahat ng iyon."Okay, Sasa. Congrats again on your wedding. I'm sorry if I can't attend. I'm kind of b
Siguro nakaranas din si ma'am nang ganong nakaraan. Sabagay, madalas naman ay babae na lang palagi ang masasaktan. Napaka unfair talaga ng mundo. Kung sino pa ang mahihina sila pa parati ang sinasaktan. Kahit alam nila na wala kaming kalaban laban ay patuloy pa rin nila kaming pinapahirapan."Bakit naging taken kana ba, Shane?" tanong niya. Natigilan pa ako saglit ng tawagin niya ako sa first name ko. Feeling ko tuloy close na kami."Ma'am, sa ating dalawa lang po ito ah? Ang totoo po kase masalimuot po ang first relationship ko at ayun rin po ang huli. Kaya i promise niyo po, Ma'am na secret lang po natin 'to. Pangako ko rin po na pag igihan ko sa trabaho," pangungusap ko.Tumango- tango siya at umayos ng upo."Of course. I told you that this is a private matter. And can you just call me Sab? 'Di ako sanay ng Ma'am," ani niya.Nakahinga naman ako ng malalik atsaka ko siya sinagot, "Thank you po Ma'am.""I told you, just Sab at 'wag mo na ako i po at opo. Feeling ko tuloy ang tanda ko
Shane Mysti Roquel (POV)"Careful, my Baby, baka madapa ka.""A-hi-hi-hi, habulin mo ako, Mommy. Ahihihi.""No... No, stop Baby! No!""Good bye, Mommy.""No!"Napabalikwas ako ng bangon mula sa kama. What was that dream? Pawis na pawis at hinihingal ako na para bang galing ako sa pagtakbo. Hindi ko alam kung anong klaseng panaginip iyon pero pakiramdam ko ay binangungot ako.Ipinilig ko ang ulo ko at mariing pumikit upang pakalmahin ang sarili ko. It's just a nightmare. Pilit na tinatatak ko sa isip ko.Hanggang sa hindi ko na namalayang umiiyak na naman pala ako. Kahit anong gawin ko hindi ko magawang takasan ang mga ala-ala sa nakaraan ko. Bakit ba masakit pa rin? Ang tanga ko kase. Napaka tanga ko. Kung hindi sana ako nag paka gaga edi sana, masaya ako ngayon kahit paano."I'm tired…," humihikbi na usal ko.Muli akong humiga sa kama ko at sinubsob ang mukha ko sa unan. Bakit ba patuloy akong ginugulo ng nakaraan ko? Bakit ba hindi ito nag sasawang saktan ako araw-araw? Samantalang a
I am Shane Mysti Roquel. Twenty- two years old. I'm a half british and half filipino. 'Yung Mom ko ang British at 'yung Dad ko naman ang Filipino.Gusto ko lang ikwento sa inyo ang nangyari sa buhay ko. Though, masakit 'man at masaklap pero wala naman akong magagawa. Ang naka- tadhanang mangyari ay mangyayari kahit na iwasan ko man.Kung pwede nga lang ibalik ang nakaraan kung saan walang problema baka matagal ko ng ginawa at baka hindi ganito masalimuot ang buhay ko ngayon.Sa buong buhay ko naging masaya ako nung mga panahong kasama ko pa ang pamilya ko at ang mga kaibigan ko. Halos hindi ko na nga matandaan kung kailan 'ang huli na naging masaya ako. Until trials and disaster came into our life.I was once a very happy girl, pero hindi na ngayon. When I lost my Mom and Dad my life changed. Then it continues, when all my friends are gone. I thought I could count on them when I'm down but the truth is I can't and I couldn't.Mom died when I was thirteen years old dahil sa panganganak
Shane Mysti Roquel (POV)"Careful, my Baby, baka madapa ka.""A-hi-hi-hi, habulin mo ako, Mommy. Ahihihi.""No... No, stop Baby! No!""Good bye, Mommy.""No!"Napabalikwas ako ng bangon mula sa kama. What was that dream? Pawis na pawis at hinihingal ako na para bang galing ako sa pagtakbo. Hindi ko alam kung anong klaseng panaginip iyon pero pakiramdam ko ay binangungot ako.Ipinilig ko ang ulo ko at mariing pumikit upang pakalmahin ang sarili ko. It's just a nightmare. Pilit na tinatatak ko sa isip ko.Hanggang sa hindi ko na namalayang umiiyak na naman pala ako. Kahit anong gawin ko hindi ko magawang takasan ang mga ala-ala sa nakaraan ko. Bakit ba masakit pa rin? Ang tanga ko kase. Napaka tanga ko. Kung hindi sana ako nag paka gaga edi sana, masaya ako ngayon kahit paano."I'm tired…," humihikbi na usal ko.Muli akong humiga sa kama ko at sinubsob ang mukha ko sa unan. Bakit ba patuloy akong ginugulo ng nakaraan ko? Bakit ba hindi ito nag sasawang saktan ako araw-araw? Samantalang a
Siguro nakaranas din si ma'am nang ganong nakaraan. Sabagay, madalas naman ay babae na lang palagi ang masasaktan. Napaka unfair talaga ng mundo. Kung sino pa ang mahihina sila pa parati ang sinasaktan. Kahit alam nila na wala kaming kalaban laban ay patuloy pa rin nila kaming pinapahirapan."Bakit naging taken kana ba, Shane?" tanong niya. Natigilan pa ako saglit ng tawagin niya ako sa first name ko. Feeling ko tuloy close na kami."Ma'am, sa ating dalawa lang po ito ah? Ang totoo po kase masalimuot po ang first relationship ko at ayun rin po ang huli. Kaya i promise niyo po, Ma'am na secret lang po natin 'to. Pangako ko rin po na pag igihan ko sa trabaho," pangungusap ko.Tumango- tango siya at umayos ng upo."Of course. I told you that this is a private matter. And can you just call me Sab? 'Di ako sanay ng Ma'am," ani niya.Nakahinga naman ako ng malalik atsaka ko siya sinagot, "Thank you po Ma'am.""I told you, just Sab at 'wag mo na ako i po at opo. Feeling ko tuloy ang tanda ko
Shane Mysti Roquel (POV)"Long time no talk, Misis Harmes," rinig kong bati niya atsaka siya humarap sa akin.Sobrang nagulat ako. At pakiramdam ko ay nanlalamig ang buong katawan ko. Para bang may hinugot na punyal sa dibdib ko at isinaksak ito muli. Hindi ako nakakibo. Ramdam ko takot ng dahil lang sa mga salitang sinabi niya.Titig na titig ito sa akin. Napalunok ako. Sino ka ba Sabrina Mae Cassue? Gusto ko 'yon itanong sa kaniya ngunit wala akong lakas ng loob upang tanungin siya."I-I'm so-sorry, M-ma'am but I-I'm not Misis Ha-Harmes," utal na sabi ko. Ramdam ko ang panginginig ng mga kamay ko. Hindi ko alam pero sobrang na tetense ako.Napayuko naman ako ng biglang tumaas ang kilay niya sa gawi ko. Totoo nga, may impact pa din talaga sa akin at sa buong pag sistema ko si Zeke. My one and only ex-husband. Akala ko, naka move on na ako, akala ko ok na ako at akala ko lang pala ang lahat ng iyon."Okay, Sasa. Congrats again on your wedding. I'm sorry if I can't attend. I'm kind of b
7:10 na. First time ko ma late. Hays!Nag mamadali kong pinindot ang button ng elevator ang kaso, nasa 18th floor pa 'yung elevator. Tapos 'yung iba naman nasa pinaka tuktok pa. Argh. No choice kailangan kong takbuhin slash akyatin ang hagdan. 12th floor pa man din 'yung office namin. Arg! Grabe ang taas nun.Hinihingal na ako kakatakbo at akyat ng hagdan pero patuloy pa rin ako. Kainis! Hanggang kelan ba ako mag papakahirap? Sawa na ako.5th floor6th floor7th floor8th floor9th floor10th floor11 floorAt last, 12th floor. Kaya mo ito Shane Mysti Roquel. Wala ka namang hirap at sakit na dinanas na hindi mo kinaya. Isa lang naman ang hindi mo kinaya, ang pag kawala niya. Hay nako Shane! Ngayon mo pa ba iisipin 'yan? Kung kailan nasa alanganin ka na naman.7:30 am na at saktong nasa 12 floor na ako. Napaka tahimik. Malamang, office hours na. Naka yuko at hingal na hingal ako habang naka hawak sa tuhod ko ng makarating ako sa floor ko."Another late employee, but worst you're.... 32
Shane Mysti Roquel (POV)♪ Even if the stars and moon collide,I never want you back into my life,You can take your words and all your lies,Ooh ooh ooh... I really don't careOoh ooh ooh... I really don't care ♪Nagising ako dahil sa tunog ng alarm ko. Pinatay ko naman agad ito at sabay na umunat habang naghihikab. Tapos na din ang 1 week leave ko na wala man lang akong napala bukod sa pamamalagi rito sa apartment ko. Sumaya nga ako kasama ang mga bugok na kaibigan ko ng isang linggo pero panandalian lang naman.Tumayo na ako mula sa kama at nagsimulang mag asikaso para pumasok sa trabaho.Masaya nga pero hindi naman pang habang buhay. Sabagay, lahat naman ng kasayahan may hangganan at may kaakibat na pighati at kalungkutan.Ang hirap pala talagang mag move on. Lalo na kung ang kakalimutan mo ay ang taong bumuo ng buhay mo, ang nagbibigay saya sayo at ang tao na hanggang ngayon ay mahal mo.Dahil sa mga isipin kong iyon ay hindi ko na namalayang tumutulo na pala ang mga luha sa mata
Shane Mysti Roquel (POV)Hindi ko alam kung gaano katagal ba ang pagtatalo ng dalawa ng dahil lang sa hotdog. Buti na lang at bumalik galing kung saan si Carla at may bitbit na sandamakmak na Jolly hotdog. Ayun, tumigil rin ang dalawa. Laking pasasalamat ko talaga at bumalik si Carla. Buti pa siya bumalik samantalang 'yung iba, umalis na nga ng walang pasabi hindi na rin bumalik."Pero curios talaga ako," biglang usal ni Estella out of nowhere. Natigilan tuloy ako sa ginawa kong pag pe- pedicure ng kuko ko. Bigla kase naglabas si Carla ng mga cutics kanina at kesa ma out of place ako sa kanila. Naki linis na rin ako ng mga kuko ko."Parati ka namang curious, girl. Alaws na bago," segunda ni Carla sabay irap nito at flip ng imaginary long hair niya."Loka loka! Napapaisip lang kasi ako kung sino ba 'yung mga lalaking nag aagawan sa ating dilag na si Mysti. 'Di ba kayo nagtataka? Parang may something?" pahayag pa ni Estella at nangalumbaba sa harapan ko.Umiling-iling ako ng pati sina S
Shane Mysti Roque (POV)"Are you happy, Wife?"Naiiyak ako. Ginawa niya talaga 'to para sa akin. After two months of being together ngayon lang siya nag-effort para makasama ako.He made a dinner date na siya mismo ang nag set up. May balloons na may pictures naming dalawa, tapos nagpe- play 'yung favorite song namin na MINAMAHAL by: Sarah Geronimo."Gina.. Sniff... Ginawa .. Sniff.. mo talaga to.... Sniff…" umiiyak na sabi ko sa kanya. He then hugged me. "Shhh! Don't cry. I want you to be happy. Please smile, wife." Pagsusumamo niya na lalong nagpa-iyam sa akin. It's been 8 weeks since we've been together."I love you, Zeke. Thank you for everything.""Misty, gising ka na ba?""Girl, nandito kami. Ano ba nang yayari sa'yo?"Minulat ko ang mga mata ko at nabungaran ko sila Estella, Shaira at Carla na naka-upo sa gilid ng kama ko."Anong nangyari?" takhang tanong ko. Agad ko ding pahid sa mga luha sa mata ko. Bakit ako umiiyak? Why? Dahil ba sa panaginip ko? Nagpa- flash back na nam
"Emeged girl... Masakit... Aw aw aw/""Easy, Carla. Malapit na!""Wait for me! Eto na!""Aray! Naiipit ako!" hiyaw ko. Habang sila, patuloy sa pag hawak sa akin. At pilit na sinusuot sa akin 'yung damit na kulang sa tela."Ipasok mo kase 'yan, Carla.""Jeske lord nemen oh! It's so sikip nemen.""Bilisan mo kase.""Eto na nga!""Emeged done na me!"Pawis na pawis ako ng matapos sila. Ehem! Don't get us wrong. Binibihisan lang nila ako ng sapilitan.Ang sakit ng likod ko ka inis! Agad nila akong inalaayan upang makatayo. Pakiramdam ko binugbog ako."Emeged girl! You are so pretty like me," tili ni Carla at hinampas pa ako. Naka busangot na hinimas ko 'yung balikat ko na hinampas niya. Nag peace sign lang siya at nag flying kiss pa."So whats next?" tanong ni Estella. Sabay tingin sa akin mula ulo hanggang paa na waring isa siyang high-tech na scanner. Jusko! Hindi ko gusto ang susunod na magaganap. Kinukutuban ako ng masama."The last…," malumanay na bulalas ni Shaira habang nasa kabila
I am Shane Mysti Roquel. Twenty- two years old. I'm a half british and half filipino. 'Yung Mom ko ang British at 'yung Dad ko naman ang Filipino.Gusto ko lang ikwento sa inyo ang nangyari sa buhay ko. Though, masakit 'man at masaklap pero wala naman akong magagawa. Ang naka- tadhanang mangyari ay mangyayari kahit na iwasan ko man.Kung pwede nga lang ibalik ang nakaraan kung saan walang problema baka matagal ko ng ginawa at baka hindi ganito masalimuot ang buhay ko ngayon.Sa buong buhay ko naging masaya ako nung mga panahong kasama ko pa ang pamilya ko at ang mga kaibigan ko. Halos hindi ko na nga matandaan kung kailan 'ang huli na naging masaya ako. Until trials and disaster came into our life.I was once a very happy girl, pero hindi na ngayon. When I lost my Mom and Dad my life changed. Then it continues, when all my friends are gone. I thought I could count on them when I'm down but the truth is I can't and I couldn't.Mom died when I was thirteen years old dahil sa panganganak