Kabanata 3.1

Ibinaba ko na yung mga dala dala ko pero hindi yung pagkain dahil dun nanaman lang siya nakatingin. Akala mo hindi pinapakain eh. 

“Huwag mong kakainin yan.” Saad ko sa kaniya ng ibaba ko yung pagkain niya. 

“Umupo ka dito, gagayahin mo ako naiintindihan mo?” hindi ko alam kung naiintindihan ba niya ako dahil nakatingin lang siya sa akin. Umupo na siya sa tabi ko at palingon-lingon sa akin. Para akong nagtuturo ng batang hindi pa marunong kumain. Kinuha ko ang isang kutsara at tinidor saka ko iniabot sa kaniya. “Gagayahin mo yung gagawin ko, okay?” dinemo ko sa kaniya ang paggamit ng kutsara at tinidor at kung paano saka ko siya tiningnan.

“Ikaw naman, now eat.” Utos ko sa kaniya. Binitawan niya naman yung hawak niyang kutsara at tinidor  saka niya isinubsob ang bunganga niya sa plato, napahilot na lang ako sa sintido ko dahil dun. Ano bang gagawin ko sa lalaking ito para magkaintindihan kami? 

Wala akong nagawa kundi ang panuorin siyang ubusin ang pagkain sa plato. Nang matapos siya ay punong puno tuloy ng kanin ang mukha niya, natapon din yung iba. 

“Diba sinabi kong gayahin mo ako?! hindi ka ba talaga marunong maghintay?!” galit ko nanamang saad sa kaniya, nakakainis dahil wala siyang ginawa kundi ang yumuko. Napahawak na lang ako sa batok ko saka ako humugot ng malalim na hininga. Kung hindi ka lang talaga ganiyan pinatulan na kita. 

Tiningnan ko nanaman siya at akala mo kung sino nanaman siyang kinaawa sa itsura niya. 

THIRD PERSON POV

Pumasok na lang muli sa bahay nila si Amara para manguha ng panibagong pagkain. 

“Oh ano bang ginagawa niyo sa labas, Amara?” tanong ng kaniyang Lola, nagpatuloy naman siya sa paghahain ng pagkain sa hawak niyang plato. 

“Wala lang po Lola.” Sagot niya saka siya muling lumabas at tiningnan ng diretso si Clint. Pabagsak pa niyang ibinaba ang dala dala niyang pagkain saka matalim na tiningnan si Clint. 

“Makinig ka sa akin! Hindi ka lang makapagsalita pero alam kong naiintindihan mo ako, hindi ka aso Clint, ayusin mo ang sarili mo. Ang laki laki ng katawan mo, ang gwapo gwapo mo tapos ganiyan ka kumilos? Umayos ka, pupokpukin na talaga kita.” Banta niya kay Clint na nakayuko nanaman. Bumuntong hininga naman na muna si Amara saka nagsalita. 

“Now eat.” Utos niya, tiningnan naman na muna siya ni Clint bago niya dahan dahang hinawakan yung plato pero hinampas ni Amara ang kamay niya gamit ang kutsara kaya binitawan niya iyon. 

“Sabi ko umasal kang tao hindi hayop! Ayan oh kutsara gayahin mo ako!” muli niyang sigaw saka ipinakita kay Clint kung paano gumamit ng kutsara at kung paano kumain ng maayos. Pinanuod lang naman siya ni Clint. 

“Ikaw naman.” Wika niya. Hinawakan naman na ni Clint ang kutsara saka sinubukang kumuha ng pagkain sa plato at isinubo. 

Pinanuod lang naman siya ni Amara habang nakangiti. 

“Ganiyan ang kumain okay? Very good.” She patted Clint’s head. They continue what they’re doing, she also taught Clint how to write.

“Isasama kita sa trabaho ko bukas kaya magpakabait ka naiintindihan mo?” kausap niya kay Clint pero nanatiling walang emosyon ang mukha ni Clint, inosente kung titingnan mo. 

Nanatili silang dalawa sa labas ng bahay, mula naman sa malayo at sa likod ng mga nagtatayugang puno ay may mga nakamasid sa kanila. Mga matang kulay berde na diretsong nakatingin kay Clint subalit hindi nila ito napapansin dahil abala naman sa pagtuturo si Amara kay Clint. 

“May malay na siya pero bakit hindi pa siya bumalik?” takang tanong ng isang babae na nagngangalang Samantha. Ang babaeng kasamahan ng Alpha. 

“I don’t know, it’s look like he can’t remember anything, look at them halos gumuhit na ang litid sa leeg ng babaeng yun sa pagtuturo kay Kuya pero parang hindi siya nakakaintindi. Hindi natin alam kung anong nangyari, alam nating malakas si Kuya at hindi isang bampira ang makakatalo sa kaniya. Parang may hindi tama sa kaniya, wala siya sa sarili niya. Kung may naaalala siya sana unang gising pa lang niya bumalik na siya sa atin.” Sagot ng kaniyang kapatid na si Ivan. Palihim silang sumisilip sa likod ng isang puno at kahit na medyo may kalayuan sila ay naririnig pa rin nila ang sinasabi ni Amara. 

“So what’s your plan? Iiwan mo ang Kuya mo sa kamay ng babaeng yan?” matalim namang nilingon ni Ivan si Samantha. 

“You know what, you sounds jealous.” 

“Bakit hindi na lang kasi natin iuwi para dun na lang siya magpagaling.” Pamimilit niya. Nilingon naman muli ni Ivan ang kapatid niyang bahagyang nakangiti na ngayon dahil sa ginawang panggugulo ni Amara sa buhok nito. 

“Hindi ako sanay na makitang nakangiti si Kuya, something’s wrong with him. Laging seryoso ang mukha niya at walang emosyon. Sa tingin ko hayaan na muna na natin siya dito, mas ligtas siya dito.”

“You’re going to leave him here? Look at that girl kung paano niya itrato ang Kuya mo!” inis na turo ni Samantha kay Clint at Amara. "And what did she say? Clint ang pangalan ng Kuya mo?! Kailan pa naging Clint ang Clayton?!” 

“Oh God Samantha! Just shut up! Walang mali sa babaeng yun dahil tinuturuan niya si Kuya, ano bang alam niya sa taong tinulungan lang niya? hindi makapagsalita si Kuya kaya paano niya malalaman na Clayton pala pangalan niya? bakit? Natatakot kang maagaw ng babaeng yan si Kuya sayo? Umaasa kang magugustuhan ka ni Kuya? Ni hindi ka nga niya pinapansin.” Pagbabara ni Ivan. Natahimik naman at napapahiyang umiwas ng tingin si Samantha. Nang mapansin ni Ivan na palinga linga sa paligid ang Kuya niya ay mabilis niyang hinila si Samantha at nagtago sa puno. “Let’s go, nawala ang alaala niya, hindi siya makapagsalita pero hindi ang pagiging Alpha niya. Katulad pa rin natin siya kaya he can sense us.” Wika ni Ivan saka nila mabilis na linisan ang lugar na iyon. 

“Kita mo na, kaya mo naman pala eh, maging mabait ka lang at isasama kita kahit saan ako magpunta okay?” tumango naman sa kaniya si Clint ng nakangiti. Tuwang tuwa naman si Amara dahil unti unti ng natututo si Clint sa mga bagay bagay. Tatango at iiling lang siya bilang sagot kay Amara. Nang matapos turuan ni Amara si Clint ay pumasok siya sa loob ng bahay nila at nanguhang tubig dahil parang natuyuan ang lalamunan niyang nagturo. 

“Pupunta muna akong bayan, mag-iingat ka dito.” Wika ng kaniyang Lola. 

“Mag-aano kayo sa bayan Lola?”

“Bibili lang ako ng ilang damit ng lalaking yan sa ukay-ukay, ayaw kong damit mo tapos damit din niya.” bahagya namang natawa si Amara sa sinabi ng Lola niya dahil nagiging protective nanaman lamang ito. 

“Ako na po ang pupunta sa Bayan Lola, isasama ko si Clint. Magpahinga kayo dito.” Saad niya. Magsasalita pa sana ang Lola niya subalit pinigilan niya na ito. 

“Kami na po para maisukat din kay Clint yung mga damit.” Ngiting saad ni Amara, napabuntong hininga naman ang Lola niya at wala na ring nagawa kundi ang payagan ang apo niya. 

Naggayak naman na si Amara at kinuha niya na rin ang isa pa niyang tsinelas na ipapasuot kay Clint. 

“Isuot mo ito at pupunta tayo ng Bayan bibili tayo ng mga damit mo.” Usal niya saka niya ibinaba ang hawak niyang tsinelas. Isinuot naman yun ni Clint subalit hindi nagkasya. “Magtiis ka na muna jan bili na lang tayo dun. Malayo pa naman ang Bayan.” Wika niya saka niya inilabas ang dalawang bike subalit napaisip lang din siya.

“Baka nga pala hindi ka marunong, umangkas ka na lang sa akin.” Saad niya saka ibinalik ang isang bike. “Halika na, angkas ka sa akin.” Wika niya pero nakatingin lang sa kaniya si Clint at sa bike. “Umupo ka dito tapos ako na bahala.” Saad niya, lumapit naman na sa kaniya si Clint at umupo sa likod ng bike. “Ganiyan nga kumapit ka baka mahulog ka.” Pinedal niya na ang bike at halos masemplang pa niya ito ng biglang iniyakap ni Clint ang dalawa niyang kamay sa bewang ni Amara. 

Bakit parang pakiramdam niya may kuryente sa pagitan nilang dalawa. Tila parang apoy ang naging pagyakap sa kaniya ni Clint. Napatingin pa siya dun habang nagpepedal sa kaniyang bike. Hindi niya alam kung bakit ganun ang naramdaman niya, tila parang kuryente sa kaniyang katawan ang pagkakayakap ni Clint. 

Ipinilig na lamang niya ang kaniyang ulo at nagpatuloy sa pagpepedal, kung ano ano ang pumapasok sa kaniyang isip. 

Sa tanan ng buhay niya ay wala pa ni isang lalaki ang nakahawak o nakayakap sa kaniya kaya siguro ganun na lamang ang naramdaman niya dahil babae siya at lalaki si Clint. 

Ilang oras nilang tinahak ang daan patungong Bayan. Naramdaman na lamang ni Amara na biglang naisandal ni Clint ang kaniyang ulo sa likod niya.

“Hoy natutulog ka ba? Huwag kang matulog!” wika niya. Naramdaman niya namang inangat na ni Clint ang ulo niya. 

“Malapit na tayo kaya huwag kang matutulog.”  Saad niya saka nagpatuloy sa pagpepedal. 

Pagkalipas ng ilang oras nilang paglalakbay ay nakikita na rin ang ilang mga kabahayan kaya parang nabuhayan naman ang katawan ni Clint at palinga linga na ito sa paligid. 

Panay din ang tingin ng mga taong dadaanan nila sa kanilang dalawa lalo na ang mga kababaihan.