Chapter 1: Dream Scammed

SA dinami-dami ng pagkakataon, bakit ngayon pa siya tinamaan ng patong-patong na kamalasan? Bakit ngayon pa kung kailangan ilalaban na niyang muli ang pangarap na matagal ng panahong isinantabi?

'Bakit ngayon pa?!'

Pero heto at kahit anong gawin niyang pagsisisi sa naging desisyon ay hindi niya malaman kung paano ang gagawin sa mga oras na iyon.

Halos magkasamaan pa sila ng loob ng kanyang ina dahil sa kanyang biglaan desisyon. Totoo nga ang sinabi nitong mapanganib sa siyudad lalo na sa katulad niyang probinsyana. Mabuti na nga lang at nandoon ang kanyang lola upang suportahan siya sa kanyang mithiin. Marami daw kasi itong mga bagay na pinagsisisihan dahil hindi nito sinubok noong ilaban ang mga bagay na ninanais nitong makamit, pero ngayon hindi niya alam kung naging tama nga ba ang kanyang naging desisyon.

At mukhang totoo rin ang sinasabi ng kanyang ina na may dalang sumpa sa kanila ang musika. Kung bakit? Napakahabang istorya na ang bawat isa sa kanila ay may kanya-kanyang bersyon noon at yung sa kanya... nag-uumpisa palang mangyari.

Hindi magkamayaw ang kanyang mga luha sa pag-agos sa dalawa niyang pisngi habang nakasalampak sa gilid ng kalsada, kasabay din noon ang pagtunog ng kanina pang kumakalam niyang sikmura, daig pa niya yung pulubi na kahit papaano ay may karton at kumot na nakapwesto hindi kalayuan sa kanya.

Unti-unti ng lumulubog ang araw, katulad ng pagbalot ng kadiliman sa mga pangarap niya. Magkahalong takot at galit pa rin ang nararamdaman niya para sa taong iyon na nangloko sa kanya.

Pinaniwala siya nito na matutupad niya ang mga pangarap kapag lumuwas ng siyudad dahil nandoon ang oportunidad, ngunit anong napala niya? Halos muntikan na siyang mapagsamantalahan ng lalaking iyon, mabuti na nga lang ay nakatakas siya, ngunit naiwan naman lahat ng gamit at pera niya sa tinitirahan nito, dahil hindi na niya naisip pang kunin iyon at inuna munang isalba ang kanyang sarili.

Tandang-tanda niya pa kung paanong ang maamong mukha nito noong una silang magkakilala sa bar na kanyang pinagtatrabahuhan, ay nagpakilala ito bilang isang Talent Scout, pero ngayon tila ay nagbago ang lahat nang makarating siya sa maliit at lumang apartment nito na naka set-up na parang studio. Kaya naman nung una ay hindi siya naghinala, pero nung sabihin nitong kailangan siyang makunan ng litrato, suot ang mga halos kapos na sa telang mga damit, at siguradong makikita ang mga pribadong parte ng katawan niya ay agad siyang umapila.

"H-hindi ko po kayang suotin ito Sir..."

Kumuno't ang noo nito habang may kinakalikot sa camera. Ni wala nga itong kwartong itinuro kung saan siya pwedeng magpalit. Ang gusto ba nito'y sa harapan narin mismo nito siya maghubad at magbihis?

"Alam mo Janine... sa industriyang papasukin mo hindi uubra yung ganyang arte. Talo ka kapag mahina ang loob mo, yung iba nga halos maghubad na... makumbinsi lang nila na nararapat silang mapili." Tumaas ang gilid ng labi nito na agad na nagbigay kilabot sa kanya.

Ibang-iba na ito sa taong

nakilala niya sa Bar. Mukha na itong hindi katiwa-tiwala at may hatid na panganib ang mga tingin nito sa kanya.

"P-pero mang-aawit po ang papasukin ko hindi ganito," halos mautal na katwiran niya. Nanlalamig na rin ang kanyang mga kamay, dahil nararamdaman niyang may mali sa nangyayari.

Unti-unti itong lumapit na agad namang nakapagpaatras sa kanya.

"Maski ano pa yang papasukin mo... dadaan ka pa rin sa ganitong sistema, kaya kung ako sayo gawin mo nalang ang sinasabi ko!"

Nagulat siya nang bigla siya nitong sinigawan dahilan upang mapaupo siya sa pagkabigla at tuluyan ng namayani ang takot sa dibdib niya.

"Hindi malinis ang industriyang ito, kung minsan nga pati kaluluwa nila ay isinasanla na rin nila makarating lang sa tuktok ng kasikatan."

Nag-umpisa na rin mamuo ang mga luha sa gilid ng mga mata niya.

Lumuhod ito sa harapan niya at nakakatakot na ngumiti sa kanya na para bang isang demonyo.

Hinawakan nito ang ilalim ng kanyang baba ng may pwersa dahilan upang lumabas ang pigik niyang iyak dahil sa naramdamang panunuot ng kirot sa laman niya, bunga ng madiin na pagkakabaon ng mga daliri nito sa panga niya.

"Sa ganda ng mukha at katawan mo, sigurado akong mararating mo iyon, basta matuto ka lang sumunod sa lahat ng sasabihin ko."

"B-bitiwan mo ko... utang na loob ma-maawa ka sa akin..." nanginginig niyang pakiusap dito.

"Awa? I haven't done anything to you... or maybe I should, para masiguro ko na ok ka." He smiled pervertedly and glides his tongue on his lips while checking her body.

Nagulat siya nang ihiga siya nito sa sahig at paibabawan. Agad siyang nataranta at nagpupumiglas kasabay ang malakas na pulahaw ng paghingi niya ng saklolo na kaagad naman nitong tinakpan upang ikubli ang ingay na ginagawa niya.

Sa sobrang takot niya pinilit niyang makagat ang kamay nitong nakatakip sa bibig niya at sinigurado niyang itinodo niya iyon, katulad ng tindi takot niya, idiniin niya iyon sa puntong magdudugo at mawawasak ang laman nito. Yung tipong pagsisisihan nitong nakilala siya.

Napasigaw ito, akmang

sasakalin sana siya nang maunahan niyang kalmutin ito sa mukha, at dahil sa sobrang taas ng adrenalin niya ay nagawa niyang tuhurin ang likuran nito dahilan upang sumubsob ito sa bandang

ulunan niya habang patuloy sa pagdaing, dahil sa sobrang sakit ng pagkakakagat niya sa ngayong

duguang kamay at mukha nito.

Dala ng matinding takot at galit na nararamdaman niya para dito ay kinuha na rin niya ang pagkakataong upang durugin ang p*********i nito, isang malakas na tadyak ang ibinira niya dito na talagang halos ikawala ng malay nito, saka siya mabilis na tumakas dala lamang ang sapatos niya.

"Hmmmp! Dapat lang yon sa kanya! Dapat nga ay pinutol ko pa iyon para hindi na siya umulit sa masamang gawain niya!" inis na sintemyento niya sa sarili. Pakiramdam niya nababaliw na siya sa sobrang gutom nang muling tumunog ang tiyan niya ay napabaluktot nalang siya habang hinihimas iyon.

Hindi siya nag-almusal, tanghalian, at malamang pati narin ang maghapunan ay impossible na gayong wala siya ni isang kusing. Bigla tuloy niyang naaalala ang kanyang nanay at lola na siguradong mag-aalala kapag nalaman kung anong sinapit niya sa siyudad.

Sa awa naman ng Diyos nadala niya ang cellphone dahil hindi naman niya inalis sa bulsa kaya laking pasalamat niya, ngunit sa ngayon ay low battery naman iyon kaya hindi rin niya magamit.

Marahas siyang napabuntong-hininga habang sinasabunutan ang sarili. 'Janine!!! ano ba itong pinasok mo?! Ikaw kasi!!'

"Hoy magnanakaw!!!!!! Tulong!!!!" isang tili ang nagpaangat ng kanyang ulo at nakitang may tumatakbong patungo sa direksyon niya na isang lalakeng animo'y isang masamang tao sa pelikula, dahil sa itim nitong jacket, at maong pants, idagdag mo pa ang sumbrebong tumatakip sa mukha.

Wala sa sarili niyang ihinarang ang binti niya na mukha namang hindi nito napansin kaya walang anu't ano'y natalisod ito at nabitawan ang dalang pitakang ninakaw na mabilis niyang kinuha, hindi na rin niya napigilan ang sarili na pagsisipain ang lalaki na hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin sa simento.

"Bwisit ka!!! Ang sama mo!! Dapat sayo madurog ang buto!!! Wala kang kwenta!!!! Masahol ka pa sa hayop!!! Magnanakaw!!! Manloloko!!! Manyakis!!!! Mamamatay ng tao!!!! Magnanakaw ng pangarap!!!!!"

"Miss tama na miss!" isang boses mula sa likuran ang narinig niyang umawat sa kanya, pero patuloy pa rin siya sa pagsipa dito at talagang sinasamahan niya ng gigil bawat bira para manuot, at maramdaman nito yung sakit.

Nagulat nalang siya nang buhatin na siya nang kung sino mang umaawat, dahil ayaw niyang magpaawat.

"Bitiwan niyo ko! Dudugrugin ko lahat ng buto sa katawan ng manyakis na ito!!"

"Hoy miss mandurukot ako pero hindi ako manyakis!" inis na depensa ng mandurukot nang iika-ikang nakabangon sa tulong ng pulis, "At saka bakit ikaw ang galit na galit! Hindi naman ikaw ang dinukutan ko!" hasik nito sa kanya habang nanghihinang hinahaplos ang sarili nitong mga galos sa mukha at ang nagsisimulang namumuong bukol sa noo.

"Aba't sumasagot ka pang..." Akmang gigil na susugurin niya ulit ito nang muli siyang pigilan ng pulis na kanina pang umaawat sa kanya. "Eh ano?! Masama pa rin ang ginawa mo! Kaya dapat lang sayo yan!" Pinanlakihan niya ito ng mata at pinagduduro sa sobrang inis.

"Miss huminahon ka! Kami na ang bahala sa kanya ok?" Hinawakan siya nito sa dalawang braso upang pakalmahin.

Saka pa lang siyang nahimasmasan nang mag-sink in ang sinabi nito. Habol habol pa niya ang hininga na talaga namang ikinapagod niya ang ginawang pagbuntong sa mandurukot ng galit niya. "Dalin niyo na nga yan mamang pulis." Matalim niya pang tinignan ito at inirapan.

'Mandurukot, manloloko, manyakis parepareho lang silang masasama!' hindi niya mapigilang maghinanakit.

Tuluyan na nga itong binitbit ng mga pulis papunta sa sasakyan ng mga ito.

"Naku Miss salamat," isang tinig nang babae, kasabay nang paghawak nito sa braso niya, ang nakapagpalingon sa kanya. Nakauniporme ito na pang opisina at sa tantya niya ay mas matanda ito sa kanya, mga nasa early 30's na ito samantalang siya ay 24 anyos pa lang. May itsura ito at sopistikadang tignan sa diretyong buhok na hanggang balikat. Maganda ang kinang ng morena nitong balat, bumagay sa maamo nitong mukha.

"Ahh... eto ho yung wallet niyo." Mabilis niyang ibinalik ang pitaka nito at agad napansin ang bukol sa tiyan nito.

Mukhang nagdadalang tao pa ito. 'Mga tao nga naman hindi na pumipili ng bibiktimahin...' Napapailing nalang siya. '... kahit sa buntis hindi na naawa.'

Matapos nilang magbigay ng pahayag sa pulisya ukol sa nangyari, ay parang yung mandurukot pa yung may sama ng loob sa kanya dahil buong sanaysay itong masama ang tingin sa kanya, ngunit hindi niya rin naman masisi ito, dahil mukhang napasobra nga ang pagkakabuntal niya dito kanina.

"Ayos ka lang ba? Meron bang masakit sayo?" alalang tanong nito nang haplusin ang braso niya habang naglalakad sila palabas ng presinto.

Nang mapatitig siya sa mukha nito ay may biglang kumirot sa puso niya. Naalala na naman niya ang kanyang lola. Malamang na magngangalngal iyon kapag nalaman ang mga nangyari sa kanya at panay sermon na naman ang aabutin niya sa kanyang nanay, pero alam naman niyang dahil lamang iyon sa labis na pag-aalala.

"Miss... bakit ka umiiyak?" Mas lalong nadagdagan ang pag-aalala sa mukha nito.

Mabilis niyang napahid ng likod ng palad ang mga mata at napatawa. "Ah wala po... may naalala lang."

Napatawa din ito ng alanganin. "Akala ko may masakit sa iyo eh..."

'Lahat po masakit, ulo ko, kamao ko, tiyan ko, puso ko, ah basta lahat na!' Pero pinili nalang niyang pilit na ngumiti.

"Ahhh... saan ka ba nakatira? Ihahatid na kita," nakangiting aya nito sa kanya.

Ngunit napatigil siya sa paglalakad nang maalala ang kalagayan niya at ganoon din naman ito.

"Oh bakit?" Muling bumakas ang pag-aalala sa mukha nito.

"Ahhh kasi..." Hindi niya alam kung dapat ba niyang sabihin ang totoo dahil baka hindi ito maniwala.

Nanlaki ang mga mata nito na para bang may nabuo agad na hinala sa isip. "Huwag mong sabihing naglayas ka?"

Mabilis siyang napailing at napawagayway ng kamay. "Naku hindi po!" mabilis niyang tanggi, "Na-scam po ako," halos nahihiyang pabulong niyang wika.

"Ha?! Sino? Saan? Paano?" sunod-sunod nitong usisa.

Sasagot na sana siya nang unahan siya ng tiyan niya na mabilis niyang nasapo.

Napamaang ito na nauwi sa paghagikgik at ikinawit ang kamay sa braso niya. "Naku halika na nga at kumain muna tayo, mukhang nagmamarakulyo nayang tiyan mo eh."

Nahihiya man siya ay hinayaan nalang niya ang sarili na magpatianod dito. May sasakyan ito kaya mabilis silang nakarating sa isang kainan.

Simple lang na restaurant ang pinuntahan nila pero mukhang masasarap naman ang pagkain. Medyo marami rin itong inorder na lalong nagparayot sa tiyan niya nang malanghap niya ang mabangon amoy ng Inihaw na manok, Sinigang na hipon, Lumpiang Shanghai at Pancit bihon.

"Oh, siya tara nagta-thumbling narin yung anak ko sa sinapupunan sa gutom."

Yun lang naman ang inaantay niya, yung go signal at ready na niyang lusubin ang unang target ng mga mata niyang Lumpia.

Itinago na muna niya ang hiya sa bulsa at mabilis na nilantakan ang bawat tamaan ng paningin niya sa lamesa.

"Dahan-dahan baka ka mabilaukan," natatawang paaalala nito na bahagyang nakapagpahinahon sa kanya sa pagnguya.

"S-sorry po..." Pinilit niyang lununin ang halos hindi pa niya natatapos nguyaing lumpia, "...hindi pa po kasi ako kumakain magmula kaninang umaga," nahihiyang amin niya.

"Naku ok lang!" Bahagya nitong tinapik ang kamay niya, "Kumain ka lang ng kumain... huwag kang mahiya kaso dahan-dahan baka ka mabulunan. Take your time." Sabay haplos sa balikat niya.

"Salamat po." Nakangiweng napatango siya at ginawang normal ang pagkain.

"Ako nga pala si Mariane... ikaw anong pangalan mo at taga saan ka?"

"Ah Janine, ako po si Janine. Taga probinsya po ako. Kakaluwas ko lang po kanina dito sa siyudad," tugon niya rito habang abala pa rin sa pagnguya.

"Ikwento mo nga kung paanong na scam ka?"

Napatigil siya sa pagkain at panandalian siyang napatitig dito. Pakiramdam niya nawalan siya ng gana bigla nang maalala na naman ang mga nangyari kanina.

"Oh heto ang tissue, tumahan ka na." Tinabihan siya nito at awang-awang hinaplos siya sa likod. "Marami na talagang masasamang loob ngayon." Napapalatak ito at napapailing-iling na lang.

Hindi niya namalayang naikwento niya dito ng walang labis at walang kulang ang lahat ng dinanas niyang kamalasan kanina.

"Paano yan ngayon? Anong plano mo?" muli nitong tanong sa kanya na bahagya pa siyang tinulungan sa pagpapahid ng kanynag mga luha, "Pwede kitang tulungang umuwi sa probinsya mo," suhestyon nito.

Mabilis siyang umiling. "Hindi... hindi ako maaaring umuwi. Malaki ang perang inutang ko para lang makarating dito at kailangan mabayaran ko muna iyon at higit sa lahat madidisappoint sila inay kapag nalaman nilang palpak ang naging desisyon ko."

"Eh anong plano mo?" She pouts at her.

"Maghahanap ako ng trabaho... kahit ano basta marangal na trabaho," desedidong aniya.

Napabuntong-hininga naman ito. "Eh anong trabaho ba ang alam mo?"

"Aba marami!" Tila nabuhayan siya nang maalala na kahit anong trabaho pala ay kaya niya dahil sa dami ng naging expirience niya.

Nag-aaral pa lang siya noon sa kolehiyo ay kung anu-anong trabaho na ang pinasok niya upang makatulong sa bahay at masuportahan ang sariling pag-aaral. Tapos siya ng Bachelor of Science in Arts and Music Education, wala pa nga lang siyang lisensya sa pagtuturo dahil after niyang grumaduate napasabak na agad siya sa pagtatrabaho kung saan-saan, dahil nagkasakit ang kanyang lola at kinailangan niya ng mabilis na source ng pera.

"Pwede ako kahit saan... kahit janitor kaya ko!"

Napangiwe naman ito sa sinabi niya. "Janitor? Yang mukhang yan Janitor? Ok ka lang girl?" Tinignan siya nito na parang hindi ito sang-ayon sa ideyang iyon.

Napakuno't naman siya ng noo. "Bakit marangal naman yun?"

"Wala naman akong sinabi, pero huwag naman yun? Pwede ka mag-apply sa mga coffee shops, restaurant ganern! Sayang naman yang ganda mo kung magjajanitor ka lang," kuno't noong sabi nito.

Naisip niya na may point naman ito. Napatango-tango siya at tila nagkaroon na siya ng ideya sa mga susunod niyang hakbangin.

"Oh, kaya mag artista ka nalang para-"

"Ayy... ayoko na niyan ate. Feeling ko hindi talaga ako para sa ganyan, nakakatakot baka maloko na naman ako," mariin niyang tanggi. She can't afford to be in the same situation again.

Sumenyas lang ito na parang sinara ang zipper sa bibig. Nakakatuwang isipin na parang matagal na sila nitong magkakilala, komportableng-komportable na agad sila sa isa't-isa.

"Saan ka nga pala tutuloy? May mga kamag-anak ka ba dito sa siyudad?" muli nitong tanong nang bumalik sa sariling upuan.

Muli siyang namroblema sa bagay na iyon dahil wala siyang kakilalang kamag-anak. "Ah... wala. Wala akong kakilala dito kundi yung lalaking nang-scam sa akin."

Sa kabila ng kamalasan, hindi niya maiwasang makaramdam ng labis na pasasalamat dahil hindi pa rin siya pinabayaan ng Diyos. Napakabait noong taong tinulungan niya dahil matapos nitong lamanan ang kumakalam niyang sikmura ay malugod pa siya nitong pinatuloy sa mumunting tirahan nito.

"Ate..." nakangiti naman itong napalingon sa kanya habang abalang may ginagawa sa lababo.

Katatapos lang niyang maligo na talaga namang lubos na ikinaginhawa ng kanyang pakiramdam mula sa maghapong pamamalagi niya sa kalsada na sa palagay niya ay sinagap na niyang lahat ng dumi at mikrobyo sa labas. Binigyan pa siya nito ng isang kahon ng lumang damit na ayon dito ay naiwan ng dati nitong kasamahan sa bahay na nakapangasawa ng foreigner at ngayon ay nasa America na. Mukhang halos kasing katawan niya lang ito dahil kumasya naman sa kanya ang mga damit.

"Maraming salamat nga pala sa pagpapatuloy mo sa akin... promise pag naka kuha ako ng trabaho tutulungan kita dito sa gastusin sa bahay, at huwag kang mag-alala marunong ako ng lahat ng klaseng gawaing bahay-" hindi na niya natuloy ang sasabihin nang damputin nito ang kamay niya.

"Ano ka ba? Ok lang yun, ako nga dapat ang magpasalamat sayo." Bahagya nitong pinisil ang kanyang mga palad. "Alam mo bang kung hindi mo ko tinulungang mabawi ang pitaka ko ay nawala na yung buong sahod ko, cards at IDs ko? Naku napakalaking hustle nun sakin! Kaya huwag mo ng alalahanin yun. Tumuloy ka dito hanggat kailangan mo at isa pa mabuti nga at may kasama ako lalo na ngayon may laman itong tiyan ko... paano na lang kung bigla akong sumpungin ng pagbubuntis ko? Blessing in disguise na dumating ka. Dahil halos isang linggo na rin akong nag-iisa dito." Marahan nitong hinaplos ang bukol sa tiyan na sa tantya niya ay nasa limang buwan na. "Nararamdaman kong mabuti kang tao at lahat ng bagay na nangyayari sa atin may dahilan. Masaya man ito o masakit na pangyayari."

Pakiramdam niya paraan iyon ng Diyos upang aluin ang kanyang puso sa maghapong punong-puno ng pagsubok. Lagi kasing sinasabi ng lola niya na hindi siya pababayaan ng Diyos basta lagi lamang siyang tatawag dito, at higit sa lahat huwag makakalimot magpasalamat.

Napanguso nalang siya at ginantihan ng pisil ang kamay nito. Gusto niyang tanungin kung nasaan ang ama ng bata ngunit pinigilan niya ang sarili. Pakiramdam niya ay hindi pa ito ang tamang panahon sa ganoong kaselan na usapin. Ang mahalaga ay nalagpasan niya ang araw na iyon ng ligtas. Nakatawag na din siya sa kanila at syempre masama mang magsinungaling pero kinailangan niyang gawin upang hindi sila mag-alala sa kanya. Kaya naman gagawin niya ang lahat ng makakaya upang makabangon sa lalong madaling panahon at kasama na rin doon ang pag-alalay sa bago niyang kaibigang si Mariane.