Mikhael~Nakamukmuk ako sa isang sulok ng kwarto ko. Madilim. Kumalat ang mga papel, mga libro, at ibang bagay sa sahig matapos kong magwala at pinalipad lahat ng iyon mula sa itaas ng mga lamesa na mahahagilap ko. Niyakap ko ang mga tuhod. Basang-basa ng pawis ang suot kong shirt. Naging mabaho ako sa alak na kumalat sa katawan ko. Limang botelya na ang nuubos ko subalit hindi naiibsan ang sakit na nararamdaman ko.Buong akala ko magiging maayos na ang lahat. Nakilala ko na ang anak ko. Masusuyo ko ulit ang ina siya. Subalit, sinira ako ng isang rebelasyon. At hindi ko matatanggap iyon.Nakakahiya. Nakakadiri. Nakipagrelasyon ako sa half-sister ko. Hindi maaari. Hindi kami magkadugo ni Althea!"Anak?" Dinig kong tawag ni Mama. Sumagitsit ang pinto nang binuksan niya. Hindi ako nag-abalang iangat ang tingin sa kanya."What's happening? Why are you suddenly like this?" Nasa tono niya ang pagkabahala habang humahakbang palapit sa akin. "Pwede ba'ng sabihin mo sa'kin na hindi ako toto
Mikhael~Inaayos ko ang buhok habang naglalakad papasok ng hospital. Sinunod ko ang utos ng nanay ko pero kusang bumabalik ang puso ko kay Althea. Naghinayang. Nasaktan. Nalungkot. Subalit pilit akong lumalapit sa sa kanya. Gusto ko rin makapiling ang anak ko. Gusto kong bumawi. Wala akong pakialam kung magkadugo man kami. Bitbit ko ang ilang prutas, naparami ako ng lagay ng orange. Nalaman kong paborito ito ni Raven. Nasa lobby ako nang mamataan si Althea. May kasama siyang lalaki. Matangkad ito, kasing tangkad ko. Magulo na nakatali ang buhok ni Althea at halatang hindi pa nakakatulog. Masinsinan na nag-uusap ang dalawa. Lalapitan ko sana sila pero bigla silang nagyakapin.Nanigas ang panga ko. Iniba ang tingin. Bago pa mawalan ako ng kontrol, minabuti kong dumeretso sa hospital room."Daddy!"Salubong ni Raven. Nakaupo siya sa kama ay may hawak na tablet. Tumayo si Nova mula sa kinauupuan.Gumaan ang loob ko. Malalaking hakbang ang ginawa ko. Inabot ko muna ang basket kay Nova saka
Althea~"M-Matteo?!"Gulat na sigaw ng nanay ni Mikhael. Binaba ko ang kanang kaliwang kamay na kanina'y saposapo ang aking pisngi, naguguluhan pa rin sa sakit at gulat sa nangyayari. Kasi biglang dumating ang matandang lalaki na tantya ko'y nasa mid-50s na, at animo'y tumigil ang mundo ko sa presesinya niya. Kasabay no'n ang paglaki ng mga mata ko at ang mabilis na pagtibok ng puso ko. Nanilim ang panignin ko, hindi ko alam kung saan babaling. Litong-lito ako sa lahat ng nangyayri, nasa isang sitwasyon ako na mahirap takasan. Sa kabila ng takot, nilakasan ko ang loob. Kailangan kong harapin ang susunod na mangyayari kahit nagngangalit sa kaba ang buo kong pagkatao."What the hell is happening here?" Nilipat-lipat nito ang tingin sa pagitan namin. Bumakas ang lito sa mukha nito.Napaptuwid ng tayo si Aurelia.Lihim kong inahangaan ito noon pero kinasusuklam ko ngayon. Nalaman niyang anak ako ni Matteo Henderson at parang tinatangka niya akong patayin."Oh, nothing you'd concern yoursel
Althea~ Parang panaginip ang lahat. Di ko maikurap ang aking mga mata. Nakatayo ako sa harap ng tatay ko. "Pa,"basag katahimikan ko. Nanginig ang labi niya. At niyakap ako ng pagkahigpit. Tumalom ang puso ko. Ito ang unang beses na naramdaman ko ang inip ng yakap ng isang ama. Heto, di ko mapigilang mapatulo ng luha. "Patawarin mo ako anak. Patawarin mo ako kung iniwan ko kayo. Patawarin mo ako sa dami ng pagkukulang sa inyo,"paos na boses na usal niya. Sumikip ang dibdib ko sa walang humpay na paghingi ng patawad. "Kailanma'y hindi ako nagtanim ng sama ng loob sa'yo,Pa. Tinatanggap ko ang rason mo kaya iniwan mo si Mama. Ang importante nakilala ko po kayo,"mahina kong tugon. Nililibing ng hikbi ko ang boses ko. Kumalas siya. He pressed his lips into a thin line, and he looked at me affectionately. "Babawi ako anak. Hindi ko na ulit kayo iiwan ni Amelia. Starting now, you will be officially my daughter. You will become a member of this family." "P-Pero hindi pwede, I'm your ill
Mikhael~Gusto ko lang sorpresahin si Milena. Tutuldukan ko lang ang matagal naming relasyon. Ayoko siyang pahirapan. Ayoko s'ya gumaya sa nanay ko na ni katiting na pagmamahal mula sa tatay ko ay din natatanggap.Humugot ako ng malalalim na hininga matapos sipatin ang oras sa kumikinang kong luxury watch. Nakatayo ako sa harap ng bahay ni Milena. Pasado alas singko ng hapon. Lumulubog ang araw. Unti-unting tinatakpan ng anino ang paligid. Nagdalawang isip muna ako bago pinindot ang door bell. Haharapin ko ang dalawang buwaya. Kailangan ko ang maraming pasensiya at lakas ng loob para makumbinsi sila. Maya-maya'y bumukas ang pinto. Tyempong ang malaiwanag na mukha ni Milena ang tumunghay sa'kin. Pinaskil agad ang matamis niyang ngiti.Nakasuot siya ng kulay asul na malamig sa mga mata na sundress. Nilugay ang maalon na buhok. Sinubukan niyang maging cute pero lalo akong nasuklam sa kanya."What a nice suprise babe! Is there something wrong kaya napadalaw ka? Nag-away naman ba kayo ni
Mikhael~ Mahigpit kong hinawakan ang paintball gun, nanghihimalid ako sa poot habang tumatago kasama si Kendrix sa likod ng mga lumang bariles. Tumungo ako rito upang palabasin lahat ng hinanakit ko kay Milena. Sa wakas, gumaan ang pakiramdam ko. Tila nakawala ako sa kulungan. Gusto kong mag-enjoy sa gabing ito. "Seryoso ka ba, bro? Nilalaro natin ang boring na game na ito?"reklamo ni Kendrix. Ang nag-iisang pinsan ko na kasama sa lahat ng gusto kong laro. Sinamaan ko siya ng tingin. "Ayaw mong mag-basketball eh,"banat ko. "Gusto ko ng billiard,"pakli niya. "May taya naman eh,"asik ko. Sasabat sana pero may nagpaputok ng kulay verdeng pulbos sa kanya. Humalakhak ako. Mukha siyang alyen ngayon. Eksakto talaga ang outdoor arena na maraming hadlang at kalaban upang maipalabas lahat ng tensyon na kinikimkim ko. "Bastardo! Who is it, huh?" Hinanap niya ang kalaban. Malapad na nakangiti si Ashton Diego—ang kaibigan namin na kakauwi lang galing States. Dating marketing director ng kom
Althea~Kasalukuyan akong nagdidilig ng mga bulaklak sa maliit naming hardin. Day off ko ngayon. Kasama ko si Raven. Masayang nalalaro sa halaman ng kalamansi. Inakala niyang orange kaya panay ang dasal na sana mamunga na. Umukit ang kasiyahan sa aking mukha."Mom, may posibilidad ba na mamunga ng orange ang kalamansi? Dinidiligan ko naman ito ng orange juice,huh,"inosente niyang tanong. Lumapad ang tawa ko.Umiling-iling ako. Binaba ko ang sprinkler. Tumanghod ako sa tabi niya. Abot-tenga ang ngiti ko at hinagod ang ulo niya."Magiging kulay orange siya pero hindi lalaki gaya ng orange,"sabi ko na nalilito kung sa mga salitang binanggit ko.Maang niya akong sinulyapan saka binalik ang atensyon sa halaman. Hinimas-himas niya isa-isa ang mga dahon. Dalawang linggo ang nakakaraan matapos kong matuklasan na half-brother ko si Mikhael at makilala si Matteo. Animo'y panaginip, pero ang totoo'y bangungot. Isang kahindik-hindik na rebelasyon na hindi ko kayang tanggapin sapagkat ama ni Rave
Althea~Umibis ako mula sa sinehan kasama si Riley at Raven. Nilisan namin ang madilim na bahagi kaya nasilawan ako sa maliwanag na lobby. Binaba ko ang tingin sa anak ko na hawak-hawak ang aking kamay. Nangningning pa rin sa excitement ang mga mata ni Raven. Mukhang naaliw siya sa film. Ito ang unang beses niya na pumunta ng sinehan nang makarating kami sa Pilipinas."Satisfied huh,"basag katahimikan ko. Sininghot ko ang amoy ng popcorn. Lumandag-lundag siya sa tuwa.Natatawang yumukod si Riley. "Okay, sino ang paborito mo sa kanila, Raven? Si Joy ba? Anger?"Tanong niya sabay imitate sa character ini Anger.Raven grinned, kinalas ang kamay para kumibit-balikat. "Sa palagay ko...si Fear. Nakakatawa siya. Palaging takot kagaya ko,"amin ni Raven saka tumingala sa akin na may maliit na ngiti. "Kagaya mo naman si Joy, Mommy. Palaging masaya."I couldn't help but smile, ruffling his hair. "Well, thank you, baby. Pero nakalimutan mo ako ang pinaghalong emosyon nila."Ngumiti lang si Riley.