Althea~Kasalukuyan akong nagdidilig ng mga bulaklak sa maliit naming hardin. Day off ko ngayon. Kasama ko si Raven. Masayang nalalaro sa halaman ng kalamansi. Inakala niyang orange kaya panay ang dasal na sana mamunga na. Umukit ang kasiyahan sa aking mukha."Mom, may posibilidad ba na mamunga ng orange ang kalamansi? Dinidiligan ko naman ito ng orange juice,huh,"inosente niyang tanong. Lumapad ang tawa ko.Umiling-iling ako. Binaba ko ang sprinkler. Tumanghod ako sa tabi niya. Abot-tenga ang ngiti ko at hinagod ang ulo niya."Magiging kulay orange siya pero hindi lalaki gaya ng orange,"sabi ko na nalilito kung sa mga salitang binanggit ko.Maang niya akong sinulyapan saka binalik ang atensyon sa halaman. Hinimas-himas niya isa-isa ang mga dahon. Dalawang linggo ang nakakaraan matapos kong matuklasan na half-brother ko si Mikhael at makilala si Matteo. Animo'y panaginip, pero ang totoo'y bangungot. Isang kahindik-hindik na rebelasyon na hindi ko kayang tanggapin sapagkat ama ni Rave
Althea~Umibis ako mula sa sinehan kasama si Riley at Raven. Nilisan namin ang madilim na bahagi kaya nasilawan ako sa maliwanag na lobby. Binaba ko ang tingin sa anak ko na hawak-hawak ang aking kamay. Nangningning pa rin sa excitement ang mga mata ni Raven. Mukhang naaliw siya sa film. Ito ang unang beses niya na pumunta ng sinehan nang makarating kami sa Pilipinas."Satisfied huh,"basag katahimikan ko. Sininghot ko ang amoy ng popcorn. Lumandag-lundag siya sa tuwa.Natatawang yumukod si Riley. "Okay, sino ang paborito mo sa kanila, Raven? Si Joy ba? Anger?"Tanong niya sabay imitate sa character ini Anger.Raven grinned, kinalas ang kamay para kumibit-balikat. "Sa palagay ko...si Fear. Nakakatawa siya. Palaging takot kagaya ko,"amin ni Raven saka tumingala sa akin na may maliit na ngiti. "Kagaya mo naman si Joy, Mommy. Palaging masaya."I couldn't help but smile, ruffling his hair. "Well, thank you, baby. Pero nakalimutan mo ako ang pinaghalong emosyon nila."Ngumiti lang si Riley.
Mikhael~Matapos ng eksenang ginawa ni Milena hindi na ako nagpakita sa kanya. Nabalitaan kong pinadala siya sa America ng mga magulang niya. Dalawang linggo akong natahimik. Subalit hindi ko nagustuhan ang mga araw na 'yon. Naging malamig kami sa isa't isa ni Althea. Mahirap tanggapin na magkapatid kami. Para sa akin, s'ya ang babaing papakasalan ko. Tumiim bagang ako nang pinatay ni Althea ang tawag. Matapos non ay tinungo ko ang mall kahit di sigurado kung aling mall ang pinasukan nila. Nagbakasakila. At bingo, natagpuan ko siya sa ice cream parlor malapit sa exit. Kasama niya si Raven at di nawawala ang mukhang asong-ulol na si Riley. Ang kaibigan niyang nakilala sa Belgium noon. Wala akong tiwala sa herodes na ito, natantya ko na may ulterior motives siya sa babae ko. Bagamat alam niya na half-sister ko si Althea, di ko hahayaan na makuha niya ito.Nakipagsagutan ako sa matigas na Althea pero nakuha ko rin siya sa huli. Kinadkad ko siya sa sasakyan at dinala ko sa mansyon. Wala
Althea~Nagkaaltapresyon ata ako kahapon sa inasal ni Mikhael. Nabwesit ako ng husto kung paano niya kami kinaladkad ni Raven. Tapos, minasama pa niya si Riley. Kahit i-deny niya, alam kong nagseselos siya. Parang sapakin niya nga ang kaibigan ko. Natawa ako no'ng nagpakitang gilas siya sa pagluto. Ang asim ng spaghetti niya kaya't di nagustuhan ng anak niya at nauwi kami sa pagkain ng pizza. Nagpumilit siyang mag-night over kami roon pero inaway ko siya sa harap ni Raven. Napagtagumapayan kong umuwi.Lunes ng umaga. Pasado alas nwebe ng umaga. Nakatayo ako sa harap ng elevator. Tumitingala ako sa dami ng iniisip nang may aninong tumabi sa'kin. Pinagmasdan ko s'ya mula sa gilid ng mata ko. Ngumiwi ako nang matukoy ang tisoy na chinito."Hindi pa tayo tapos,Althea,"bungad ni Mikhael. Nainganyo ako sa presko niyang mukha, idagdag pa ang mabango niyang amoy. I don't understand he always used that Creed Aventus perfume na niregalo ko sa kanya seven years ago. the blend of fruity and smok
Mikhael~ Nagseselos ba ako? Ang sakit ng dibdib kong makitang nakikipaglandian si Althea kay Beau. Pagkatapos ng usapan namin kanina sa canteen ay agaran akong dumeretso sa office. Di ko pinansin si James. Abala siyang ini-imporma ang susunod kong schedule. Balak ko sanag ipa-cancel kaso mga investor at bagong kleyente. Sayang naman. Hinugot ko sa bulsa ng blazer ang cellphone bago hinabad iyon. Pinatong ko sa braso ang blazer bago pinindot ang call icon sa ibaba ng numero ni Althea. Gusto kong parusahan siya. Ipapaliwanag niya ang kalokohang ginawa kanina. Hindi niya sinagot ang tatlong missed call ko. Tumiim bagang ako. Initsa ang blazer at padabog na lumabas ng opisina. Umaapoy ako sa galit na tinatahak ang kahaban ng pasilyo. Di inalintana ang mga empleyadong gulat akong sinalubong. Dire-diretso ako sa opisina ng babaing pinahahapdi ang dibdib ko. "Althea!"Tawag ko. Eksaktong papalabas siya. Malakas kong sinara ang pinto. Walang pakialam kung may maranig 'non at ma-eskand
Mikhael~Mataman kong tinitigan si Riley. "What the hell were you thinking? You let my son touch all these spicy ingredients! He's just a kid!"Sigaw ko, nasa tono ng pananalita ang frustration.Inangat niya ang dalawang kamay. "Hold on, dude! Alam ni Raven ang ginagawa niya. Mahilig 'yang mangulo saka gusto-gusto magluto, alam muna palaging nag-e-experiment ng flavors 'yan,"pa-cool niyang saad.Umiling ako."Are you fooling me? He's seven years old! Do you really think it's a good idea to let him play with chilli peppers?""Look, I understand your concern, but you should have seen him! Kayang-kaya niyang humawak ng spices. Mahilig siya sa pagluluto. Dapat nga hikayatin natin kesa pagbawalan. May potensyal si Raven,"rason niya.Lalong tumindi ang inis ko sa kanya. "May potensyal? Nagpapatawa ka ba?Bata pa rin yan. Paanpo kung may masamang manyayari sa kanya?"Ramdam ko ang frustration sa hilatsa niya. "You're overreacting! Hindi niya kinakain ang sili. Gusto niya lamang matutu gumawa ng
Althea~ Nanakit ang ulo ko. Minamasahe ko ang gilid ng ulo habang tinatahak ang kahabaan ng glass-paneled office. Pasado alas tres ng hapon, ang oras kung kailan nadadama namin ang pagod sa usapan at ang hudyat upang sipatin ang oras. Nababagot ako pero wala pa sa kalahati ang trabaho ko. Nilisan ko ang nakatambak na papel sa desk ko. Gusto kong luminghap ng sariwang hangin. Papalitan ang maduming hangin sa aking baga. Saka kalimutan ang nanunuksong titig ni Mikhael—panay ang obserba niya at tila'y lihim na nagseselos. Idagdag pa si Beau na panay ang buntot. Kulang na lang ay lagyan ng buntot para maging aso na. Kakapagod. Gusto ko nang sabihin na magpinsan kami. Kaso di pwede hangga't di pa nilalahad ni Papa sa publiko. Si Riley lang yata ang nagpapakalma sa'kin. Palagi niya akong pinadadalhan ng matamis at nagpapalakas loob na text message. Salamat sa BFF ko. Bahagya akong humina sa paglalakad nang matanaw ang matangkad na bulto ng lalaki. Papasalubong siya. May malapad na ngiti.
Althea~Humugot ako ng malalim na hininga matapos sumandal sa couch. Finally—no meetings, no endless tasks. Akin ang gabing ito. Maayos akong makakapahinga ngayon. Nilagagay ko ang facial mask sa mukha. Prenteng nakahiga. Hindi iniisip ang naganap kanina. Mabuting alam ng ama ko kesa lumala pa ang galit niya kay Mikhael.Naiinis ako sobra! Nata-trap ako sa komplikadong sitwasyon.Salamat nakatulog na si Raven, pwede na akong mag-unwind. Tinatampal ko ang pisngi upang dumikit ng maayos. Kinapa ko ang remote, akma akong paandarin ang TV nang nag-vibrate ang cellphone ko sa ilalim ng couch. I fished it out, not bothering to check who it was."Hello?"Sagot ko,sinusubukan hindi maging tunog pagod.There was a heavy, familiar silence on the other end, the kind that seemed to echo in the spaces between breaths. Then, I heard it: "Althea..."Kinalabutan ako. Nanindig ang balahibo. "Mikhael?"Tanong ko. "Come here,"utos niya. Ramdam ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko nang matukoy ang pasuray-
MIKHAELI gently cradle my newborn son in my arms, my heart swelling with an overwhelming mix of joy and love. Kumikislap ang malambot na liwanag sa kanyang mukha na pinatitingkad ang kanyang mala-anghel na mukha. Pinupog ko siya ng halik sa pisngi. Tila matutunaw ako nang binuksan ni Rael ang kanyang mga mata. Kuhang-kuha niya ang kulay ng mga mata ko. Walang duda na anak ko siya. Magkahawig kami sa lahat ng angolo ng kanyang hitsura."Love, matutunaw na 'yan si Rael,"sabad ni Althea. Kakalabas niya galing sa banyo."Ako yata ang tinutunaw nito,"natatawa kong sabi na hinalikan ulit ang anak ko.Ngumingising umiling-iling ang asawa ko. Uuwi kami ngayong araw matapos ang tatlong araw na nanatili siya sila sa hospital. Sa wakas makakasama ko na rin ang anak ko. "Dad, patingin po kay Rael,"sumulpot si Raven. Napa-tiptoe siya para makita ang kapatid. Pabiro kong nilayo ito sa kanya."Dad! Ako kaya ang nagpangalan sa little brother ko kaya wala kang karapatan na pagkain siya sa akin!" Naw
MikhaelNakatirik na ang araw nang magising ako sa bench ng hospital. Dinilat ko ang mga mata nang may kumalibit sa akin."Son, how are you?" Bungad ni Dad.Parang gusto kong humikbi, imbes bumunting hininga ako. "I don't know if I'm okay or not, but Althea..."Umupo sa ko si Amelia. Hinagod niya ang likod ko. "Magiging maayos din ang lahat anak. Kilala ko si Althea, matapang siya at kaya niyang ilagtas ang sarili at ang anak niya.""S-Salamat, Ma. Parang ako mababaliw ngayon." Napahilamos ako ng mukha."Manalig ka. Hindi tayo bibiguin ng Diyos,"punong-puno ng pag-asang pahayag niya. Napansin ko ang hawak niyang rosaryo.Eksasperadong napameywang si Dad. "I still can't believe that Milena is capable of doing this. Nakilala ko siyang mabuting bata.""She turned insane because of me,"konklusyon ko.Umiling-iling siya. Sandali kaming nag-uusap pero mayamaya'y dumating ang doctor. Tumayo kami, matitigas ang ekspresyon na tinuun ang atensyon sa kanya."Mr. Henderson, I know you're worried,
MikhaelPasado ala una ng umaga. Madilim ang mansion ni Milena nang dumating kami. Malakas ang kabog ng puso ko dahil sa magkahalong poot at desperasyon. Dumadalantay ang malamig na simoy ng hangin sa aking balat habang tinatahak namin ang hardin kasama si Nicola at ang SWAT team. Kanya-kanya silang pumwesto–maingat na nagmamatyag, alerto at tinitiyak na makakahanap ng pwedeng mapasukan na hindi mapapansin ng ilang tauhan ni Milena na abala sa pagmamatyag dito sa labas.I clenched my fists at my side. Hindi ko sukat akalain na naging ganito ka baliw si Milena para makuha ako. Titiyakin kong magsisisi siya sa pananakit ng mga taong mahal ko. Tutuldukan ko ang lahat sa araw na 'to."Stay sharp," bulong ni Nicola. I could feel the tension in the air– the danger, the anticipation.Dumako ang mga mata ko nang may bumuhay ng ilay sa isang kwarto sa ikalawang palapag. May ilang anino na naglakad-lakad saka agad na nawala. Malamang nanroon ang mag-ina ko.Kumaway si Nicola upang ipagbigay ala
Mikhael Binungad kami ng nagkikislapang kulay pula at asul na liwanag na nagmumula sa ilaw ng sasakyan ng mga pulis. Natapos din ang kaguluhan, ang isang problema ko sa tunay kong ama pero may naiwan pang mas matindi.My chest heaving as I stood amidst the aftermath, and the metallic taste of fear is still lingering on my tongue. Sinundan ko ng tingin ang mga puli habang inaalalayan nila si Georffrey—ang sugatan kong ama,papunta sa armed ambulance. Namamasa ng dugo ang balikat niya, maputla ang hitsura, masalimuot ang hitsura dahil sa kirot ng sugat pero nanatiling maangas. Nakasunod sa kanyang likuran si Mom na nakahiga sa stretch. Kumirot ang dibdib ko sa sitwasyon niya ngayon. Mukha siyang marupok, nangingisay at nilalaban na idilat ang mga mata. Ibang-iba ang mukha niya ngayon, nawala ang kaangasan niya bilang dignified at maawtoridad na babae.My mind spun for a second, barely able to process the whirlwind around him. Mayamaya ay nakita ko sa isang angolo ng akong mata si Giorg
AltheaDumantal ang malamig na bagay sa aking pisngi sanhi ng pagkagising ko. Nalaman kong nakahiga ako sa matigas at basang sahig. Pumitik ang kirot sa sentido ko nang ako'y pumiglas, at namalayang nakatali ang dalawang kamay ko na nasa aking likuran. Naka-plaster ang aking bibig, ramdam ko ang malagkit na adhesive na humihila sa aking labi. I blinked, trying to adjust to the dim, suffocating darkness around me. Mabigat at namamasa ang hangin, naamoy ko ang moulds na bumabara sa aking ilong. Narinig ko ang mahinang patak ng tubig sa di kalayuan, at tila sinisipsip ng lamig ang mga buto ko. Pakiramdam ko nilibing ako sa ilalim ng mansyon, huli nang mabatid kong nasa underground prison ako ng mansiyon. Hindi ko lubos akalain na may ganitong lugar sa pamamahay ni Milena. Sadyang pinanganak siyang masamang tao.Then, I heard it—a soft, pitiful sound that made my blood run cold. May isang batang umiiyak. Kilala ko ito. Bumilis ang pintig ng puso ko nang hinanap ko ito.Raven! Nais kong i
Althea~Umaapaw ang paghihinagpis ko matapos malaman na kinidnap din si Mikhael. Dinala ako ni Nicola sa mansyon. Sinubukan niyang pakalmahin pero hindi ako huminto sa pag-iyak. Kapagkuwan ay dumating si Mama. Lalo akong umiyak nang makita ko siya."Ma, pinaparusahan ba ako ng Diyos? Hindi lang si Raven ang nawala pati na rin si Mikhael. Nawalan ako ng dalawa,Ma. Ano nang gagawin ko ngayon?" Durog na durog ang puso kong hiyaw.Kasalukuyan kaming nakaupo sa sofa dito sa sala. Niyapos niya ako, lumuluha habang hinahagod ang likod ko. "'Wag kang mawalan ng pag-asa. Mababalik din natin sila.""Para akong mababaliw. Takot na takot ako na baka may mangyaring masama sa kanila,"daing ko.Bumuntong hininga si Nicola. "Althea, nahanap na namin ang lokasyon ni Milena. Lulusubin namin siya ngayong gabi mismo,"imporma ni Nicola. Marahil napagod itago sa akin ang totoo.Umalis sila kanina ni Mikhael na di nagpapaalam.Tumahan ako. Dinig ko ang malakas na kabog ng aking puso nang tumingin sa kanya.
Mikhael~Nagpakapal ako ng mukha. Pinakita kong hindi ako natinag sa pananakot niya."Ibibigay mo ang 100 million o papatayin ko ang nanay mo?"I gritted my teeth. "Patayin mo, wala akong pakialam. Tutal malaki rin ang atraso niya sa'kin."Nandilat siya. Binaba niya ang baril. "Pareho talaga kayo ng kapatid mo. Paminsan-minsan lang gumagana ang utak. Hayun, muntik ko pang napatay. Salamat sa'yo, nadala mo siya hospital.""At ano namang pinagsasabi mo?" Tuluyan kong nakalagan ang mga kamay. Kung sakali mang may manggugulo sa'min, siguradong makakatakas ako."Mahal na mahal ka ng kapatid mong si Giorgianna, Mikhael. Handang-handa siyang ibuwis ang buhay para sa'yo,"tila nangigil niyang sambit.Mistulang binuhusan ako ng malamig na tubig nang madiskubre na kapatid ko si Giorgianna. Sa haba ng panahon, matagal na palang alam ni Giorgianna at tinago niya para sa kaligtasan ko."Nagtagumpay nga siyang maging magkalapit kayo pero hindi naman nagawang perahan ka. Sobrang duwag! Sana pinangana
Mikhael Bago ko maligtas ang anak ko ay parang ako ang unang napahamak. Nasa kasagsagan ako sa pagpaplano para mahanap ang lokasyon ni Milena. Pababa ako sa huling baitang ng hagdan ng bukana ng company building nang may itim na van ang huminto sa harap ko. Patungo ako sa kotse ko at sumusunod si Nicola kasama ang mga alalay niya nang hinatak ako ng napakaraming lalaki na naka-itim na bonnet saka sinilid sa van. Huli na para iligtas ako ni Nicola sa sobrang bilis ng pangyayari. Hindi ako makaakto nang pinasinghot nila ako ng pampatulog.Nagising ako sa isang sala ng marangyang mansion. Kinurap-kurap ko ang humahapdi kong mga mata. Malabo ang mga 'yon nang inikot ko ang paningin sa paligid. Hindi pamilyar sa akin ang lugar.Ano naman ba ang iniisip ng hinayupak? Hindi ba sapat si Raven?Natuklasan kong nakagapos ang kamay at paa ko sa silya. Wala akong ideya kung ilang oras na ako rito. Kahit ano ang pamimiglas ko ay di ako makakawala. "Putang inamo, Milena! Nasaan ang anak ko? Pakaw
AltheaMuntik akong mawindang, mabuti'y agad akong hinawakan sa braso ni Mikhael."Ano'ng ginawa mo kay Raven? Milena sagutin mo ko!" Pigil ang mga luha kong sabi, niyayanig na rin ang buong kalaman ko.Tumigas ng panga ni Mikhael sa pag-alala."Wala. Gusto niya lang makipaglaro kaya sinama ko. Ang cute ni Raven pero kawawa naman. Alam mo kung bakit? Ikaw kasi ang nanay niya eh,"paarte niyang saad na may tawa sa dulo."Ano'ng pinagsasabi mo? Nasaan ang anak ko? Sagutin mo ko, ano'ng ginawa mo sa kanya?""Relax, Althea. He's safe for now. But I have a condition if you want you son.""What is it?""Iwan mo si Mikhael. Lumayo ka sa lugar na ito at hindi ka na magpapakita sa amin habambuhay!"I gritted my teeth, nanginginig na ako sa galit. "Ang lakas ng loob mong idamay ang anak ko sa kabaliwan mo! Napakababa mo, Milena! I warn you never ever touch my son!""I'll never hurt him if you follow. Pero kung magmatigas ka... hmmm, hindi ko masisigurado ang kaligtasan niya,"she snarled."Subuka