Mikhael~ Nagseselos ba ako? Ang sakit ng dibdib kong makitang nakikipaglandian si Althea kay Beau. Pagkatapos ng usapan namin kanina sa canteen ay agaran akong dumeretso sa office. Di ko pinansin si James. Abala siyang ini-imporma ang susunod kong schedule. Balak ko sanag ipa-cancel kaso mga investor at bagong kleyente. Sayang naman. Hinugot ko sa bulsa ng blazer ang cellphone bago hinabad iyon. Pinatong ko sa braso ang blazer bago pinindot ang call icon sa ibaba ng numero ni Althea. Gusto kong parusahan siya. Ipapaliwanag niya ang kalokohang ginawa kanina. Hindi niya sinagot ang tatlong missed call ko. Tumiim bagang ako. Initsa ang blazer at padabog na lumabas ng opisina. Umaapoy ako sa galit na tinatahak ang kahaban ng pasilyo. Di inalintana ang mga empleyadong gulat akong sinalubong. Dire-diretso ako sa opisina ng babaing pinahahapdi ang dibdib ko. "Althea!"Tawag ko. Eksaktong papalabas siya. Malakas kong sinara ang pinto. Walang pakialam kung may maranig 'non at ma-eskand
Mikhael~Mataman kong tinitigan si Riley. "What the hell were you thinking? You let my son touch all these spicy ingredients! He's just a kid!"Sigaw ko, nasa tono ng pananalita ang frustration.Inangat niya ang dalawang kamay. "Hold on, dude! Alam ni Raven ang ginagawa niya. Mahilig 'yang mangulo saka gusto-gusto magluto, alam muna palaging nag-e-experiment ng flavors 'yan,"pa-cool niyang saad.Umiling ako."Are you fooling me? He's seven years old! Do you really think it's a good idea to let him play with chilli peppers?""Look, I understand your concern, but you should have seen him! Kayang-kaya niyang humawak ng spices. Mahilig siya sa pagluluto. Dapat nga hikayatin natin kesa pagbawalan. May potensyal si Raven,"rason niya.Lalong tumindi ang inis ko sa kanya. "May potensyal? Nagpapatawa ka ba?Bata pa rin yan. Paanpo kung may masamang manyayari sa kanya?"Ramdam ko ang frustration sa hilatsa niya. "You're overreacting! Hindi niya kinakain ang sili. Gusto niya lamang matutu gumawa ng
Althea~ Nanakit ang ulo ko. Minamasahe ko ang gilid ng ulo habang tinatahak ang kahabaan ng glass-paneled office. Pasado alas tres ng hapon, ang oras kung kailan nadadama namin ang pagod sa usapan at ang hudyat upang sipatin ang oras. Nababagot ako pero wala pa sa kalahati ang trabaho ko. Nilisan ko ang nakatambak na papel sa desk ko. Gusto kong luminghap ng sariwang hangin. Papalitan ang maduming hangin sa aking baga. Saka kalimutan ang nanunuksong titig ni Mikhael—panay ang obserba niya at tila'y lihim na nagseselos. Idagdag pa si Beau na panay ang buntot. Kulang na lang ay lagyan ng buntot para maging aso na. Kakapagod. Gusto ko nang sabihin na magpinsan kami. Kaso di pwede hangga't di pa nilalahad ni Papa sa publiko. Si Riley lang yata ang nagpapakalma sa'kin. Palagi niya akong pinadadalhan ng matamis at nagpapalakas loob na text message. Salamat sa BFF ko. Bahagya akong humina sa paglalakad nang matanaw ang matangkad na bulto ng lalaki. Papasalubong siya. May malapad na ngiti.
Althea~Humugot ako ng malalim na hininga matapos sumandal sa couch. Finally—no meetings, no endless tasks. Akin ang gabing ito. Maayos akong makakapahinga ngayon. Nilagagay ko ang facial mask sa mukha. Prenteng nakahiga. Hindi iniisip ang naganap kanina. Mabuting alam ng ama ko kesa lumala pa ang galit niya kay Mikhael.Naiinis ako sobra! Nata-trap ako sa komplikadong sitwasyon.Salamat nakatulog na si Raven, pwede na akong mag-unwind. Tinatampal ko ang pisngi upang dumikit ng maayos. Kinapa ko ang remote, akma akong paandarin ang TV nang nag-vibrate ang cellphone ko sa ilalim ng couch. I fished it out, not bothering to check who it was."Hello?"Sagot ko,sinusubukan hindi maging tunog pagod.There was a heavy, familiar silence on the other end, the kind that seemed to echo in the spaces between breaths. Then, I heard it: "Althea..."Kinalabutan ako. Nanindig ang balahibo. "Mikhael?"Tanong ko. "Come here,"utos niya. Ramdam ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko nang matukoy ang pasuray-
⚠️Warning: bed scene po⚠️bawal sa mga bataAlthea~Sa sobrang pag-alala ko'y dinala ko si Mikhael sa kanyang bahay. Mabigat siya pero kinakaya ko. Unang beses nagbuhat ako ng lasing."Nasaan ka ba,Althea? Nasaan ka ba sa pitong taon na'to?"Nagagalit na bulong ni Mikhael sa akin, magkahalong frustration at umusbong na pagnanasa ang boses niya. His tall frame leaned heavily against me as I struggled to support his weight. Malapit na kami sa pintuan ng madilim niyang mansyon. Inalalayan ko siyang pumasok."Lasing ka, Mikhael,"mahina kong usal. Wala na akong ibang narinig kundi ang malakas na pintig ng puso ko. Suminghap ako nang maamoy ko ang magkahalong perfume niya at ang mamahaling whiskey na ininom kanina sa bar. That the same perfume he used to wear all those years ago...Dahilan para mangatal ako. Naalala ko ang una naming pakikita at ang mahalimuyak niyang perfume."Sinong lasing?" Mapait siyang tumawa,pero sa basag na tono. "I still recognize you, baby. Seven years. Seven fucki
Althea~Tumigil siya sandali upang humabarin ang pantalon niya. Tinignan ko ang malaking umbok sa pagitan ng hita niya. Hindi na makapaghintay na tumuklaw ang alaga niya.Kinuyom ko ang mga kamay. Bagama't natatakot pero di na ako aatras. Hinawakan ko ang naninigas na dibdib. Para akong baliw sa sitwasyon ko ngayon kasi pinapatulan ko ang lasing."Althea, sabihin mo na pagmamay-ari kita. Akin ka lang at walang ibang pwedeng magnakaw sa'yo,"aniya bago hinubad ang boxer. Namilog ang mga mata ko nang makita ang tinatago niyang alaga. Ang mahalagang bagay na pilit niyang pinagmamayabang ngayon sa'kin."Sabihin mong ako lang ang mamahalin mo.""Do whatever you want. I'm tired of being dramatic,"reklamo ko.Hinubad niya ang suot kong pantalon. Nagpalipas muna siya ng ilang saglit bago niya sinilid ang daliri sa kaselanan ko. Binuka ko ang mga hita. Kinagat ang ibabang labi nang pinasok niya ang dalawang daliri sa loob ko. Hindi niya muna ginalaw kasi tinignan niya ako sa mga mata."Tell me
Mikhael~Sinapo ko ang nanakit na sentido nang bumalikwas ako pabangon. Dahan-dahan kong minulat ang mga mata. Doon ko natuklasan na wala akong saplot at tanging ang manipis na kumot ang kumukubli sa katawan ko. Nagtataka akong inikot ang tingin habang pinipilit alalahanin ang nangyari kagabi. Ang huling piraso ng aking memorya ay kung paano ako nakipagsuntukan sa hambog na dambuhala hanggang sa dumating sa punto na naging duguan ang kamao ko. Pinukpuk ko ng aking kamao ang gilid ng ulo. May isa pa akong alaala subalit di ko maaninagan. Umuwang ang bibig ko nang mahagip ang bakanteng pwesto ng kama. Tila may taong humiga rito kanina dahil wala sa tamang posisyon ang unan. Kung hindi ako nagkakamali may nakasama akong babae rito kasi naalala ko may tinawagan ako kagabi.Bumaba ako sa kama at nakita ko kaagad ang kalat kong damit. Hinagilap ko ang cellphone, mabuti nasa bulsa ng pantalon ko. Pa-low batt na kaya matulin kong hinanap ang pangalan ng nasa history ng contact."Althea?!"Hin
Mikhael~ Pagkatapos ng gayong usapan ay lumipas ang isang linggo, dalawang linggo, isang buwan... hangga't nagagawa pa naming ikubli ang katutuhanan. Di ako sigurado kung may alam si Dad tungkol dito kasi naging tahimik siya nitong nakaraang buwan at puro matatalim na titig ang binabato niya sa tuwing magtagpo kami ng landas. Madalas ako sa bahay ni Althea para kay Raven subalit walang komunikasyon ang nagaganap sa'min ni Althea. Puro tungkol sa anak namin ang usapan at kinalimutan namin ang huling kaganapan. Hindi ko rin maiitatanggi ang pagiging insecure kay Riley dahil palagi itong umaaligid kay Althea. Matagal na panahon kong tiniis ang selos. Nasa hagdanan ako ng hotel kasama si Nicola. Dito gaganapin ang Architects and Visionaries Night. Pareho kaming nakasuot ng pormal na kasuotan at kasalukyang abala sa pagkikwentuhan. "Itaga ko sa bato, nakaka-drain ang tatlong bubwit. Parang mga bagyo, walang tigil ang kaguluhan mula umaga hanggang gabi,"pahayag niya. Ngumisi ako. "Y