Althea~Tumigil siya sandali upang humabarin ang pantalon niya. Tinignan ko ang malaking umbok sa pagitan ng hita niya. Hindi na makapaghintay na tumuklaw ang alaga niya.Kinuyom ko ang mga kamay. Bagama't natatakot pero di na ako aatras. Hinawakan ko ang naninigas na dibdib. Para akong baliw sa sitwasyon ko ngayon kasi pinapatulan ko ang lasing."Althea, sabihin mo na pagmamay-ari kita. Akin ka lang at walang ibang pwedeng magnakaw sa'yo,"aniya bago hinubad ang boxer. Namilog ang mga mata ko nang makita ang tinatago niyang alaga. Ang mahalagang bagay na pilit niyang pinagmamayabang ngayon sa'kin."Sabihin mong ako lang ang mamahalin mo.""Do whatever you want. I'm tired of being dramatic,"reklamo ko.Hinubad niya ang suot kong pantalon. Nagpalipas muna siya ng ilang saglit bago niya sinilid ang daliri sa kaselanan ko. Binuka ko ang mga hita. Kinagat ang ibabang labi nang pinasok niya ang dalawang daliri sa loob ko. Hindi niya muna ginalaw kasi tinignan niya ako sa mga mata."Tell me
Mikhael~Sinapo ko ang nanakit na sentido nang bumalikwas ako pabangon. Dahan-dahan kong minulat ang mga mata. Doon ko natuklasan na wala akong saplot at tanging ang manipis na kumot ang kumukubli sa katawan ko. Nagtataka akong inikot ang tingin habang pinipilit alalahanin ang nangyari kagabi. Ang huling piraso ng aking memorya ay kung paano ako nakipagsuntukan sa hambog na dambuhala hanggang sa dumating sa punto na naging duguan ang kamao ko. Pinukpuk ko ng aking kamao ang gilid ng ulo. May isa pa akong alaala subalit di ko maaninagan. Umuwang ang bibig ko nang mahagip ang bakanteng pwesto ng kama. Tila may taong humiga rito kanina dahil wala sa tamang posisyon ang unan. Kung hindi ako nagkakamali may nakasama akong babae rito kasi naalala ko may tinawagan ako kagabi.Bumaba ako sa kama at nakita ko kaagad ang kalat kong damit. Hinagilap ko ang cellphone, mabuti nasa bulsa ng pantalon ko. Pa-low batt na kaya matulin kong hinanap ang pangalan ng nasa history ng contact."Althea?!"Hin
Mikhael~ Pagkatapos ng gayong usapan ay lumipas ang isang linggo, dalawang linggo, isang buwan... hangga't nagagawa pa naming ikubli ang katutuhanan. Di ako sigurado kung may alam si Dad tungkol dito kasi naging tahimik siya nitong nakaraang buwan at puro matatalim na titig ang binabato niya sa tuwing magtagpo kami ng landas. Madalas ako sa bahay ni Althea para kay Raven subalit walang komunikasyon ang nagaganap sa'min ni Althea. Puro tungkol sa anak namin ang usapan at kinalimutan namin ang huling kaganapan. Hindi ko rin maiitatanggi ang pagiging insecure kay Riley dahil palagi itong umaaligid kay Althea. Matagal na panahon kong tiniis ang selos. Nasa hagdanan ako ng hotel kasama si Nicola. Dito gaganapin ang Architects and Visionaries Night. Pareho kaming nakasuot ng pormal na kasuotan at kasalukyang abala sa pagkikwentuhan. "Itaga ko sa bato, nakaka-drain ang tatlong bubwit. Parang mga bagyo, walang tigil ang kaguluhan mula umaga hanggang gabi,"pahayag niya. Ngumisi ako. "Y
Athea~ Kinuha ni Papa ang kamay ko imbes na pansinin si Mikhael. Hindi ko inaasahang papasok siya sa silid na 'to at taliin ang strap ng sandal ko. Muntik akong mawala sa sarili, mabuti'y dumating ang ama ko. Naging masigla ang grand hall nang muli akong pumasok. Natanaw ko ang exhibition ng kompanya, maraming nadagdag na bisita kaya naging mas maingay kesa kanina. Pinasadahan ko ng tingin ang nakahilerang architectural designs. "Come on,Althea. Oras na at ayaw kong aksayahan ito,"sabi ng ama ko na nilakasan ang paghawaka sa braso ko sabay hila sa akin patungo sa gitna ng venue. I felt my heart race, my mind. This wasn't just another evening with industry professionals—it was the night he had chosen to introduce me to the world. Dinala ako ni Matteo Henderson sa gitna kung saan maliwanag ang spotlight. Hinay-hinay na humupa ang pagkikwentuhan saka tinuon nila ang pansin sa direksyon ko. Isang matulis na hininga ang tumakas sa aking lalamuna at kusa akong napakapit sa suot na dami
Althea~Napunta ang atensyon ni Aurelia sa anak. Gumuhit ang mahigpit na ngiti sa kanyang labi pero punong-puno ng lason. "You always know how to make a statement, don't you,Mikhael?" Angil niya, pinipigilan na pasabugin ang acido sa kanyang tono.Pero di kumislot si Mikhael. "Well, the statement has been made. Like I said, I'm simply congratulating our newly recognized family member. What's wrong with that?""And forgot what she had done to you,"asik ni Aurelia, nakatitig siya ngayon sa akin. "This woman lured you. She's a disgrace to this family. She doesn't deserve recognition!""Bullsh*t! How dare you say that to my one and only legitimate child?!"Bulyaw ni Dad na kinabaling ng lahat. Natuod si Aurelia, nanginig siya at tinakasan ng kulay ang kanyang mukha. Alam ko 'yon kahit wala makapal ang make up niya."Paano mong masasabi na legitimate child mo s'ya? Si Mikhael lang ang totoo mong anak! She was just born out of wedlock!"Hinawakan ko ng mahigpit sa braso si Dad dahil ayoko na
Mikhael~Bumubuhos ang tubig sa malapad na balikat ko, dahan-dahan na dumadaloy sa bawat linya ng aking katawan pababa sa aking paa. Umaakyat pataas ang singaw ng mainit na tubig na umaaligid sa akin subalit hindi ito sapat upang pahupain ang bagyo sa dibdib ko. Tila isang bangungot ang naging kaganapan kahapon. Nasusuklam ako at gusto kong mawala sa harap ni Matteo Henderson. Matindi ang poot niya sa akin na hindi ko naiintindihan. Pinahiya ako sa lahat ng sikat at maimpluwensiya mga bisita kahapon kaya no'ng nagising ako kaninang umaga bumungad agad ang masamang balita tungkol sa kompanya. Hindi ko sinisisi si Althea,bagama't nasa loob-looban ko ang takot na agawin niya ang kompanya at ang pagkaroon ko ng hinanakit sa kanya. Nalilito ako kung ano ba talaga ang nararamdaman ko kay Althea, pag-ibig ba o poot?Sinandal ko ang mga kamay sa malamig na tiles ng shower room, yumuko, iniisip na sana anurin na lamang ng tubig ang problema ko. Nananigas ang panga ko, sumikip ang dibdib sanhi
Mikhael~As my father stepped further into the room, his gaze locked onto mine. It was a look full of cold intent, the kind o look that sent a shiver down my spine. His eyes were feirce and unblinking, the depth of his stare making it feel as if he could see right through me, as if he were about to pounce and devour me whole.Nanigas ang panga niya, halos hindi makontrol ang galit. Kasabay no'n ang paglapot ng tensyon sa ere dahil may paparating na konprontasyon.He slowly moved forward, not breaking eye contact for a single moment. Binalot ng makapangyarihang pwersa ang espasyo na parang mawawasak ang anumang bagay na madadaan niya. Nanatili ako sa kinaroonan ko, di nagambala sa mabigat niyang titig.With a deliberate motion, garapal niyang initsa ang folder sa counter ng bar, sa tabi ko. Lumabas ang ilang papel sa lakas ng pagkatapon niya. Pulang-pula ang mukha niya, at lumabas ang litid ng ugat sa gilid ng ulo sa galit. Awtomatiko akong napatayo, nalilitong inirapan ang brown folde
Althea~Althea~I nibbled on my bottom lips. Lumalabo ang paningin ko habang minamasdan si Matteo,ang aking ama. Tila nasu-suffocate ako sa malakas ng tensyon na lumalaganap sa ere. Nakatayo ako malapit sa bintan ng CEO office, samantalang si Dad ay nakasandal sa mahogany desk. Umakyat-baba ang aking dibdib sa mga salitang binitawan niya. Mistulang sinasakal ako ng kabigatan ng desisyon niya. Nagmula no'ng inanunsyo niya sa publiko na ako ang bagong CEO ay di na ako makaisip ng deretso, kinukulang na ako ng tulog at napuno ako ng pighati sa loob. Wala siyang pake kung magdusa ako sa padalos-dalos niyang desisyon."Dad, maawa kayo. Hindi pa ako handa. H-Hindi ko maha-handle ang ganito kalaking obligasyon,"sabi ko, pinahiran ko ang mga butil ng pawis na namumuo sa noo ko gamit ang aking kamay. Now, my palms were clammy, and I wiped them nervously against my skirt, but it did little to ease my growing anxiety."You'll do this, Althea. The board is waiting. This is your responsibility n