37—Everthing's Alright

Althea~

"Mom?" Nagising ako sa paos na boses ni Raven. Naupo akong natulog sa gilid niya. Mabibigat ang talukap ng aking mga mata nang minulat iyon. Hinabol ko ang hininga habang unti-unti siyang naaninagan.

Umikit ang maliit na ngiti sa kanyang mukha. Maputla siya. Hinang-hina pa mula sa operasyon. Buhol-buhol ang paghinga dahil sa oxygen sa ilong. Hinaplos niya ang kamay ko na nakapatong sa tyan niya gamit ang kamay niyang may dextrose.

"Anak!" Nabubuhayang tawag ko sa kanya. "Kumusta ang pakiramdam mo?"

May ibang kislap sa kanyang mga mata. Malakas ang kabog ng puso ko sa saya nang magising siya matapos ang isang araw.

"Mom, napaniginipan ko po si Daddy. Ewan kung panaginip ba 'yon kasi ramdam na ramdam ko ang mainit niya haplos. Tapos naiiyak siya habang sinasamahan niya ko rito,"kwento niya.

Umuwang ng kaunti ang bibig ko. Totoo 'yon. Hindi siya nanaginip. Totoong sinamahan siya ni Mikhael buong magdamag noong nakaraang gabi. Ayaw pa nga'ng umalis noong hindi ko pinagtabuyan. M