Aika's POV
Dumating din ang gabi na matagal ko nang pinaplano. Matapos ang ilang linggo ng pagpaplano at paghihintay, sa wakas ay kasama ko na si Isaid dito sa loob ng bahay. Ramdam ko ang kaba, pero desidido na ako. Hindi ko alam kung paano ko nagawa iyon, pero nandito na kami ngayon sa loob ng kuwarto ko.
Nakahiga na kami sa kama at magkatabi, habang nagpapalitan ng maiinit na tinginan. Lasing na siya gaya nang naplano ko. Medyo awkward, pero may tensyon nang nagsisimula. Kita ko sa mga mata ni Isaid na hindi rin siya sigurado sa mga nangyayari, pero hindi rin siya umaatras. Sa halip, sumasabay siya sa agos ng sitwasyon. Pinipilit kong gawing casual ang usapan, pero bawat salita ko ay puno ng pagnanasa.
“Okay ka lang ba dito?” tanong ko habang pilit na inaayos ang tono ng boses ko na parang normal lang ang lahat.
Ngumiti siya pero halatang nagpipigil ng nerbyos. “Oo naman. Medyo... tahimik lang.”
Napangiti ako sa sagot niya. “Mas maganda ‘yung tahimik, ‘di ba?” bulong ko habang unti-unti akong lumalapit. Ramdam ko ang init ng katawan niya. Amoy na amoy ko ang pabango niya at ang alak sa bibig niya. Bawat segundo na katabi ko siya ay parang bumibilis ang tibok ng puso ko.
Naramdaman kong bumigat ang paghinga niya, pero hindi pa rin siya umaatras. Nakatingin lang siya sa akin, tila naghihintay ng susunod kong galaw. Hindi ko na kayang magpigil. Hinawakan ko ang kamay niya at doon ko naramdaman ang init na tila nagpapasabog sa buong katawan ko. Hindi siya nagreklamo. Sa halip, hinayaan lang niya akong hawakan siya.
“Aika…” bulong niya pero hindi ko na siya hinayaang magsalita pa. Lumapit ako at hinalikan siya, malambing sa umpisa, pero mas tumitindi habang tumatagal. Parang biglang sumabog ang lahat ng iniipon naming tensyon. Hindi ko na kayang pigilan ang sarili ko.Yumakap siya sa akin, hinigpitan ang kapit, at gumanti ng halik. Pakiramdam ko ay magwawala ako sa init ng bawat pagdampi ng labi niya. Hindi ko alam kung saan ito hahantong pero isa lang ang sigurado ko—wala nang atrasan.
Unti-unti kong naramdaman ang kamay niya na humawak sa bewang ko, hinahatak ako palapit pa sa kanya. Ramdam ko ang bigat ng katawan niya laban sa akin habang nagsisimula kaming mag-init ng husto. Hindi na kami nag-uusap, puro aksyon na lang ang umiiral sa pagitan namin. Bumaba ang mga halik ko sa leeg niya, habang ang mga kamay ko ay gumagala na sa kaniyang katawan. Grabe, sobrang hot din pala nitong si Isaid. Ngayon ko lang napagtantong matipuno ang katawan niya. Purp muscle ang nakakapa ko sa katawan niya.
Hindi na rin siya nagpigil. Naramdaman ko ang mga daliri niya sa aking balat, hinahawakan ang bawat makikinis na balat ng aking katawan. Mainit at masarap sa pakiramdam ang pangro-romansang ginagawa niya sa akin. Wala nang natitirang distansya sa pagitan namin. Bawat halik, bawat haplos, parang mas sumasabog ang init ng katawan ko.
“Hindi ko alam na ganito pala ‘to,” bulong niya habang hingal na hingal. Pero wala na akong oras para sagutin siya. Masyado na akong abala sa nararamdaman ko, sa pagnanasa kong kanina ko pa iniipon.
Nang magtanggal na kami ng mga saplot, doon ko na lalo nakita kung gaano kaganda ang katawan niya. Nagulat lang ako dahil hindi ko inaasahan na ganoon kalaki ang makikita kong nakasaludong ari niya sa ibaba. Aaminin ko, natakot ako nung una kasi hindi ko alam kung kakayanin ko siya. Uhaw, para siyang uhaw kasi agad na niya akong hinalikan ulit. At habang ginagawa namin ‘yun, hindi ko na namalayan na unti-unti ko nang nararamdaman ang pagsakop niya sa akin. Masakit, sobra, pero alam kong lilipas din ang sakit na ‘yon kaya tiniis ko.
Ramdam ko ang bawat galaw niya at bawat malalim niyang paghinga. Hindi ko mapigilang mapaungol sa bawat pagdampi ng balat namin sa isa’t isa.
“Ito ba ang gusto mo?” tanong niya.
Tumango ako, halatang sabik na rin siya sa mga susunod na mangyayari. Hinayaan ko na lang na ang katawan namin ang kusang gumalaw. Hindi na kailangan ng mga salita. Lahat ng ginagawa namin, bawat galaw, bawat haplos ay lahat ay masarap sa pakiramdam ko.
Naramdaman kong hinihigpitan niya ang pagkakayakap sa akin, at doon ko alam na pareho na kaming nagliliyab. Hindi ko na inisip kung tama ba ang ginagawa namin o hindi. Wala akong pakialam. Basta ngayon, nandito na kami at wala nang makakapigil.
Ilang sandali pa, para bang biglang huminto ang oras. Wala akong ibang naririnig kundi ang mga hingal namin, ang mga tunog ng bawat pagdampi ng aming mga katawan. Lunod na kami pareho sa init na bumabalot sa amin. Ang gabi na ito, ang pagkakataong ito ay parang isang pangarap na ayokong magising.
Tinitigan ko si Isaid, nakangiti, pareho kaming hingal na hingal. Nakayakap pa rin siya sa akin, at ako, wala nang ibang gusto kundi manatili sa moment na ito. Ramdam ko ang bawat tibok ng puso niya, sumasabay sa bawat paghinga ko.
Hanggang sa sabay kaming napalakas ang ungol. Sabay narating ang r***k ng kaligayahan.
Matapos ang nangyari, tahimik kaming nagkatitigan. Sa wakas, bumalik na rin sa normal ang aming mga paghinga. Napapikit na lang si Isaid matapos ang nangyari sa amin
Habang pawisan at patuloy na nasa tabi niya, lumitaw ang nakakalokong ngiti sa mga labi ko. Sa wakas, nakuha ko na rin ang atensyon ni Isaid at magpabuntis sa kaniya para maging bahagi ng makapangyarihang pamilyang Herrera. Alam ko ang sikreto ng pamilyang Herrera. Si Isaid ang matagal nang nawawalang anak ni Don Jacinto Herrera. Si Isaid ang tanging tagapagmana ng imperyo ng kanilang kompanya at ang pagkakaroon ng anak mula sa kaniya ay ang pinakamabilis na daan para maging bilyonaryo rin ko.
Aika’s POVAko si Aika Esteban, isang office runner sa Herrera Soverign Defense. Simpleng empleyado lang, tagatakbo ng mga papeles at kung ano-anong utos sa office namin. Sa madaling salita, tagasunod o mas madaling intindihin kung sabihin na lang natin na utusan na lang. Ang trabaho ko ay madalas magpabalik-balik sa iba’t ibang departments para maghatid ng mga dokumento, utos doon at utos dito.Sa trabaho, madalas akong gawing katatawanan at apihin, lalo na ni Dolores, ang Operations Manager namin. Wala siyang pinapalampas na araw na hindi ako sinisigawan o pinapagalitan kahit wala namang mali sa ginagawa ko. Kaya kapag pumapasok ako sa opisina, parang binabato ko na lang ang sarili ko sa apoy.Pagod na ako, pero wala akong magawa. Kailangan kong kumita. Kung hindi, paano na kami sa bahay?Simula nang mamatay sina Mama at Papa sa isang aksidente apat na taon na ang nakalipas, kinupkop ako ng tita kong si Teofila, pero sa totoo lang, hindi naman niya ako tinuturing na para akong pamil
Aika’s POVIsang araw, habang nagmamadali akong mag-ayos ng mga papeles sa opisina, natigilan ako nang marinig ko ang hagikhikan ng ilang kasamahan ko sa likod.“Si Aika, ang tagal-tagal na sa trabaho, pero runner pa rin,” narinig kong sabi ni Monica isa sa mga co-workers ko na hindi ko na matandaan kung kailan ako huling nginitian.“Oo nga, hindi na yata aasenso ‘yan. Wala kasing dating,” sabi pa ni Gina na para bang ang sarap tumawa kapag ako ang pinagtatawanan.Hindi ko na lang sila pinansin. Sanay na ako. Ganito na lang palagi. Kung hindi man ako ang target ng pang-aasar, siguradong bibigyan pa ako ng dagdag trabaho. Mahirap nang kumontra. Laging may kabuntot na paninira at intriga kapag sinubukan kong ipagtanggol ang sarili ko.Habang naglalakad ako sa hall papunta sa printer, si Dolores na naman ang bumungad sa akin.“Aika, ano bang ginagawa mo? Bakit parang ang tagal-tagal mong maghatid ng report? Akala mo naman wala ka ng ibang trabaho!” Ang mga salitang iyon na may kasama pan
Aika’s POVHabang nagtatrabaho ako sa opisina ng Herrera Sovereign Defense, naririnig ko ang karaniwang ingay ng mga tauhan na abala sa kani-kaniyang mga gawain.Umagang-umaga, pinagtimpla agad ako ni Dolores ng kape niya. Minsan nakakabagot na talaga ang ganito, pero kabisado ko na ang takbo ng araw ko—mga papeles, email, ilang meeting at pagtitimpla ng kape ng mga boss-boss-an ko rito. Isang araw na naman na parang cinderella lang ang peg ko.Pero hindi ko inasahan ang kakaibang pangyayari ngayong umaga.Habang nag-aayos ako ng mga dokumento sa mesa ni Dolores, narinig ko ang boses ni Don Jacinto Herrera, ang may-ari ng kumpanya. Kilala siyang seryoso at minsan masungit, pero sa likod ng lahat, siya ay isa sa pinakamayamang tao dito sa Pilipinas. Tahimik akong nakikinig habang kausap niya ang bisita niya, isang matandang lalaki na mukhang matagal na niyang kaibigan. Nakaupo sila sa meeting room na ilang metro lang ang layo sa mesang kinaroroonan ko. Hindi ko sinasadyang mapakinggan a
Isaid’s POVHabang nakaupo ako sa ilalim ng malaking puno sa gitna ng flower farm, napapangiti ako kasi palaging sariwa at kaaya-aya ang nakikita ko araw-araw. Ang araw ay maganda at ang mga bulaklak sa paligid ko ay tila naglalaro sa hangin. Ang mga kulay ng petal at ang bango ng mga bulaklak ay nagpapaligaya sa akin, sanay na sanay na ako sa mga halimuyak nila. Ang lugar na ito ay naging tahanan ko na at sa bawat araw na lumilipas, nararamdaman kong higit akong nagkakaroon ng ugnay sa lupang ito.Ngayon, nagbabalik-tanaw ako sa mga taon na dumaan mula nang magbago ang lahat ng dinala ako dito sa farm. Nangungupahan ako sa isang maliit na kuwarto sa bahay ng may-ari ng flower farm, sina Mang Ben at Aling Lita. Sila ang naging mga magulang ko simula nung ako ay umalis sa amin at hindi na nakabalik pa sa dati kong buhay. Masasabi kong masuwerte ako sa kanilang pagkakakilala at pagkupkop sa akin. Hindi nila ako pinabayaan at nagkaroon ako ng pagkakataon na magkaroon ng bagong buhay.Nga
Aika’s POVSa ilalim ng mainit na sikat ng araw, hindi ko maiwasang mapaisip kung ano bang pumasok sa utak ko para hindi pumasok sa trabaho ngayong araw. Pero inisip ko na makikita ko naman na ngayon si Isaid. Nakita ko siya sa social media, nagtatrabaho sa isang flower shop at ‘yon ang naisip kong hanapin para ma-meet ko na ulit siya sa personal. Hindi na ako nakapagpigil, kaya heto ako, naglalakad sa bayan.“Paano ba to? Paano ba to?” Tanong ko sa sarili habang binabagtas ang makulay na kalye ng bayan na puno ng mga flower shop. Seryoso, parang naglalakad ako sa isang petisyon ng bulaklak—lahat ng mga shop na nadaanan ko ay puro bulaklak ang binebenta. Ang problema, wala ni isa sa mga ito ang flower shop ni Isaid.Sa bawat flower shop na pinapasok ko ay tila kinakalabit ako ng mga bouquet na nagsasabing, “Hindi ito ‘yon!”Ang mga florists ay mababait naman at tumutulong sa akin, ngunit malaki ang posibilidad na tinatawanan nila ako sa likod ng kanilang mga ngiti.“Sigurado ka bang d