Aika’s POV
Sa ilalim ng mainit na sikat ng araw, hindi ko maiwasang mapaisip kung ano bang pumasok sa utak ko para hindi pumasok sa trabaho ngayong araw. Pero inisip ko na makikita ko naman na ngayon si Isaid. Nakita ko siya sa social media, nagtatrabaho sa isang flower shop at ‘yon ang naisip kong hanapin para ma-meet ko na ulit siya sa personal. Hindi na ako nakapagpigil, kaya heto ako, naglalakad sa bayan.
“Paano ba to? Paano ba to?” Tanong ko sa sarili habang binabagtas ang makulay na kalye ng bayan na puno ng mga flower shop. Seryoso, parang naglalakad ako sa isang petisyon ng bulaklak—lahat ng mga shop na nadaanan ko ay puro bulaklak ang binebenta. Ang problema, wala ni isa sa mga ito ang flower shop ni Isaid.
Sa bawat flower shop na pinapasok ko ay tila kinakalabit ako ng mga bouquet na nagsasabing, “Hindi ito ‘yon!”
Ang mga florists ay mababait naman at tumutulong sa akin, ngunit malaki ang posibilidad na tinatawanan nila ako sa likod ng kanilang mga ngiti.
“Sigurado ka bang dito siya nagtatrabaho?” tanong ng isang florist habang nagpapakita ako ng larawan ni Isaid mula sa aking telepono.
“Oo, dito siya. Sa flower shop na ito, ‘to,” sagot ko habang pawis na pawis na. Mukha ng bilasa ang itsura ko dahil sa paghahanap.
Ngunit wala talaga. Minsan, napag-iisipan kong baka hindi ko na talaga siya mahahanap. Pero hindi ako tumigil, sa halip ay nagpatuloy ako sa aking paghanap—para akong detective na sobrang determinado sa kaniyang kaso.
Matapos ang ilang oras ng pag-ikot sa bayan, may naisip akong maliit na flower shop na hindi ko pa napupuntahan. Maganda ang itsura nito—hindi masyadong malaki, pero mukhang maayos. Inisip ko na baka dito ko na siya matatagpuan.
“Dito na nga lang,” bulong ko sa sarili ko.
Pumasok ako sa loob ng shop, at agad akong nakita ang kakaiba at tila pinakamaayos na flower shop na pinasok ko. Ang mga naka-display na bulaklak ay ayos na ayos, kaaya-ayang tignan. Mapapabili ka talaga ng mga bulaklak ng wala sa oras kasi ang pe-fresh ng mga bulaklak, lalo na ang mga rosas.
Sa pinakaloob, may isang lalaking nagbubuhat ng malalaking basket ng bulaklak—at doon ko siya nakita. Si Isaid!
Ang mga mata ko ay napamilog sa pagkabigla. Ang dating patpatin na katawan ni Isaid ay naging matipuno na. Ang mga balikat niya ay parang mga sandalan ng silya—matibay at maganda ang pagkakatimpla. At ang dati niyang mukha na parang batang walang muwang ay naging pogi na, na nagbigay sa akin ng hindi maipaliwanag na pagnanasa. Hindi ko na rin napigilan ang pagluwa ng laway mula sa aking bibig.
“Isaid?” tawag ko habang medyo nanginginig ang boses. Hindi ko alam kung paano ko siya haharapin, lalo na’t hindi ko na mapigilan ang tingin ko sa kaniyang katawan.
Lumingon siya at nakita akong nakatingin sa kanya. Napakunot siya ng noo. “A-aika? Ikaw ba ‘to?” tanong niya na parang hindi makapaniwala. Ang dating napaka-casual niya, ngayon ay nagmumukha na siyang seryoso at maginoo sa kanyang istura. B-bakit ang hot na niya ngayon?
“Yeah, ako nga. Napag-desisyunan ko lang na hindi pumasok sa trabaho ngayon para maghanap sa ‘yo. Ang hirap mong hanapin!” sagot ko habang nagtatangkang magpatawa kahit na parang nata-timin-gan na lang ang lahat ng nangyayari. “Ang laki na ng katawan mo! At ang pogi mo na ngayon!” sabi ko.
Si Isaid, mukhang medyo nahiya, hindi makapagsalita e. Ang mga muscles niya ay parang nag-signal sa akin na may kailangan pang ipakita. Ang hot na niya. Kung ngayon niya ako bibiruin na liligawan niya ako, go, game ako, papatol ako agad. Lalo na’t alam kong anak siya ng isang bilyonaryo.
“Aha! Mukhang nata-type-an mo na ako ngayon ah, iba ang titig mo sa katawan ko, e!” biro niya sabay tawa. Akala ko pa naman ay nahihiya na siya sa akin. “Pero bakit hindi ka pumasok sa trabaho mo at bakit kailangan mo akong hanapin?” tanong niya.
Ito ang hindi ko napaghandaan. Hindi ko alam kung anong sasagot ko? Sasabihin ko na ba agad na ligawan niya ako, maglandian kami. Buntisin niya ako at pagkatapos kong mabuntis, uuwi na kami sa papa niya para maging bilyonaryo na kaming pareho. Iyon ang plano ko, pero sa ganitong tagpo, kailangan kong mag-isip ng eksena ko ngayon.
Pero, ano nga ba ang isasagot ko? Shit, na-blanko ako bigla.
Aika’s POVSigurado ako na magkakaroon ng konting pag-aalangan si Isaid kapag inaya ko siyang lumabas ngayong hapon. Pero dapat maisip niya na may kailangan ako sa kaniya kasi kanina pa ako nandito sa flower shop niya. Ilang customer na ata ang nakita kong labas-masok dito.Nang wala na siyang gagawin, doon na niya ako muling hinarap. Nakita ko kasi na masyado siyang seryoso sa flower shop na ‘to. Masyado siyang nagpapakahirap dito e, hindi niya alam, napakayaman niya. Hindi niya alam na bilyonaryo siya.“So, Aika, sabihin mo, ano bang sinadya mo. Nakakahiya naman, halos mag-iilang oras ka na atang nandito. Ano ba kasi ang sadya mo?” tanong na niya sa akin habang pawisan.“Ay, ano... wala lang, napadaan lang ako.” Ang bobo ko, bakit ‘yung ang sinabi ko. Ang tagal-tagal kong naghintay sa kaniya tapos ‘yun lang ang sinabi ko. Failed ako sa part na ‘yon. “Na-miss ko lang yung mga bulaklak mo,” sabi ko pa kaya lalo na akong napangiwi.Nagtaas siya ng kilay na para bang halatang hindi kumb
Aika’s POV“Naku, baka naman kaya ka manlilibre ng pagkain sa labas e, gusto mo lang din malibre ng bulaklak,” biro na naman niya kaya natawa ako.“Hindi naman... okay, fine, oo na. Pero sa totoo lang, hindi ko talaga alam paano bumuo ng bouquet. Tsaka, magbabayad ako, hindi libre, alam ko naman na mahal ang mga bulaklak ngayon. Saka, kanina, habang pinapanuod kita sa pag-aayos ng mga bulaklak, hangang-hanga ako. Ang galing mo, Isaid.”“Flattery won’t get you anywhere,” sabay tawa niya.Pagdating namin sa resto, agad kaming umupo sa isang magandang spot—malapit sa bintana, kung saan makikita mo yung mga tao sa labas. Iba ang pakiramdam ng ganito, parang bumalik kami sa dati naming samahan. Pero, promise, hindi kami nagkasama ng madalas, siguro mga ilang beses lang. Kaya siguro takang-taka itong si Isaid na bigla akong sumulpot.“Okay ka lang ba sa mga ganitong kainan, baka naman hindi mo trip?” sabi ni Isaid nang dumating ang waiter.“Hoy, hindi ako maarte. Saka, ano ka ba, kung alam
Aika’s POVNang pumasok ako sa opisina ng umagang iyon, ramdam ko na agad ang bigat ng mga tingin ng mga katrabaho ko. Wala pa akong isang hakbang sa loob ng pinto, ngunit naririnig ko na ang mga bulong-bulungan sa likod ko, ang mga mahihinang tawa na tila nanunuya. Hindi ko na kailangan pang lumingon para malaman kung sino ang mga iyon—si Gina at ang mga alipores niyang sina Monika at Vanessa. Palaging sila ang unang nag-uumpisa ng ganito tuwing may papasok ako sa trabaho.“Wow, look who decided to show up today,” rinig kong sabi ni Gina. Tumawa siya ng malakas at narinig ko ang mga tawa ng mga kasama niya. Hindi ako lumingon. Hinakbang ko na lang ang mga paa ko papunta sa aking mesa, hinigpitan ang pagkakahawak ko sa bag ko, pilit na iniwasang makipagtitigan sa kahit na sino.Alam kong hindi matatapos dito ang araw ko.Nang marating ko na ang aking cubicle, nilapag ko nang maingat ang aking bag at huminga nang malalim. Hindi ko maaaring ipakita sa kanila na apektado ako. Iyon ang gu
Aika’s POVNang makita ko si Isaid sa flower shop at makasama ko siyang kumain sa isang restaurant , alam kong may pag-asang magkagusto siya sa akin. At grabe, kahapon nagulat ako sa bagong looks niya. Ang laki nang pinagbago niya. May pagkamatikas na talaga ang tindig niya at kahit tahimik siya at hindi palakaibigan, alam kong may kabutihan sa loob niya. At parang…parang masarap kasama sa harutan.Oo, hindi ako mukhang naughty, pero siyempre, ang nabu-bully na gaya ko, may tinatago ring kaharutan. At kapag nagharot ako sa kama, iba na ang usapan. Nag-iiba ang galawan, salita at pag-uugali ko. Lumalabas ang pagiging gaga ko.Joke lang, hindi pa talaga ako nakakatikim ng kahit isang lalaki sa kama. Hanggang panuod lang ako sa mga ano, website na pinagbabawal. Hanggang mariang palad palang ang nagagawa ko. Hanggang imagination palang ang nagagawa ko na habang nagma-mariang palad ako, iniisip ko na may lalaki akong kasama sa kama.Si Isaid, hindi siya tulad ng mga ito—hindi siya tulad ng
Aika’s POVPagod na pagod ako habang naglalakad palabas ng building ng Herrera Soverign Defense. Ang mga binti ko ay tila bumibigat sa bawat hakbang at hindi ko maiwasang isipin ang araw na ito ay palaging lupaypay ang nangyayari sa akin. Buwisit kasi ang mga bully na iyon, ayaw akong pasakayin sa elevator kanina. Kaya, ito, umiwas ako, naghagdan na lang ako kahit nasa mataas na floor ang office namin. Nakakabaliw na talaga sa trabaho kasama ang mga bully na iyon, isama pa ang mga mapanghusgang si Ma’am Dolores na laging may nakikitang mali sa bawat galaw ko.Hindi ko alam kung hanggang kailan ko pa ito titiisin, pero sa ngayon, wala akong magagawa. Kailangan ko ng pera at wala akong ibang mapagpipilian. Sa trabaho, nabu-bully ako. Sa bahay, hindi rin ako makawala. Parang wala akong ligtas na lugar—parang ang mundo ay nilikha para pahirapan ako. Paisa lang lang, ha. Putangina nilang lahat.Biglang tumunog ang cellphone ko. Binuksan ko ito at nakita ang pangalan ni Tita Teofila. Saglit
Aika’s POVAng sarap niya, este ng lugaw pala. Napa-order tuloy ako ng isa pang mangkok na may kasama ng lumpia. Kasi gusto kong makipagkuwentuhan pa sa kaniya. Wala pa naman sa bahay ang mga bruha kaya okay lang na ma-late ako ng uwi.“Minsan okay din dito. Simple lang, pero masarap. Minsan kailangan din nating makaranas ng ganito, ‘di ba?”Ngumiti ako, ngunit may kirot sa loob ko. Hindi ko masabi sa kanya na wala akong ibang choice. Na parang ganito ang buhay ko palagi—simpleng pagkain, simpleng lugar, ngunit walang kalayaan.Nagsimula kaming kumain nang sabay, tahimik lang sa umpisa. Pero sa bawat sandali na magkasama kami, nararamdaman kong unti-unti nang nawawala ang lungkot ko. Parang ang presensya niya ay sapat na para itulak palayo ang bigat na nararamdaman ko.Matapos ang ilang minutong katahimikan, si Isaid na rin ang unang nagsalita. “Kumusta naman sa trabaho, Aika? Masaya ka ba sa trabaho mo. Dapat, oo, kasi hindi ka naman tatagal diyan kung hindi?”Mabilis ang tibok ng pu
Isaid’s POVIsinara ko na ang pintuan ng shop at ini-lock ito nang maayos. Linggo ngayon, kaya sarado ang flower shop, pero sa totoo lang, wala akong pakialam sa pagpapahinga. Isa lang akong tao na walang alam kung paano ba mag-relax nang hindi nalilibang. Sa isip ko nga, bakit pa ako magpapahinga kung may mga bagay naman akong puwedeng gawin? Pero, dahil linggo, pass muna sa gawaing bulaklak. Sa iba naman ako maglilibang.Luminga-linga ako sa paligid. Tahimik ang kalsada, pati ang mga ibon sa itaas ng mga poste ng kuryente ay parang naisipang magbakasyon. Napatingin ako sa cellphone ko at napangiti.Isang linggo na ang nakakalipas nung huli kong makita si Aika, ito pa ‘yung hinatid ko siya sa bahay nila nang makita kami sa isang lugawan. Nag-deliver lang ako nun ng bulaklak sa malapit sa lugawan, nagutom lang ako at hinila ang mga paa ko roon, iyon pala, naroon siya kaya pareho pa kaming nagkagulatan. Parang tinadhanang magkita kami roon.Bakit hindi ko kaya siya tawagan? Tiyak, wala
Isaid’s POVMaya maya pa ay dumating na si Aika. Sakto, tapos na akong gumayak. Bumaba siya sa tricycle na sinakyan niya. Pagbaba niya, parang bumalik kami sa mga panahon ng pag-aaral namin—yung mga panahong sabay kaming nagkakandaugaga sa mga group projects at exams. Ang fresh niyang tignan ngayon, gaya ko ay bagong ligo ito.“Wow, Isaid! Ito pala ‘yung flower farm niyo? Ang ganda!” bulalas niya sabay ang mabilis na pagkuha ng cellphone para mag-selfie.“Oo, ito nga! Halika, itu-tour kita,” sagot ko sabay lakad papasok ng farm namin.Habang naglalakad kami, todo bigay ako sa pagpapaliwanag tungkol sa mga bulaklak. “Ito, Gerbera daisy ‘yan. Ayan naman, Petunia. At ito naman, ito ang pinaka-pride ng farm namin—roses!”Napatigil siya sa harap ng mga rosas. “Grabe, ang gaganda ng tanim niyo! Parang ayokong pumitas, nakakahiya.”“Naku, Aika, huwag kang mag-alala! Pumitas ka nang gusto mo. Kahit puno ng buong isang basket ‘yan ng bulaklak, walang kaso sa amin,” sabi ko sabay tawa.Tumawa r
Aika’s POVPagdating ko sa gate ng mansyon ni Don Jacinto Herrera, hindi ko mapigilang mapamangha. Napakalaki ng bahay! Kasing laki ito ng parang isang kastilyong na nakikita ko sa isang fairy tale. Ang malawak na hardin ay puno ng mga bulaklak na parang inayos ng pinakamagaling na landscape artist sa bansa. Sa gitna nito, may fountain na tila ba musika ang lagaslas ng tubig.“Wow,” bulong ko sa sarili habang naglalakad papunta sa pinto. “Ganito pala ang buhay ng mga mayayaman.”Sa isip ko, naisip ko rin si Isaid. Ito pala ang bahay nila. Ganito pala kalaki ang bahay niya. Para siyang prinsipe dito kapag umuwi na siya rito.Pagbukas ng pinto, sinalubong ako ng malamig na hangin mula sa air conditioning at ang bango ng mga sariwang bulaklak. Ang sahig ay gawa sa marmol na puting-puti, at bawat sulok ng bahay ay puno ng mamahaling muwebles at artwork.“Good evening, Miss,” bati ng isang butler na nakangiti.“Good evening po,” sagot ko habang iniabot ang invitation card. Pinapasok niya a
Aika’s POVPagbukas ko ng pinto ng apartment, parang buong lakas ko na ang naubos sa araw na ito. Parang ang bigat ng katawan ko, bawat hakbang ay may dalang matinding pagod. Hindi ko na maalala kung ilang beses akong sinigawan ni Miss Dolores ngayong araw. At bukod pa doon, ang dami pang trabahong iniwan sa akin na hindi naman dapat sa akin.Hinubad ko ang heels ko sa may pinto at dumiretso sa sofa. Sa wakas, tahimik na rin dito. Walang utos, walang trabaho at walang nang-aabuso. Ang tanging naririnig ko lang ay ang mahinang ugong ng bentilador at ang tunog ng aking tiyan na nagsasabing oras na para kumain.Pinilit kong tumayo mula sa sofa at nagtungo sa kusina. Pagbukas ko ng ref, halos tumulo ang luha ko sa kawalan ng laman nito. May natitirang isang pirasong itlog at kalahating bote ng toyo. Ang huling grocery ko ay noong nakaraang linggo pa. Sa sobrang busy, hindi na ako nakakapamili.“Hindi na talaga kaya,” bulong ko sa sarili habang sinasara ang ref.Bumalik ako sa sala at kinu
Aika’s POVNasa mesa ako, abala sa pagta-type ng isang memo na pinagawa ni Mr. Herrera kaninang umaga. Masaya akong naglalakad papunta sa office kanina dahil alam kong may respeto na sa akin ang mga dati kong kaopisina na sina Vanessa, Monica, at Gina, dahil na rin sa takot dahil palagi kong kasama si Jaira.Sa wakas, tapos na ang mga araw ng pang-aalipusta nila sa akin. Ngunit hindi ko alam na mayroon pa nga palang kalaban na naghihintay, isang mas matigas na pader na kailangang tibagin.Si Miss Dolores na isa sa dati na talagang buwisit sa buhay ko.Sa sandaling wala ang CEO sa opisina, nagiging tila siya ang hari’t reyna ng kumpanya. At, para sa kaniya, ako ang personal niyang alipin.“Aika!” sigaw niya mula sa kabilang bahagi ng office.Tumigil ako sa ginagawa ko at napatingin sa kaniya. May hawak siyang tasa ng kape na halatang wala nang laman. Napalunok ako. Mukhang may bagong utos na naman ang bruha.“Come here,” sabi niya sabay wagayway ng kamay.Lumapit ako sa kaniya, at bago
Isaid’s POVNasa harap ko si Aika, napakaganda niya ngayong gabi. Kahit simpleng floral dress lang ang suot niya, tila mas nagniningning siya sa ilalim ng dim light ng Italian restaurant na pinili niyang pag-celebrate namin ngayon. Tinitingnan ko siya habang abala siyang nagbabasa ng menu, at sa bawat galaw ng mga mata niya, parang lalo akong nahuhulog sa kaniya.“Ano kaya ang masarap dito?” tanong niya sa akin nang hindi tumitingin mula sa hawak niyang menu.“Whatever you pick, I’m sure it’s delicious,” sagot ko habang sinusubukang pigilan ang ngiti ko. Pero hindi ko rin mapigilan. Ang saya ko ngayong gabi.Hindi ko pa rin lubos maisip na nasa ganitong sitwasyon kami ngayon. Parang kahapon lang, ordinaryong araw na magkaibigan kami, nagtatawanan, nagkukulitan at walang iniisip kundi trabaho ng isa’t isa. Pero ngayon, boyfriend na ako ng babaeng nasa harap ko. Boyfriend na ako ni Aika.“Okay, I’ll have the spaghetti alla carbonara and bruschetta for starters,” sabi niya sabay abot sa m
Aika’s POVTahimik akong nakaupo sa bagong desk ko, malapit sa pinto ng opisina ni Don Jacinto. Ang table ko ay may modernong design, simple ngunit elegante, na nagpapakita ng bigat ng responsibilidad ng bagong posisyon ko bilang executive assistant. Katabi ko lang si Jaira, ang secretary ng CEO. Ilang araw pa lang kaming nagkakakilala, pero ramdam ko na ang professional na hangin sa paligid niya.Habang abala ako sa pag-aayos ng files, bigla kong narinig ang pamilyar na boses ni Gina mula sa likod. Hindi ko man sila kita, ramdam ko ang tingin nilang tatlo—sina Gina, Monica, at Vanessa na dumayo pa talaga dito para mang-asar, tila lumala na naman ang sipon sa utak nila.“Wow naman. Biglang bigatin na si Aika. Executive assistant na! Ano kaya ang ginawa niya?” malakas na sabi ni Gina na halatang nagpaparinig.“Baka naman nilandi niya si Sir Don,” dagdag pa ni Monica na halatang gustong magpatawa. Tumawa silang dalawa, pero may halong panunukso.“Malay mo, sipsip din,” sabi ni Vanessa n
Aika’s POVHindi ko alam kung bakit bigla akong kinabahan nang matanggap ko ang tawag mula sa secretary ng CEO. Halos hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko habang nakaupo sa maliit kong cubicle.“Pinapatawag ka raw ni Don Jacinto sa office niya,” sabi ni Gina habang nakapamewang at may ngisi sa mukha. Sa tabi niya, naroon sina Monica at Vanessa, parehong nagkatinginan at napangiti rin na parang may alam na masama.“Tingnan mo, baka nasumbong ka na sa atraso mo!” dagdag pa ni Vanessa, sabay tawa na para bang sigurado silang mapapahiya ako. Anong atrasong pinagsasasabi nila e, napakabait ko dito, kung mayroon atraso, baka sila iyon kasi mga bully sila.Wala akong atraso, sure na sure ako doon. Alam ko naman iyon. Pero kahit gaano ako kasigurado, hindi ko maialis ang kaba sa dibdib ko. Parang bumigat bigla ang bawat hakbang ko habang papunta sa elevator. Naisip ko kasi na baka may ginawang kalokohan ang mga bruha at ako ang tinuro o pinagbintangan nila. Sana ay mali ako.Nang madaana
Aika’s POVPaglabas niya ng titë niya sa briëf niya, nalaglag ang panga ko. “S-sandali, ano ‘yan, titë ng kabayo?” tanong ko sa kaniya. Grabe eh, parang kapag pinasok niya ito sa loob ng pukë ko, aabot ata hanggang sa bituka, ang laki at ang haba, hindi lang iyon, mataba pa.“Try mong laruin, masarap ‘yan,” sabi ni Isaid na talaga namang nalunod na sa init na inapuyan ko dahil sa pag-aya ko sa kaniya dito sa kuwarto ko.Kahit takot, hindi na ako umatras pa, nilaban ko na. Ito ang unang beses na hinawakan ko ang titë ni Isaid. Napapamura ako kasi ang laki talaga.“Dilaan mo, kagatin mo kung gusto mo, ikaw ang bahala kung anong gusto mong gawin,” sabi pa ni Isaid na natatawa dahil sa mga sinasabi niya.Sinubukan ko nang dilaan muna ang ulo, hanggang sa ituloy-tuloy ko na. Wala namang lasa, parang dinilaan mo lang ang balat mo. Nahiya lang ako nung una pero nung lumaon, bumigay din ang bibig ko. Halos parang ginawa ko nang saging ang pagkalalakë ni Isaid. Nakakaya ko lang isubo hanggang
Aika’s POVTinitigan ako nang matagal ni Isaid, tila kahit may tama na siya ng wine na iniinom namin ay hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.“Lasing ako, Aika, hindi ko aatrasan ang gusto mo,” sagot niya habang nakatitig pa rin sa akin, naghihintay na sabihin ko ulit ang sinabi ko kanina.Pero imbes na magsalita pa, hinahawakan ko ang mga kamay niya at dinala siya sa loob ng kuwarto ko. Nag-lock ako ng pinto at saka siya pinaupo sa kama.“Tatanggalin ko na ang damit mo,” paalam ko sa kaniya. Ngumiti lang siya at saka tumango kaya dahan-dahan ay tinaas ko na ang dalawang kamay niya para matanggal ang t-shirt niya.Ngumiti ako nang makita kong maganda talaga ang matipuno niyang katawan. Hinawakan ko nang dahan-dahan ang balikat niya, pababa sa bycep at kamay niya. Pagkatapos, hinawakan ko na rin ang maumbok na dibdib niya at ang mga cute niyang abs.“Ang ganda ng katawan mo, Isaid, hindi ako makapaniwalang gagawin ko ‘to,” sabi ko sa kaniya habang sinasadya kong landian ang boses ko. H
Aika’s POVAkala ko hindi pa rin siya lalabas ng bahay. Mabuti na lang at mukhang okay na ang pakiramdam niya. Sa wakas, pumayag din siyang dumalaw sa apartment ko, kahit na ilang beses ko na siyang niyaya nitong mga nagdaang araw. Ngayon lang ulit siya nagkaroon ng siglang maglalabas. Isa pa, siguro dahil ay holiday bukas, kaya wala siyang rason para tumanggi. Pero sa totoo lang, hindi na ako sigurado kung kaya ko pang pigilan ang sarili ko ngayong gabi. Masaya ako na maaliwalas na ulit ang mukha niya. Ang pogi na niya ulit at hindi na mukhang stress.“Wow, Aika, mukhang pinaghandaan mo talaga ‘to ah,” sabi ni Isaid habang pinagmamasdan ang mesa na puno ng masasarap na pagkain—roast chicken, pasta, salad, at tiramisu para sa dessert. Medyo naiilang siya, halatang hindi sanay sa ganitong setup. Paano kasi, dati puro kung ano-ano lang pagkain ang nahahanda ko sa kaniya.Ngumiti ako, tinitigan ang mukha niyang tila ba laging clueless pero nakakaakit pa rin naman. “Siyempre naman, specia