0005: Finding Isaid

Aika’s POV

Sa ilalim ng mainit na sikat ng araw, hindi ko maiwasang mapaisip kung ano bang pumasok sa utak ko para hindi pumasok sa trabaho ngayong araw. Pero inisip ko na makikita ko naman na ngayon si Isaid. Nakita ko siya sa social media, nagtatrabaho sa isang flower shop at ‘yon ang naisip kong hanapin para ma-meet ko na ulit siya sa personal. Hindi na ako nakapagpigil, kaya heto ako, naglalakad sa bayan.

“Paano ba to? Paano ba to?” Tanong ko sa sarili habang binabagtas ang makulay na kalye ng bayan na puno ng mga flower shop. Seryoso, parang naglalakad ako sa isang petisyon ng bulaklak—lahat ng mga shop na nadaanan ko ay puro bulaklak ang binebenta. Ang problema, wala ni isa sa mga ito ang flower shop ni Isaid.

Sa bawat flower shop na pinapasok ko ay tila kinakalabit ako ng mga bouquet na nagsasabing, “Hindi ito ‘yon!”

Ang mga florists ay mababait naman at tumutulong sa akin, ngunit malaki ang posibilidad na tinatawanan nila ako sa likod ng kanilang mga ngiti.

“Sigurado ka bang dito siya nagtatrabaho?” tanong ng isang florist habang nagpapakita ako ng larawan ni Isaid mula sa aking telepono.

“Oo, dito siya. Sa flower shop na ito, ‘to,” sagot ko habang pawis na pawis na. Mukha ng bilasa ang itsura ko dahil sa paghahanap.

Ngunit wala talaga. Minsan, napag-iisipan kong baka hindi ko na talaga siya mahahanap. Pero hindi ako tumigil, sa halip ay nagpatuloy ako sa aking paghanap—para akong detective na sobrang determinado sa kaniyang kaso.

Matapos ang ilang oras ng pag-ikot sa bayan, may naisip akong maliit na flower shop na hindi ko pa napupuntahan. Maganda ang itsura nito—hindi masyadong malaki, pero mukhang maayos. Inisip ko na baka dito ko na siya matatagpuan.

“Dito na nga lang,” bulong ko sa sarili ko.

Pumasok ako sa loob ng shop, at agad akong nakita ang kakaiba at tila pinakamaayos na flower shop na pinasok ko. Ang mga naka-display na bulaklak ay ayos na ayos, kaaya-ayang tignan. Mapapabili ka talaga ng mga bulaklak ng wala sa oras kasi ang pe-fresh ng mga bulaklak, lalo na ang mga rosas.

Sa pinakaloob, may isang lalaking nagbubuhat ng malalaking basket ng bulaklak—at doon ko siya nakita. Si Isaid!

Ang mga mata ko ay napamilog sa pagkabigla. Ang dating patpatin na katawan ni Isaid ay naging matipuno na. Ang mga balikat niya ay parang mga sandalan ng silya—matibay at maganda ang pagkakatimpla. At ang dati niyang mukha na parang batang walang muwang ay naging pogi na, na nagbigay sa akin ng hindi maipaliwanag na pagnanasa. Hindi ko na rin napigilan ang pagluwa ng laway mula sa aking bibig.

“Isaid?” tawag ko habang medyo nanginginig ang boses. Hindi ko alam kung paano ko siya haharapin, lalo na’t hindi ko na mapigilan ang tingin ko sa kaniyang katawan.

Lumingon siya at nakita akong nakatingin sa kanya. Napakunot siya ng noo. “A-aika? Ikaw ba ‘to?” tanong niya na parang hindi makapaniwala. Ang dating napaka-casual niya, ngayon ay nagmumukha na siyang seryoso at maginoo sa kanyang istura. B-bakit ang hot na niya ngayon?

“Yeah, ako nga. Napag-desisyunan ko lang na hindi pumasok sa trabaho ngayon para maghanap sa ‘yo. Ang hirap mong hanapin!” sagot ko habang nagtatangkang magpatawa kahit na parang nata-timin-gan na lang ang lahat ng nangyayari. “Ang laki na ng katawan mo! At ang pogi mo na ngayon!” sabi ko.

Si Isaid, mukhang medyo nahiya, hindi makapagsalita e. Ang mga muscles niya ay parang nag-signal sa akin na may kailangan pang ipakita. Ang hot na niya. Kung ngayon niya ako bibiruin na liligawan niya ako, go, game ako, papatol ako agad. Lalo na’t alam kong anak siya ng isang bilyonaryo.

“Aha! Mukhang nata-type-an mo na ako ngayon ah, iba ang titig mo sa katawan ko, e!” biro niya sabay tawa. Akala ko pa naman ay nahihiya na siya sa akin. “Pero bakit hindi ka pumasok sa trabaho mo at bakit kailangan mo akong hanapin?” tanong niya.

Ito ang hindi ko napaghandaan. Hindi ko alam kung anong sasagot ko? Sasabihin ko na ba agad na ligawan niya ako, maglandian kami. Buntisin niya ako at pagkatapos kong mabuntis, uuwi na kami sa papa niya para maging bilyonaryo na kaming pareho. Iyon ang plano ko, pero sa ganitong tagpo, kailangan kong mag-isip ng eksena ko ngayon.

Pero, ano nga ba ang isasagot ko? Shit, na-blanko ako bigla.