Isaid’s POVMaya maya pa ay dumating na si Aika. Sakto, tapos na akong gumayak. Bumaba siya sa tricycle na sinakyan niya. Pagbaba niya, parang bumalik kami sa mga panahon ng pag-aaral namin—yung mga panahong sabay kaming nagkakandaugaga sa mga group projects at exams. Ang fresh niyang tignan ngayon, gaya ko ay bagong ligo ito.“Wow, Isaid! Ito pala ‘yung flower farm niyo? Ang ganda!” bulalas niya sabay ang mabilis na pagkuha ng cellphone para mag-selfie.“Oo, ito nga! Halika, itu-tour kita,” sagot ko sabay lakad papasok ng farm namin.Habang naglalakad kami, todo bigay ako sa pagpapaliwanag tungkol sa mga bulaklak. “Ito, Gerbera daisy ‘yan. Ayan naman, Petunia. At ito naman, ito ang pinaka-pride ng farm namin—roses!”Napatigil siya sa harap ng mga rosas. “Grabe, ang gaganda ng tanim niyo! Parang ayokong pumitas, nakakahiya.”“Naku, Aika, huwag kang mag-alala! Pumitas ka nang gusto mo. Kahit puno ng buong isang basket ‘yan ng bulaklak, walang kaso sa amin,” sabi ko sabay tawa.Tumawa r
Aika’s POVPag-alis ng trabaho ko nang gabing iyon, gusto ko nang umuwi agad. Mabigat ang katawan ko at parang wala akong lakas na harapin ang gabing ito. Alam kong naghihintay si Tita sa akin at siguradong mapapagalitan na naman ako kapag nahuli ako sa pag-uwi. Mga lintek kasi na ‘yon, ako pang pagod ang inaasahang magluto ng hapunan nila, mga amo talaga. Hindi na ako makahinga sa bahay, parang palagi akong naglalakad sa balat ng apoy.Pero hindi iyon ang nagpapabilis ng tibok ng puso ko ngayon. Sina Gina, Monia, at Vanessa—mga katrabaho kong tila laging may agenda—ang nakatingin sa akin, palapit habang hinihila ako palabas ng gusali.“Aika, tara na! Magsasaya tayo sa bar!” sabi ni Gina, ang pinakamatapang sa tatlo. Wala akong choice. Hindi ako puwedeng tumanggi, lalo na’t alam kong kapag tumanggi ako, mas magiging masama ang trato nila sa akin kinabukasan.Nginitian ko sila, pilit, kahit ang totoo ay nanginginig ang mga tuhod ko.“Ahm... sorry, hindi ako puwede. Kailangan ko nang um
Isaid’s POV Nag-deliver ako ng bulaklak malapit sa building ng Herrera Soverign Defense. Sa tuwing makikita ko 'to, kinikilabutan ako. Alam ko kasing sa loob nito, naroon ang mga nakakatakot na bagay na kapag nakikita o naalala ko, natatakot ako. Mga baril. Mga baril na kapag nakikita ko, para akong sinasaksak sa puso ko. Ah, basta. Hindi ko na dapat tinitignan pa ang building na ito, dapat ay iwasan ko na lang ito. Paalis na ako nang marinih ko ang pamilyar na boses. Napalingon ako sa labas ng building na 'yon nang makita ko si Aika. Pinipilit ata siya ng mga ka-workmate niya na sumama sa kanila. Ang pinagtaka ko lang, bakit parang natatakot si Aika? Bakit parang ayaw niyang sumama? Panay ang pilit nung mga babae, hanggang sa isakay na siya sa sasakyan nung isa. Aalis na dapat ako para tumuloy nang umuwi pero iba ang kutob ko kaya sumakay na agad ako ng taxi para sundan sila. “Sir, pakisundan po ang pulang kotse na 'yon,” sabay turo ko sa sasakyan na sinakyan nila Aika. Halatang
Aika’s POV Hiyang-hiya ako kay Isaid. Hindi ako makapaniwala na nasaksihan niya ang ganoong kaganapan habang binu-bully ako ng mga bruhang katrabaho ko. Pero bakit kaya sumulpot siya roon? Naroon din ba siya sa bar? Nagkataon bang naroon din siya talaga kaya nakita niya kami? O baka sinusundan niya ako? Hindi ko naman siva matanong about sa nangyari kanina kasi nahihiya talaga ako. Kanina pa ako sa harap ng pinto ng bahay simula nang mahatid ako dito ni Isaid. Hindi pa ako makapasok kasi alam kong pati rito sa bahay ay malilintikan ako. Pinakiramdaman ko muna kung gising pa ba sila. Dinikit ko ang tenga ko sa pinto, pinakinggan ko kung bukas pa ba ang TV sa sala . Pero mukhang tahimik na kaya mukhang nasa kani-kaniyang kuwarto na sila. Pero ang naiisip ko, ano kayang kinain nila para sa hapunan kanina? Piniritong itlog kaya? Pancit canton o baka nagtinapay lang ang mga batugan na 'yun? Nang magkaroon na ako ng lakas ng loob na pumasok sa loob ay dahan-dahan kong binuksan ang pinto.
Isaid’s POVNakarating ako sa may tapat ng bahay nila Aika dito sa Jaena Street. Madilim pa ang paligid, maliban sa ilang ilaw na nakasindi sa loob ng mga bahay. Doon ako nagkubli sa tabi ng puno ng santol sa harapan ng kanilang bakuran. Tahimik lang ako, pinagmamasdan ang paligid, naghihintay sa pagdating ni Aika. Madalas kasi, ginagabi na siya ng uwi galing sa trabaho, at parang palaging pagod.Ginawa ko ‘to kasi gusto kong malaman ang totoo. Kung hanggang ngayon ba ay pinagmamalupitan pa rin siya ng tiyahin niyang masungit.Hindi nagtagal, nakita kong bumukas ang gate nila. Nakauwi na si Aika, bumaba siya sa taxi na sinakyan niya, bitbit ang maliit na bag at halatang pagod na pagod sa buong araw na pagtatrabaho. Bawat hakbang niya papasok sa bahay, mabigat at parang wala nang lakas. Hindi ko maiwasang mapaisip kung ano kaya ang sitwasyon niya sa loob ng bahay. Alam ko nang palagi siyang inaaway ng mga kasamahan niya sa trabaho. Pero hindi lang doon natatapos ang mga pang-aapi sa ka
Isaid’s POVBumalik siya sa kusina matapos ayusin ang mga damit, halatang pagod na pero ipinagpatuloy pa rin ang pagluluto. Nakatayo siya sa harap ng kalan, binabantayan ang niluluto habang sinasabayan ng ibang gawain—hiniwa ang mga gulay, hinugasan ang mga plato. Nakakaawa siyang tingnan, para bang walang ibang gumagawa sa bahay nila kundi siya.Habang nakatanaw ako sa kanya, naramdaman ko ang pagbigat ng loob ko. Hindi ko kaya. Hindi ako pwedeng manahimik na lang. Kung ganito na ang buhay ni Aika, paano pa siya makakahanap ng oras para sa sarili niya? Para sa mga pangarap niya? Tila lahat ng oras niya, kinukuha ng mga taong nakapaligid sa kanya, walang kahit isang nagpapahalaga sa kanya. Gusto kong lapitan siya, gusto kong tulungan siya, pero natatakot akong baka lalo lang akong makadagdag sa bigat ng dinadala niya.Sinundan ko siya ng tingin habang inilalagay ang pagkain sa mesa. Hindi ko na kaya ang bigat sa dibdib ko. Nakita kong dumating ang kanyang mga kamag-anak, lahat sila na
Isaid’s POVNang makalayo na si Aika, nanatili akong nakatayo sa labas ng Herrera Soverign Defense building. Puno ng mga tanong ang isip ko. Gusto kong malaman kung ano ba talagang nangyayari sa buhay niya, bakit siya nagpapaapi, pero paano ko naman siya matutulungan kung ayaw niyang mag-open up? Kaya lang, hindi ba tama lang na may magsalita para sa kanya? May magsabi sa kanya na hindi tama ang nangyayari?Hindi ko napigilan ang sarili ko. Tumakbo ako at sinundan si Aika. Hindi ko alam kung ano ang eksaktong sasabihin ko, pero gusto kong malaman niya na narito ako, handang makinig, handang tumulong.“Aika!” tawag ko ulit, humahangos na akong tumatakbo para abutan siya.Nang lingunin niya ako, kita ko ang pagkagulat sa mga mata niya. Siguro nagtataka siya kung bakit ko siya sinusundan, pero may nararamdaman din akong kaba. Hindi ko alam kung paano niya tatanggapin ang mga sasabihin ko.“Isaid, bakit? May problema ba? Ano ba kasing gusto mong sabihin?” tanong niya, pero kita ko na sa b
Aika’s POVPagod ako. Paulit-ulit na ang ganitong pakiramdam gabi-gabi—yung pagkatapos kong magluto at kumain, maglilinis, at hintayin pang matulog ang mga tao sa bahay bago ko maisipang magpahinga para sa sarili. Sinigurado kong busog si Tita Teofila at si Liya, gaya ng nakasanayan ko. Ang pamilya kong mga amo.Tahimik ang paligid, maririnig ko lang ang mahinang hilik ng dalawa sa kuwarto. Nasa labas na ako ng bahay para huminga ng malalim, at ngayon na lang ulit ako makakalabas ng ganito. Hindi na rin naman ako matutulog agad kasi kinukulit ako ng bestfriend ko. Minsan lang ito at sa tingin ko, kailangan ko ring makita si Aliyah.Matagal-tagal ko na rin siyang hindi nakikita. Lagi siyang nasa Manila para sa trabaho, pero sa wakas, nahanap namin ang oras na ito para magkita. College pa lang kami, magkakilala na kami ni Aliyah. Classmates, hanggang sa naging best friends. Magkasabay kami umuwi dati kasi magka-street lang kami. Wala nang mas hihigit pa sa mga gabing magkakasama kami at
Aika’s POVPagdating ko sa gate ng mansyon ni Don Jacinto Herrera, hindi ko mapigilang mapamangha. Napakalaki ng bahay! Kasing laki ito ng parang isang kastilyong na nakikita ko sa isang fairy tale. Ang malawak na hardin ay puno ng mga bulaklak na parang inayos ng pinakamagaling na landscape artist sa bansa. Sa gitna nito, may fountain na tila ba musika ang lagaslas ng tubig.“Wow,” bulong ko sa sarili habang naglalakad papunta sa pinto. “Ganito pala ang buhay ng mga mayayaman.”Sa isip ko, naisip ko rin si Isaid. Ito pala ang bahay nila. Ganito pala kalaki ang bahay niya. Para siyang prinsipe dito kapag umuwi na siya rito.Pagbukas ng pinto, sinalubong ako ng malamig na hangin mula sa air conditioning at ang bango ng mga sariwang bulaklak. Ang sahig ay gawa sa marmol na puting-puti, at bawat sulok ng bahay ay puno ng mamahaling muwebles at artwork.“Good evening, Miss,” bati ng isang butler na nakangiti.“Good evening po,” sagot ko habang iniabot ang invitation card. Pinapasok niya a
Aika’s POVPagbukas ko ng pinto ng apartment, parang buong lakas ko na ang naubos sa araw na ito. Parang ang bigat ng katawan ko, bawat hakbang ay may dalang matinding pagod. Hindi ko na maalala kung ilang beses akong sinigawan ni Miss Dolores ngayong araw. At bukod pa doon, ang dami pang trabahong iniwan sa akin na hindi naman dapat sa akin.Hinubad ko ang heels ko sa may pinto at dumiretso sa sofa. Sa wakas, tahimik na rin dito. Walang utos, walang trabaho at walang nang-aabuso. Ang tanging naririnig ko lang ay ang mahinang ugong ng bentilador at ang tunog ng aking tiyan na nagsasabing oras na para kumain.Pinilit kong tumayo mula sa sofa at nagtungo sa kusina. Pagbukas ko ng ref, halos tumulo ang luha ko sa kawalan ng laman nito. May natitirang isang pirasong itlog at kalahating bote ng toyo. Ang huling grocery ko ay noong nakaraang linggo pa. Sa sobrang busy, hindi na ako nakakapamili.“Hindi na talaga kaya,” bulong ko sa sarili habang sinasara ang ref.Bumalik ako sa sala at kinu
Aika’s POVNasa mesa ako, abala sa pagta-type ng isang memo na pinagawa ni Mr. Herrera kaninang umaga. Masaya akong naglalakad papunta sa office kanina dahil alam kong may respeto na sa akin ang mga dati kong kaopisina na sina Vanessa, Monica, at Gina, dahil na rin sa takot dahil palagi kong kasama si Jaira.Sa wakas, tapos na ang mga araw ng pang-aalipusta nila sa akin. Ngunit hindi ko alam na mayroon pa nga palang kalaban na naghihintay, isang mas matigas na pader na kailangang tibagin.Si Miss Dolores na isa sa dati na talagang buwisit sa buhay ko.Sa sandaling wala ang CEO sa opisina, nagiging tila siya ang hari’t reyna ng kumpanya. At, para sa kaniya, ako ang personal niyang alipin.“Aika!” sigaw niya mula sa kabilang bahagi ng office.Tumigil ako sa ginagawa ko at napatingin sa kaniya. May hawak siyang tasa ng kape na halatang wala nang laman. Napalunok ako. Mukhang may bagong utos na naman ang bruha.“Come here,” sabi niya sabay wagayway ng kamay.Lumapit ako sa kaniya, at bago
Isaid’s POVNasa harap ko si Aika, napakaganda niya ngayong gabi. Kahit simpleng floral dress lang ang suot niya, tila mas nagniningning siya sa ilalim ng dim light ng Italian restaurant na pinili niyang pag-celebrate namin ngayon. Tinitingnan ko siya habang abala siyang nagbabasa ng menu, at sa bawat galaw ng mga mata niya, parang lalo akong nahuhulog sa kaniya.“Ano kaya ang masarap dito?” tanong niya sa akin nang hindi tumitingin mula sa hawak niyang menu.“Whatever you pick, I’m sure it’s delicious,” sagot ko habang sinusubukang pigilan ang ngiti ko. Pero hindi ko rin mapigilan. Ang saya ko ngayong gabi.Hindi ko pa rin lubos maisip na nasa ganitong sitwasyon kami ngayon. Parang kahapon lang, ordinaryong araw na magkaibigan kami, nagtatawanan, nagkukulitan at walang iniisip kundi trabaho ng isa’t isa. Pero ngayon, boyfriend na ako ng babaeng nasa harap ko. Boyfriend na ako ni Aika.“Okay, I’ll have the spaghetti alla carbonara and bruschetta for starters,” sabi niya sabay abot sa m
Aika’s POVTahimik akong nakaupo sa bagong desk ko, malapit sa pinto ng opisina ni Don Jacinto. Ang table ko ay may modernong design, simple ngunit elegante, na nagpapakita ng bigat ng responsibilidad ng bagong posisyon ko bilang executive assistant. Katabi ko lang si Jaira, ang secretary ng CEO. Ilang araw pa lang kaming nagkakakilala, pero ramdam ko na ang professional na hangin sa paligid niya.Habang abala ako sa pag-aayos ng files, bigla kong narinig ang pamilyar na boses ni Gina mula sa likod. Hindi ko man sila kita, ramdam ko ang tingin nilang tatlo—sina Gina, Monica, at Vanessa na dumayo pa talaga dito para mang-asar, tila lumala na naman ang sipon sa utak nila.“Wow naman. Biglang bigatin na si Aika. Executive assistant na! Ano kaya ang ginawa niya?” malakas na sabi ni Gina na halatang nagpaparinig.“Baka naman nilandi niya si Sir Don,” dagdag pa ni Monica na halatang gustong magpatawa. Tumawa silang dalawa, pero may halong panunukso.“Malay mo, sipsip din,” sabi ni Vanessa n
Aika’s POVHindi ko alam kung bakit bigla akong kinabahan nang matanggap ko ang tawag mula sa secretary ng CEO. Halos hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko habang nakaupo sa maliit kong cubicle.“Pinapatawag ka raw ni Don Jacinto sa office niya,” sabi ni Gina habang nakapamewang at may ngisi sa mukha. Sa tabi niya, naroon sina Monica at Vanessa, parehong nagkatinginan at napangiti rin na parang may alam na masama.“Tingnan mo, baka nasumbong ka na sa atraso mo!” dagdag pa ni Vanessa, sabay tawa na para bang sigurado silang mapapahiya ako. Anong atrasong pinagsasasabi nila e, napakabait ko dito, kung mayroon atraso, baka sila iyon kasi mga bully sila.Wala akong atraso, sure na sure ako doon. Alam ko naman iyon. Pero kahit gaano ako kasigurado, hindi ko maialis ang kaba sa dibdib ko. Parang bumigat bigla ang bawat hakbang ko habang papunta sa elevator. Naisip ko kasi na baka may ginawang kalokohan ang mga bruha at ako ang tinuro o pinagbintangan nila. Sana ay mali ako.Nang madaana
Aika’s POVPaglabas niya ng titë niya sa briëf niya, nalaglag ang panga ko. “S-sandali, ano ‘yan, titë ng kabayo?” tanong ko sa kaniya. Grabe eh, parang kapag pinasok niya ito sa loob ng pukë ko, aabot ata hanggang sa bituka, ang laki at ang haba, hindi lang iyon, mataba pa.“Try mong laruin, masarap ‘yan,” sabi ni Isaid na talaga namang nalunod na sa init na inapuyan ko dahil sa pag-aya ko sa kaniya dito sa kuwarto ko.Kahit takot, hindi na ako umatras pa, nilaban ko na. Ito ang unang beses na hinawakan ko ang titë ni Isaid. Napapamura ako kasi ang laki talaga.“Dilaan mo, kagatin mo kung gusto mo, ikaw ang bahala kung anong gusto mong gawin,” sabi pa ni Isaid na natatawa dahil sa mga sinasabi niya.Sinubukan ko nang dilaan muna ang ulo, hanggang sa ituloy-tuloy ko na. Wala namang lasa, parang dinilaan mo lang ang balat mo. Nahiya lang ako nung una pero nung lumaon, bumigay din ang bibig ko. Halos parang ginawa ko nang saging ang pagkalalakë ni Isaid. Nakakaya ko lang isubo hanggang
Aika’s POVTinitigan ako nang matagal ni Isaid, tila kahit may tama na siya ng wine na iniinom namin ay hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.“Lasing ako, Aika, hindi ko aatrasan ang gusto mo,” sagot niya habang nakatitig pa rin sa akin, naghihintay na sabihin ko ulit ang sinabi ko kanina.Pero imbes na magsalita pa, hinahawakan ko ang mga kamay niya at dinala siya sa loob ng kuwarto ko. Nag-lock ako ng pinto at saka siya pinaupo sa kama.“Tatanggalin ko na ang damit mo,” paalam ko sa kaniya. Ngumiti lang siya at saka tumango kaya dahan-dahan ay tinaas ko na ang dalawang kamay niya para matanggal ang t-shirt niya.Ngumiti ako nang makita kong maganda talaga ang matipuno niyang katawan. Hinawakan ko nang dahan-dahan ang balikat niya, pababa sa bycep at kamay niya. Pagkatapos, hinawakan ko na rin ang maumbok na dibdib niya at ang mga cute niyang abs.“Ang ganda ng katawan mo, Isaid, hindi ako makapaniwalang gagawin ko ‘to,” sabi ko sa kaniya habang sinasadya kong landian ang boses ko. H
Aika’s POVAkala ko hindi pa rin siya lalabas ng bahay. Mabuti na lang at mukhang okay na ang pakiramdam niya. Sa wakas, pumayag din siyang dumalaw sa apartment ko, kahit na ilang beses ko na siyang niyaya nitong mga nagdaang araw. Ngayon lang ulit siya nagkaroon ng siglang maglalabas. Isa pa, siguro dahil ay holiday bukas, kaya wala siyang rason para tumanggi. Pero sa totoo lang, hindi na ako sigurado kung kaya ko pang pigilan ang sarili ko ngayong gabi. Masaya ako na maaliwalas na ulit ang mukha niya. Ang pogi na niya ulit at hindi na mukhang stress.“Wow, Aika, mukhang pinaghandaan mo talaga ‘to ah,” sabi ni Isaid habang pinagmamasdan ang mesa na puno ng masasarap na pagkain—roast chicken, pasta, salad, at tiramisu para sa dessert. Medyo naiilang siya, halatang hindi sanay sa ganitong setup. Paano kasi, dati puro kung ano-ano lang pagkain ang nahahanda ko sa kaniya.Ngumiti ako, tinitigan ang mukha niyang tila ba laging clueless pero nakakaakit pa rin naman. “Siyempre naman, specia