HERA’S POV
"I'm home." Nasa may sala si Eliot at nanonood ng tv mag-isa. "Asan si papa?" I asked.
"Aalis lang daw sya sandali, mama." Lately ay ate na ang tawag sa akin ni Eliot, pero minsan nadudulas pa din ito at natatawag akong mama dahil sa nakasanayan niya.
"San daw pupunta?" Usisa ko.
"Pumasok po sya sa kwarto kanina," Itinuro ni Eliot ang kwarto namin. "Tapos umalis na. Sabi nya dito lang daw po ako at manood ng tv." Nagulat ako sa sinabi ni Eliot.
Agad akong tumakbo sa kwarto namin at tumambad sa akin ang nagkalat na mga gamit. Parang dinaanan ng bagyo ang kwarto ko. Lumapit ako sa may cabinet, pero hindi ko kailangan pang maghanap dahil tumambad na agad sa harapan ko ang walang laman kong jewelry box. Dito ko nilagay lahat ng inipon ko sa loob ng isang taon. 85 thousand iyon, pero ngayon ay wala na. Nanlambot ang mga tuhod ko sa halo halong emosyon, gusto kong umiyak dahil sa panlulumo.
Lumipas ang mga araw at hindi na umuwi si papa. Hindi ko alam kung san siya nagpunta. Buti nalang talaga at hindi ko inilagay roon ang 4.5k na rentang ibinalik ni aling Tess, kung hindi walang wala ako ngayon.
"Sandali lang!" Sigaw ko at nagmamadaling lumapit sa may pinto dahil may kumakatok. Akala mo naman may pinatagong pera dito kung makakatok sa pinto, parang may galit. "Yes?" Pagsilip ko.
May apat na kalalakihan sa labas at nakakatakot ang itsura nila. Sa gulat ay mabilis kong isinara ang pinto, pero mas mabilis yung lalaking nakatayo sa labas at itinulak ang pinto. Kamuntik na akong matumba.
"T-Teka s-sino kayo?" I panicked when all of them went in. "Umalis kayo! Sisigaw ako!" I warned.
"Sige subukan mo!" Biglang bumunot ng baril ang dalawa at itinutok sa akin.
"W-Wag po!" Hindi ko alam kung itataas ko ang kamay ko o itatakip sa tenga ko sa sobrang takot at taranta.
"M-Mama!" Malakas na iyak ni Eliot sa takot at yumakap sa akin
"Nasan si Mr. Lorenzana?" Galit na tanong ng isa sa kanila.
"H-Hindi ko alam."
"Anong hindi mo alam? Wag kang magsinungaling kung ayaw mong sumabog yang utak mo!" Banta nito at inasinta ang baril sa ulo ko.
"H-Hindi ko talaga alam! Ilang araw ng hindi umuuwi si papa dito."
"Pre," Sumenyas yung isang lalaki sa kanya at may itinuro sa hawak na papeles.
Ibinalik ng lalaking kaharap ang tingin sa akin. "Ikaw ba si Helaena Raiden Lorenzana?" Tanong nito.
"O-Opo." Nanginginig ang boses ko.
"Sumama ka sa amin!" Hinablot niya ang braso ko.
"T-Teka lang po! Ang kapatid ko. Sasama po ako, pero please, hayaan nyo pong iiwan ko ng maayos ang kapatid ko." Pakiusap ko sa kanila. Wala pa ring tigil sa pag-iyak si Eliot.
Nagkatinginan nilang apat at ilang minuto din bago nagkasundo na pumayag sa pinakiusap ko. They warned me not to make a scene. Kumatok ako sa pinto ng isa sa mga kapitbahay at nakiusap muna na iiwan ko roon ang kapatid ko sandali, saka nag-abot ng dalawang libo na pang gagastos nila. Pumayag naman ito, at nang magsara ang pinto ng kapitbahay ay agad ng may humagit sa akin at sapilitan akong ipinasok sa loob ng sasakyan nila.
"T-Teka san nyo ko dadalhin?" Matapos ko iyong sabihin ay bigla nalang may nagtakip sa ulo ko.
"Wag kang maingay kung ayaw mong barilin ka namin!" Banta nung lalaki.
Hindi na ako gumawa pa ng kahit na anong ingay pagkatapos marinig ang banta nila Hindi ko alam kung saan nila ako dinala. Basta matapos ng mahabang byahe ay huminto ang sasakyan at hinila nila ako pababa rito. Tapos bigla nalang nilang itinali ang mga kamay at mga paa ko ng paupuin.
Bigla nalang may humila sa nakatakip sa ulo ko. Agad akong naghabol ng paghinga dahil kanina pa ako hindi makahinga ng maayos.
Ang kaninang apat na lalaki ngayon ay naging anim na. Mayroong dalawang bagong mukha na kaharap ko ngayon.
"Kung ayaw mong masaktan, sasabihin mo sa amin kung nasaan si Mr. Lorenzana."
"Hindi ko nga alam! Kanina ko pa sinasabi na hindi ko alam kung san pumunta si papa. Ilang araw na siyang hindi umuuwi!" Mukhang nainis ang lalaki sa pagtaas ko ng boses. "Ano ba kasing ginawa ni papa sa inyo? Wala naman akong kinalaman dito! Please, pakawalan nyo na ako." Pakiusap ko sa kanila.
"Boss, ang pangalan nya po ay Helaena Raiden Lorenzana." Pagbibigay impormasyon nang isa sa mga naunang lalaki kanina.
"I see." Napahilot ng baba yung lalaking nagtatanong sa akin ngayon at humarap sa akin. "Fine, Miss Helaena, pakakawalan ka namin kung babayaran mo ang pagkakautang ng papa mo." He said.
"Pagkakautang?” Gulat kong ulit.
Suminenyas ang lalaki at agad namang lumapit yung kasama niya at nag-abot ng folder. "May utang ang papa mo na nagkakahalaga ng 150 million. Nakasaad dito na ikaw ang guarantor
niya." Iniharap niya sa akin ang dokyumento kahit hindi ko naman nababasa.My jaw dropped upon hearing the amount. Guarantor? 150 million? San ako kukuha ng ganun kalaking halaga?
"H-Hindi naman ako pumirma jan. Pano ako naging guarantor?" I tried to argue. "Ahhh!" Napasigaw at napapikit ako ng bumunot siya ng baril at itinutok sa akin. Walang tigil nanaman ang panginginig ng katawan ko sa takot.
"Magbabayad ka, o pasasabugin ko yang ulo mo? Uutang utang kayo, tapos hindi kayo marunong magbayad!" Itinutok niya ang baril sa ulo ko.
"H-Hindi k-ko n-naman alam na u-umutang s-si p-papa e." Pati labi at boses ko ay nanginginig na din sa takot.
Ibinaba ng lalaki ang baril sa bandang baba ko at sinuri ang mukha ko. "Maganda ang isang to a. Mapapakinabangan to." Lalo akong natakot sa sinabi nito. "Alam nyo na gagawin jan. Tapos hanapin nyo ulit yung gagong Mr. Lorenzana." Sabi nung lalaki.
"T-Teka, anong gagawin nyo sa akin?" I panicked ng bigla nalang ulit may nagtakip sa ulo ko.
They dragged me again in the car and I have no idea what's going on. Siguro dahil sa haba ng byahe ay nabagot yung isang lalaki kaya kung ano ano ang mga sinabi. Doon ko nalaman na taga casino iyong boss nila kanina na kumausap sa akin. It seems sa casino dinala ni papa yung perang kinuha niya sa akin. Sa una lang siya pinatikim ng panalo. Nang wala ng maipusta ay umutang siya sa mga ito, pero hindi niya nabawi ang talo niya. Bumalik nanaman siya sa dati niyang ginagawa. He even promised that he will not do it again, pero eto, kami naman ang magbabayad ng mga pinaggagagawa niya.
Dahil pinagbabantaan nila ako ay wala akong nagawa ng pilitin nila akong suotin ang short dress na binigay nila.
"Let go of me!" Sigaw ko ng bigla nalang akong hilahin ng hindi ko kilalang lalaki matapos magbihis. Nagulat ako ng marealize na isang entablado ang pinagdalhan sa akin.
"Ooooh, feisty!" Gusto ko itong suntukin dahil tumatawa tawa pa ito. Pasalamat siya at nakaposas ang mga kamay ko. "Okay, simulan na natin! Let's see, hmmm, maganda at makinis. Siguradong masarap to. Let's start with 1 million pesos." Tumatawa pa din ito.
"1.5!"
"2!"
"5million!"
May mga grupo ng kalalakihan na nagkakagulo sa ibaba ng stage at sinusubukang abutin ang hita ko para hipuan. "Bastos!" Sigaw ko at iniilag ang hita ko para hindi nila mahawakan.
"50 million!" Nagulat ako ng biglang may sumigaw. Ngayon palang nagsisink in sa akin kung ano ang nangyayari. Sinusubasta nila ako.
"55 million." May sumigaw ulit.
"No!" Pagpupumiglas ko. "Bitawan mo ko!" Sumbat ko dun sa lalaking nakahawak sa braso ko, pero hindi ako nito pinapansin.
"70 million."
"100 million."
Patuloy pa din ako sa pagpupumiglas at natataranta na din dahil palaki ng palaki ang perang ipinupusta sa akin.
"Stop resisting, b*tch!" Inilayo ng lalaki ang hawak na microphone at pinagbantaan ako.
"200 million." Napatingin ako sa direksyon ng nagsabi nun, pero hindi ko makita kung sino.
"Wala na bang lalaban sa ating 200 million?" Tanong ng lalaking nasa tabi ko.
Sinong matinong lalaki ang gagastos ng 200 million para sa isang babae? No one else bid after that. Ibang tao nanaman ang humila sa akin matapos akong ibalik ng host sa may gilid ng stage. Someone covered my eyes with a blindfold, at pakiramdam ko ay dinala ako sa isang kwarto.
My body stiffened when someone opened the door. Natatakot ako sa pwedeng mangyari. Ang sabi ng lumabas kanina ay papunta na raw ang taong bumili sa akin.
"P-Please untie me!" Makikiusap nalang ako. "Is any one there? Please, pakawalan mo ko! This is all a misunderstanding, Sir. Bawiin nyo nalang po yung pera ninyo. Pinilit lang nila akong pumunta dito. This is kidnapping!" Bakit hindi siya nagsasalita?
I sniffed. The room suddenly smells like alcohol. Kinabahan ako. Is he drunk? Baka anong gawin niya sa akin.
Naramdaman ko nalang na may huminto sa harapan ko. Bigla nalang nalaglag ang blindfold, kaya makailang ulit akong nagpakurap kurap ng mata para luminaw ang paningin. Agad akong nag-angat ng tingin sa taong kaharap ko, para sana makiusap muli, but the person in front of me now is someone I'd never thought I'd see again.
"It's been a while, Senpai." Naka ngisi nitong sabi.
CHAPTER 4 HERA’S POV "Manang Luz, she's Helaena. My girlfriend. Ipaghanda mo sya ng kwartong magagamit at ang batang kasama nya. Then bring them something to eat." Halatang nagulat ang babae sa sinabi ni Declan. Maging ako man ay nagulat ng sabihin niyang girlfriend niya ako, pero hindi ko ipinahalata para hindi magduda ang kausap na babae na sa tingin ko ay nasa apatnapu pataas ang edad. "G-Good evening po." Bati ko rito ng tumingin siya sa akin. "Good evening din po, ma'am Helaena." Bati nito. "Ihahatid ko po kayo sa magiging kwarto nyo." Dugtong nito. Sandali kong nilibot ng tingin ang paligid. There's a wine cellar in the living room at lumapit doon si Declan saka nagsalin ng alak sa baso bago umupo sa sofa. Magpapaalam sana ako sa kanya, but it seems he's ignoring me now. Hindi na ako nagsalita pa at sumunod nalang kay Manang Luz. Masyado ng marami ang nangyari ngayong araw. It's past midnight and I'm tired. Dinala niya ako sa isang bakanteng kwarto sa second floor. May d
CHAPTER 5 HERA’S POV "Declan please, bawiin mo nalang yung pera mo. Hindi talaga ako pwedeng sumama sayo." Pakiusap ko. "Kahit bawiin ko pa ang pera ko, isusubasta ka lang nila ulit. Do you prefer that stinky old senator who will purchase you for 100 million over me?" Hindi ako makasagot sa sinabi niyang iyon. Declan is worse enough, pano pa kaya yung matandang lalaki kanina na maraming babaeng katable? Hindi ko ito kilala at hindi ko alam kung anong gagawin nun sa akin. Though hindi ko din alam kung anong binabalak gawin ni Declan sa akin, at least kilala ko siya. Baka maawa ito at mapakiusapan ko pa. "I heard the men who brought you here talking about a 150 million debt, Helaena. I bought you for 200, and half of that will go to them. Means you still owe them 50 million." Nanlaki ang mga mata ko sa narinig. Kahit sobrang laki ng nabawas, hindi ko pa din kayang bayaran iyon. At natitiyak kong hindi pa rin iyon kayang bayaran ng magaling kong ama. Dahil ako ang guarantor na nila
HERA’S POV "D-Declan!" Himala at nagpakita ang sira. At bakit niya tinatanong? Hindi ba niya nakikita na naglalaba ako? "Naglalaba, hindi obvious?" Sarkastiko kong sagot at nagpatuloy sa ginagawa. Kakaunti lang naman ito at kailangan kong labhan kaagad matapos isuot kasi wala akong susuotin. Tatlong t-shirt at dalawang shorts lang ang nadala ko. Dalawang panty, yung isa ay yung suot ko nung araw na kinidnap ako, at isang bra at pantalon na sya ring suot ko nung sapilitan akong kinuha. Karamihan ay mga damit ni Eliot ang naimpake ko. "Bakit hindi mo pinagawa sa mga katulong?" "Konti lang naman to. Sinusunod ko lang ng paglalaba para may maisuot agad. Hindi mo kasi ako pinag-impake ng maayos." Naiinis kong sagot. "I'll give you five minutes. Get dressed. I'll wait for you in my car." Sinundan ko siya ng masamang tingin habang papalayo sa laundy room. I don't have any intentions to make him mad, kaya dali dali kong itinigil ang ginagawa at nagbihis tulad ng sabi niya. Dahil wala
CHAPTER 7 HERA’S POV My prediction was wrong, it took 35 minutes for them to pack it all. Dagdagan mo pang hindi nakakatulong itong si Declan. He was randomly adding stuff to my already piled-up purchases. On a side note, okay na rin na biglang sumulpot tong lalaking to, so I don't have to deal with my sister anymore. Cheska has been giving me looks for the past 35 minutes. Kung hindi nga lang siguro dahil sa inasal niya sa akin kanina o sa presensya ng mama ni Kian ay kating kati na itong magtanong kung sino ang lalaking kasama ko. Hinawakan ko ang kamay ni Declan at katulad kanina, nilalambing ito. He's giving me weird looks now like 'have you gone crazy, woman?' is the only thing playing in his head. They help us load everything into Declan's car. Pero sa sobrang dami ay hindi nagkasya ang mga ito. We have no other choice but to have it delivered to his mansion. "S-Sorry kung natagalan ako sa loob, and about what I did earlier—" Natigilan ako sa pagpapaliwanag when he suddenl
HERA'S POV"W-What do you mean to see me?" Napabalik ako sa loob at isinara ang pinto."Seat." Utos nito."No," I crossed my arms. "Mamaya ano nanamang gawin mo sa akin." Inis kong saad."So you came here thinking I'll do something again?" Tumayo siya at lumapit sa akin."D-Declan," Bahagya ko siyang itinulak dahil masyado siyang malapit. Pero sa halip na lumayo ay mas lalo pa siyang lumapit, dahilan para mapaatras ako hanggang sa tumama ang likuran ko sa may pinto. "Declan, ano ba!" Napataas ako ng boses.He trapped me between his arms, at kahit subukan kong umalis ay inihaharang lang niya ang kamay niya habang nakasuot ng blankong ekspresyon sa mukha."You're as beautiful as the last time I saw you, Helaena." Bulong niya.I could smell the wine in his breathe. "Declan, are you drunk? Kung lasing ka na ay ipagpabukas nalang natin ang pag-uusap, okay?" Sinubukan ko uling itulak ang kamay niya, nagbabakasakaling sa pagkakataong ito ay pakawalan na niya ako, but still he didn't move.Ki
HERA'S POVIkasampung araw ko na ngayon rito sa bahay ni Declan. Normal lang na kumalat ang balita na may babae siyang inuwi sa bahay niya. Iyon rin siguro ang dahilan kung bakit nakarating sa abugado nito ang tungkol sa aming dalawa. I think an attorney is better, kumpara myembro ng pamilya niya ang pumunta rito para makita ako. He doesn't live with his parents, at wala rin itong binabanggit na ipapakilala niya ako sa mga ito. Don't tell me, ulila na siya?Anyway, kaninang umaga ay itinuloy namin ang naudlot naming pag-uusap kagabi dahil sa kung ano anong kalokohang pinaggagagawa niya. Ang nakakainis lang ay parang ako lang ang apektado sa nangyaring iyon. He's acting like nothing happened, expertise ata niya ang magpatay malisya just like when he kissed me inside his car. He informed me that Attorney Hidalgo will arrive around two in the afternoon, and now I only have three hours to prepare. I have to do well on this, kasi kung hindi, baka magalit sa akin tong lalaking to kapag hin
HERA’S POV “Declan,” Napabangon ako bigla. “Oh my god, hindi ka ba marunong kumatok?” Inis kong dugtong. Ang sarap batuhin ng unan eh. “Well be married soon, so what’s the big deal?” Sagot nito. “Big deal kasi hindi pa tayo kasal! What if nagbibihis pala ako?” Singhal ko sa kanya. “Even better then.” Ngumiti ito ng maloko. “Sira ulo!” Inis kong usal at tumayo. “What do you want? Nagawa ko naman ng maayos ang pakikipag-usap kay attorney ah!” I added. Akala ko pagkaalis ni Attorney Hidalgo ay babalik na ito sa trabaho. “I’ll be busy with work, so ikaw na ang bahala para sa engagement party nating dalawa.” Sagot niya na nagpagulat sa akin. “Engagement party?” Ulit ko. “Yes. Use the card I gave you, if it’s not enough, I’ll give you more money to spend.” Saad nito. Hindi naman iyon ang ibig kong sabihin. Bakit kailangan pa naming magpaengagement party? “Ang ibig kong sabihin, bakit kailangan pa nating magpaengagement party? It’s not like it’s a marriage we both want, so bakit ka
HERA’S POV “Oh my god, Hera, ikaw nga!” Halos sumigaw ito sa loob ng botique. Ramdam ko ang hilaw na ngiti na gumuhit sa labi ko nang makilala kung sino. Sa lahat naman ng pwedeng makita rito ay dating kaklase ko pa, and not just a classmate kundi si Jennete Martinez pa talaga. Kung sa boys ay may Declan, ang representative naman ng mga babaeng bully sa classroom ay si Jennete. She’s the typical annoying ‘It Girl’ na ayaw na ayaw na nasasapawan ng ibang babae sa classroom. And this woman had the biggest crush on Declan. Sa naaalala ko nga, pinagkakalat nito noon na silang dalawa ni Declan ang King and Queen of La Oriente Academy, ang school na pinapasukan namin dati. “Girls, look! It’s Hera!” Nagulat ako ng bigla siyang may tinawag. And oh my gosh, never in my life na gusto ko nalang lamunin ng lupa. It’s Jennete and her group of friends, Alice and Sophie. The most annoying trio of LaOriente Academy. “Oh my god, si Hera nga!” Halos sabay nilang sabi. “Hi, guys.” Awkward akong napa