CHAPTER THREE

UNANG araw ng trabaho ni Karina sa kanyang amo na si Winston. Hinatid siya muli ng mga body guards nito sa loob. Pagpasok niya pa lang sa gate ng mga Millers ay tila naglalakad siya sa isang red carpet. Lakas maka palasyo ng hallway nila. Gawa iyon sa marmol. Nakasuot siya ng simpleng T-shirt at maong na short. Mukha tuloy itong napadaan lang.

Sa gilid ng marmol na hallway na iyon ay may naggagandahang mga bulaklak. Sumasabay pa ito sa ihip ng hangin na tila sumasayaw. Hindi mapigilang mapangiti ni Karina. Masyado yata itong nag-concentrate sa mga bulaklak.

"Aray ko po!" reklamo ng dalaga nang mauntog sa isang matigas na dibdib.

"S-Sir Winston..." nahihiya pa nitong sambit habang unti-unting inaangat ang kanyang ulo upang ingnan ang reaksyon ni Winston. "Hehehe." Pilit nitong ngiti.

"Watch where you're going." Salubong ang kilay ni Winston nang sabihin niya iyon. Napa-pout tuloy si Karina sa katangahan niya. Unang araw ay bad impression agad ang ibinigay niya kay Winston. Paano niya mababawi ito?

"S-sorry, Sir," medyo nahihiya nitong sagot.

"Follow me," malamig na utos nito saka dumiretso sa loob.

Pagpasok mo pa lang sa malaking pintuan ng mala-palasyong bahay na iyon ay bubungad sa'yo ang mamahalin at malalaking plorera. Naglalakihang indoor plants at gintong mga dekorasyon. Maging ang chandeliers ay tila hindi kayang bayaran ng buhay ni Karina.

"Wow!" namamanghang wika nito habang nakasunod sa likod ni Winston.

Patuloy lang sa pagsunod si Karina. Hindi nga nito alam kung saan na sila dumaan sa laki ng bahay nila Winston at sa dami ng liko-liko nilang dinaanan.

"Nakakaligaw naman nitong bahay n'yo. Pakiramdam ko mawawala ako rito!" pagrereklamo ni Karina.

"Don't worry, I'm going to give you a tracker later on," paliwanag ni Winston.

"T-tracker?" Pag-uulit ni Karina.

"Yeah. Through it, malalaman mo kung saang parte ng mansyon ako matatagpuan," paliwanag nito.

"Ang galing naman!" parang batang sagot ni Karina. Labis talaga itong namangha.

Winston just smirked.

"We're here." Tumigil si Winston sa tapat ng isang kulay itim na pintuan na may gintong doorknob.

Hinimas-himas iyon ni Karina na tila 'di makapaniwala.

"Ginto talaga to, Sir?" namamangha niyang tanong.

"Oo," maikling tugon ni Winston saka binuksan ang pintuan.

"Ito ang kuwarto ko..." panimula nitong sabi. Inilibot ni Karina ang paningin sa buong kuwarto. Napakakalat! "Ngayon, alam mo na kung bakit kita kailangan?" dugtong pa nito bago iniwan si Karina mag-isa sa kanyang kuwarto.

For real?! Ang ganoon kaguwapong nilalang? Ganito kagulo ang kuwarto?! Joke ba 'yon?

Hindi makapaniwala si Karina sa kanyang nakikita. Naglakat ang mga bote ng beer, supot ng chips, mga gamit na T-shirts, pantulog, nagkalat na mga papel at kung ano-ano pa.

"P-pati ba naman brief pakalat-kalat din?" anito nang makita ang isang brief sa sahig ng kuwarto. Maarte niya itong hinawakan at bahagyang inamoy.

"Mabango naman, ah?" natatawang wika nito sa sarili.

"What are you doing?!" Gulat na gulat na tanong ni Winston nang mahuli ang ginawa ni Karina.

"Diyos ko! Nakakagulat ka na— S-Sir?!" Namilog ang mga mata nito.

"Drop that!" sigaw ng binata. Imbis na i-drop ay hinagis niya iyon kaya't tumama sa pagmumukha ni Winston.

"Sh*t," bulalas nito.

"S-sorry, Sir! Naku po!" sagot nito at natatarantang kinuha ang underwear sa mukha ni Winston.

"I said drop that thing! Not throw it, nor get it!" pagalit nitong boses.

"S-sorry na nga, Sir, e! Bakit ka ba galit, ha? Kasalanan ko bang pakalat-kalat itong brief mo? Inamoy ko lang naman para masigurong hindi pa ito nagagamit, e," Dire-diretso nitong sabi.

"F*ck, don't touch my personal things, or else..." huminto ito saglit saka tiningnan ang katawan ni Karina mula ulo hanggang paa. "I'll touch you," dugtong nito.

Lumakas naman ang kabog ng dibdib ni Karina dahil doon kaya't napabitaw tuloy ito sa brief ng binata.

"O-o, s-sige! Kapag pakalat-kalat pa iyan sa susunod ay hindi ko na lang ililigpit pa!" wika nito sabay talikod at nagsimula nang linisin ang ibang kalat sa kuwarto ni Winston. Dito na lamang niya ibinaling ang isang matinding kahihiyan.

Matinding linis ang kinakailangan ng kuwartong ito! Wika ng dalaga sa kanyang isipan. Paano ba naman kasi? Hindi niya alam kung kuwarto ba iyong pinasok niya, o compose pit! Sobrang daming kalat. Kahit siguro iisang tao lang ang pinagsisilbihan nito pakiramdam niya ay buong bahay ang nililinis niya. Sa laki ng kuwartong iyon, kasya na siguro ang isang mag-anak. Isipin mo na lang kapag lahat sila nagkalat. Katumbas lang 'yon ng isang Winston Miller.

"Ibang klase," bulong ni Karina sa kanyang isipan.

Maggagabi na 'nung natapos si Karina sa paglilinis. Gano'n na lamang ang pagdalaw ng antok sa kanya. Siguro dahil sa pagod. Saglit itong naupo sa sahig at sumandal sa gilid ng kama ni Winston.

Ilang saglit pa nga ay nakatulog na kaagad si Karina. Dilat pang bahagya ang mga mata nito habang natutulog. Hilik pa ng hilik.

Saktong pag-uwi ni Winston galing sa trabaho ay nadatnan nitong malinis na ang kuwarto. Sa sobrang linis ay maging si Karina ay hindi niya agad nakita.

"Where did she go?" wika nito sa kahanginan.

Nilibot niya ang buong paligid at nakitang tumba na sa sahig si Karina at tulog na tulog. Napailing-iling na lamang si Winston sa dalaga.

"You're loud even you're asleep. Tsk," rekamo nito. Naghihilik kasi si Karina.

Sa loob ng kuwarto ni Winston ay mayro'n pang isang kuwarto na sakto lamang ang laki para sa isang tao. Binuhat niya si Karina saka ito pinasok sa isang kuwarto. Pagkalapag niya sa kama ng dalaga ay nagsalita pa ito habang tulog.

"M-mama," bigkas nito sa kalagitnaan ng kanyang pagkahimbing kasabay ng pagpatak ng luha sa kanyang pisngi.

Pinunasan iyon ni Winston gamit ang kanyang palad.

"Whatever you're going through, I'll be here." Puno ng assurance ang salitang iyon. Mula kasi noong makita niya si Karina sa bar ay tila may kung anong magnet ang humatak sa kanya papunta sa dalaga upang iligtas ito. Noong araw na iyon, pinangako niya sa kanyang sarili na babaguhin niya ang buhay ng babaeng 'yon. Ang buhay ni Karina. There is a lit of feelings inside his heart na tila bahagyang umapoy, unang kita niya pa lang sa dalaga.