Ilang segundong nakatitig si Gwen sa nakahaiganh si Gian, akmang tatapikin niya ito nang manlaki ang mata niya sa gulat. Maliksi itong tumayo at sinugod siya ng yakap."I miss you so much, baby," paos nitong tinig.Ilang segundo siyang tulala. Baby? Kailan pa siya nito tinawag na baby? Nang makahuma ay malakas niya itong naitulak. Salubong ang kilay niya nang magtama ang kanilang mata."Akala ko ba may sakit ka! Ano ito? Drama mo lang ba?" Napipilan ito at kagat-labing napayuko na lalong ikinainit ng ulo niya."So, ibig sabihin, drama mo nga lang ito? Wala kang sakit? Pati ba naman ito, Gian?" Nasapo niya ang ulo. "Wala ka na bang magawang matino at pati kalusugan mo'y ginagawa mong biro." "I'm sorry. Ito na lang kasi ang alam kong paraan para kausapin mo. Baby, I'm sorry."Sa sobrang inis ay padabog niyang tinalikuran ang asawa, ngunit maagap nitong niyakap ang kaniyang likuran. Nadama niya ang panginginig ng katawan nito. Isinuksok ang mukha sa kaniyang leeg at doon niya nalamang
Kumikirot ang puso ni Gian., pero kahit ganoon ay kailangan niyang tiisin ang sakit na nadarama. He deserved it. Kung tutuosin ay kulang pa ang lahat ng sakit na nararamdaman niya ngayon, kumpara sa ipinaranas niyang sakit sa asawa."Kulang pa, Gian. Kung kinakailangang lumuha ako ng dugo, kung iyon ang tanging paraan para tuluyan akong mapatawad ng asawa ko, gagawin ko." Pumatak muli ang luha niya at hindi niya napigil ang sarili na mapangiti. "I'm not a gay, napatunayan ko na iyan sa iyo." Tinungo niya ang kama, dinampot ang litrato nila ni Gwen at tinitigan iyon. Humiga siya habang yakap-yakap ang litrato. Muli siyang nakatulog nang may luha sa mata.Nagising siya na yakap pa rin ang larawan. Ngumiti nang makita ang mukha ni Gwen. Masuyo hinaplos ang larawan. Araw-araw, ganoon ang ginagawa niya. Wala siyang ganang lumabas ng silid o kahit kumain. Tanging tubig lang ang laman ng tiyan niya. Sa ilang araw na pinadadalhan niya ng kung anu-ano ang asawa, araw-araw din niya itong palihi
NAPASINGHAP si Gwen matapos marinig ang paliwanag ng lalaking nagngangalang Vic. Sinasabi nito na iniligtas siya nito mula sa rumaragasang sasakyan at balak pa sanang tuloyan nang nasa hospital na siya, pero, sino ang magtatangka sa kaniya?"Wala ka ba talagang natatandaan kung sino ang gustong pumatay sa akin?"Umiling lang ito. "Hindi ko rin nakita ang mukha ng dalawang lalaki dahil nakasuot sila ng mask. Mabuti na lamang at naialis na agad kita roon."Nangunot nang sobra ang noo niya at napaisip sa sinabi nito. "Wait. Sinabi mong hindi mo kilala ang dalawang lalaki, papaano mo nalamang sila iyon? Papaano mo nasiguradong ako ang gusto nilang patayin kung nakasuot sila ng mask?''"H-ha, ah, eh, kuwan--""Talaga bang hindi mo lulubayan ang asawa ko?"Sabay na napabaling ang tingin ni Gwen at Vic sa taong nagsalita. Muli siyang napasinghap nang masilayaan ang matalim na titig ni Gian. Napatayo naman ang lalaking kaharap niya. Sa isang iglap ay nakalapit na agad ito sa kanila at pasimpl
Paroo't parito si Sylvia, tuliro ang kanyang isipan. Hinayaan niyang makapag-usap ang mag-asawa pero sa huli ay nagpasya ang manugang niyang lisanin muli ang mansyon. Hindi siya pumayag na mag-isa itong magbyahe kaya inihatid ito ni Dan. Kanina rin ay nakatanggap siya ng tawag mula sa hospital na pinagdalahan kay Gwen. Ayon sa nurse na nakausap niya'y matagal na siya nitong kinokontak, nasermunan pa siya dahil sa agarang paglabas ng manugang niya kahit walang pahintulot ng hospital. At ngayon ay nasa loob siya ng office ng doktor na sumuri sa manugang niya. Hinihintay lang niya ito dahil may importante itong sasabihin. Kinakabahan siya sa posibilidad na mangyayari. What if, may malaki palang pinsala itong natamo mula sa aksidente? O kaya ay may malubhang karamdamang nakita ang doktor?Mariin siyang napapikit sa isiping iyon. Hindi na niya kakayanin ang labis na pagdurusa ng anak. Alam niyang masasaktan na naman ito sa oras na malaman ang posilibidad na mangyayari kay Gwen. "Mrs. McCo
May panginginig ng katawan si Gwen nang muli siyang tumuntong sa mansiyon ng McCollins, kahit pa sinabi ni Gian na kailanman ay hindi na siya nito sasaktan, hindi pa rin niya maiwasang makadama ng takot. Nakatatak pa rin sa kaniyang isipan ang mga hirap at pasakit na tinamo mula rito. Sinuri niyang muli ang kabuohan ng mansiyon, nang isama siya ni Sylvia ay hindi niya napagtuonan ng pansin ang pagmasdan ito. Ganoon pa rin naman, walang pinagbago, maliban sa... nalaglag ang panga niya sa nakita. "Bakit hindi ko iyon napansin kanina? Sabagay, hindi ko nga pala nilibot ang mata ko rito. Pero bakit niya isinabit ang picture namin?" katanungang sa isipan niya ay lumabas. "Do you want something to drink? Ikukuha kita. Or, kumain muna," tinig ni Gian habang iginigiya siya sa sala. Tipid siyang ngumiti. Habang umuupo ay napahawak siya sa kaniyang ulo. Nakararamdam na naman siya ng hilo. Nitong mga nakaraang araw ay malimit na siyang nahihilo. Hindi naman niya magawang magpa-check-up, nat
Nakaukit ang malaking ngiti sa labi ni Gian nang lumabas siya sa banyo. He even touched his lips, iyon ang unang halik niya matapos bumalik ang alaala ng asawa. Nangamba rin naman siya na baka ay magalit ito sa kaniyang ginawa. Kanina, nang sundan niya ito sa itinurong lugar ng driver ay inisip na niya ang dapat sabihin at kung ano ang mangyayari. Pero laking gulat nang makitang si Vic ang kausap nito. Wala talaga siyang tiwala sa lalaking iyon. Ewan ba niya kung bakit, o baka'y nagseselos lang siya.Natigil ang kaniyang pagmumuni-muni nang marinig ang katok. Agad siyang lumapit sa pinto upang buksan iyon."Pasok ka na, Tina, pakilagay mo na lamang sa ref. Salamat." Ngumiti siya rito. Ginawa niya ang lahat para muli itong bumalik sa mansiyon. Katakot-takot na sorry ang nasambit niya rito sa mga nagawa noon. "Si Gwen?" "Naliligo pa siya."Seryoso itong tumitig sa kaniya. Alam naman niyang galit pa rin ito magpahanggang ngayon sa kaniya at umaasa rin siya na sana'y mapatawad siya nito
"Bumalik na siya."Narinig ni Gian ang sinabing iyon ng asawa. Napatitig siya sa mukha nito, patuloy ang pagdaloy ng luha sa magkabilang pisngi at bahagya pang sumisinghot. His heart felt like it was being squeezed, but he secretly smiled. Ibig sabihin, may pagmamahal pa rin ito sa kaniya. Ngayo'y naunawaan niya kung bakit ito umiiyak. Lihim niyang pinagmasdan ang babaing naging bahagi ng kaniyang puso, She's back! Pinakiramdaman niya ang sarili kung may natitira pang pagmamahal sa kaniyang puso... wala na. Kung merun man ay galit ang namamahay doon para rito. She's so selfish! Sarili lang ang iniisip nito at hindi niya lubos-maisip na kayang ipagkanulo ang matalik nitong kaibigan. Mabuti na lang pala't ipinagtapat ng ina niya ang nangyari, pero nang dahil sa nalaman ay mas lalo siyang inusig ng konsensiya sa nagawa sa asawa. At ngayon ay nanganganib pa ang buhay nito.Binalingan niya si Gwen na patuloy sa paghikbi. Biglang may pumasok na mga salita sa isipan niya. What if...? Dumili
Napasulyap si Gwen sa katabing asawa. Nasa sala pa rin sila, at kasalukuyang nagbabahagi ng pasalubong o mas tamang sabihing suhol si Zabrina. Seryoso ang mukha ng asawa niya at nakita pa ang pag-igting ng panga nito. Galit ba ito?"Thank you, Zab. Hindi ka pa rin nagbabago." Ngumiti ng ubod-tamis si Sylvia."Maliit na bagay," sambit ni Zab. "And, Gwen, ito naman ang para sa iyo." Iniabot nito ang paper bag sa kaniya."Do you think na hindi ko kayang bilihan niyan ang asawa ko?" mariin nitong hayag.Pinisil niya palad nito, para sana ay pigilan ngunit hindi na nahabol pa. Lumambot ang ekspresiyon nito nang magtama ang kanilang mga mata. Kinabig siya palapit sa dibdib at masuyong hinagkan ang kaniyang ulo at dahil sa ginawa nito'y hindi niya napigilan ang mapangiti. Pakiramdam niya'y unti-unting nawawala ang nararamdamang sama ng loob. Kinikilig pa nga."Perfume lang naman iyan," hayag ni Zab. "Naalala ko kasi na napakahilig ni Gwen sa pabango, kaya nga nauubos ang pabango ko dahil sa