Chapter 1

NAALIMPUNGATAN si Gwen sa mainit na nakadantay sa kaniyang katawan. Sapo ang ulo nang unti-unti siyang magmulat. Inaninag ang paligid ngunit hindi niya matandaan ang lugar na kinaroroonan. Napabalikwas siya ng bangon nang marinig ang pag-ungol at naramdaman ang pagyakap sa kaniya ng kung sinuman. Napamulagat siya. Napagtanto niyang kapwa sila walang saplot sa katawan. Maingat niyang hinigit ang kumot at itinakip iyon sa kaniyang hubad na katawan.

"Good morning, bab--"

Lalong lumaki ang pagkakadilat ng dalawang bilugang mata niya. Her bestfriend Zabrina's standing in front of her. Girlfriend ito ng lalaking... unti-unti niyang ibinaling ang paningin sa umungol at ganoon na lamang ang pagkagulat niya nang mapagtantong si Gian ang katabi niya. Si Gian ang boyfriend ng bestfriend niya.

"Uhm," muling ungol nito at niyakap siya na ang mga binti niya ang nahagilap nito.

Napatitig siya kay Zabrina hanggang sa may bigla pang sumulpot sa likuran nito na lalo niyang ikinagulat.

"What--" Hindi na nagawang sundan ng ginang ang iba pang sasabihin dahil itinulos na ito sa kinatatayuan. Ina ito ni Gian. Bagama't mabait ang ipinakikita nito sa kaniya'y ewan lang niya kung magiging mabait pa ba ito sa kaniya ngayon.

Wala na siyang mukhang maihaharap pa. Ano ba ang kaniyang nagawa? Namura niya ang sarili dahil sa kagagahang nagawa. Napapitlag siya nang maramdaman ang malakas na paghampas ng ginang sa natutulog na binata.

"What the f**k?!" angil nito at dahan-dahang nagtaas ng ulo. Naihilamos pa nito ang kanang palad sa mukha ngunit nanatiling nakapikit ang mata. Nang mapagtanto yata na nito ang kasalukuyang sitwasyon ay mabilis itong nagmulat ng mata. "What the--what are you doing here, Gwen? And what--"

"What are you doing, Gian Carlo McCollins?"

Nakita ni Gwen ang pag-igting ng panga at ang matatalim na mata nito. "What are you doing here, Mom?" mariing tanong nito kasunod ang dahan-dahang pagpihit sa ina, subalit, napanganga ito nang makita ang nakatayong nobya. "B-babe?"

Payak na ngumiti si Zabrina. "H-hi, babe!" bati nito habang nakatuon ang paningin sa kaniya.

Akward!

Naihiling niya na sana'y lamunin na lang siya ng lupa o kaya ay maglaho na parang bula. Umuga ang kamang kinauupuan niya nang biglang tumayo si Gian. Ganoon na lamang ang panlalaki ng mata ng ina nito at ni Zabrina nang malamang wala itong panloob.

"Shit!" angil nitong muli. "What did you do, Gwen?" biglang tanong nito sa kaniya kasabay ang paghila sa kumot na nakabalabal sa kaniya.

Humantad ang dibdib niya at nagawa na lang niyang itakip ang dalawang braso roon upang maging sanggalang sa mga matang nakatitig sa kaniya.

"God! Anak, itinatanong mo kay Gwen kung ano ang ginawa niya sa iyo? Now, what have you done? Both of you!" nanggagalaiting sigaw ng ginang na halos lumabas na ang litid sa leeg nito.

"Mom, I-I don't know--"

Natigil ito sa pagsasalita nang batukan ito ng ina. "You don't know? You really don't know, Gian?"

Umigting ang panga ng binata at matalim na tinitigan siya kaya't mabilis siyang nagbaba ng paningin.

"Mapapaaga yata ang araw ng kamatayan ko sa iyo, Gian." Hinilot ng ginang sentido. Huminga ito ng malalim. "Magbihis muna kayong dalawa, saka natin ipagpatuloy ang pag-uusap. Now na!'' Hinila nito palabas si Zabrina.

Walang pakundangang tumayo si Gian, tinungo nito ang cr. Siya nama'y tumayo kahit nanginginig ang tuhod. Mabilis na naglandas ang luha sa magkabilang pisngi niya. Daig pa niya ang binabalatan ng buhay sa tagpong iyon.

Matapos makapagsuot ng damit ay pinilit niyang lumabas ng silid. Humugot muna siya ng malalim na hininga. Inihanda na niya ang sarili sa dalawang taong nag-aabang sa silid. Muli siyang napahinga nang maratnan ang dalawang nag-uusap. Pansin niya ang tila naluluhang si Zabrina. Pinilit niyang ihakbang ang mga paang tila nakapagkit sa semento. Ngunit, bago pa siya tuluyang makalapit ay naitulak na siya ni Gian na halos ikatumba niya.

"Gian!"

"Nakaharang kasi, Mom."

"Hindi kita pinalaking walang galang sa babae, Gian!"

Hindi na sumagot pa ang binata. Matalim lang siya nitong tiningnan.

"Now, puwedeng i-explain niyo kung paanong nangyari ang lahat ng ito!" ma-awtoridad na sabi ng ginang.

"Mom, wala lang yung nakita niyo kanina. Hindi ko alam ang nangyari. I-I really don't know what will happened. Nalasing ako--"

Isang sampal ang nagpatigil sa pagsasalita ni Gian. Sampal mula sa girlfriend nito.

"Hindi mo alam kung ano ang nangyari? Really, Gian?"

"Babe, nalasing ako at--"

"I-I'm s-sorry, Z-zabrina. Huwag mo nang sisihin s-si Gian," nagkakakandautal niyang sabi.

"At sino ang dapat kong sisihin? You? Ikaw na kaibigan ko. Ikaw pa pala ang aahas sa akin!'

Napakagat-labi siya at nagbaba ng paningin. "I'm sorry. A-aalis na lamang ako. Aalis ako't hindi na lang magpapakita sa inyo." Pagkawika niya'y napasinghap siya nang tumama ang palad nito sa kaniyang pisngi.

Unti-unti siyang nagtaas ng paningin. Itinutok niya iyon sa kaibigang tila nagulat din. Mabilis na dumaloy ang luha sa kaniyang pisngi. Nagsusumamo ang mata niya rito. Ang gulat sa mukha ng kaibiga'y napalitan ng galit at pagkamuhi.

"Hindi ka aalis, iha!" tinig na nagpapitlag sa kaniya. "Kung may nangyari na sa inyo, magpapakasal kayo sa lalong madaling panahon."

"Po?"

"Mom?"

Panabay nilang banggit. Medyo napalakas pa ang boses niya.

"That is my final answer."

"Mom, I have Zabrina."

"Then, why? Bakit mo niloko si Zabrina ? If you really love her, hindi mo ito gagawin kahit lasing na lasing ka pa!"

Hindi man siya makatingin sa gawi ni Gian, alam niyang natigilan ito sa sinabi ng ina. Bigla siyang nakonsensiya.

"You have to marry her!" giit ng ginang.

"No!"

"Yes!"

Sabay na napatutok ang paningin nila kay Zabrina. "Babe, no, please."

"Tama si Tita, Gian. Kung mahal mo ako, hindi mo ako lolokohin. At hindi na rin maibabalik ang tiwala ko sa iyo. Sinira mo na."

"Zab, you don't have to do this." Napa-iling siya nang ilang beses.

Tinapunan siya ng nagbabagang titig. Bago pa ito makapagsalita ay tumakbo na siya palabas at dahil nakayuko siya'y hindi niya pansin ang isang babae. Bukod sa nakayuko ay hindi na rin niya napigil muli ang pagdaloy ng luha.

"Oh my God! Are you okay, Miss?" tanong nito sa kaniya, nasa mukha nito ang pag-aalala.

"P-pasensiya na po, h-hindi ko kayo napansin." Agad siyang nagbaba ng paningin.

Lalapitan sana siya nito pero naagaw ang pansin niya nang marinig ang pagtawag ng binata sa pangalan niya. Halatang galit ito. Kaya't kumaripas na siya ng takbo. Hanggang sa tuluyan na siyang makalabas ng hotel. Agad siyang pumara ng taxi. Kung saan siya pupunta ngayon, iyon ang hindi niya alam.

Si Zab, kaibigan niyang matalik ito simula nang nasa grade school pa sila. Mayaman ito, samantalang siya'y isang dukha lamang pero hindi hadlang iyon sa kanila. Mabait ito sa kaniya at halos ito na ang naging sandalan niya noong gipit na gipit siya at maging noong nag-aaral pa siya. Ito na halos ang gumastos sa pag-aaral niya. Long boyfriend nito si Gian, ang binatang lihim din niyang minamahal. Alam naman niyang hindi siya papansinin ng binata dahil mahal mahal nito ang kaibigan niya.

Pinahinto niya ang sasakyan sa tapat ng baybaying dagat. Doon ay malaya niyang pinagmasdan ang hampas ng alon. Umahon bigla ang inis niya para sa sarili.

"Kung sana'y hindi ko pumayag. Kung sana ay matigas ako, wala sana ako sa sitwasyong ito. Hindi sana ako nahihirapan ng ganito," aniya at saka'y tumingala.