Magdamag na iniyakan ni Gwen ang ginawang pananakit ni Gian. Wala pa silang isang buwang ikinasal, pero nasa impiyerno na agad siya. Ngayon niya nararamdaman ang sakit sa parteng leeg at dahil doon ay naiiyak na naman siya. Maaga pa rin siyang gumising. Maingat siyang lumabas at nagdumaling bumaba. Hindi na siya nagluluto ng almusal dahil sa asawa, ayaw nito ng luto niya, pero kapag wala ito ay siya na ang nagpi-presentang magluto. "Morning, Gwen!" bati ni Tina sa kaniya. "Good morning, Ate."Ate na ang itinawag niya rito dahil matanda ito sa kaniya ng limang taon. May katagalan na itong naninilbihan sa mansyon, masarap itong magluto kaya siguro ay ayaw pakawalan ni Sylvia. Nagpaalam na kasi ito na aalis pero tumanggi ang ginang. Nilakihan ng ginang ang sahod nito para manatili lang sa mansiyon. "Anong nangyari sa iyo?" Gulat itong nakatitig sa kaniya. Napakurap siya sa tanong nito. May sugat ba siya sa katawan? Mapula ba ang leeg niya? Hindi rin naman kasi siya nananalamin bago
Maluha-luha si Gwen habang nagpapaalam si Sylvia sa kaniya. Iyon na ang araw na pag-alis ng ginang. Aalis na ang taong tagapagligtas niya at walang katiyakan kung kailan babalik. Naisip niya, pinahihirapan talaga siya ng pagkakataon. "Ihahatid na kita, Mom," pagbubuluntaryo ni Gian. "Oh, sige. Isama mo na rin si Gwen, 'nak. Gusto kong mag-bonding kami ng daughter-in-law ko papuntang airport. Mami-miss ko iyan. Ingatan mo siya, Gian," bilin nito. "Sige, Mom, iingatan ko siya. Mag-change lang kami ng suot." Iingatan? Sana nga ay totoong iingatan siya nito. Kahit alam niyang kabaliktaran ang sinabi nito'y napangiti na rin siya. Kahit hindi na siya nito mahalin, basta't ingatan at irespeto lang ay sapat na sa kaniya. Alam din naman niyang walang kapantay ang pagmamahal nito kay Zabrina at hindi niya mapapalitan ito sa puso ng binata. Pero, hindi nga kaya? "Okay. I'll wait here." Sa mata ng ginang ay nagpakita ng lambing si Gian. Inalalayan siya nito paakyat sa hagdan na labis naman
Ilang oras na siyang nakakulong sa sasakyan o mas tamang sabihing ikinulong ni Gian, halos maiyak at naso-suffocate na rin siya. Tagaktak pa ang pawis sa noo. Ilang dalangin na rin ang inusal niya. "Lord, Kayo na po ang bahala sa akin." Ipinagdaop niya ang dalawang palad at doon ay huminga nang paulit-ulit. Bago tuluyang bumigay ang kaniyang dibdib ay narinig niya ang pag-click ng pinto. Nagmulat na siya ng mata at bago pa tuluyang pumasok si Gian ay madali niyang pinahid ang bakas ng pagluha niya. Walang sabi-sabi itong pumasok, ni hindi man lang kinumusta ang kalagayan niya, kung nakahinga na ba siya kahit limang hinga? In-start na nito ang sasakyan at binuhay ang aircon. Sunod-sunod ang paglanghap niya ng hangin at nagpasalamat sa nasa Taas. Hindi pa rin siya pinababayaan Nito. Habang binabagtas ang daan pauwi sa mansyon ay nakatingin lamang siya sa labas ng bintana. Pakiramdam niya'y nakalutang siya at wala ring anumang naririnig. Dinala siya ng isipan sa nakaraan, nakaraan
Naiiyak si Gwen na tumingin kay Tina. Kita niya ang takot at galit sa mata nito "Huwag kang makialam, Tina! Wala kang karapatang manghimasok sa buhay namin. You're just a maid!""Katulong man ako pero may puso naman ako. At kung wala akong karapatang manghimasok, wala ka ring karapatang saktan si Gwen. Asawa ka lang niya sa papel, Gian!" litanya ni Tina.Bahagyang natigilan si Gian, ngunit saglit lang ay napangisi ito. "Asawa ko nga lang pala siya sa papel at kahit kailan ay hinding-hindi kita matatanggap at hinding-hindi rin kita mamahalin, Gwen!" Unti-unti na nitong niluwagan ang pagkakakapit sa buhok niya. Itinulak siya nito at bumalandra ang katawan niya sa harapan ni Tina. "Get out of my sight!"Atubili siyang tumalikod, sinundan siya ni Tina. Pagkarating sa silid ay umiyak siya nang umiyak. Ramdam pa rin niya ang hapdi sa anit niya, nadagdagan pa ang hapding iyon sa narinig mula sa bibig nito. Kahit ilang beses na niyang narinig na kahit kailan ay hindi siya nito mamahalin, mas
Patuloy ang pagpapahirap at pananakit kay Gwen ng asawa. Hindi lang pisikal kundi emosyonal. Madalas ding nagdadala pa rin ito ng babae, pero hindi na siya pinapaharap dito. Kung minsan ay umuuwi itong lasing at kahit malalim na sa gabi ay kailangan pa rin niya itong pagsilbihan. Hindi nito matanggap na sa isang tulad niya ito maiikasal. Kung anu-anong masasakit ang madalas niyang marinig mula rito lalo na kung lasing. Hindi siya umangal, hindi nagreklamo.Madalas siyang tawagan ni Sylvia, pero lagi ring kaharap si Gian at wala siyang dapat ibang sabihin tungkol sa nangyayari sa mansiyon, ganoon din si Tina at Glenda. Walang sinuman ang magkalakas ng loob para sabihin dahil nakatutok ang matalim na mata ng kaniyang asawa. Kapag video call nama'y ipinapakita nito na sweet sila at pagkatapos nilang mag-usap ay saka siya pandidirihan na dinaig pa ang may nakahahawang sakit. Nasanay na siya sa ganoong uri ng pagtrato ni Gian sa kaniya... sisigawan, babatukan, duduruin, sisipain at kung a
HINDI magkandaugaga si Gwen sa paglalaba ng malalaking curtain at bed sheet, mayroon pa siyang lalabahan na naglalakihang carpet. Tagaktak na rin ang pawis sa noo. Hingal-kabayo siya matapos mabanlawan ang nilalabhan. Noong nandito ang Mommy Sylvia niya'y pinapa-laundry nila iyon. Malapit nang magkasugat ang kamay niya sa kakukusot ng malalaking tela.Ang dalawang katulong nama'y ginagawa ang kani-kanilang trabaho sa loob ng mansiyon at ayon sa asawa niya'y bawal nang tumulong ang mga iyon sa kaniya. Isa-isa niyang isinampay iyon sa sampayang siya rin ang gumawa sa likod ng mansiyon. Utos iyon ni Rachel-- ang babaing impaktang mangkukulam kung tawagin ni Glenda at Tina. Kahit pagod ay hindi niya napigilan ang mapangiti nang sumagi sa isipan ang salitang iyon. Pasalamat siya dahil nasa tabi pa niya ang dalawa. Sila ang kaniyang tagapagtanggol sa tuwing si-sermunan siya ni Rachel. Mahigit isang buwan na itong tumutuloy sa mansiyon na dinaig pa ang tunay na amo kung makapag-utos.Feeling
Abot-abot ang kaba ni Gwen nang mapagtanto ang mga binitiwang salita. Bigla na lamang nanlamig ang buo niyang katawan lalo na nang makita ang nanlilisik na mata ni Gian. Saglit pa ay tumaas ang kabilang gilid ng labi nito at unti-unting lumapit sa kaniya. "What did you say?"Napalunok siya ng laway. Naramdaman niya ang pagkapit ni Tina sa kaniyang palad kaya't napasulyap siya rito. Si Glenda ay nasa kabilang gilid niya, magulo pa rin ang buhok at namumula ang mukha dahil sa mga sampal na inabot nito mula kay Rachel. "Hindi man ikaw ang nagpapasahod sa amin at nangako ako sa ina mo na hihintayin namin ang pagbabalik niya, pero hindi ko na kaya!" Si Tina na ang sumagot para sa kaniya. "You are free leave, Tina! I don't need you, pero hinding-hindi niyo maisasama si Gwen. Dito lamang siya!''Natigalgal siya sa narinig. Akala niya'y paaalisin siya nito. Pero sana'y pumayag na lang ito na umalis siya. "Para, ano? Para pahirapang muli? Para alilaing muli--""Stop!" awat agad ni Gian.
AFTER TWO YEARS... Nasa mansiyon pa rin si Gwen at sa loob ng dalawang taon ay wala siyang ibang naranasan kundi hirap at pasakit mula sa asawa. May oras na gusto na niyang sumuko, naisipan niya na rin ang tumakas, pero palagi siyang nahuhuli ni Rachel. Dinaig pa niti ang isang reyna. Madalas din siya nitong sigawan, murahin at saktan. Lahat ng iyon ay tiniis niya. Kapag umaalis si Gian ay ikinakandado na nito ang pinto. Sa tuwing tumatawag ang kaniyang mother-in-law saka pa lamang siya nakakalaya kahit ilang minuto lamang. Ang ipinagtataka lamang niya'y hindi nito itinatanong ang dalawang kasambahay. Ano kayang palusot ang sinabi ni Gian sa ginang? Isang araw, nagyaya si Rachel. Nagpapasama ito sa mall na mag-shopping. Nagpaalam ito kay Gian, kaya pumayag na rin siya. At ang lukaret na babae, hindi pala mamimili kundi may katatagpuing lalaki. Naisip niyang, alam kaya iyon ng kaniyang asawa? Malamang, hindi. Wala naman siyang pakialam doon, pero ang isa niyang ikinasasama ng loob
HINDI mapakali si Gian. Matapos ibalita ni Francis ay umalis na rin ito kaagad. Sinabi nitong mag-a-assign ito ng bodyguard para sa kaniyang mag-ina, mabuti na raw ang may protection sila. Alam niyang hindi basta-bastang kalaban si Larry, kaya pumayag na siya. Ang isa pa niyang ikinababahala ay ang pagkamatay ni Zabrina. Ayon sa kaibigan ay pinapagamot ni Elias, subalit sadyang wala na sa katinuan ang dati niyang nobya kung kaya't tumalon ito sa palapag ng hospital. Mariin siyang pumikit. Kahit naman nagalit siya rito ay hindi niya ginustong mawala ito sa ganoong uri ng pagkamatay. Hindi niya maatim na mawala lalo na't wala ito sa matinong pag-iisip. Isa pang iniisip niya'y ang asawa. Paano niya sasabihin dito na wala na si Zabrina? At si Larry. "Fvck!" Nahilot niya ang sentido. Hindi na siya makapag-isip ng tama. Patong-patong na ang kaniyang pinoproblema."Hayst!" Nakapamaywang na tiningala niya ang puting kesame at nagpakawala ng malalim na hininga. Nagdesisyon na siyang sabihi
PAROO'T PARITO si Gian, one month na ang nakalipas nang papuntahin niya si Adrix sa America para hanapin si Zabrina. Ayon sa nakalap na information ni Francis ay sa Los Angeles nakatira ang asawa ng ex niya. Ngayon ay pabalik na ang kaibigan niya, ayon dito ay may bad news itong dala. "Sweetheart..." Napahinto siya sa pagpapatintero, hinintay ang pagpasok ng asawa. Kalong nito ang kanilang anak, malayo pa lang ay nakabungisngis na. "May problema ba?" "Ha?""Kanina ka pa kasi tulala. Kahit si Mommy ay napapansin 'yan?"Masyado ba siyang obvious?"Ah!" Nag-isip siya ng maidadahilan. "M-may gumugulo lang sa isipan ko." "Ano 'yon?" "S-si Adrix.""Oh! Anong mayroon sa kaniya? Siyanga pala, hindi ko na nakikita ang isang 'yon. Nasaan ba siya?"Maingat na inilapag ng kaniyang asawa ang anak na mahinang tumatawa sa kama. Malikot na ito, kaya dapat ay may bantay na. Naisip niyang ikuha na ito ng mag-aalaga. On hands naman ang asawa niya pero mas maganda na rin 'yong may nag-aalaga rito.
"KAILAN mo balak umalis?" Napahinga ng malalim si Adrix. "Hindi ko alam. Wala pang update si Francis." Tumitig siya sa dalagang malapit lang sa kaniya. Inilagay niya ang bawat himaymay ng mukha nito sa kaniyang isipan. Magmula sa mata, ilong, pisngi at labi. Napalunok siya ng laway. Ang nawalang espirito ng alak ay unti-unting bumabalik, nararamdaman niyang umaakyat sa kaniyang ulo. Nabubuhay ang matinding pagnanasa niya sa dalaga. Pinilit niyang labanan ngunit sadyang malakas ang hatak nito sa kaniya. Nang hindi na makatiis ay mabilis niyang tinawid ang kanilang pagitan. Walang pasubaling sinibasib niya ang labi nito. Hindi inalintana kung magagalit ito. Pero nasiyahan siya nang maramdaman ang paggalaw ng labi rin nito. Ibig sabihin ay gusto nito ang ginagawa niya. Pinagbuti niya ang paggawad ng halik dito, sumasabay na ito sa bawat hagod niya. Ikinawit pa ang dalawang braso sa kaniyang leeg. Nang tila kakapusin na ang hininga ay saka pa lang niya binitiwan ang labi nito. Ipinagdi
SA gitna ng dilim ay magkayakap si Celly at Adrix. Ang sinabi ng binatang pupunta sa US ang nagpalakas ng loob niya na yakapin ito. Isinantabi muna niya ang pride, sa pagkakataong 'yon ay hahayaan niyang gumana ang kaniyang puso. Sa isang iglap ay nasa loob na sila ng bahay at kapwa nangungusap ang mga mata. Walang pasubaling tinawid niya ang pagitan para mailapat ang labi rito. Hindi ito makahuma sa ginawa niya, halatang gulat na gulat. Siyempre, sino ba naman ang hindi magugulat sa ginawa niya? Siya na palaging nakasinghal sa binata, hahalikan ito? Nang bumitaw siya'y idinikit ang noo sa mukha nito. Amoy niya ang alcohol na ibinubuga ng hininga nito, pero alintana 'yon. Nakaliliyo man pero masarap pa rin sa pakiramdam."What happened? Is it a dream?"Bahagya siyang napangiti sa huling sinabi nito. Nang mag-angat siya ng paningin ay nasa mukha pa rin nito ang gulat. "OA mo na ha!" Tinapik niya ito sa balikat, saka'y bahagyang lumayo rito, dahil baka'y ipagkanulo na naman siya ng ka
NAKATUNGHAY si Adrix sa babaing pumapasok, kasama ang lalaking may dalang helmet. Parang tinutusok ng milyong karayom ang dibdib niya sa nakikitang kasiyahan sa mukha ni Celly. Ang pagbuka ng bibig nito kasabay ang paniningkit ng mata, alam niyang masayang-masaya ito, pero kapag siya ang kasama, galit na galit ito. Kahit wala siyang ginagawang masama lagi itong nakasinghal sa kaniya. Kinuha niya ang phone. Tinawagan niya si Gian. Nakapagdesisyon na siya, pupunta siya sa US para hanapin si Zabrina. Matapos kausapin ang kaibigan ay inilapag niya ang cellphone. Nasa loob na si Celly, kasama ang lalaking naghatid dito. Ngayong nasa loob na ang dalawa, samo't sari ang pumapasok sa isipan niya. Pumitik ng malakas ang puso niya. Ayaw man niyang aminin, pero kinakain siya ng selos. Kaya ba ayaw nito sa kaniya, kaya ba palagi itong nakasinghal sa kaniya, dahil may ibang nagpapasaya rito? Kunsabagay, matagal na siya nitong pinatitigil, pero siya lang ang makulit. Ngayon ay sinasampal na sa
SIMULA nang ihatid ni Adrix ay hindi na niya kinulit si Celly, pero kahit ganoon ay palagi pa rin siyang nakatunghay sa malayo rito. Palihim siyang nakabantay kahit sa pagpasok at paglabas ng dalaga. Nagkasya na lang siya sa pagtingin-tingin dito. Tulad ngayon, nakamasid na naman siya rito. Kung may makapapansin lang tiyak na iba ang iisipin sa kaniya.He sighed. Sinasabi nito na babaero siya, kahit ang ex-girlfriend niya, but that's not true. Ang totoo, ang mga babae ang lumalapit sa kaniya, pero hindi ibig sabihin na nakikipag-flirt siya. Si Hannah, ang ex-girlfriend niya, minahal niya ito ng sobra, dito na umikot ang kaniyang mundo. Ibinigay niya ang lahat, pero sa isang iglap ay nawala ito sa kaniya. Sa pag-aakalang may iba siya ay sumama ito sa mayamang lalaki. Akala niya'y ipinagpalit lang siya, pero matagal na pala nitong karelasyon ang lalaking 'yon. Wala siyang nagawa kundi ang tanggapin ang katotohanan. Pareho silang niloko ng dating kasintahan ni Gian, ang kaibahan nga la
INIS na inis si Celly, pero kahit ganoon ang naramdaman ay wala siyang ibang choice kundi ang pakisamahan si Adrix. Napahiya rin siya kay Gian nang magtalo sila sa harapan ng mag-asawa habang kumakain ang mga ito."Kundi ba naman isang tanga at kalahati!" pabulong niyang sabi, umiikot pa ang dalawang itim ng mata. Tinapunan nito ng pagkain ang waiter na nag-serve sa kanila sa restaurant. Pero ang mokong na 'to, siya ang sinisisi kung bakit nito nagawa 'yon. Nakikipagtitigan daw siya sa waiter."As if namang nakikipagtitigan ngang talaga ako, duh!" Muling umikot ang itim ng mata niya. Tumingin siya sa labas, nagbabaka-sakaling mawala ang inis niya sa binata.Ngayon ay nasa sasakyan siya nito. Ihahatid na raw siya, pero daraan muna sila sa mansyon ng McCollins dahil sa naiwang gamit doon. Hindi rin niya maipaliwanag ang sarili kung bakit inis na inis siya sa tuwing magkakamali ito. Para sa kaniya'y wala itong alam kundi ang uminom sa bar, lustayin ang pera sa walang kabuluhang bagay at
ANG sama ng tingin ni Gian sa asawa, nasa labas na sila ng room, pero bahagyang nakaawang ang pinto ng silid dahil sa natutulog na anak. Umi-echo ang boses nito, mabuti na lamang dahil soundproof ang office niya, kung hindi ay nagtaka na ang mga empleyafo niya sa labas. Ang asawa niya, pinagtitripan lang pala siya. Hindi pala ito galit sa nagawa niyanh pagsigaw dito. Oo, nainis ito pero nang makita ang reaksyon niya na halos umiyak na sa paghingi ng tawad dito at ngayon ay humagalpak ng tawa. Gayunpaman ay nawala ang anumang nasa isipan niya. Ang sarap lang pakinggan ng tawa nito. Nakahahalina. Namimilipit na ito sa pagtawa, may kasama pang hampas pa sa bangko. Ang mukha'y nammumula na. Sa ilang taon nilang magkasama, ngayon lang niya ito nakita kung paano tumawa nang walang pag-aalinlangan. Parang nakalaya ito sa madilim niyang anino. "Sweetheart, ang sakit na ng tiyan ko," sabi nitong nakahawak sa tiyan. Napangiti siya. Tumayo siya't lumapit dito. "Silly girl!" Tuluyan na siyang
NAISABUNOT ni Gian ang mga daliri sa sariling buhok. Nang dahil sa takot ay hindi sinasadyang nasigawan niya ang asawa. Ngayon ay hindi niya alam kung paano ito susuyuin. Bumalik ang alaala ng pagmamalupit niya rito, ang mga panahong palagi niya itong sinisigawan at sinasaktan. Tulad noon, wala pa rin itong imik. O baka'y kinimkim lang nito ang galit sa kaniya. Shit! Nahihiya siya sa asawa. Naihilamos niya ang dalawang palad sa mukha, saka'y tumingin sa asawang katabi ng anak. Hindi niya alam kung tulog ba ito at hindi rin niya alam kung paano ito pakikitunguhan. Namalayan na lang niyang tinatangay siya ng mga paa patungo rito. Maingat siyang umupo sa gilid ng kama at ginawa ang pagkakahiga ng asawa. Ipinatong ang braso sa baywang nito. "I'm sorry..." Nagkaroon ng bikig sa kaniyang lalamunan. Paano kung magtampo ito nang husto sa ginawa niya? Kung bakit naman kasi pinairal niya ang init ng ulo. "A-are you m-mad!" Tinamaan siya ng lintik dahil bahagya siyang pumiyok. Kapag g