Chapter 6

NAGSASAYA na ang lahat ng nasa reception na ginanap sa isang hotel maliban kay Gwen. Nasa tabi lamang siya habang nagmamasid sa mga bisita. Naroon din si Celly na bukod kay Zabrina ay close friend niya. Lumapit ito sa kaniya at pilit siyang pinasaya.

"Sa lahat ng babaing ikinasal, ikaw lang yata ang kilala kong nakikipaglibing," pang-iinis nito na ikina-iling niya.

"Sira ka talaga!" sabi pa niya sa inirapan ito. Napabaling ang mukha niya sa nakatayong si Gian. May kausap itong sexy at magandang babae. Bumalatay sa mukha niya ang lungkot at maagap na iniiwas ang paningin dito. Hindi niya kayang magsaya kahit ngayon pa ang araw ng kaniyang kasal.

"Come on! Magsaya ka naman! Hindi ito libing." Hinila nito ang kaniyang kamay.

"No, thanks. Dito na lang ako."

"Ang kj mo." Inirapan siya nito. Napahinga ito ng malalim. Maya't maya pa ay sumeryoso ang mukha nito. "Alam kong hindi ka masaya kaya bakit mo pa tinanggap ang kasal? Bakit ka pa nagpakasal? Puwede ka namang tumanggi."

Agad siyang nagbaba ng paningin. Nagsimula nang mangatal ang kaniyang labi kaya't kinagat niya iyon. Kinalma muna ang sarili bago tumingin sa kaibigan. "M-may isa akong dahilan, Celly."

"What is it? Mahal mo siya? May nangyari sa inyo kaya ka nagpakasal, ganoon ba? If ever na ganoon nga, puwede namang tumanggi ka. Marami na ang single parent ngayon kung sakali man na magbunga ang ginawa ninyo. Alam mo ba kung ano ang sinasabi ng iba nating kasamahan sa work tungkol sa iyo? Nilandi mo raw si Gian at naaawa sila kay Zabrina," walang kagatol-gatol na sabi nito.

Doo'y hindi na niya napigil pa ang sarili. Nag-unahang pumatak ang luha niya. Kung puwede lang sanang sabihin niya rito ang dahilan, para kahit papaano sana ay maibsan ang bigat ng nararamdaman.

Napadako ang mata niya sa gawi ni Gian. Bigla siyang pinanindigan ng balahibo nang makita ang malaking ngisi nito habang nakatutok ang paningin sa kaniya. Hindi niya mawari kung bakit. Binawi rin naman niya ang paningin nang lumapit sa kaniya si Slyvia.

"Bakit nag-iisa ka, iha?"

"Po? A-ahm, o-okay lang ho ako rito, M-mommy. Huwag niyo na ho akong pansinin."

Tumabi ito ng upo sa kaniya, "Iniisip mo ang mangyayari, no?"

Napatitig siya rito. Napakagat na rin siya sa pang-ibabang labi niya at nagbaba ng ulo. Hindi pa man natatagalan siyang nakayuko ay naramdaman nia ag pagdantay ng palad nito sa balikat niya. Kaya't muli ay napa-angat ang mukha niya.

"Iha, alam ko ang nararamdaman mo. And I'm hoping, na mahahabaan mo ang pasensiya mo sa aking anak. Alam kong hindi madali ito para sa iyo at anu't anuman ang mangyari, I'm here for you." Napangiti ito't niyakap siya.

Labis siyang nasiyahan na narinig. Gumanti na rin siya ng yakap sa ginang. Matapos ang pag-uusap na iyo'y niyakag siya nito patungo sa mga kaibigan nito. Todo puri ito sa kaniya habang ipinapakilala siya nito, kahit ang iba sa mga iyo'y kilala na niya. Pilit na ngiti lang naman ang itinutugon niya sa mga tao.

Ilang saglit pa ay nagsalita sa mikripono si Slyvia na labis niyang ikinanganga. Kailangan nilang pumunta ni Gian sa gitna upang magsayaw. Halos magkulay-suka siya sa takot. Kung bakit siya natatakot, iyan ang hindi niya alam. Titig pa lang ng binata at takot na siya.

"Mga anak, sige na. Pumunta na kayo sa gitna," sabi pang muli ni Sylvia. "Gian, bakit hindi mo sunduin ang asawa mo?"

Napilitan itong sunduin siya. Nakangiti man, ngunit alam niyang nagpupuyos ang kalooban nito sa galit. Hindi tuloy niya maihakbang ng maayos ang mga paa. Namalayan na lang niyang nasa gitna na sila. Mahigpit nitong hinawakan ang baywang niya na nagpasinghap sa kaniya. Napasulyap siya rito ngunit agad din niyang binawi. Pakiwari kasi niya'y matutunaw siya sa paraan ng titig nito. Malalim at halos nagbabaga iyon. Maingat na lamang niyang ipinatong ang dalawang palad sa magkabilang balikat nito at nagsimula na silang sumayaw.

"Ready ka na ba sa gagawin ko?" baritonong tanong nito. Hagya pa nitong inilapit ang bibig sa tainga niya na halos ikatayo ng balahibo niya.

Hindi siya kumibo. Hinintay na lang niyang matapos ang tugtog para makalayo na sa binata. Nakailang tugtog din bago siya nakaupo. Pagod na pagod ang katawan, maging ang kaniyang isipan. Gusto na niyang magpahinga pero hindi pa tapos, kailangan pa niyang harapin ang mga bisita.

Hating-gabi na nang matapos ang pasinaya. Sa hotel na rin sila nagpalipas ng gabi. Nauna siyang pumasok doon at hindi niya alam kung nasaan na si Gian. Marahil ay umalis na ito o kaya ay sa ibang silid matutulog. Hinubad niya ang gown at maingat iyong inilapag sa sofa.

"Ang ganda ng wedding gown ko pero hindi ko man lang na-enjoy," malungkot niyang sabi.

Napahinga siya ng malalim. Pinigilan niya ang huwag maluha. Pumasok na lamang siya sa banyo upang maglinis ng katawan. Nagbihis siya ng manipis na pantulog. Pinatay na niya ang ilaw, hindi siya sanay na may ilaw kapag natutulog, saka ay humilata sa kama. Kahit malalim na sa gabi ay hindi pa rin siya dalawin ng antok. Samo't sari ang nasa isipan niya. Kasal niya at dapat sana ay nagsasaya, dapat sana ay kasiping niya ang asawa lalo na't iyon ang una nilang gabi, peeo hetos siya, nag-iisa, daig pa ang nagluluksa. Naisip niya si Zabrina. Kung hindi siya pumayag na magpakasal, ano kaya ang nangyari ngayon? Okay pa kaya ang relasyon nilang magkaibigan? Malamang na hindi rin ang sagot. Tumagilid siya ng higa, yakap niya ang isang unan. Maya't maya pa ay hinila na siya ng antok.

Naalimpungatan siya nang maramdamang tila may tao. Pinakiramdaman niya ang paligid. Nakatagalid pa rin siya. Nanlaki ang mata niya nang masagi siya ng kung sinuman. Saglit pa ay isang mahabang ungol ang narinig niya. Ungol na tila nasasarapan.

"Ohhh, darling! Yes. I like that."

Halos mamilog ang mata niya sa narinig. "Sinong Poncio Pilato at Herudes ang mga taong ito? Dito pa naglalampungan sa tabi ko," anas niya sa sarili. Akmang babangon na siya para sana ay sitahin ay walang puso at kaluluwang mga naglalampungan sa tabi niya, napatigil siya bigla.

"Darling, ohhh Gian. Ang galing mo palang kumain. Ohh shit!" malanding sambit ng babae.

"G-Gian?"

"You like it, babe, huh?"

Pakiramdam niya'y binuhusan siya ng sampong drum na yelo sa natuklasan. Why? Bakit dito pa sa silid na ito? Ito ba ang tinutukoy niya? Sunod-sunod na katanungang sa isipan niya ay lumabas. Ang lupit naman nitong magparusa. Hindi na siya nagtangkang bumangon pa. Nagkunwari na lamang siyang tulog.

Maya't maya pa ay halos mabingi siya sa naririnig. Ungol at ang salpukan ng mga katawan nito na halos umi-echo pa sa buong silid. Mabilis niyang natutop ang bibig upang pigilan ang napipintong pagduwal niyon. Pumapatak na rin ang masaganang luha niya. Hindi lang sakit ang nararamdaman niya kundi pandidiri na rin. Palihim na lamang niyang tinakpan ang tainga ngunit walang silbi. Mas lumakas pa nga ang kaniyang naririnig, idagdag pa ang malalanding ungol ng dalawang hayok sa laman, bunos na lang ang malakas na pag-uga ng hinihigaan niya.

"Ohhh, I'm c*ming, darling."

"Me, too."

Mariin niyang ipinikit ang mata. Hayop! Sigaw ng isipan niya. Isa pang mahabang ungol ang narinig niya bago niya naramdaman ang paghiga ni Gian.

"Ang sarap mo pala!"

Hindi niya alam kung ipinaririnig ba nito sa kaniya ang salitang iyon. Naikuyom tuloy niya ang kamao.

"Sige na, umalis ka na. Next time na lang ulit," pagtataboy ng binata sa katalik nito.

"Hayst! I want more, darling."

"Hindi na puwede. Matutulog na ako. Tatawagan na lamang kita, okay?" Napahagikgik pa si Gian.

"Uhm, sige na nga. Ikumusta mo na lamang ako sa asawa mo. Tulog na tulog pa rin ah! Hindi namalayan ang bagyong nangyari rito."

Napakagat siya sa labi at pinilit na huwag makagawa ng anumang pagkakamali habang nakahiga. Hindi na siya halos humihinga para hindi malaman ng mga taong nasa likod niya na kanina pa siya gising.

"Babush na!"

Narinig niyang sambit ng babae. Saglit pa ay narinih niya ang paglagatik ng pinto, hudyat na lumabas na ang babae. Hindi pa rin siya kumikibo. Hinihintay niyang makatulog si Gian.

"Alam kong gising ka, Gwen."

Napamulagat siya. Ngunit hindi siya nagsalita o kaya'y kahit kumibo man lamang.

"Nagustuhan mo ba ang gift ko sa iyo?" Tumawa ito na animo'y demonyo. "Sinira mo ang buhay ko, kaya sisirain ko rin ang buhay mo!" katagang binitiwan nito.

Naghintay pa siya ng iba pa nitong sasabihin ngunit tahimik na ito. Narinig na lamang niya ang mahihinang hilik nito. Iyon ang sinamantala niya. Maingat siyang bumangon at patakbong tinungo ang banyo. Doon niya inilabas ang hinaing para sa binata. Umiyak siya nang umiyak yakap ang dalawang tuhod.

"Simula pa lang iyan, Gwen. Simula pa lang ng paghihirap mo," anas niya.