Chapter 4
Bente PesosAno ba ang nangyayari sa mundo? Kailan ba titigil ang ganitong mga gawain? Kidnapper, magnanakaw, ano pa?! Sa mga oras na ito, iyan lang talaga ang naiisip ko na isa siyang magnanakaw. Akala niya siguro marami akong pera pero nagkakamali siya. Hindi ako anak ng isang mayaman. Huwag kang magpapadala sa itsura Mia. Hindi porket ang guwapo niya, mabuting tao na siya."Magna-" biglang napatigil ako sa pagsigaw nang tinakpan nito ang bibig ko gamit ang isang kamay niya."Miss, mali ang iniisip mo. Hindi ako masamang tao. Kailangan ko lang talaga ng pera ngayon."Hindi raw siya masamang tao pero tinatanong niya kung may pera ako? Edi, magnanakaw nga siya! At hawak niya pa rin ang braso ko ng sobrang higpit. Alam niya talagang tatakasan ko siya!"May Bente pesos ka ba sa wallet mo? Kulang kasi ang dala kong pera ngayon." Napatingin pa nga siya sa kamay ko kung saan hawak ko ang aking pitaka. Parang nagmamadali pa siya base sa itsura niya.Napatigil lang ako sa pag-iisip at napakunot-noo pa nga ako. Kanina lang ay galit na galit ang mukha ko pero ngayon naguguluhan na ako sa inaasta niya.A-Ano raw? B-Bente pesos?"Pasensiya na Miss wala na akong oras."Nabigla nalang ako nang hinablot nito ang pitaka mula sa kamay ko. Binuksan niya pa nga ito nang walang pag-aalinlangan. At mabilisan kinuha ang Bente pesos doon. Agad naman nataranta ako nang makuha niya ang Bente pesos ko.A-Anong ginagawa niya? Kuwarenta pesos na nga lang ang natira sa wallet ko tapos nanakawin pa niya ang Bente pesos ko?!Tang ina, naman!Nang Ibinalik niya sa akin ang wallet ko ay napanganga nalang talaga ako sa ginawa niya."Don't worry, Miss. Babayaran naman kita. By the way, I'm CD." Kumindat pa siya.Aba't naman! May gana pa talaga siyang magpakilala! Ano raw? CD? Ano siya? DVD? At may pa kindat pa talaga siyang nalalaman! Bigyan kaya kita ng malakas na suntok sa mata tingnan natin kung maka-kindat ka pa!Ngunit bago ko pa magawa iyon ay nakapara na nga siya ng taxi at agad nakasakay. Nawala nalang siya bigla sa paningin ko na parang bula habang ako heto parang tanga nakatayo pa rin sa daan at hindi pa rin maproseso sa isip ang nangyari.Nakatulala ako kung saan siya sumakay ng taxi kanina. Ang walang hiyang iyon! Kapag makita ko ulit ang pagmumukha niya humanda siya sa akin! Ang kapal ng mukha niyang kunin ang Bente pesos ko!“Ah!” napasigaw na lamang ako at napasabunot pa ng buhok sa sobrang inis.Akala niya siguro ang dali-dali lang makahanap ng pera ngayon. Pinaghirapan iyon ng mga magulang ko! Dugo’t-pawis silang nagpapakahirap para lang mataguyod kaming magkakapatid tapos ang gagong iyon nanakawin-"Miss! Nakita mo ba kung saan pumunta iyong lalaking halos kulay itim lahat ang suot?"Nabigla ako nang may kumalabit sa likod ko kaya napaharap pa ako rito. Pagharap ko nga ay isang babaeng hingal na hingal ang bumungad sa akin. Sumunod pa ang dalawang babae sa kaniya na kagagaling din sa pagtakbo. Tinutukoy siguro nito ang lalaking walang hiyang kumuha ng Bente pesos ko."Nakaalis na sumakay ng taxi," mapait kong sinabi.Hinahabol ba nila iyong lalaki? Bakit?"Sayang hindi na natin siya nahabol. Paano iyan wala na akong pera para sundan pa siya.""Pumunta pa naman ako rito dahil sabi ng isang kaibigan ko ay nandito raw siya. Malayo pa kaya ang bahay ko.""Wala na nga akong pera pamasahe pauwi tapos hindi ko pa siya makikita. Ano ba 'yan!"Palipat-lipat ang tingin ko sa kanilang tatlo. Iisa lang ang naiisip kong dahilan kung bakit hinahabol ng tatlong babaeng ito ang walang hiyang kumuha ng Bente pesos ko. Baon siguro sa utang ang lalaking iyon sa kanila kaya tinatakasan niya ang mga ito dahil wala siyang pambayad. At dinamay pa talaga niya ang Bente pesos ko sa pagtakas niya. Buwisit!Nakaramdam tuloy ako ng awa sa kanila. Alam ko kasi iyong pakiramdam na may u-utang sa iyo pero sa kahuli-hulihan ay hindi ka rin pala babayaran. Sila iyong mga klaseng taong paasa na mas malala pa kaysa paasahin ka sa pag-ibig. Mag-su-suggest sana ako na humingi nalang sila ng tulong sa mga pulis para mapadali ang paghahanap nila sa lalaki pero agad na pala silang nakaalis sa harapan ko.Napatingin na lamang ako sa aking wallet na Bente pesos nalang ang natira. Hindi ito kasya para sa pamasahe ko pauwi kasi dalawang sakay ito bago makarating sa amin. No choice ako kundi maglakad ng isang oras pauwi sa amin.Ang suwerte mo talaga, Mia! Ang suwerte-suwerte mo talaga!Napailing na lamang ako. Ibibili ko nalang ng chuckie ang natitirang Bente pesos para kay Sky at uuwi na ako dahil mahaba-haba pa ang lalakbayin ko. Kumukulo talaga ang dugo ko sa lalaking iyon! Buwisit! Nakakainis! Ang sarap ipakain sa buwaya!NANG dumating nga ako sa bahay ay agad sinalubungan ako ng aking kapatid. Tuwang-tuwa pa nga siya nang ibinigay ko sa kaniya ang binili kong chuckie. Parang nabawasan bigla ang pagka-bad mood ko nang makitang masaya ang kapatid ko."MM, alagaan mo ng mabuti ang Mama mo at ang kapatid mo."Kumakain kami ngayon para sa hapunan nang biglang nagsalita si papa."Opo, Pa," sagot ko."Alam mo naman anak na palaging nasa piligro ang buhay ng Papa mo dahil sa trabaho. Gusto ko lang sabihin iyon sa iyo dahil baka may masamang mangyari sa akin.""Alfredo!" pigil ni mama sa kaniya.Isang pulis ang Papa ko kaya naiintindihan ko siya kung bakit ganito na lamang siya magsalita. Pero ang magsalita siya na parang may masamang mangyayari sa kaniya ay iyon ang hindi ko matatanggap."Alfredo, huwag ka naman magsalita ng ganyan sa anak mo na parang may masamang mangyayari sa iyo. Hindi iyan nakakatuwa," madiin na sinabi ni Mama pero sa mahinahong boses lang."MM, dalhin mo na si Sky sa kuwarto niya," baling ni Papa sa akin.Tiningnan ko si Sky at kakatapos nga lang niya kumain. Apat na taon palang siya pero ang linis na niyang kumain. "Sky, gusto mo story telling tayo sa kuwarto mo?" Ngumiti pa ako sa kaniya.Na-excite nga siyang bumaling sa akin bago nagsalita. "Yes, Ate MM! I love story telling!""Okay. Let's go to your room, baby," sabi ko at sabay binaba siya mula sa kaniyang kinauupuan.Nang nasa hagdanan na kami ni Sky para pumunta sa kuwarto niya ay narinig ko pa ang pag-uusap ulit ni Mama’t Papa. Nagtatalo pa nga sila. Upang hindi marinig ni Sky ang pagtatalo nila ay tinakpan ko pa ang magkabilang tainga niya. Nang nasa loob na kami ng kuwarto niya ay pinalitan ko muna siya ng damit pantulog."Anong gusto mong basahin ni Ate?"Nakahiga na nga siya ngayon sa kama nang nakakumot hanggang dibdib. Nakasandal naman ang aking likod sa headboard ng kama habang magkatabi kami."T-The Lion King po Ate MM.""Alright, baby.” Ngumiti ako habang hinahaplos pa ang buhok niya.Nagsimula na nga rin akong basahin ang kuwento. Nakikinig naman siya at paminsan-minsan kinukusot nito ang kabilang mata kaya napapahinto rin ako sa pagbabasa. Napapanguso nalang talaga ako dahil ang cute niyang tingnan. Pagkatapos kong basahin ang kuwento ay hindi ko namalayang nakatulog na pala siya. Inayos ko muna ang kumot niya bago pinatay ang ilaw. Pagkatapos ay lumabas na ako at tuluyang pumunta sa aking kuwarto.DUMATING ang kaarawan ni Sky at limang taon na rin ang kapatid ko. Kaninang umaga lang kami naghanda para sa mga pagkain at mabuting natapos agad kami bandang alas-dos ng hapon. Si Mama ang nagluto ng ibang mga pagkain pero iyong iba ay inorder lang. Si Papa naman ang taga-bili kapag may kinakailangan. At ako naman ang nag-decorate rito sa bahay."Happy Birthday, Sky!" bati ni Bianca sa kapatid ko nang dumating siya."Here's my gift for you, baby!""T-Thank you po, Ate Bianca!" masiglang tugon ng kapatid ko sa kaniya. Masayang tinanggap din ni Sky ang regalo at agad pa nga siyang pumunta kina Mama para ipakita na may regalo na naman siyang natanggap.Nandito rin ang mga kaibigan niya. At kasalukuyang nasa labas na sila ngayon naglalaro ng mga iba't -bang klaseng palarong pambata matapos kaming magsalo-salo lahat. Kung kaya’t ngayon ay nasa kusina kami ni Bianca at tinutulungan nga niya akong magligpit. Naghuhugas ako ng mga pinagkainan habang siya'y nagwawalis sa sahig."May sasabahin pala ako sa ‘yo, Mia.""Ano?" tanong ko nang lumingon ako sa kaniya. At napansin ko pa nga ang bagsak balikat niya.May problema ba siya?"Hindi matutuloy ang concert niya," matamlay niyang pagkakasabi.Napatigil ako sa paghugas. H-Hindi matutuloy? Mauudlot na naman ba ang pagkakataon para makita ko siya? Napabuntong-hininga na lamang ako.“Sabihan nalang kita Mia kapag nagkaroon siya ng fan meeting!” bawi niya.Bahagyang nabuhayan ako sa sinabi niya kaya itinuloy ko ang paghuhugas."Ate MM! Ate MM!"Napalingon ako sa likod nang marinig ang boses ni Sky. Mukhang excited pa nga siya nang lumapit sa akin."Tapos na ba kayo sa paglalaro?" tanong ko nang makalapit siya sa akin. Nakita ko pang hawak-hawak niya ang laruang robot."Nasa labas po si Kuya Gab!"Agad nanlaki ang mga mata ko sa narinig. N-Nadito si Gabriel?Chapter 5Sine"Oh my gosh! Nandito na si Gabriel?!" si Bianca nang marinig ang sinabi ng kapatid ko.Isang taon na ang nakakalipas simula noong umalis sila ng kaniyang pamilya. At ngayon, nandito na sila? O, baka si Gabriel lang ang umuwi rito dahil napaaga ang bakasyon nila?"Paano ba iyan, Mia! Mahihirapan ka ng pumili dahil nandito na si Gabriel," natatawa niya pang sinabi at kumanta pa nga siya. "Sino’ng pipiliin mo? Gusto mo o ang soulmate mo?"Napailing na lamang ako. Kinanta niya pa talaga ang sikat na kanta ni KZ Tandingan pero pinalitan niya lang iyong lyrics. Kanina ang tamlay niyang tingnan pero ngayon nang dumating lang si Gabriel ang lakas ng mang-asar. Ang bilis talaga magbago ng mood ang babaeng ito."Ewan ko sa'yo! Tapusin mo na nga 'yan!" singhal ko. Tumawa nga lang siya ng malakas habang nagwawalis pa rin sa sahig at kumanta pa ulit ang bruha. Pagkalipas ng ilang minuto ay lumabas na nga kami nang matapos sa paglilinis."MM!" si Gab at agad yumakap sa akin nang makit
Kabanata 6BoyfriendDahil sa narinig ay hindi ko tuloy maiwasan mapatingin sa katabi ko. Nanlaki pa nga ang mga mata ko nang mamukhaan ko kung sino ang nagsalita. "Bente Pesos?!” Napalakas yata ang sigaw ko dahil halos lahat ng mga tao rito sa loob ay napatingin sa gawi ko. Medyo madilim pa dito sa loob pero may nagbibigay ng kaunting liwanag dahil sa laki ng screen kaya makikita't makikita pa rin talaga nila ako. Agad naman napayuko ako dahil sa sobrang pagkahiya. Bakit ba nandito ang Bente Pesos na ito? Sinusundan ba niya ako? Wala ba siyang magawa sa buhay kaya nandito siya para guluhin ako?Inis akong bumaling sa kaniya. Nakatuon ang pansin nito sa panonood at parang nagpipigil pang tumawa habang kagat nito ang pang ibabang labi. Napatingin ako sa screen. Kumunot pa nga ang noo ko sa nakita. Hindi naman nakakatuwa ang eksena ngayon ha? Nasa hospital ang bidang babae ngayon dahil may sakit pala ito kaya anong nakakatuwa roon? "Cute," sambit niya.Cute? Paanong naging cute? Nag-a
Chapter 7Intention"Ch-" hindi naituloy ni Bente Pesos ang sasabihin nang biglang nagsalita si Lola."Naku, hijo! Kailangan ko na palang umalis may ka-date pala ako ngayon. Baka naghihintay na iyon sa akin," nagmamadaling sinabi ni Lola at sabay napatingin nga siya sa kaniyang cellphone. May nag-text siguro. Ang taray naman ni Lola may ka-date pala siya. Well, wala naman iyan sa edad."Ikaw, hija, huwag mong ipagpapalit ang boyfriend mo baka magsisi ka pa sa huli," baling ni Lola sa akin."Opo, Lola. Hindi ko pa siya ipagpapalit," nakangiti ko pang sagot kay Lola. Nang makaalis na nga si Lola sa harapan namin ay ngayon ko lang napansin na hawak niya pala ang isang kamay ko kaya naman siniko ko agad ng malakas ang tagiliran niya at sabay inapakan ang kaliwang paa niya."Ouch!" sigaw nga niya."Bagay lang 'yan sa'yo!" "Nakaalis na si Lola kaya huwag ka ng umarte diyan!" dugtong ko pa.Napaatras pa nga siya sa ginawa ko kaya nabitawan na rin niya ang kamay ko."Hindi ko na alam kung a
Chapter 8Special GuestBIYERNES ngayon at napaaga ang pasok ko sa school. Alas-diyes pa ang unang subject namin pero nandito na agad ako. Napatingin ako sa aking relo, alas-otso palang at may dalawang oras pa ako bago magsimula ang unang klase namin.Malawak ang Hanclifford University at isa ito sa mga sikat na school dito sa lugar namin. Noong una ayoko talaga mag-aral dito dahil private at malaki ang gagastusin. Pero si Papa ay gusto talaga niya na rito ako mag-aral kaya wala akong nagawa. Mabuti nalang naging scholar ako kaya nabawasan ng malaki ang mga bayarin ko. At dahil maaga pa naman ay siguro sa cafeteria lang muna ako tatambay may dalawang oras pa naman ako. "Mia!"Napatigil ako sa paglalakad at napalingon pa nga sa likod nang may tumawag sa pangalan ko."Bianca?" "Nakita kita mula sa gate kaya hinabol agad kita rito!” aniya habang hingal na hingal pa."Tara, cafeteria lang muna tayo!" sabay isinakbit nito ang kamay niya sa braso ko. Himala at napaaga siya ngayon. Ano kay
Chapter 9MansionMAAGA akong umalis ng bahay para pumunta sa supermarket. Ganito minsan ang gawain ko kapag Sabado. Bibili ng mga grocery dahil wala ng stock na pagkain sa bahay. Galing kay Papa ang perang dala ko ngayon."Kulang po ang pera niyo, Lola." Nasa counter ako ngayon pumipila. At kasalukuyang nasa unahan ko ang isang matanda. Dalawa lang kami ni Lola ang nakapila sa counter. Napaaga yata ang pagpunta ko rito. Mabuti na rin ito para makauwi agad ako."Naku, kulang ang aking dalang pera," sambit nga ni Lola sa cashier. Nasa likod ako ni Lola kaya rinig ko ang pinag-uusapan nila. Pero bakit parang pamilyar ang boses ni Lola? Hindi ko makita ang mukha niya dahil nakatalikod siya sa akin."Ako nalang po magbabayad sa kulang," sabi ko sa cashier. "Bente pesos lang Miss ang kulang." Nang marinig ko ang salitang Bente Pesos ay agad may pumasok na imahe sa isip ko. Ilang araw na pala ang nakalipas simula noong huli naming pagkikita. Mabuti nalang hindi na siya nagpapakita pa sa
Chapter 10Grandson"May asawa na po ba ang apo niyo Lola?"Napatigil si Lola sa paglabas ng mga gulay sa loob ng plastic bag dahil sa naging tanong ko at bahagyang napatawa. "Wala, hija. Sa pagkakaalam ko ay single ang apo ko. Wala pa siyang pinapakilalang nobya." Ibinalik ni Lola ang pansin sa ginagawa niya kanina."Ilang taon ka na ba, hija?""Twenty-one po." "Twenty-one? Matanda pala nang limang taon ang apo ko sa iyo. Pero puwede na rin." Parang may gusto pang idugtong si Lola pero hindi na niya tinuloy.Ibig sabihin ay dalawampu't anim na taon na pala ang edad ng apo ni Lola. "Noong estudyante pa lamang siya ay nagtatrabaho na ang apo ko, hija. Masipag na bata iyon at mabait. Sa dami ng pinagdaanan sa buhay ay nakayanan niya lahat. Hindi naging madali ang nakaraan niya kaya hanga ako sa batang iyon dahil malaki na ang naabot sa buhay niya."Namangha ako sa sinabi ni Lola tungkol sa apo niya. Hindi ko man alam ang buong kuwento pero ramdam ko ang pagiging proud ni Lola sa kaniya
Chapter 11Beat"Tumigil ka nga! Diyan ka lang!" Bingi yata ang lalaking ito dahil lapit nang lapit pa rin sa akin. Hanggang sa wala na akong maatrasan. Naramdaman ko nalang ang matigas na pader ng pintuan sa likod ko. Nagulat pa ako nang ikinulong niya ako sa pagitan ng mga bisig niya."Anong nararamdaman mo?" sambit niya.Ang lapit ng mukha niya sa akin kaya halos maramdaman ko na ang kaniyang hininga. Naka-aircon naman ang kuwarto niya pero bakit bigla nalang uminit sa loob?"Ha! Akala mo naman ginusto ko ang nangyari? Aksidente nga lang 'yon!""Yeah. It was just an accident. Ang tinutukoy ko..."Ano ba ang tinutukoy niya? Bakit hindi nalang niya ako diritsuhin? Ang dami niya pang sinasabi."Anong nararamdaman mo na ganito tayo?" napapaos pa nga ang boses niya nang hindi binibitawan ang titig sa akin.Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Ngayon ko lang napagtanto na ang sobrang lapit na pala namin sa isa't-isa. Walang bumibitaw sa pagtitigan namin. Sinusundan niya pa nga ang bawat ga
Chapter 12Senior Ball"Wow! You look like a princess tonight!" si Bianca nang makita ako pababa sa malaking hagdan nila. Nakabihis na siya at tapos na rin ayusin lahat. Ako nalang ang hinihintay niyang matapos. Ang suot ko ay eclipse gown royal blue. May mga glitters siya na kumikinang pagmasdan at mayroong slit sa left side. Ang simple lang ng pagkadisenyo pero maganda siya para sa akin at kumportable ako sa suot na ito.Hindi sana ako pupunta rito sa bahay nila dahil ang usapan lang namin ay susunduin niya ako sa bahay para sabay na kami pumunta sa hotel. Pero mas gusto niyang sa bahay nila ako mag-ayos dahil may kaibigan daw ang mommy niya na isang professional make-up artist at libre lang lahat. Pumayag na lamang ako dahil alam kong hindi niya ako tatantanan kapag hindi ako pumayag sa gusto niya. At isa pa, libre naman lahat kaya pumayag na rin ako. "Perfect! Fabulous! Bagay talaga sa'yo ang straight hair at kulot sa bandang dulo," rinig kong sinabi ni Bobs ang baklang make-up ar
Epilogo"Huwag kang mag-alala, hijo. Ginagawa namin ang lahat upang mabigyan ng hustisya ang pagkamatay ng pamilyang Villafuerte," sabi ni Mr. Rosales, ang pulis na humahawak sa kaso. Tinapik niya pa ang balikat ko. I know him for almost fifteen years."Kung kailangan niyo po ng tulong nandito lang ako," saad ko."Maraming salamat, hijo."Labinlimang taon na ang lumipas pero hanggang ngayon hindi pa rin nahuhuli ang mga suspect sa pagpatay sa mag-asawang Villafuerte. Ganoon din ang sinapit sa adopted daughter nilang si Ophelia. Ophelia Villafuerte is a childhood friend of mine. She's like a sister to me. Ngunit hindi ko inaasahan na maaga siyang mawawala. Hindi ko alam na hanggang doon nalang pala ang pagsasama namin. Sabay pa sana namin tutuparin ang mga pangarap namin. At nangako ako sa kaniya na hindi ako titigil hangga't hindi ko nahahanap ang nakababatang kapatid niya. Nangako ako sa kaniya kaya tutuparin ko iyon. Darating din ang panahon na iyon. Darating din."Wow! What a gre
Kabanata 34FeelingsNalalapit na rin ang CLE board exam namin kaya abala ako ngayon sa pag-re-review ulit dito sa isang library center. Ilang sandali lamang ay tumunog bigla ang cellphone ko. Ang bumungad sa akin ay text galing kay Bianca. Sabi niya ay puntahan ko raw siya ngayon. Nasa isang coffee shop siya at hihintayin niya raw ako roon. Bakit kaya? May problema ba siya? Nang nasa tapat na ako ng coffee shop na kaniyang tinutukoy ay pumasok na rin ako sa loob. Pagpasok ko ay agad nakita ko siya sa unahan nakaupo sa pandalawahang mesa. Nang makalapit ako sa table niya ay umupo ako sa harapan."M-Mia..." nauutal niyang tawag sa akin.Napatingin ako sa kaniyang mga matang namamaga. "Anong nangyari? May problema ka ba?" pag-aalala ko."Nakita ko si Jayson kahapon may kasamang ibang babae."Nagulat ako sa narinig. Nanlaki pa ang mga mata ko. Hindi ko inaasahan na ito ang maririnig ko mula sa kanya. Hindi ko kailanman naisip na gagawin ito ni Jayson sa kaniya. Alam kong minsan hindi n
Kabanata 33ProbinsiyaHalos isang buwan na ang lumipas pero laman pa rin ito sa mga balita hanggang ngayon. Gulat ang lahat nang malaman na si Mang Gardo pala ang puno’t dulo ng krimen. Siya ay isa palang tauhan ng pamilyang Villafuerte noon. At walang kaalam-alam ang Lola ni Chadrick na isa palang mastermind ng krimen ang pinagkakatiwalaan niya. Nasa kulungan na rin ang mga sangkot sa krimen. Kailangan nilang pagbayaran ang pinagagawa nila na labag sa ating lipunan. At ang pagpaslang nila sa pamilyang Villafuerte. Nailigtas din ang mga batang nabiktima nila. Sa loob ng isang buwan ay marami rin ang nangyari. Graduate na rin ako ngayon sa kursong BSCrim. Matutupad na rin ang pangarap ko na maging isang ganap na pulis. At may isa pa akong gustong gawin.“Sigurado ka na ba sa pinaplano mo?” tanong ni Bianca sa akin.“Oo, Bianca. Pupunta ako sa probinsiya.”“Gusto mo bang samahan pa kita? Wala naman akong gagawin sa susunod na Linggo kaya-”“Hindi na. Ayos lang, Bianca. Hindi naman ako
Kabanata 32 Handcuff Sa paraan ng pagtitig niya ay parang sinasabi pa niyang huwag akong mag-alala. “Mia, wala na tayong oras-” naputol ang sasabihin niya nang may biglang nagsalita sa itaas. “Tang ina! Tingnan niyo sa ibaba!” “Mia, umalis na kayo.” Nailipat ang tingin ko sa mga bata na ngayon ay takot na takot sa mga nangyayari. Ang ilan ay napapaiyak na nga. Sumikip ang dibdib ko sa nakita. Huminga ako ng malalim bago nagsalita. “Hihintayin namin kayo,” iyan ang huling sinabi ko kay Chadrick bago ako tuluyang lumabas kasama ang mga bata. Madilim ng lumabas kami. Ang tanging buwan lamang ang nagbibigay liwanag. Halos napapalibutan kami ng mga malalaking puno. Huni ng mga ibon at yapak ng aming mga paa Lamang ang aking naririnig. Hindi ko alam kung malapit na ba kami sa kalsada dahil iba ang dinaanan namin kung saan walang nagbabantay. “Mga bata mag-iingat kayo sa paglalakad baka matapilok kayo,” sabi ko nang mapansing may muntik ng matapilok. Ngunit mabuti nalang nahawa
Kabanata 31 Danger “P-Paano nangyari ito? Bakit may mga pulis?!” sigaw ng lider nila. Binalingan pa nito ang dalawang kasamahan pero umiling lang ito sa kaniya. Wala ring ideya sa mga nangyayari ngayon. “Paano nangyari? Nalagyan ko ng tracking device sa ilalalim ng sasakyan niyo kaya nandito ang mga pulis,” paliwanag ko sa kanila. At nagkibit-balikat lamang. Pansin ko agad ang pagliyab ng galit sa mukha ng lider nila. “Bakit hindi niyo siya binantayan ng maayos?! Mga bobo ba kayo?! Mga walang kuwenta!” Bago pa magtalo ang tatlo ay mabilis silang hinuli ng mga pulis. At pinusasan pa ang mga kamay. Narecover din ang mga alahas at pera ng pamilyang Villafuerte. This time, babalik ako kasama ang ilang mga pulis sa lumang bodega upang iligtas ang mga bata roon at si Chadrick. “Anak, mag-iingat ka. Susunod kami sa inyo,” iyan ang huling habilin ni Papa bago kami umalis ng tatlong kasamahan kong pulis gamit ang sasakyan ng mga suspect. At ang suot din ng tatlong pulis ay ang suot ng
Kabanata 30 Mission "Sakto ba ang dala niyong pera?" unang tanong ng lalaki. May dalawa pa siyang kasama. May kaniya-kaniya itong hawak na baril. Tumingin ako sa batang babae na sa tingin ko ay anim na taong gulang pa lamang. Hawak pa ng dalawang lalaki ang magkabilang kamay ng bata. "Oo. Walang labis at walang kulang," si Chadrick na mismo ang sumagot. "Pre, tingnan mo kung sakto ba ang dala nilang pera," sambit nito sa isang kasamahan niya. Bago pa siya makalapit ay nagsalita ako. "Sandali! Pakawalan niyo muna ang anak namin," seryoso kong sinabi sa kanila. Napahinto ang lalaki at napalingon sa kasama niya. Tumango ito pero bago pa pakawalan nila ang bata ay nagsalita ito. "Hindi sila ang Mommy at Daddy ko!" Nagulat kaming lahat sa sinigaw ng bata. Agad tinutok sa amin ang mga baril nila. Shit. Babarilin yata kami nito. Ito na yata ang sinasabi ng karamihan na hindi marunong magsinungaling ang bata. Nagkatinginan kami ni Chadrick. Umaayon din ang plano namin. "Hulihin sila!”
Kabanata 29 It's Showtime "Kung ayaw niyo akong tulungan. Aalis ako mag-isa." Sisiraduhin ko na sana ang pinto ng sasakyan nang mapansin ko ang pagbuntonghininga ni Bianca. Nagkatinginan pa sila ni Gabriel bago siya bumaling sa akin. "Sasama kami sa'yo." "Tutulungan ka namin," si Gabriel. Gumaan ng bahagya ang pakiramdam ko sa narinig mula sa kanila. Agad ko naman pinaandar ang sasakyan nang pumasok sila sa loob. Nakakasigurado akong papunta si Chadrick sa police station ngayon. Kailangan kong alamin kung ano ang pinaplano nila. Baka mabaliw ako sa kakaisip kung mananatili ako rito. Pagkalipas ng ilang oras sa byahe ay nasa tapat na rin kami ng police station. Tinanggal ko ang seatbelt bago lumabas ng sasakyan. Papasok na sana ako sa loob ng biglang hinawakan ni Bianca ang isang braso ko. "Mia, magagalit ang Papa mo kapag nakita ka niyang nandito ka," madiin ang pagkakasabi niya. Tinanggal ko ang kamay niya sa aking braso. "Alam ko. Kaya hinanda ko na ang sarili ko para rito,"
Kabanata 28 Cold "Change your clothes." Napaangat ako ng tingin sa kaniya. May inaabot siyang damit sa akin. Medyo basa pala ang suot ko ngayon dahil maulan kanina. Kinuha ko sa kaniya ang damit. Isang puting longsleeve na polo. Nang lumabas siya ng kuwarto ay nagpalit ako ng damit. Malaki ang polo niya kaya hanggang tuhod ito sa akin. Gusto ko siyang tanungin kung bakit magkakilala sila ni Papa pero sobrang okupado ang isip ko sa mga nangyayari sa pamilya ko para dagdagan pa. Hanggang sa sumapit ang hatinggabi ay hindi pa rin ako makatulog dito sa loob ng kuwarto. At paano ako makakatulog ng maayos kung nasa piligro ang buhay ng kapatid ko. Ang pinaka ayaw ko sa lahat ay iyong nandito ako sa isang abandonadong bahay na parang nakakulong at walang nagagawa para iligtas si Sky kaya kailangan kong gumawa ng paraan. Ngunit napabangon lamang ako mula sa pagkakahiga nang may pumasok sa isip ko. Teka, kung hindi alam ng mga pulis ang tungkol sa kayamanan ng pamilyang Villafuerte. Bakit
Kabanata 27 Intention Napansin niyang may hawak akong litrato kaya kinuha niya ito sa kamay ko. Narinig ko pang napamura siya nang mabasa ang nakasulat sa likod ng litrato. "Umalis na tayo rito," usal niya sabay hinawakan ang braso ko para itayo ng maayos. Nasa labas na rin kami at hawak niya ang isang kamay ko ngayon. "Pumunta muna tayo sa ospital kailangan kong makausap ang mga magulang ko," madiin kong sinabi sa kaniya. Hindi siya nagsasalita. Nakita ko pang nagpakawala niya ng malalim na hininga bago hinawakan ang magkabilang braso ko. Nang magkaharap kami ay napansin ko ang pagtitig niya sa akin na parang siya pa ang mas nahihirapan sa sitwasyon ko ngayon. Pumikit siya ng mariin bago iminulat ang mga mata. "Aalis tayo.” Nasa loob na rin kami ng sasakyan at sabay binuhay niya ang makina. Hindi na ako makapaghintay makausap si Papa. Ngunit habang nasa byahe kami ay napapansin kong ibang daan ang tinatahak namin. Hindi ito ang daan papunta sa osptial! Tumingin ako sa kaniya.