Chapter 3

ANASTACIA couldn't stop herself from smiling. Proud na proud siyang naglalakad kasama ni Alessandro papasok sa isang mamahaling jewelry shop. Nakakawit ang kaniyang braso sa braso ng binata at sobrang lagkit ng tingin kay Alessandro ng mga babae sa paligid.

Ngumisi si Anastacia at mayabang na tinaasan ng kilay ang isang babaeng may kasamang lalaki at pumipili ng singsing. Sa sobrang lagkit kasi ng tingin nito sa binata ay halos lumabas na ang eyeballs nito.

“Hello ma'am and sir, are you looking for a wedding ring?” tanong ng isang staff ng jewelry shop na lumapit sa kanila.

“Yes. Show us every expensive rings with diamond in it.” si Alessandro ang sumagot at talagang lumalabas ang accent nito kahit sa simpleng pagsasalita ng Ingles.

Anastacia giggled. Hindi na siya makapaghintay na magsuot ng mamahaling singsing na tiyak na kaiinggitan ng maraming tao.

Inalalayan siya ni Alessandro na makaupo sa isang couch. Naupo naman ang binata sa kaniyang tabi saka hinalikan ang likod ng kaniyang palad. Humagikgik ang dalaga saka kinurot ang tagiliran ng binata. “Ikaw talaga!”

Ngumiti ang binata bagamat hindi naintindihan ang tinuran niya. Ilang saglit lamang ay bumalik ang babaeng lumapit sa kanila kanina. Inilagay nito sa bubog na mesang kaharap ang lahat ng mamahaling singsing. May kasunod pa itong tatlong staff na naglatag rin ng nga diamond ring.

Agad na bumitaw sa Anastacia sa binata. She couldn't believe that she's actually seeing diamond rings before her eyes. Kumikinang ang mga iyon at parang kinakausap siya.

“Ang gaganda!” nagniningning ang mga matang bulalas ni Anastacia.

“What is it, bambina?”

Nilingon niya ang binata saka nginitian ng pagkalaki-laki. “I said I love you. Marry me now!”

Natawa ang binata saka itinuro ang mga singsing. “You have to pick your ring first, mia bella regina.”

Mabilis na tumango ang dalaga saka bumaba sa couch at lumuhod para mas malapitan ang mga singsing pero mabilis siyang hinila patayo ni Alessandro. Lukot ang mukha nito.

“Merda! You shouldn't kneel like that, mi reina! Look at your knees!” iritadong turan ng binata saka iniluhod ang isang tuhod at pinagpagan ang tuhod niya.

Nakagat ni Anastacia ang sariling labi saka tiningnan ang staff na manghang pinagmamasdan sila. May malaking paghanga rin sa mga mata ng babae para kay Alessandro pero sorry nalang ito dahil nabingwit na niya ang poging Italiano.

“Sit, bambina. Tell me what you want to see and I'll hand it to you.” kalmado na ang boses ng binata nang muling nagsalita.

Kiyemeng naupo naman ang dalaga saka itinuro ang isang singsing na may asul na diamante. “I want to see that one.”

Tumango ang binata at agad na kinuha ang itinuro niya. Napakaganda ng mga singsing at talagang nahypnotize ang dalaga sa kinang ng mga ito. Sa sobrang gaganda nga ay parang hindi siya makapili.

Tuloy-tuloy ang pag-uutos niya sa binata na iabot sa kaniya isa-isa ang mga singsing. Sa huli ay natuon ang atensyon niya sa huling diamond ring na pula ang bato. Hindi kasing laki ng ibang bato pero napakaganda nito. Sa una ay parang simple lamang siya pero kapag tinitigan mo ay para kang nahuhumaling ng unti-unti hanggang sa tuluyan ka nang maadik sa pagtitig dito.

Kinuha ni Alessandro ang huling singsing saka tiningnan siya. Ngumiti ito. “You like this one, bambina?”

Tiningnan niya ang binata. Napahawak siya sa tapat ng kaniyang puso dahil may biglang sumipa doon matapos niyang mapagmasdan ang magandang ngiti ng binata.

*hik* Nasinok siya kaya nanlaki ang kaniyang mga mata. Nangunot ang noo ng binata. “Stai bene?” —Are you okay?

Kumurap-kurap ang dalaga. Ano raw?

Napailing nalang siya saka ngumiti. “I want this one, honey!”

Honey? Shocks! Kaonti nang mabulunan sa sariling laway si Anastacia. Noon ay weird pakinggan ang salitang 'yon para sa kaniya pero ngayon ay para siyang nahipnotismo ng binata nang mas lumapad ang ngiti nito dahil sa itinawag niya dito. Tuloy ay gusto nalang niyang tawagin itong honey.

Tumayo ang binata. “We'll get this one. Can you make a pair? This will be our wedding ring.”

Ngumiti ng malaki ang staff. “Sure, sir. Please come with me to talk about the details.” Lumingon ang staff kay Anastacia. “Please come with us, ma'am.”

Umiling ang dalaga saka nilingon ang binata. “I will stay here. Surprise me with your wedding ring, honey.”

Natawa ang binata. “Alright, bambina. Stay here and wait for me.”

Panay ang ngisi ni Anastacia habang naghihintay sa binata. Katext niya ang kaibigan niyang si Carla at kinukwento na niya ang nangyayari ngayon. Medyo masakit lang sa daliri ang magtype ng reply sa mga eksaheradang tanong nito pero dahil excited siya ay nagtitiyaga siyang replyan ang kaibigan.

'Gaga! Baka mal*spag ka kapalit ng diamond ring na 'yan! Ayokong makita kang nakawheelchair, ano!'

Ang lakas ng halakhak ng dalaga sa reply sa kaniya ng kaibigan. Naagaw niya ang atensyon ng mga tao sa shop at tinaasan niya ng kilay ang mga ito. Mga pakialamera!

Naiiling siyang nagtype ng reply sa kaibigan. Ilang saglit pa ay binalikan siya ni Alessandro.

Ngumiti siya at tumango. Binitbit niya ang kaniyang bag pero kinuha ito ng binata. “I'll carry it for you, mia bella regina.”

Ngumisi nalang ang dalaga saka ikinawit ang kaniyang braso sa braso ng binata. Nang makasakay sila sa mamahalin nitong kotse ay nagtanong siya. “Where are we going now?”

Sinulyapan siya ng binata saka kinindatan. “You'll see, bambina.”

***

TULALA kanina pa ang dalaga. Hindi siya makapagsalita habang nasa loob ng isang mamahaling opisina na may napakagarang disenyo ng pinaghalong moderno at tradisyonal na istilo. Sobrang ganda ng interior design ng opisina ng binata at may malaking pangalan pa ito sa gilid. Messina Empire. Malaki ang pagkakaukit ng pangalan na iyon at sa ibaba ay may maliliit na letrang bumubuo ng Messina Shipping Company.

Sinasabi na nga ba't pamilyar ang apilyido ng binata. Ito pala ang may-ari ng napakayaman at napakasikat na shipping company sa buong Pilipinas at may mga branches pa ito sa iba pang mga bansa.

Tiningnan niya ang binata na may kinukuhang papel sa mesa nito. “This is yours?”

Ngumiti ito. “Will be yours too, bambina.”

Nakagat ng dalaga ang kaniyang pang-ibabang labi. Maya-maya pa ay umupo ang binata sa single couch at tinawag siya. “Come here, mia bella regina.”

Kunot-noo siyang lumapit sa binata at sinilip ang papel na hawak nito. Nanlaki ang kaniyang mga mata. “Marriage Contract?”

Ngumiti ang binata at tiningala siya. “Yes, bambina. Come and let's sign this.”

Napasimangot siya. Akala nita ay engrande ang magiging kasal nila tapos ganito lang pala. Pipirma lang siya.

Sinimangutan niya ang binata. “Honey, I want a grand wedding.”

Tumango ang binata. “I know, bambina. We will have a grand wedding in any country you want but for now, I want to make sure that you will be mine. We will have this registered and then we'll get married again.”

Natawa siya sa tinuran ng binata. “Segurista ka, pogi ah! Hindi naman kita tatakbuhan e. Gwapo mo kaya!”

Kumunot ang noo ng binata. “What is it, bambina?”

Ngumiti siya at naupo sa katabi nitong sofa. “I said where's the pen and I'll sign it now.”

Natawa ang binata saka siya inabutan ng pen. Namangha ang dalaga. Taray! Pati pen mamahalin. Humagikhik siya at napailing. Tinanggap niya ang ballpen saka pinirmahan ang dokumento. Sunod na pumirma ang binata habang napakalaki ng ngiting nakapaskil sa mga labi.

Tumayo ang binata saka siya hinila at walang sabi-sabing hinalikan siya sa mga labi. Nagulat si Anastacia pero bago pa siya makaganti ng halik ay bumitaw na ito at kinindatan siya. “Now, I can finally call you wifey.”

Kumalat ang init sa pisngi ng dalaga at mahinang hinampas ang dibdib ng binata. Kamuntik pang tumirik ang kaniyang mga mata. Ang tigas kasi!

~