Chapter 47

“MAMA, tingnan mo kulay. Maganda!”

Tinitigan ko ang batang lalaki na malaki ang ngisi sa akin. Yakap niya ang isang kuting na madungis at kulay orange. Ang mga dilaw nitong mata ay nakatingin sa akin na tila ba nagpapa-awa.

Umismid ako. “Aki, pang anim na pusa mo na ‘yan!”

Nagpapadyak sa lupa ang siyam na taong batang lalaki. “E mama, wala pa akong orange!”

“Anong wala? Mayroon na!”

“Wala, mama! Three colors kasi ‘yon. Wala pa akong orange lang.”

Sinimangutan ko ang bata. Namimitas ako ng malunggay sa bakuran nang dumating ito galing eskwelahan na madungis ang damit na puti at yakap ang kuting na maputik ang mga paa.

Diyos ko! Pahihirapan na naman akong maglaba ng batang ito.

“Akim!”

Umiling siya. “Last na ‘to, mama. Promise!”

Nanliit ang mga mata ko habang tinitingnan ang nakataas niyang kanang kamay na tila namamanata.

“Napakatigas ng ulo mo!”

Ngumisi siya. “Thank you, mama!”

Hinabol ko siya ng tingin nang pumasok siya sa loob ng bahay. Napabuntong-hininga nalang ako at tiningnan an