Hello. Nagkita na naman tayo dito. Hope you support this too. May dalawa pang up coming story ko na waiting sa approval. Thank sa inyo lahat.
Busy ako kaka-review sa kwarto, hindi talaga ako bumaba dahil andun pa si Rod. Lunch time na at nagulat ako nang kumatok siya sa kwarto. “I prepared your lunch already,” “S-Salamat,” nauutal kong sagot. “I’ll go ahead,” aniya pero hindi na ako sumagot pa. Wala ng ingay sa labas ng pintuan. Pakiramdam ko ay umalis na siya. Napabuntong hininga ako. Rod can easily take my breathe way. Hindi ko alam paano niya nagagawa ito. Bumaba ako ng sala at wala na nga siya kahit ang sasakyan niya. Sa kusina, nakahilara doon ang mga pagkain na niluto niya. Ngumiti ako at excited na tikman ang mga ‘yon. Lihim akong napangiti. Akala ko noong una ay hindi kami magkasundo ngunit heto at pinagluto niya ako ng pagkain. He’s really intimidating but sometimes sweet. Wala pa ring nakakaalam sa bahay na ito na ilang beses na kaming nagtukaan. Ayaw kong malaman ni attorney at magalit siya. Ayaw kong isipin niya na maland!ng babae ako o na inaakit ko ang nag-iisa niyang anak. Pagkatapos kong kumain, nag
Nagkulong ako sa kwarto at hindi na lumabas. Hindi ko alam na huling pagkikita na namin iyon ni Rod dahil umalis na siya ng bahay para pag-aralan ang pagpapatakbo ng kumpanya ng papa niya sa city. Successful ang defense namin ni Junisa at Karen. Move na kami sa hard bounding ng research but may suggestions ang panelists that we need to change so may revision pang magaganap. “Bukas na natin ito asikasuhin. Mag celebrate muna tayo.” Ang sabi ni Junisa habang palabas kami ng school building. Symon: I heard successful ang defense. Congrats. Nag reply ako sa text ni Symon at saka tinext si atty na baka matagalan ako ng uwi. Alas singko na kasi ng hapon. “Downtown tayo. Gutom na ako,” reklamo ni Karen. Pumunta kami ng Downtown para doon na kumain sa Pepper Lunch. “Mag videoki tayo mamaya sa KTV Bar!” Karen suggested but umangal si Junisa at sinabing dito nalang din sa Downtown dahil meron naman sa Arcade. Symon: Are you busy? Ako: We have celebrations with Junii and Karen Matapo
“I’m excited!” Malakas na sabi ni Karen. Sa Tagoloan siya nakatira ngayon kaya dinaanan niya ako sa highway dito sa crossing Dayawan. “Halata nga e,” natatawa kong sabi sa kaniya. “Nga pala, nag text ba si Junisa? Hindi nagreply. Sabi niya gustong sumama no’ng pinsan niya e.” Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. “Symon?” “Yeah. Hindi mo alam?” Nabigla ako pero agad na kumalma. Hindi nila alam na naging crush ko si Symon. “Kuya, sa Aplaya muna tayo ah. May dadaanan pa kami.” Sabi ni Karen sa driver niya. Oras malaman ito ni Rod, magagalit yun. RJ: Enjoy the trip. Laguindingan already. Nakagat ko ang pang ibabang labi ko habang nakatingin sa picture na sinend niya. Ang gwapo masiyado sa get up niya. Luluwas siya ng Manila para sa meeting niya with the investors. Kasama niya ang papa niya na hindi ko pa nakikita. Nanlaki ang mata ko nang makita na tumatawag siya. Agad kong sinagot ngunit sinulyapan ko muna si Karen na busy sa cellphone niya. “Hey.. Na istorbo ba kita?” “Hin
Natuloy kami sa Kibanban Stream. Inoff ko rin ang phone ko habang nasa Balingasag kami. Ayaw ko siyang kausapin. Si Rod. Sobra akong nasaktan after finding out na ang kinita pala nila sa Manila ay hindi investors kun’di ang fiancée niya. Pero hindi naman kami mag boyfriend talaga, still masakit pa rin. “You okay?” tanong ni Symon nang hindi ako sumama kina Junisa para magpicture taking. The place is greeny. Ang lakas maka mother nature. Nasa tubig lang ako at tinatanaw sila. “Yes,” ngumiti ako kay Symon. “You don’t look… okay,” ang sabi niya at tinanaw rin sina Junisa sa unahan. “Bakit mo nasabi?” natatawa kong sabi sa kaniya. “Matapos mong makauwi nong pumunta ka sa Salay, para kang namatayan.” He said seriously. Alanganin akong ngumiti. Inoobserbahan niya ba ako? “No’ng nagkita tayo sa Ayala, you were with Rodie James Chavez, right?” Napatingin ako sa kaniya. Kilala niya si Rod? “And before that, iyong sa food court, pinaalis niya kami…” Naitikom ko ang bibig ko. Masiya
I never seen Rod since then. Nabusy na siya sa kumpanya niya at ako naman ay inaasikaso na ang resume for practicum. Mabilis lumipas ang araw at oras. Second sem na kami, konting kibot nalang, graduate na ako. I am with Symon at sinasamahan niya ako papunta sa kumpanya ni Rod. “Sy, ayos lang naman kung hindi ka na sumama pa,” “No. It’s fine. Really..” Aniya at ngumiti sa akin. Kasalanan ito ni Junisa e. Nagpasama kasi ako sa kaniya sa pag-punta dito but hindi ko inaasahan na si Symon pala ang uutusan niyang magsama sa akin sa lakad ko. Tanda ko pa ang sabi niya kanina, “Maaaaarch, sorry.. nagka LBM ako e. Si Symon nalang ang papuntahin ko diyan.” Iyan ang eksaktong sinabi niya. Napabuntong hininga ako habang papasok kami sa building kung saan si Rod ngayon. “Kailan ka pala luluwas ng Cebu?” tanong ko kay Symon. “Maybe next week.” Tumango ako. Lumapit kami sa front desk to ask the assigned employee kung saan ang office ni Rod. “May I know your query with Mr. Chavez ma’am?” “
“Rod, a-alis,” sumimangot ako para malaman niya na hindi na ako natutuwa. Kumibot ang labi niya. “Hindi umepekto?” patukoy niya sa banat niya sa akin kanina. Kung alam lang niya gaano kalakas ang tib0k ng puso ko ngayon dahil sa kaniya. “Bakit ka ba ganiyan?” “Anong ganiyan?” “Iyan…bakit ka ganiyan? Bakit ka nandito sa harapan ko? Hindi ba engaged ka na?” Tinaasan niya ako ng kilay. Umisog siya paharap kaya napasandal ako sa upuan. Itinuko niya ang kamay niya sa magkabilang gilid ko. Na corner ako. Nakatitig ako ngayon sa mga mata niyang nakatitig sa akin. “Hindi ako engage,” aniya at inilapit ang labi sa akin sa isang mabilis na galaw. “Wala akong fiancée,” hinaIikan niya uli ako. “So I don’t know what you’re talking about,” pagtatapos niya. Alam kong dapat akong magalit sa kaniya ngayon but daaamn. Hindi. Alam kong kitang kita niya gaano kapula ang mukha ko. Alam kong alam niya kung gaano kabilis ang paghahabol ko ng hininga ngayon. By now, alam kong alam niya na mabilis
“Anong niluto mo?” tanong ko matapos kong makapagbihis ng damit. Pinahiram niya ako ng damit niya at boxer na hindi pa nasusuot. “Akala ko ba mag date tayo?” tinaasan ko siya ng kilay. “You want to date me?” Ngumuso ako. “Hindi ba pwede?” Pinagsingkitan niya ako ng mata. “Hindi ka natatakot?” Humilig ako sa mesa at tumitig sa kaniya. “May dapat ba akong katakutan?” Tumaas ang sulok ng labi niya at nilagay sa plato ang pasta na niluluto niya. Gustom na ako. Hindi ako nakakain ng maayos kanina. “The last time, you were so afraid dahil ayaw mong malaman ni mama,” Hindi ako sumagot. Pareho pa rin naman ngayon ang stand ko. Ayaw kong malaman ni attorney ang tungkol sa amin ni Rod. “And now, hindi ka makapagsalita?” nanghahamon na aniya, pinipigilan huwag matawa. Lumabi ako nang makita ang kislap sa mga mata niya. “My cloth looks good on you,” aniya at nilapit sa akin ang pasta. Tinaasan ko siya ng kilay. Bakat kaya ang dibdib ko sa damit niya. Umupo siya sa harapan ko at nakan
“Masakit pa ba?” tanong ko habang nakahawak sa pisngi ni Rod. Umiling siya. “Nakita mo kanina?” Tumango ako. “I’m sorry,” paghingi ko ng paumanhin dahil pakiramdam ko kasalanan ko lahat bakit siya nasampal. “Hindi mo naman kasalanan,” ang sabi niya. Hindi ako sumagot. Guilty pa rin ako at alam kong malakas ang sampal na natamo niya kanina sa papa niya. “Let’s not talk about that old hag. So can you tell me about your life? Iyong kayo ng mama niyo?” Tinawag pa talaga niyang old hag ang papa niya. Kakaiba talaga ang talent nitong ni Rod. “Hmm.. Wala namang ganap masyado sa buhay ko maliban sa scholar ako, at hindi ko nakilala ko ang papa ko.” “Really?” tanong niya. Tumango ako. I haven’t meet papa even once. “Mama remarried again na tinatawag kong tito but namatay na siya,” “Why?” Naalala ko noong grade 8 ako. Tanda ko pa kung paano ako iligtas ni tito. “Because he saved me.. a-ano..matulog na tayo,” ang sabi ko cause I’m not really comfortable talking about him. Tito Leon