Jana’s POV
Bakit siya aalis? Bakit niya ako iiwan? Hindi ko maintindihan at naguguluhan ako sa ginagawa ni Takore. Kinakabahan, balisa, natataranta at natatakot. Bakit siya ganyan? Bakit kung kailan handa na ako saka niya ako iiwan.
“Manong matagal pa po ba?” Tarantang tanong ko sa taxi driver.
“Ma’am pasensya po medyo traffic po kasi.” Paliwanag ng driver sa akin.
“Pero manong baka po hindi ko na siya maabutan.” Naiiyak kong tugon sa driver.
“Pasensya na po talaga.”
Sumandal ako at pilit na kinalma ang sarili ko. Sana lang hindi pa siya nakakaalis. Mariin kong naipikit ang aking mga mata at nasapo ang aking palad sa aking noo. Nagdarasal na sana ay hindi pa siya nakakaalis. Nagmasid ako sa labas ng taxi. Nang mapatingin ako sa katabi kong sasakyan, nanglaki ang mata ko at natulala nang makita ko si Xial kasama sina Tita Xyra. Binaba ko ang salamin ng bintana at tinawag siya.
“Xial!” Malakas kong sigaw pero umandar na ang sasakyan. Si Xial nandito pa siya. Maaabutan ko pa siya. “Manong pasundan nong sasakyan na ‘yon!” Turo ko sa driver.
Habang nasa biyahe tinatawagan ko pa rin siya pero unattended pa rin ang phone niya. Pagtingin ko sa harap ng taxi na sinasakyan ko. Hindi ko na nakita ang sasakyan nila Xial.
“Manong nasaan na ‘yung itim na kotse?” Tanong ko kay Manong.
“Ma’am nawala po sa paningin ko e.” Paliwanag ni Manong. Naisapo ko na lang ang palad ko sa aking noo. Hindi ko na napigilan ang umiyak habang nasa loob ng taxi. Pinanghihinaan na ako ng loob.
Matapos ang isa at kalahating oras na ipit sa traffic nakarating din ako sa airport. Pagbaba ko ng taxi nakita hinanap ko agad si Takore. Paikot-iko ako ng tingin sa mga taong nasa loob ng airport. Nang tumingin ako sa entrance nakita kong papasok pa lang si Takore at Tita Xyra. Hingal na hingal akong tumakbo at sumigaw.
“Gian Xial Bustamante!” Malakas kong sigaw na kumuha sa atensyon ng maraming tao kasama na si Takore. Hingal na hingal akong marahan na naglakad papunta sa kanya.Nagulat si Tita Xyra nang makita ako. Pagdating ko sa tapat ni Takore ay agad ko siyang niyakap. “Bakit ka aalis? Bakit mo ko iiwan?” Umiiyak kong tanong sa kanya habang mahigpit ko siyang yakap. Pero mas lalong bumuhos ang luha ko sa sunod na sinabi niya.
“Ma? Sino ‘tong nakayap sa akin? Anong sinasabi niya?” Ani Takore na labis kong ikinagulat.
Chapter 1. “A Broken Heart”Jana’s POV To: Julius <3 -Nasaan ka na? Malapit ka na ba? Sending…SENT! Mabilis akong napatingin sa pinto ng coffee shop kung nasaan ako ngayon nang marinig kong tumunog ang chime na nakasabit sa pinto. Ngunit tulad nang ilang tao na ang pumasok sa pintong iyon, hindi pa rin si Julius ang kakapasok lang. Napabuntong hininga ako at pinagkuskos ang dalawang palad ko. Bakit ba kasi ang lahat ng aircon dito sa loob ng coffee shop gayong ang lakas naman ng ulan sa labas. Tama! Malakas ang ulan kaya siguro ang tagal ni Julius.&n
Chapter 2. “Friendship Over”Jana’s POVBakit hindi ko man lang nahalata? Bakit hindi ko man lang napansin? Gano’n na ba ako kamanhid para hindi ko maramdamang niloloko ako ng boyfriend ko at mismong bestfriend ko pa? Mabilis akong tumakbo habang umiiyak. Hindi ko mapigilan ang pag-agos ng luha ko mula sa aking mata. Kasabay no’n ay ang kirot sa puso ko.Huminto ako at marahan nang naglakad. Hinihingal man ay patuloy pa rin akong umiiyak.“Nakakainis!” Sigaw ko habang humahagulgol ng iyak habang naglalakad pauwi. “Nakakainis kayo!”Muling bumalik sa isip ko ang nangyari kanina.“Sandali, Sena si Julius ba ang boyfriend mo?” Nanginginig ang boses ko nang tanungin ko si Sena. Kasabay ang pagiipon ng luha sa aki
Chapter 3. “Mr. Rebound”Jana’s POV “Gawin mo akong rebound mo.” “Rebound? Ano ‘yon?” “Rebound, sa basketball ito yung kapag hindi na-shoot yung bola tapos mahuhulog sa ring, tapos kukunin mo yung bola para sa team niyo pa rin ang bola.” “So bola ka?” “Hindi, sa tao naman. Para madali mo siyang makalimutan, itutuon mo sa ibang tao &l
Chapter 4. “How to move on?”Xial’s POV“Bakit mo ba ako tinutulungan?” Seryosong tanong ni Jana sa akin. Nang mga oras na itanong niya sa akin iyon, para bang automatic na nag-flashback ang lahat sa isip ko. Ang isang pangyayari kaya ako ganito ngayon. Kaya hindi na ako nag-aabalang magmahal pa.I was once like her. Apat na taon na ang nakakaraan. I was fooled by my girlfriend and my own bestfriend. Oo, tulad ng sitwasyon ni Jana, naranasan ko na ring maloko ng sarili kong bestfriend at ng girlfriend ko. Siguro dahil sa itsura ko kaya niya ako pinagpalit. Actually, mali pala dahil in the first place, ginamit niya lang pala ako dahil bestfriend ko ang sikat at ang tinitiliang si Harold Buenamente.Nerd ako noon. Mahaba ang buhok at magulo. Nakasuot
Chapter 5. “Ako si Takore”Xial’s POV Dinala ko si Jana rito sa park malapit sa school namin. Nag-over-the-bakod pa kami para lang makalabas sa school. Ayaw niya raw kasing pumasok muna sa klase niya dahil mukha raw siyang umiyak, e umiyak naman talaga siya. Ayaw niya raw na ipakita sa mga tao ang kahinaan niya. Kinuha ko pa sa classroom nila yung bag niya at saka siya sinamahan rito sa park. Mula sa school habang papunta kami rito sa park hindi pa rin siya tumitigil sa pag-iyak niya. Ako naman ay tahimik na nakasunod sa kanya. Habang naglalakad pansin kong panay ang tingin ng mga taong madadaanan namin. Anong meron?&
Chapter 6. “Mr. Tutor”Xial’s POV Calling…Jana “Hays! Bakit hindi niya sinasagot?” Banas kong sabi saka inalis ang phone ko sa kanang tainga ko. Ang aga ko pang nagising ngayong Sabado para sa kanya tapos hindi niya sinasagot ang tawag ko? Siya na nga may kailangan eh! Tss. Nagpatuloy na ako sa paglalakad papunta sa bahay nila Jana. Ngayong araw ang umpisa ng pagtuturo ko sa kanya para sa retake exam niya sa Monday. Habang naglalakad natigil ako nang makasalubong ko siya. Nagkatinginan kami. Nakita kong parang nabigla siya nang makita ako. Hindi ba siya si S
Chapter 7. “Love On!”Jana’s POV Ang dapat ay magre-review ako ngayon para sa retake exam ko sa Monday pero heto ako ngayon, kasama si Takore at nasa labas. Nandito kami sa train station at naghihinatay sa pagdating ng train papuntang Taft Avenue. Ang sabi niya dadalhin niya ako kung saan ako makakalimot. Saan namang lugar ‘yon? Magkaka-amnesia ba ako sa lugar na ‘yon para makalimutan ang kahayupan ng mga ‘yon? Dumating na ang tren at pumasok na kami. Pinauna niya pa ako. Pagpasok ko, ang sikip na ng tren at wala nang upuan. Tumalikod ako at pagtalikod ko saktong napaharap ako sa dibdib niya. Tumingala ako at tiningnan siya, nakang
Chapter 8. “Super Takore!”Jana’s POV “Saan ba tayo pupunta?” Inis kong tanong kay Takore habang nasa jeep kami. Pagtapos namin kumain kanina pumunta kaming bookstore, bumili siya ng mga libro at binigay niya sa akin. Ang sabi niya basahin ko raw ‘yon para raw malimutan ko si Julius. Sabi niya pa mas mabuti na ang ma-in love ako sa mga fictional characters at least daw hindi ako masasaktan. Hindi naman ako mahilig magbasa ng mga romance books. Mas gusto kong manuod ng anime o kaya Korean drama. “Malapit na.” Aniya saka may kinuha sa bag niya. Inilabas niya mula sa bag niya ang isang paper bag ng Adidas. “Oh, suoti
EpilogueJana’s POV Messenger To: Gian Xial Bustamante Oy Takore, nandito ako ngayon sa ice skating rink. Magaling na ako! Kaya bumalik ka rito para maglaro tayo. >Download Image Sent! 08/17/16 03:41PM----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- To: Gian Xial Bustam
Chapter 24. “Bye, Mr. Rebound”Jana’s POV Pauwi na ako galing ospital. Dumating na ang Mama ni Julius kaya nakauwi na ako. Paglabas ko ng ospital kanina ko pa iniisip si Takore. Kanina ko pa tinatawagan si Takore pero unattended ang phone niya. Nakapatay ba ang phone niya? Pagpunta ko sa room niya kanina sa ospital ay wala na siya, ang sabi ng nurse kanina pa raw nag-discharge. Napahinto ako sa paglalakad at kinapa ang kaliwang dibdib ko. Bakit ganito ang pakiramdam ko? Bakit ako kinakabahan? Pagdating ko sa tapat ng gate namin, huminto ako at nilingon ang bahay nila Takore. Madilim ang loob at patay na ang mga ilaw. Ang aga naman n
Chapter 23. “The hardest choice”Jana’s POV “Mahal kita, Jana.” Rinig kong sabi ni Takore matapos niya akong halikan. Nagulat ako sa ginawa niya maging sa sinabi niya. Ramdam ko ang malakas na kabog ng dibdib ko. Pero agad na napipigilan ang kabog ng dibdib ko ng pagkalito nang maalala ko si Julius. Napaiwas ako ng tingin at napayuko. Hindi ko alam ang sasabihin o isasagot sa sinabi niya. Naguguluhan ako. Sobra akong naguguluhan. “Jana,” Muli akong napatingin nang tawagin niya ako. “Mahal mo pa rin ba siya?” Tanong niya sa akin. Nagkatitigan
Chapter 22. “The saddest truth”Jana’s POV “Galingan mo Takore!” Sigaw ko. Napalingon naman siya sa akin at ngumiti. Nagsimula na ulit ang laro, ngayon kasali na si Takore. Sa pagpasa sa kanya ng bola mas umingay pa ang court. Marami ang sumisigaw sa pangalan niya. Yung iba mga supporters na ng kalaban nila pero si Takore ang chini-cheer. Hindi naman ako nagpatalo sa pagchi-cheer at nilabas ko na ang banner na ginawa ko para kay Takore. “Go! Takore!” Sigaw ko may ibang babae pa ang nagtaka kung sino ang chini-cheer ko dahil Takore ang sinisigaw ko.
Chapter 21. “Love is sacrifice”Jana’s POV Nakahiga si Julius at nagpapahinga. Ang sabi ng school doctor dapat daw umuwi na si Julius at magpahinga. Tinanong ko naman siya at sinabi niyang may sakit raw si Julius pero hindi na niya nasabi nang may tumawag sa kanya. Tiningnan ko si Julius na natutulog, bigla namang dumilat ang mga mata niya at bumangon. “Sandali ayos ka na ba?” Tanong ko sa kanya. Tiningnan niya ako at tumango. “Oo.” Sagot niya. “Ang sabi ng school doctor may
Chapter 20. “My rebound, My love”Xial’s POVPapunta na kaming cafeteria ni Margaret. Tulala ako habang naglalakad dahil iniisip ko si Jana. Ano naman kaya ang iniisip niya? Bakit parang may gumugulo sa isip niya?“You like her?” Natigil ako sa pag-iisip ko nang marinig ko ang sinabi ni Margaret.“Ha?” Paglilinaw ko. Tiningnan naman niya ako.“Jana, do you like her?” Tanong niya ulit. Napangiti ako at napaiwas ng tingin. “I see it in your smile. That’s why you choose to be in our section?” Natahimik ako sa sinabi niya.“How did you know?” Seryosong tanong ko. Huminga ng malalim si Margaret.“Xial, babae ako. Alam ko na ang mga pakulo niyong mga lalaki.” Natatawang sagot niya.
Chapter 19. “Love? No, its charity work”Jana’s POVIlang araw na ang lumipas nang makauwi kami rito sa Manila pero hanggang ngayon iniisip ko pa rin ‘yong mga nalaman ko no’ng nasa bus kami. Alam ko namang dapat hindi ko siya magustuhan dahil unang-una, kilala siyang playboy sa school, pangalawa maraming baliw na babae sa kanya, pangatlo baliw siya, gung-gong, mokong at sira ang tuktok. Pero bakit kapag pilit ko siyang inaayawan, naiisip ko naman lahat ng mga pagtulong at pag-aalaga niya sa akin?Hindi na naman ako makatulog dahil sa kakaisip sa mga bagay na hindi ko alam kung paano ko sosulusyunan. Iiwasan ko ba siya? O…“Oo, dahil ‘yon ang trabaho ng isang rebound.”Sasabihin ko na sa kanyang nakalimutan ko na si Juliu
Chapter 18. “Destined? Maybe we”Jana’s POV Alas-dyis na pero wala pa rin si Takore. Napapaisip tuloy ako kung pumunta ba si Jasmine sa Burnham Park para magkita sila. Pero paano kung hindi pumunta si Jasmine? Baka naman naghihintay pa rin si Takore do’n. Kanina pa siya ng tawag ng tawag e. Napabuntong hininga ako. “Ano ka ba Jana, ano ba kasing iniisip mo?” Inis kong sabi sa sarili ko’t napakamot sa ulo. “Tawagan ko na kaya? O puntahan? Tama puntahan ko na lang, sasabihin ko na lang na sumakit ang tiyan ko—“ Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang marinig kong bumukas ang pinto.&
Chapter 17. “Feelings? No, it shouldn’t”Jana’s POV “Good morning! Good morning!” Sigaw ko habang nagtatatalon sa kama ni Takore. Nagising naman siya sa ginawa ko. “Jana, ano ba umalis ka nga.” Aniya’t natulog pa ulit. “Gumising ka na Takore! Gagala tayo!” Masiglang sabi ko sa kanya. “Pwede bang mamaya na?” Natahimik naman ako sa sinabi niya at natigil sa pagtatalon sa kama niya. Kainis ang isang ‘to. Bakasyon na bakasyon ay tinatamad guma