LOGINShare
CHAPTER 2
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56ASH's POV
Pagdating ko sa isang coffee shop na palagi naming tina tambayan ng mga kaibigan ko ay ako na lang ang hinihintay.
Itinext ko kasi sila kanina na magkita-kita kami dahil baka makatulong sila sa problema ko.
"Pucha pre, naunahan ka pa namin!" bungad ni Blade.
"Ang tagal mo pre. Asap pala, ha? Asap!" pang-aasar naman ni Axel.
"Tsk I am just 5 minutes late!" saad ko.
Nakipag-fist bam muna ako sa kanila bago naupo, agad ko namang ikinuwento sa kanila ang naging usapan naman ni Lolo kanina.
"What's your plan pre? Sino naman ang ipapakilala mong girlfriend n'yan?" si Axel.
"I don't know, that's why I'm asking for your help." Inis na sabi ko.
"Bakit ka pa kasi nagsinungaling pre? Kilala mo ang lolo mo, kapag nalaman n'yang nagsinungaling ka baka parusahan ka pa lalo." Seryosong saad naman ni Blade bago humigop ng kape n'ya. Tinignan ko naman s'ya ng masama, sa halip kasi na palakasin ang loob ko tinatakot pa ako. "Don't look at me like that, nagsasabi lang ako ng totoo." dagdag pa nito.
"I don't have any choice. Like what I've said, Lolo blackmailed me."
"Why don't you just date Denice na lang kasi? She's beautiful and sexy... She's your family friend, remember?" tatawa tawang saad ni Blade kaya tinignan kong muli ito ng masama.
"No way!"
"Then what are you going to do? Kapag wala kapang ipinakilala sa Lolo mo ay panigurado ng magdududa yun baka magalit pa yon dahil sa panloloko na ginawa mo."
Napaisip naman ako dahil sa sinabi ni Axel. Damn!! This is driving me insane. I don't know why I need to have this kind of problem.
Saglit kaming na tahimik at pareho ng nag-iisip.
"I knew it!" biglang sabi ni Axel habang nakataas pa ang hintuturo n'ya kaya sabay kaming napatingin ni Blade sa kanya at naghintay ng sasabihin niya.
"Why don't you choose someone you can deal with? Like hire a fake girlfriend and make a contract something like that." Tumatango-tango na dagdag na sabi pa nito.
Hire a fake girlfriend? Hmm.. Not a bad idea.
"Where can I find my sane fake girlfriend then? Mamaya yung makuha ko pang fake girlfriend ay mas malala pa kay Denice."
"Basic, then choose someone na hindi maiinlove sayo at hindi maapektuhan nang kagwapuhan mo dre. 'Yung 'di magkakainteres sayo and vice versa." seryosong komento ni Blade na nagsimula ng magpipindot sa cellphone nya.
"The question is, meron kaya ang di na aamaze sa taglay na kagwapuhan at kamandag ng kaibigan nating ito?" Tanong ni Axel kay Blade kaya sabay sabay kaming natawa.
Hindi naman talaga maipagkakaila na pare-pareho kaming mga gwapo, pagpasok ko palang nga ng coffee shop na 'to ay marami nang mga babaeng nag titilian at nakakarindi silang lahat.
"So? What's your decision?" Blade asked, I glanced at him before sipping my coffee.
"I will try Axel's suggestion. Para lang may ipapakilala ako kay Lolo at hindi na niya ako ipagpilitan kay Denice o sa ibang app ng mga kaibigan niya."
"Sige, we will try to find someone na pwede mong maging contract girlfriend." Blade
"Siguraduhin mong maayos 'yan, ha!" duro ko sa kanya.
"Of course. Nakapili nga ako ng matino at magandang girlfriend, hindi ba?" Natatawang saad nito. Sa'ming tatlo kasi si Blade palang ang may girlfriend, si Axel naman masyadong pihikan sa babae minsan nga naiisip namin ni Blade na baka bakla ang isang 'yan at isa samin ang trip nya.
Axel and Blade have been my best friends since elementary and we are entering 1st year college this academic year.
"Naninigurado lang," natatawang saad ko atsaka inubos na rin ang kape kong kanina ko pa iniinom.
Alright! My problem is solved.. All I need to do is to find someone who can pretend to be my girlfriend, end of story.
**
KINABUKASAN ay nagkita-kita ulit kaming magkakaibigan. May ipapakilala sana sa'king babae si Axel para maging hired girlfriend ko pero hindi ito sumipot. What a waste of time.
Kaya naman yung 'manok naman daw ni Blade ang pinapunta n'ya at kasalukuyan naming hinihintay sa isang restaurant.
"Saan mo naman napulot 'yang manok na sinasabi mo Blade?" tanong ni Axel.
"Psh! Kasamahan namin sya ni Yassy sa piano class last year." Yassy is his girlfriend for 3 years.
"Are you really sure na maayos 'yan kausap, ha? Mamaya dumikit dikit sa akin 'yan kapag hindi siya nagustuhan ni Ash." banat na naman ni Axel, habang ako tahimik lang na nanonood at nakikinig sa kanilang dalawa.
"Oo nga! Allergic ka ba sa babae ha, pre, are you gay?" nakangising pang-aasar ni Blade.
"Tss. I'm just getting away from any harm a girl can do." nakangusong saad ni Axel kaya naman sabay kaming natawa ni Blade.
"She's here." maya maya pa'y sabi ni Blade kaya naman napatingin si Axel sa may entrance.
Nakatalikod kasi ako sa entrance ng restaurant kaya hindi ko makita yung tinawag n'ya, hindi na rin naman ako nag-abalang lumingon pa.
"Jessica, here!" sigaw ni Blade at itinaas ang kamay nya para kumaway sa tinawag n'yang babae na pumasok.
"Hai!" saad nito ng makarating ito sa table namin.
Napatingin ako dito from head to toe, I can say that she's sophisticated and a nice girl. I think she's from our school too. She's kinda familiar.
Inalalayan naman itong maupo ni Blade sa harap ko bago tumingin sakin. Bale ako, si Axel sa kaliwa, sa kanan si Blade na katabi nung babae na katabi naman ni Axel.
"Jessica, this is Ash and Axel." Pagpapakilala samin ni Blade sa babaeng Jessica raw ang pangalan, napanganga pa ito ng makita kaming dalawa.
"Oh my ghad, hindi mo naman sinabi Blade na sila Ash at Axel pala ka na hot and handsome ang mga friends mo na kikitain natin hihihi. Hello, Axel. Hello, Ash." nakangiting saad nito atsaka bahagyang kumaway sa amin ni Axel. Tinanguan ko lang naman s'ya at gano'n din si Axel.
Umorder muna si Blade bago kami sabay sabay na kumain.
"So how are you Jess? I heard nagbakasyon ka sa Italy." Pagsisimula ni Blade ng usapan.
"I'm okay naman, I super super enjoyed my vacation there. I met a lot of new friends and yummy boys hihi." masayang saad nito habang napahinto pa sa pagkain, animo'y naalala ang mga nangyari sa kanya sa Italy.
"Actually hindi lang sa Italy ako nakapag travel, nakapunta rin ako sa may Singapore, Taiwan, and sa Japan. Maraming business ang Mommy and Daddy all over the Philippines so I can afford to travel wherever country I want. And alam n'yo ba na sa bawat country na napuntahan ko sobrang daming boys na nagkakandarapa sa akin, hindi naman ako ganun kaganda, hindi ba? Maybe I'm charming? Hahaha!" Mahabang kwento nito atsaka kunwaring nahihiya pang tumingin samin nila Blade at Axel.
What a narcissistic bitch.
Nagkatinginan naman kaming tatlo nila Blade at Axel dahil sa sinabi nito at sa tingin na pinakita ko gets na nila na ayaw ko sa babaeng ito.
"So who's gonna be my boyfriend ba?" maarteng saad ni Jessica habang papalit palit ang tingin samin ni Axel.
"Not me." poker face na sagot ni Axel kaya naman napatingin naman sakin si Jessica.
"So, it's you Ash?"
"Not me either." walang ganang sagot ko atsaka tumingin sa kanya.
"Then who? Sinabi sakin ni Blade na one of you will be my boyfriend, and it's a big favor for me. Kasi you know, maipapamukha ko na sa Denice na 'yon na I'm more gorgeous than her kasi one of the famous and hot man is my boyfriend. And to prove to her that I'm supposed to be the queen--"
"Stop it, will you?" I cut her off. Andami daming sinasabi nakakairita.
"Oww why?" malanding tanong nito.
"Get lost! We don't need you here, we don't need narcissistic bitch like you!" prangkang sagot ko habang diretsong nakatingin sa mga mata nya.
Kitang kita sa mukha n'ya ang pagkagulat sa sinabi ko. Naiwan pang nakabukas ang bibig nito at hindi nakakapagsalita.
"How dare you call me a narcissistic bitch!" galit na sigaw nito habang napatayo pa ng makabawi sa pagkagulat.
Pinagtitinginan na kami ng ibang kumakain.
"What do you want me to call you, then?" seryosong tanong ko.
"Arrrrgh! You're so mean!" inis na sigaw nito atsaka padabog na lumabas ng restaurant.
"Hey Ash, you're being rude." si Blade na sinundan pa ng tingin si Jessica.
"If telling the truth is being rude then, I can't do anything about it. Honesty is the best policy, right? " walang ganang sagot ko tsaka nag crossed arms bago ko inilibot ang paningin ko sa kabuuan ng resto.
I perfectly think that nothing's wrong with what I've said.
"You don't need to be that mean to her, you know." natatawang saad nito.
Psh! Sabi sabihan akong rudetapos pagtatawanan n'ya rin. Siraulo!
"Grr! Medyo kinilabutan ako roon." sambit ni Axel kaya naman nagtawanan kami.
Marami pa silang mga pinapunta na mga babaeng kilala nila pero ni isa sa kanila ay 'hindi ko napili para magpanggap na girlfriend ko.
A narcissistic bitch.
A clingy flirt.
A psycho.
An amazona.
No one fits my standards. Ayokong kumuha ng batong ipupokpok ko sa ulo ko pagdating ng oras.
In the end, pinatigil ko nalang sila sa kakapapunta ng kung sino sino sa harap ko. Matagal pa kaming nagkwentuhan ng mga kung ano ano, pagkatapos ay pumunta kami saglit sa mall para maglaro sa Game Zone.
Maghahapon na ng matapos kaming mag lakwatsang magkakaibigan. Pinapatugtog ko lang 'yung sounds sa kotse ko habang nagmamaneho.
Huminto ako dahil red light, kaya naman patingin tingin lang ako sa paligid.
Naagaw ang pansin ko ng isang babae sa loob ng restaurant, kitang kita ko s'ya mula rito dahil glass wall naman ito.
Kaagaw agaw naman kasi talaga s'ya ng pansin..
Average height...
She's wearing their uniform pero malaki naman para sa kanya ..
Thick eyeglasses...
Her hair is totally a mess.. It looks like a nest!
In short, she's a certified NERD in my eyes.
Kulang na lang ata sa babaeng to ay Libro para talagang mag mukha siyang "Nerd".
Saglit na iniwas ko ang tingin sa kanya at tinignan kung hindi na red light, pero nanlalaki ang mga mata ko ng pagbalik ko ng tingin sa babaeng 'iyon ay mabilis niyang kinuwelyuhan at hinala patayo ang isang foreigner at walang kagatol gatol na sinapak ito..
Damn! Seriously? Para sa laki n'ya nakaya n'ya ang lalaking mas malaki pa sa kanya!? I bet that was hard.
Hindi ko nakita ang dahilan pero sa tingin ko binastos s'ya nito, kitang kita ko mula rito ang inis at galit sa mukha n'ya..
Nang mag Go na ang light ay agad kong ini-start ang engine ng kotse ko.
"Hell! She's definitely a small but a terrible woman. Note to myself, wag gagalitin ang mga babaeng Nerd." Natatawang saad ko sa sarili ko atsaka nagmaneho na ulit..
Pagdating sa bahay ay ipinark ko lang ang kotse ko sa labas at di na nag-abala pang ipasok ito sa loob.
**
Thank you for reading, I hope you'll enjoy this story. See you in the next chapter!
Related chapters
Her Twisted Life CHAPTER 3
RAIN'S POV Napabalikwas ako kaagad ng bangon dahil sa tunog ng alarm clock ko. Inis na kinuha ko 'to sa bedside table atsaka pinatay. Alas-otso na ng umaga. Bakit pakiramdam ko hindi man lang ako nakatulog? Parang pumikit lang ako ng ilang segundo pagkatapos ay umaga na naman. Napakabilis ng oras. Kahit na hinihila pa rin ako ng unan at kumot ko pabalik sa higaan ay bumangon na ako. Kailangan ko na kasing mag handa para sa pagpasok ko sa pinagtatrabahuhan kong restaurant. 10 ng umaga hanggang 8 pm ng gabi ang trabaho ko sa resto every weekdays walang pahinga 'yun kaya sobrang pagod ko talaga pag-uwi. Every weekends naman rumaraket ako bilang freelance photographer kapag may nangangailangan ng maganda kong shots. Naks! N
Her Twisted Life CHAPTER 4
RAIN'S POV Napahawak ako sa noo ko, habang ang isang kamay ko naman ay nilagay ko sa baywang ko atsaka napatingin tingin sa paligid. Wala namang nakakita, eh. Sorry po pero wala talaga akong pambayad. Tatalikod na sana ako at babalik na lang sa restaurant at mabubuhay bilang isang hotdog pero biglang akong nanigas ng may magsalita sa likod ko. Patay! "What the hell did you do to my car?!" Ilang beses ko bang maririnig ang salitang what the hell na yan? Tell me! Sa tuwing naririnig ko 'yang salitang 'yan ay napapahamak ako! Ayoko ng marinig ang salitang 'yan. Isinusumpa ko na 'yan. Mygad!! Ilang beses ba kasi ako dapat malasin ngayong araw? Dalawa? Tatlo? Apat? Sampo? Damn it! Dahan-dahan akong humarap sa pinanggalingan ng boses na 'yon. Tumambad sa'kin ang isang gwapong nilalang
Her Twisted Life CHAPTER 5
RAIN's POVPabagsak na inihagis ko ang katawan ko sa kama pagdating ko sa boarding house. Pero agad ko ring pinagsisihan. Matigas nga pala ang kamang ito.Pagod na pagod ako at ang sakit sakit ng paa ko. Grabe gutom na na gutom na din ako.Medyo malayo pa kasi ang nilakad ko kanina. Wala akong pamasahe, remember?Grabe ang swerte swerte ko talaga ngayong araw, parang lahat ng kamalasan ibinuhos sa'kin ngayon. Kotang kota ako!Napabalikwas ako ng bangon dahil sa gulat ng may kumatok sa pinto.Waaaaaah don't tell me si Aling Ruby 'yan? Ang sabi n'ya bukas pa!Bagsak ang balikat na naglakad ako para tingnan kung sino ang nasa labas, tahimik na nananalangin na hindi si Aling Ruby dahil baka mailechon ko s'ya sa inis.Pagbukas ko ng pinto ay tumambad sa harap ko ang nakangiting si Jena na kumakaway pa." Hi, Rain!"
Her Twisted Life CHAPTER 6
RAIN's POVMatapos ng naging pag-uusap namin ng bwisit na lalaking 'yon ay umalis na ko at bumalik sa venue kung saan mag pe-prenup shoot. Mabuti na lang talaga at may naabutan pa ko.Pagkatapos ng photoshoot ay umuwi na rin ako kagad, hindi pa man ako nakatapak sa may pinto ay naka abang na kaagad ang mga kamay ni Aling Ruby.Kaya wala na akong ibang nagawa kundi ang bayaran s'ya, mahirap na baka mamaya mapalayas pa ko ng wala sa oras mahirap ng mawalan ng matitirahan. At mahirap na ring mainis ako sa kanya at masunog ko bigla itong boarding house n'ya. Joke!Laking pasasalamat ko nalang talaga at may kaunting swerte parin ako dahil sakto pang bayad sa dalawang buwang renta yung kinita ko ngayong araw.Edi matatahimik ang bawat umaga ko sa tuwing kinsenas ng buwan dahil nakapag advance ako.Ang poproblemahin ko nalang ay ang pandagdag ko sa full payment ng tuition ko next
Her Twisted Life CHAPTER 7
RAIN's POV Let me ask you a question. Kung ipapakilala ka ng boyfriend mo sa family n'ya, what will you do? I mean, magpapa impress ka ba to the point na babaguhin mo ang sarili mo just for them to like you? Or you will be who you are. You will face them without pretending. You will face them just the way you are kahit na baka hindi ka nila matanggap kung sino ka? You know what? It's hard to pretend to be someone you are not, but it's harder knowing that they can't accept you for who you really are. That's a sad reality of life. But in the end, the most important thing is, tanggap at mahal mo ang sarili mo. That's the best thing you can do to yourself. Muli kong pinagmasdan ang sarili ko sa
Her Twisted Life CHAPTER 8
ASH's POV I am not the type of person na mahaba masyado ang pasensya. I want you to do what I want you to do. If I call you, I want you to answer my call as fast as you can. I already told that to that Nerdy girl but it seems like she already forgot that. I’ve been calling her many times now but still, I can’t reach her. Damn it! I’m starting to lose my tank of patience I save just for her. Nasaan na ba ang babaeng 'yon? My Mom wants to meet her again today and join us for lunch that’s why I am calling her for her to prepare. At dahil hindi ko siya matawagan obligado pa akong puntahan siya sa kanila ngayon mismong umaga. Ang akala ko noong u
Her Twisted Life CHAPTER 9
RAIN's POV Doing things you love while earning money is a biggest flex. Nakakatuwa talaga na yung hilig ko lang gawin nagiging source of income ko. Photography is life na talaga. Masaya kong inaayos ang camera ko sa bag nito habang si Jerrick naman ay nakanguso habang nakaupo sa harap ko. "Sayang talaga, akala ko makakapag-over night tayo dito, sayang libre sana accommodations." Nanghihinayang na saad niya at mas lalong napanguso. "Akala ko rin nga, nagdala pa nga ako ng extra shirts eh. Pero okay na rin naman, na-enjoy ko pa rin naman iyong view kahit papaano." Sagot ko saka isinakbit ang bag ko sa likod ko. Tumayo na rin si Jerrick at nagsimulang maglakad papunta ng bangka na sinakyan namin kanina. Ang aga kasi natapos nung photo-shoot, ine-expect
Her Twisted Life CHAPTER 10
RAIN'S POV When I agreed to Mr Lee's suggestion to pretend to be a simple nerd in the Philippines, I did everything I could to be well in life that I didn't grow up with. At first I admit I struggled but as time goes on I enjoy the simple life more. Sinabihan ako ni Mr. Lee na suportado pa rin naman niya ako. That I can still live my life the way I used to, all I need is to pretend that I am a nerd but I declined. Naisip ko, bakit kaya hindi ko na lang lubos-lubusin? Total wala naman mawawala sa akin kung susubukan kong maging independent. Wala na rin ibang nagawa si Mr. Lee kundi ang pumayag. So, I kept all my ATM cards, credit cards and hindi ko pinakialaman lahat ng pera na nasa bank account ko. Every penny I spent, I worked hard for it. I lived as a simple citizen far from the world I used to have.&n
Latest chapter
Her Twisted Life CHAPTER 48
Lorraine Serenity’s POV Nagising ako dahil sa sakit ng ulo ko pero nanatili akong nakapikit. Damn it! It feels like my head’s getting burst. Hindi ako pwede mag reklamo dahil unang una gusto kong magpakalasing. Argggh! This dang hangover. Dahan-dahan kong minulat ang mata ko habang ina-adjust ito sa liwanag ng paligid. Unang bumungad sa akin ang puting kisame. Obviously, I’m in the hospital and not in heaven. I can still clearly remember Ash rushing to me yesterday doon sa escape place niya and for sure siya rin ang nagdala sa akin dito sa hospital. Masamang damo nga ako, hindi ba? Edi hindi ako madaling mamamatay. But I wouldn’t mind though, specially now na alam ko na ang totoo sa pagkawala ng mga magulang ko and now that Uncle Matt is in jail at gumugulong na ang kaso sa kanya. I can literally rest in peace. At least doon kasama ko na ang parents ko. No pain, no sadness, no betrayal. I sighed. Tumingin ako sa gilid ko at nakitang natutulog si Ash sa sofa. Sa tabi niya nakaup
Her Twisted Life CHAPTER 47
Lorraine Serenity’s POV “Seeing your face always reminds me of your Dad, and seeing you in pain brings joy in my heart. Hindi mo ako basta-basta mapapatumba, Lorraine.” “Seeing your face always reminds me of your Dad, and seeing you in pain brings joy in my heart. Hindi mo ako basta-basta mapapatumba, Lorraine.” “Seeing your face always reminds me of your Dad, and seeing you in pain brings joy in my heart. Hindi mo ako basta-basta mapapatumba, Lorraine.” Paulit-ulit na rumirihistro sa utak ko ang mga huling sinabi sa akin ni Uncle Matteo. Hindi ko na nga mabilang sa daliri ko kung ilang beses ko na ba ‘yang naririnig sa tenga at isip ko. Mabilis kong ininom ang natitirang laman ng bote ng beer na hawak ko. Simula kagabi hanggang kaninang paggising ko ito na ang naging karamay ko. Pero mukhang kahit ito ay hindi tumatalab sa akin dahil hindi pa rin mawala sa isip ko ang mga sinabi ni Uncle. Hanggang ngayon hindi pa rin ma absorb-absorb ng utak ko lahat ng mga nalaman ko. Dad’s n
Her Twisted Life CHAPTER 46
Alexander Storm Harrison’s POV “We tend to do things and say words we don’t mean when we’re hurt or mad, dude. May mga pagkakataon na gustuhin man natin pairalin ang isip at gawin ang tama, nadadala tayo sa bugso ng damdamin natin.” “Tama si Axel, Ash. Alam namin na di mo sinasadyang mag-react ng ganon nong gabing ‘yon dahil nabigla ka lang sa mga nangyari. At alam rin namin na siguradong hindi rin sinasadya ni Rain na masaktan ka at makapag-bitiw ng mga salitang makakapanakit sa ’yo.” Tumango-tango si Axel bilang pagsang-ayon sa sinabi ni Blade.Nandito silang dalawa sa bahay. Nakikibalita rin kay Rain. Alam ko naman na kahit wala pa silang masyadong pinagsamahan ni Rain, nag-aalala rin sila sa kanya. Napag usapan na rin namin ang tungkol sa inasta ko noong gabing iyon. “But what do you plan to do now, Dude?” tanong ni Blade. “Masyadong mabigat ang pinagdadaanan ngayon ni Rain kaya hindi natin siya masisisi kung talagang wala siyang kausapin sa mga taong nasa paligid niya.” He a
Her Twisted Life CHAPTER 45
Alexander Storm Harrison’s POV “You should not be drinking, apo. Dapat ay nagpapahinga ka na,” Lolo said. Pinanood ko lang siyang maglakad at pumasok ng kusina. He then sat beside me. “I want to be alone, Lo,” mahinahon na sambit ko. Sa halip na sagutin ako ay kinuha nito ang isang lata na di pa nabubuksan na beer at ininom ito. Gusto ko sana siyang pigilan dahil baka makasama ito sa kanya but knowing him, he would not listen kaya hinayaan ko na lang siya. Minutes had passed pero walang kumikibo sa aming dalawa ni Lolo. We’re just silently drinking the beer we’re holding. Hindi ko rin alam ang sasabihin ko sa kanya. Lolo’s not stupid kaya malamang base sa mga nasaksihan niya kanina alam na niya ang panloloko na ginawa ko sa kanya. That Rain or Lorraine and I were not in a relationship and all was an act. Pero nahulog ako sa sarili kong bitag. That fake relationship I started with Rain eventually led to falling in love with her. I don’t know if that’s a good thing or not.
Her Twisted Life CHAPTER 44
Lorraine Serenity’s POV"Hindi ko alam na ganito mo ko kabilis dadalawin, pamangkin ko." Iyan ang naging bungad sa akin ni Uncle Matteo matapos kong pumasok sa interrogation room. Kalmado lang siyang nakaupo at nakapang-dekwatro. Para bang wala siya sa presinto. Hindi alintana ang lugar na kinalalagyan niya ngayon. Parang...parang wala lang sa kanya ang lahat. Hindi ko siya sinagot. Naupo ako sa harap niya, hinagis ko sa tapat niya ang envelope na naglalaman ng mga nakuha naming ebidensya at walang emosyon siyang tinitigan. Tiningnan niya ang envelope ng ilang segundo bago niya ito kinuha. Inisa-isa niya ang laman ng mga ito at tiningnan. Habang ako naman ay pinagmamasdan lang siya. Naglalaman ang envelope na ‘yon ng mga papeles na nagpapatunay na matagal na niyang ninanakawan ang kompanya. Mga litrato niya na lihim kinakausap ang taong inutusan niya para patayin ang mga magulang ko at pagtangkaan ang buhay ko. Saan gal
Her Twisted Life CHAPTER 43
Alexander Storm Harrison's POV Now that I learned the truth, hindi ko alam kung anong dapat kong isipin. Gusto kong malaman ang totoong pagkatao ni Rain, pero ngayong nalaman ko na…hindi ko alam ang dapat kong maramdaman. Nagmamahal lang naman ako, pero bakit kailangan kong maipit sa laban ng puso at isip ko? Nakatayo ngayon sa harap ko si Rain, nasa tabi niya nakaalalay si Liam Felix. Dapat ko na bang pag-aralang tawagin siyang Lorraine ngayon dahil iyon naman pala ang totoong pangalan niya? Wala naman pala talagang Rain Cristobal na nageexist sa mundong ito. Nakakagago lang. Nandito pa rin kami sa venue ng supposed to be a grand celebration ng kompanya ng mga Wendelin, but it turned out to be a grand day of revelations. "So, this is the secret you've been hiding from me all along?" I smirked. "Congratulations, you were a great secret keeper." “Pre, hindi ito ang tamang oras para diyan.” Masama ang tingin na ibinaling ko kay Liam dahil sa sinabi niya. “This is betwe
Her Twisted Life CHAPTER 42
ASH' POVRain once said before that there are questions that are meant to be left unanswered. Secrets are meant to be protected and meant to be kept the way it is.But I just can't help but to seek answers to those questions. I can't help but to get curious on what her secrets are.I badly want an answers. Alam kong malaking parte pa ng pagkatao niya ang hindi ko alam at gusto kong malaman lahat tungkol sa kanya.Sino ba talaga siya? Ano ba talaga ang tunay niyang pagkatao? Malalaman ko na ba ngayon kung sino talaga siya?Hanggang kailan ba ako maghihintay para masagot ang mga tanong ko? Pakiramdam ko nabubuhay lang yata ako sa mundo
Her Twisted Life CHAPTER 41
ASH's POV "This is the first time that you will attend a party, Ash." Axel said. "That's right. At talagang isinama mo pa kami." ani naman ni Blade. "I got this feeling that every questions that runs in my mind about Rain will be answered here," seryosong sagot ko sa kanila atsaka inilibot ang paningin sa buong venue ng party. Wendelin are really this rich. Grand decorations and well-known guests. Hindi kataka-taka na isa ang pamilya nila sa pinakamayaman sa bansa. "Hindi pa rin ba matapos-tapos ang pagka misteryoso ng hired girlfriend mo na 'yan? Akala ko ba real na relationship nyong dalawa, why can't you just ask h
Her Twisted Life CHAPTER 40
RAIN'S POV Kakaibang ihip ng hangin ang agad na sumalubong sa'kin pag baba ko ng sasakyan. Malamig, malungkot, mararamdaman mo na nag-iisa ka. Mararamdaman mo ang pangungulila. Iniayos ko ang salamin ko at ang balabal na tumatakip sa mukha ko para walang makakilala sa'kin bago ako nagsimulang maglakad. Tanging mga ingay lang na nagmumula sa mga tuyong dahon na naapakan ko ang nagbibigay ingay sa buong paligid. Para bang kada hakbang ko ay siya rin pagkawala ng kulay ng bawat bagay na madaanan ko. May ilang tao akong namamataan sa paligid, malamang ay para bisitahin ang mga minamahal nila sa buhay. Ang iba ay nakaupo sa damuhan, ang iba naman ay nakatayo lang habang naka
