LOGINShare
CHAPTER 4
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56RAIN'S POV
Napahawak ako sa noo ko, habang ang isang kamay ko naman ay nilagay ko sa baywang ko atsaka napatingin tingin sa paligid. Wala namang nakakita, eh. Sorry po pero wala talaga akong pambayad.
Tatalikod na sana ako at babalik na lang sa restaurant at mabubuhay bilang isang hotdog pero biglang akong nanigas ng may magsalita sa likod ko.
Patay!
"What the hell did you do to my car?!"
Ilang beses ko bang maririnig ang salitang what the hell na yan? Tell me! Sa tuwing naririnig ko 'yang salitang 'yan ay napapahamak ako! Ayoko ng marinig ang salitang 'yan. Isinusumpa ko na 'yan.
Mygad!!
Ilang beses ba kasi ako dapat malasin ngayong araw? Dalawa? Tatlo? Apat? Sampo? Damn it!
Dahan-dahan akong humarap sa pinanggalingan ng boses na 'yon.
Tumambad sa'kin ang isang gwapong nilalang na sobrang sama ng tingin sa akin. Shocks! Ang dilim ng mukha n'ya promise.
Galit na naglakad ito papalapit sa kotse nya,"Fvck! What the?" Galit na singhal nito.
Should I run for my life na ba?
Save me, Lord!
"What the fvck did you do to my car?" galit na sigaw nito kaya naman kabadong napaharap ako ulit sa kanya. Nakaturo ito sa salamin ng kotse n'yang may crack atsaka masamang tumingin sakin.
Muling napatingin din ako sa crack na 'yon! Gosh! Ganon na ba ko kalakas sumipa?
Malas talaga!!
"A-anong w-what did you do.. What did you do to my car ang sinasabi mo d'yan?" utal-utal na tanong ko.
Shocks wala kasi akong pambayad. Baka madaan s'ya sa mga tactics ko to make lusot lusot.
Napahilamos s'ya sa mukha atsaka inis na tumingin sa'kin, parang medyo nagulat pa s'ya ng napagmasdan ang mukha ko.
Ganon na ba ko ka-ganda?
O ganon na ba ko ka-panget para magulat s'ya?
Answer: The latter.
Mukhang napansin n'ya atang nagtataka ako sa pagtingin n'ya kaya inis na napapikit s'ya atsaka ibinaling ang tingin sa kotse bago ulit tumingin sa'kin.
"Ang sabi ko anong ginawa mo sa sasakyan ko?!!" pagtatranslate nito sa tagalog.
Akala niya ba di ko maintindihan? Abnoy 'to, ah!
Nakakapang insulto 'to! Anong akala n'ya sa'kin 'di ako nakakaintindi ng english spokening dollars? Well, sad to say I am very good at speaking English.
"Hoy, naiintindihan ko ang sinabi mo at hindi mo na kailangang i-translate pa!"
"Yun naman pala, then answer my fvcking question. What the hell did you do to my car?" gigil na gigil na naman nito.
Kaya naman bumalik nanaman ang kaba ko at nanlalamig ang mga kamay ko. Wala akong ibang magagawa kung hindi ang magpakumbaba dahil una sa lahat kasalanan ko at pangalawa nakakabwisit siya.
"Pa..pasensya na di ko talaga sinasadya, malay ko ba na tatama 'yung lata sa kotse mo? Sorry talaga. Atsaka hindi mo ba alam na kasalanan mo rin naman, bakit kasi d'yan mo pa pinark yang kotse mo?"
Tama naman diba? Gilid ng kalsada 'to 'di tamang pinapark-an! Ang laki laki ng bahay na nilabasan n'ya, imposibleng walang parking space sa loob niyan.
Napamaang naman itong napatingin sa'kin. "The hell! And it's now my fault? If you didn't carelessly and stupidly kick that damn can hindi 'yan tatama sa kotse ko. What do you think of my car trash bin?"
"What do you think of my car trash bin?" Panggagaya ko sa sinabi s'ya, pero syempre pabulong lang. Napaka sungit ng lalaking ito, kapag ako napuno bibilihan ko pa ito ng sampung black porsche.
"Are you mimicking me?" iritableng tanong nito.
"Ang sabi ko, sisihin mo yung kano sa restaurant. Kung di n'ya ko binadtrip di ako maglalakad papunta dito, edi 'di ko masisipa 'yung lata edi hindi tatama sa kotse mo, aba alam na ngang badtrip ako ngayong araw haharang harang pa sa daan ayan tuloy nasipa. Atsaka malay ko bang mapa palakas ang pagka kasipa ko? Atska hindi siguro original 'yang kotse mo, see? Lata lang ganyan na ang crack! Hayys! Grabe noh? Naniniwala na talaga akong things happened unexpectedly atsaka..."
Kusa akong napatigil sa pagsasalita dahil sobrang sama ng tingin n'ya.
Sabi ko nga titigil na, eh.
If looks could kill, I'm dead bye now.
Goodbye Earth, Goodbye World.
"I DON'T CARE!! Bayaran mo 'yang nasira mo...now!" Saad nito atsaka inilahad ang kaliwang kamay sa'kin habang yung isa ay nakahawak sa baywang n'ya.
"Magkano ba?" walang ganang tanong ko.
"50,000 in cold cash!"
"WHAAAT? Eh parang gasgas lang nga 'yan tapos 50,000. Are you kidding me? Nagla-lamangan ba tayo dito, ha?"
Bulyaw na saad ko sa kanya habang nakaturo doon sa tinamaan ng lata.
Ang liit liit 50,000? Baka nga 500 lang 'yan eh kapag pinaayos sa talyer.
Pang bili nga ng pagkain wala ako gaanong kalaking pera para kaya. Jusko naman!
"E-ehh w-wala akong pera eh, wala akong ganyang kalaking pera.. Atska bakit ang mahal naman? Eh gasgas nga lang yan ehh"
"That's the latest Porsche for pete's sake!"
"Pwede bang bukas nalang? Nawalan kasi ako ng trabaho eh, wala talaga akong pera."
"I don't care, just pay--"
"Babayaran naman kita pero 'di pa ngayon, kita mo." itinuro ko ang kabuuan ko, "Wala akong kadala dala. Kahit hubaran mo pa ko ngayon wala kang makikitang pera sa'kin." inis na putol ko sa sasabihin n'ya. Parang nandidiring tumingin naman 'to sa'kin dahil sa huling sinabi ko.
Psh! Ang arte!
Syempre hindi pwede 'yon! Pampahaba lang ng lines!
"Then come with me," matigas na saad nito atsaka hinawakan ako sa braso ko at hinila ako.
Sasama ako sa kanya? Teka?
Don't tell me katawan ko ang gagawin n'yang pambayad sa kanya?
Eh kanina parang diring diri s'ya tapos ngayon--
Waaaaaah iling-iling! No! No! Hindi pwede! Di ako maruming babae, no!
"Teka! Teka! Hindi, bitaw!" saad ko atsaka pwersahang hinila ang braso ko sa kanya.
"WHAT? May pera kabang pambayad, ha?"
"Wala, pero hindi pwedeng katawan ko ang ipambabayad d'yan. Babayaran naman talaga kita, gusto mo iiwan mo number mo sa'kin o di kaya address para puntahan kita pag may pambayad na ako. Wag lang ganito! I may look like nothing in your eyes but I have dignity to be taken care of." mahabang lintaya ko habang diretsong nakatingin sa kanya!
Nakanganga naman 'tong nakatingin sakin at parang di makapaniwala sa mga sinasabi ko.
Nagulat ba s'ya? Oo hindi ako kagandahan pero may dangal ako, ano.
"What the hell are you saying? Nakakadiri ka alam mo 'yon?" inis na sigaw nito sa mismong mukha ko.
"Hoy! Hoy! Nakakainsulto ka na ha! Hindi ba't katawan ko ang gusto mong gawin kong pambayad d'yan sa nasira kong mahal mo na kotse." pinagdiinan ko talaga yung huling apat na salitang sinabi ko.
Kunot noo naman itong napatingin sa'kin atska bigla biglang tumawa.
Ehh?
May sapak ba sa utak ang taong 'to? Badtrip!!
"May nakakatawa ba, ha?" inis na tanong ko.
"Stop imagining things, you're definitely not my type. Sumama kana sa'kin. Bilis!" Biglang seryosong saad nito grabi magpalit ng emotion? Mood swings?
"Saan mo ba ko dadalhin, ha?"
"In jail"
Ahh, sa jai--
"Ano? Jail? Bakit?" natataranta na tanong ko.
"You have no money to pay me right? Then better go to jail"
Waaaaaaah mas lalong wala akong pampiyansa. And of course, hindi ako pwedeng magkaroon ng criminal record dahil… No, hindi pwede.
Dali dali akong lumapit sa kanya at hinawakan ang dalawang kamay n'ya.
"Magbabayad talaga ako, promise 'wag mo naman akong ipakulong."
"No--"
"Gagawin ko lahat promise!" putol ko sa sasabihin n'ya atsaka seryosong tinignan s'ya.
Naniningkit naman ang mata nitong tumingin sa'kin, "Lahat?" naninigurado ng tanong nito. Napabitaw ako sa kamay n'ya atsaka napaisip.
"Oo, lahat! Basta hindi mavaviolate ang karapatan ko at 'di labag sa prinsipyo ko!" matapang na sagot ko.
Napahawak naman to sa baba n'ya atsaka nag-isip.
Bwisit na 'to! Napaka-daming arte.
Kailangan pang mag-isip isip.
"Fine!" Saad nito atsaka ipinasok ang kamay sa bulsa n'ya. Kinuha n'ya ang cellphone n'ya atsaka iniabot sa'kin.
"Ano namang gagawin ko d'yan?"
"Type your number here! Tatawagan kita kapag may naisip na akong ipapagawa sa'yo!"
"Psh!" Kinuha ko ang cellphone n'ya atsaka itinype ang number ko bago ibalik sa kanya.
"What's your name?"
"Akala ko ba di mo ko type bakit mo tinatanong ang---"
"Just tell me your name!"
Psh!
"Rain Cristobal." Walang ganang saad ko.
"Just make sure Ms. Cristobal that what you typed here is right. Kapag hindi, I will make you rot in jail!" saad nito atsaka ibinalik ang cellphone sa bulsa n'ya.
"Psh! Oo na!" saad ko atsaka inis na nilagpasan s'ya at dire-diretsong naglakad.
"Answer my call with just one ring nerdy girl!" dinig kong sigaw pa nito.
Iwinagayway ko na lang ang kamay ko at hindi na humarap pa.
Badtrip, ang tawag mo ang pinaka huling tawag na gusto kong matanggap ngayon o bukas o sa mga susunod pang mga araw.
This is my luckiest day. Just don't forget the sarcasm!!!!!!
**
Please let me know your thoughts. Thank you for reading... See you in the next chapter.
Related chapters
Her Twisted Life CHAPTER 5
RAIN's POVPabagsak na inihagis ko ang katawan ko sa kama pagdating ko sa boarding house. Pero agad ko ring pinagsisihan. Matigas nga pala ang kamang ito.Pagod na pagod ako at ang sakit sakit ng paa ko. Grabe gutom na na gutom na din ako.Medyo malayo pa kasi ang nilakad ko kanina. Wala akong pamasahe, remember?Grabe ang swerte swerte ko talaga ngayong araw, parang lahat ng kamalasan ibinuhos sa'kin ngayon. Kotang kota ako!Napabalikwas ako ng bangon dahil sa gulat ng may kumatok sa pinto.Waaaaaah don't tell me si Aling Ruby 'yan? Ang sabi n'ya bukas pa!Bagsak ang balikat na naglakad ako para tingnan kung sino ang nasa labas, tahimik na nananalangin na hindi si Aling Ruby dahil baka mailechon ko s'ya sa inis.Pagbukas ko ng pinto ay tumambad sa harap ko ang nakangiting si Jena na kumakaway pa." Hi, Rain!"
Her Twisted Life CHAPTER 6
RAIN's POVMatapos ng naging pag-uusap namin ng bwisit na lalaking 'yon ay umalis na ko at bumalik sa venue kung saan mag pe-prenup shoot. Mabuti na lang talaga at may naabutan pa ko.Pagkatapos ng photoshoot ay umuwi na rin ako kagad, hindi pa man ako nakatapak sa may pinto ay naka abang na kaagad ang mga kamay ni Aling Ruby.Kaya wala na akong ibang nagawa kundi ang bayaran s'ya, mahirap na baka mamaya mapalayas pa ko ng wala sa oras mahirap ng mawalan ng matitirahan. At mahirap na ring mainis ako sa kanya at masunog ko bigla itong boarding house n'ya. Joke!Laking pasasalamat ko nalang talaga at may kaunting swerte parin ako dahil sakto pang bayad sa dalawang buwang renta yung kinita ko ngayong araw.Edi matatahimik ang bawat umaga ko sa tuwing kinsenas ng buwan dahil nakapag advance ako.Ang poproblemahin ko nalang ay ang pandagdag ko sa full payment ng tuition ko next
Her Twisted Life CHAPTER 7
RAIN's POV Let me ask you a question. Kung ipapakilala ka ng boyfriend mo sa family n'ya, what will you do? I mean, magpapa impress ka ba to the point na babaguhin mo ang sarili mo just for them to like you? Or you will be who you are. You will face them without pretending. You will face them just the way you are kahit na baka hindi ka nila matanggap kung sino ka? You know what? It's hard to pretend to be someone you are not, but it's harder knowing that they can't accept you for who you really are. That's a sad reality of life. But in the end, the most important thing is, tanggap at mahal mo ang sarili mo. That's the best thing you can do to yourself. Muli kong pinagmasdan ang sarili ko sa
Her Twisted Life CHAPTER 8
ASH's POV I am not the type of person na mahaba masyado ang pasensya. I want you to do what I want you to do. If I call you, I want you to answer my call as fast as you can. I already told that to that Nerdy girl but it seems like she already forgot that. I’ve been calling her many times now but still, I can’t reach her. Damn it! I’m starting to lose my tank of patience I save just for her. Nasaan na ba ang babaeng 'yon? My Mom wants to meet her again today and join us for lunch that’s why I am calling her for her to prepare. At dahil hindi ko siya matawagan obligado pa akong puntahan siya sa kanila ngayon mismong umaga. Ang akala ko noong u
Her Twisted Life CHAPTER 9
RAIN's POV Doing things you love while earning money is a biggest flex. Nakakatuwa talaga na yung hilig ko lang gawin nagiging source of income ko. Photography is life na talaga. Masaya kong inaayos ang camera ko sa bag nito habang si Jerrick naman ay nakanguso habang nakaupo sa harap ko. "Sayang talaga, akala ko makakapag-over night tayo dito, sayang libre sana accommodations." Nanghihinayang na saad niya at mas lalong napanguso. "Akala ko rin nga, nagdala pa nga ako ng extra shirts eh. Pero okay na rin naman, na-enjoy ko pa rin naman iyong view kahit papaano." Sagot ko saka isinakbit ang bag ko sa likod ko. Tumayo na rin si Jerrick at nagsimulang maglakad papunta ng bangka na sinakyan namin kanina. Ang aga kasi natapos nung photo-shoot, ine-expect
Her Twisted Life CHAPTER 10
RAIN'S POV When I agreed to Mr Lee's suggestion to pretend to be a simple nerd in the Philippines, I did everything I could to be well in life that I didn't grow up with. At first I admit I struggled but as time goes on I enjoy the simple life more. Sinabihan ako ni Mr. Lee na suportado pa rin naman niya ako. That I can still live my life the way I used to, all I need is to pretend that I am a nerd but I declined. Naisip ko, bakit kaya hindi ko na lang lubos-lubusin? Total wala naman mawawala sa akin kung susubukan kong maging independent. Wala na rin ibang nagawa si Mr. Lee kundi ang pumayag. So, I kept all my ATM cards, credit cards and hindi ko pinakialaman lahat ng pera na nasa bank account ko. Every penny I spent, I worked hard for it. I lived as a simple citizen far from the world I used to have.&n
Her Twisted Life CHAPTER 11
RAIN'S POV Naging tahimik lang ako sa buong byahe. Sa sobrang lalim ng iniisip ko'y hindi ko man lang namalayan na huminto napala ang sasakyan. Bubuksan ko na sana ang pinto ng kotse para lumabas pero nagulat ako ng naunahan ako ni Ash at pagbuksan ako. Sa sobrang lutang ko hindi ko man lang namalayan na nakalabas na pala s'ya. "Where are we?" nagtataka na tanong ko sa kanya ng makitang wala kami sa boarding house. We were in a high place where from here the light could be seen all over the city. He sighed and looked at me. "This is my escape place. This is where I go when I want to shout everything I think of. This is where I go when I want to be alone, away from all those shits of life." Seryosong saad niya tapos ay iniwas ang tingin sakin saka siya
Her Twisted Life CHAPTER 12
RAIN'S POV "Eww! What a typical nerd!" "Is she a lesbian or what? Look at her clothes, it's so cheap." "Wala man lang ba siyang designer clothes and branded bags?" "Duh! Of course wala, look at her she's so mahirap tingnan kaya." "Akala ko chicks, pare. Mukhang hindi naman, bookwormist pala!" "Kaya nga, pare! Baka ipagpalit pa tayo sa libro n'yan!" Bookwormist? Where in the dictionary did he get that word? Psh. Napabu
Latest chapter
Her Twisted Life CHAPTER 48
Lorraine Serenity’s POV Nagising ako dahil sa sakit ng ulo ko pero nanatili akong nakapikit. Damn it! It feels like my head’s getting burst. Hindi ako pwede mag reklamo dahil unang una gusto kong magpakalasing. Argggh! This dang hangover. Dahan-dahan kong minulat ang mata ko habang ina-adjust ito sa liwanag ng paligid. Unang bumungad sa akin ang puting kisame. Obviously, I’m in the hospital and not in heaven. I can still clearly remember Ash rushing to me yesterday doon sa escape place niya and for sure siya rin ang nagdala sa akin dito sa hospital. Masamang damo nga ako, hindi ba? Edi hindi ako madaling mamamatay. But I wouldn’t mind though, specially now na alam ko na ang totoo sa pagkawala ng mga magulang ko and now that Uncle Matt is in jail at gumugulong na ang kaso sa kanya. I can literally rest in peace. At least doon kasama ko na ang parents ko. No pain, no sadness, no betrayal. I sighed. Tumingin ako sa gilid ko at nakitang natutulog si Ash sa sofa. Sa tabi niya nakaup
Her Twisted Life CHAPTER 47
Lorraine Serenity’s POV “Seeing your face always reminds me of your Dad, and seeing you in pain brings joy in my heart. Hindi mo ako basta-basta mapapatumba, Lorraine.” “Seeing your face always reminds me of your Dad, and seeing you in pain brings joy in my heart. Hindi mo ako basta-basta mapapatumba, Lorraine.” “Seeing your face always reminds me of your Dad, and seeing you in pain brings joy in my heart. Hindi mo ako basta-basta mapapatumba, Lorraine.” Paulit-ulit na rumirihistro sa utak ko ang mga huling sinabi sa akin ni Uncle Matteo. Hindi ko na nga mabilang sa daliri ko kung ilang beses ko na ba ‘yang naririnig sa tenga at isip ko. Mabilis kong ininom ang natitirang laman ng bote ng beer na hawak ko. Simula kagabi hanggang kaninang paggising ko ito na ang naging karamay ko. Pero mukhang kahit ito ay hindi tumatalab sa akin dahil hindi pa rin mawala sa isip ko ang mga sinabi ni Uncle. Hanggang ngayon hindi pa rin ma absorb-absorb ng utak ko lahat ng mga nalaman ko. Dad’s n
Her Twisted Life CHAPTER 46
Alexander Storm Harrison’s POV “We tend to do things and say words we don’t mean when we’re hurt or mad, dude. May mga pagkakataon na gustuhin man natin pairalin ang isip at gawin ang tama, nadadala tayo sa bugso ng damdamin natin.” “Tama si Axel, Ash. Alam namin na di mo sinasadyang mag-react ng ganon nong gabing ‘yon dahil nabigla ka lang sa mga nangyari. At alam rin namin na siguradong hindi rin sinasadya ni Rain na masaktan ka at makapag-bitiw ng mga salitang makakapanakit sa ’yo.” Tumango-tango si Axel bilang pagsang-ayon sa sinabi ni Blade.Nandito silang dalawa sa bahay. Nakikibalita rin kay Rain. Alam ko naman na kahit wala pa silang masyadong pinagsamahan ni Rain, nag-aalala rin sila sa kanya. Napag usapan na rin namin ang tungkol sa inasta ko noong gabing iyon. “But what do you plan to do now, Dude?” tanong ni Blade. “Masyadong mabigat ang pinagdadaanan ngayon ni Rain kaya hindi natin siya masisisi kung talagang wala siyang kausapin sa mga taong nasa paligid niya.” He a
Her Twisted Life CHAPTER 45
Alexander Storm Harrison’s POV “You should not be drinking, apo. Dapat ay nagpapahinga ka na,” Lolo said. Pinanood ko lang siyang maglakad at pumasok ng kusina. He then sat beside me. “I want to be alone, Lo,” mahinahon na sambit ko. Sa halip na sagutin ako ay kinuha nito ang isang lata na di pa nabubuksan na beer at ininom ito. Gusto ko sana siyang pigilan dahil baka makasama ito sa kanya but knowing him, he would not listen kaya hinayaan ko na lang siya. Minutes had passed pero walang kumikibo sa aming dalawa ni Lolo. We’re just silently drinking the beer we’re holding. Hindi ko rin alam ang sasabihin ko sa kanya. Lolo’s not stupid kaya malamang base sa mga nasaksihan niya kanina alam na niya ang panloloko na ginawa ko sa kanya. That Rain or Lorraine and I were not in a relationship and all was an act. Pero nahulog ako sa sarili kong bitag. That fake relationship I started with Rain eventually led to falling in love with her. I don’t know if that’s a good thing or not.
Her Twisted Life CHAPTER 44
Lorraine Serenity’s POV"Hindi ko alam na ganito mo ko kabilis dadalawin, pamangkin ko." Iyan ang naging bungad sa akin ni Uncle Matteo matapos kong pumasok sa interrogation room. Kalmado lang siyang nakaupo at nakapang-dekwatro. Para bang wala siya sa presinto. Hindi alintana ang lugar na kinalalagyan niya ngayon. Parang...parang wala lang sa kanya ang lahat. Hindi ko siya sinagot. Naupo ako sa harap niya, hinagis ko sa tapat niya ang envelope na naglalaman ng mga nakuha naming ebidensya at walang emosyon siyang tinitigan. Tiningnan niya ang envelope ng ilang segundo bago niya ito kinuha. Inisa-isa niya ang laman ng mga ito at tiningnan. Habang ako naman ay pinagmamasdan lang siya. Naglalaman ang envelope na ‘yon ng mga papeles na nagpapatunay na matagal na niyang ninanakawan ang kompanya. Mga litrato niya na lihim kinakausap ang taong inutusan niya para patayin ang mga magulang ko at pagtangkaan ang buhay ko. Saan gal
Her Twisted Life CHAPTER 43
Alexander Storm Harrison's POV Now that I learned the truth, hindi ko alam kung anong dapat kong isipin. Gusto kong malaman ang totoong pagkatao ni Rain, pero ngayong nalaman ko na…hindi ko alam ang dapat kong maramdaman. Nagmamahal lang naman ako, pero bakit kailangan kong maipit sa laban ng puso at isip ko? Nakatayo ngayon sa harap ko si Rain, nasa tabi niya nakaalalay si Liam Felix. Dapat ko na bang pag-aralang tawagin siyang Lorraine ngayon dahil iyon naman pala ang totoong pangalan niya? Wala naman pala talagang Rain Cristobal na nageexist sa mundong ito. Nakakagago lang. Nandito pa rin kami sa venue ng supposed to be a grand celebration ng kompanya ng mga Wendelin, but it turned out to be a grand day of revelations. "So, this is the secret you've been hiding from me all along?" I smirked. "Congratulations, you were a great secret keeper." “Pre, hindi ito ang tamang oras para diyan.” Masama ang tingin na ibinaling ko kay Liam dahil sa sinabi niya. “This is betwe
Her Twisted Life CHAPTER 42
ASH' POVRain once said before that there are questions that are meant to be left unanswered. Secrets are meant to be protected and meant to be kept the way it is.But I just can't help but to seek answers to those questions. I can't help but to get curious on what her secrets are.I badly want an answers. Alam kong malaking parte pa ng pagkatao niya ang hindi ko alam at gusto kong malaman lahat tungkol sa kanya.Sino ba talaga siya? Ano ba talaga ang tunay niyang pagkatao? Malalaman ko na ba ngayon kung sino talaga siya?Hanggang kailan ba ako maghihintay para masagot ang mga tanong ko? Pakiramdam ko nabubuhay lang yata ako sa mundo
Her Twisted Life CHAPTER 41
ASH's POV "This is the first time that you will attend a party, Ash." Axel said. "That's right. At talagang isinama mo pa kami." ani naman ni Blade. "I got this feeling that every questions that runs in my mind about Rain will be answered here," seryosong sagot ko sa kanila atsaka inilibot ang paningin sa buong venue ng party. Wendelin are really this rich. Grand decorations and well-known guests. Hindi kataka-taka na isa ang pamilya nila sa pinakamayaman sa bansa. "Hindi pa rin ba matapos-tapos ang pagka misteryoso ng hired girlfriend mo na 'yan? Akala ko ba real na relationship nyong dalawa, why can't you just ask h
Her Twisted Life CHAPTER 40
RAIN'S POV Kakaibang ihip ng hangin ang agad na sumalubong sa'kin pag baba ko ng sasakyan. Malamig, malungkot, mararamdaman mo na nag-iisa ka. Mararamdaman mo ang pangungulila. Iniayos ko ang salamin ko at ang balabal na tumatakip sa mukha ko para walang makakilala sa'kin bago ako nagsimulang maglakad. Tanging mga ingay lang na nagmumula sa mga tuyong dahon na naapakan ko ang nagbibigay ingay sa buong paligid. Para bang kada hakbang ko ay siya rin pagkawala ng kulay ng bawat bagay na madaanan ko. May ilang tao akong namamataan sa paligid, malamang ay para bisitahin ang mga minamahal nila sa buhay. Ang iba ay nakaupo sa damuhan, ang iba naman ay nakatayo lang habang naka
