RAIN's POV
Let me ask you a question. Kung ipapakilala ka ng boyfriend mo sa family n'ya, what will you do? I mean, magpapa impress ka ba to the point na babaguhin mo ang sarili mo just for them to like you? Or you will be who you are. You will face them without pretending. You will face them just the way you are kahit na baka hindi ka nila matanggap kung sino ka?
You know what? It's hard to pretend to be someone you are not, but it's harder knowing that they can't accept you for who you really are.
That's a sad reality of life. But in the end, the most important thing is, tanggap at mahal mo ang sarili mo. That's the best thing you can do to yourself.
Muli kong pinagmasdan ang sarili ko sa
ASH's POV I am not the type of person na mahaba masyado ang pasensya. I want you to do what I want you to do. If I call you, I want you to answer my call as fast as you can. I already told that to that Nerdy girl but it seems like she already forgot that. I’ve been calling her many times now but still, I can’t reach her. Damn it! I’m starting to lose my tank of patience I save just for her. Nasaan na ba ang babaeng 'yon? My Mom wants to meet her again today and join us for lunch that’s why I am calling her for her to prepare. At dahil hindi ko siya matawagan obligado pa akong puntahan siya sa kanila ngayon mismong umaga. Ang akala ko noong u
RAIN's POV Doing things you love while earning money is a biggest flex. Nakakatuwa talaga na yung hilig ko lang gawin nagiging source of income ko. Photography is life na talaga. Masaya kong inaayos ang camera ko sa bag nito habang si Jerrick naman ay nakanguso habang nakaupo sa harap ko. "Sayang talaga, akala ko makakapag-over night tayo dito, sayang libre sana accommodations." Nanghihinayang na saad niya at mas lalong napanguso. "Akala ko rin nga, nagdala pa nga ako ng extra shirts eh. Pero okay na rin naman, na-enjoy ko pa rin naman iyong view kahit papaano." Sagot ko saka isinakbit ang bag ko sa likod ko. Tumayo na rin si Jerrick at nagsimulang maglakad papunta ng bangka na sinakyan namin kanina. Ang aga kasi natapos nung photo-shoot, ine-expect
RAIN'S POV When I agreed to Mr Lee's suggestion to pretend to be a simple nerd in the Philippines, I did everything I could to be well in life that I didn't grow up with. At first I admit I struggled but as time goes on I enjoy the simple life more. Sinabihan ako ni Mr. Lee na suportado pa rin naman niya ako. That I can still live my life the way I used to, all I need is to pretend that I am a nerd but I declined. Naisip ko, bakit kaya hindi ko na lang lubos-lubusin? Total wala naman mawawala sa akin kung susubukan kong maging independent. Wala na rin ibang nagawa si Mr. Lee kundi ang pumayag. So, I kept all my ATM cards, credit cards and hindi ko pinakialaman lahat ng pera na nasa bank account ko. Every penny I spent, I worked hard for it. I lived as a simple citizen far from the world I used to have.&n
RAIN'S POV Naging tahimik lang ako sa buong byahe. Sa sobrang lalim ng iniisip ko'y hindi ko man lang namalayan na huminto napala ang sasakyan. Bubuksan ko na sana ang pinto ng kotse para lumabas pero nagulat ako ng naunahan ako ni Ash at pagbuksan ako. Sa sobrang lutang ko hindi ko man lang namalayan na nakalabas na pala s'ya. "Where are we?" nagtataka na tanong ko sa kanya ng makitang wala kami sa boarding house. We were in a high place where from here the light could be seen all over the city. He sighed and looked at me. "This is my escape place. This is where I go when I want to shout everything I think of. This is where I go when I want to be alone, away from all those shits of life." Seryosong saad niya tapos ay iniwas ang tingin sakin saka siya
RAIN'S POV "Eww! What a typical nerd!" "Is she a lesbian or what? Look at her clothes, it's so cheap." "Wala man lang ba siyang designer clothes and branded bags?" "Duh! Of course wala, look at her she's so mahirap tingnan kaya." "Akala ko chicks, pare. Mukhang hindi naman, bookwormist pala!" "Kaya nga, pare! Baka ipagpalit pa tayo sa libro n'yan!" Bookwormist? Where in the dictionary did he get that word? Psh. Napabu
RAIN's POV Matapos ng makabagbag damdamin na eksena ng babae na 'yun ay dito ako agad sa C.R dumiretsyo para maglinis at makapag palit ng damit. Buti na lang nakapag-dala ako ng extra shirt. Badtrip kasing babae na 'yun eh! Inaayos ko ang gamit ko ng biglang magring ang cellphone ko. It's Liam. I cleared my throat before answering the call. "Hello?" sagot ko sa tawag. "Lorraine Serenity!" Ouch! Nailayo ko sa tainga ko ang cellphone dahil sa sigaw niya na bumungad sa akin.
RAIN'S POV"Let's go. Ihahatid na kita sa classroom mo." Gulat na iniangat ko ang tingin sa kay Ash dahil sa sinabi n'ya.Nakalahad ang kamay niya sa harap ko at hinihintay na abutin ko ito.Magsasalita pa sana ako at sasabihing kaya kong maglakad mag-isa pero bigla na lang n'ya akong kinaladkad palabas."Ash, hindi mo na ko kailangan ihatid." nakayukong saad ko, breaktime for afternoon classes paglabas namin ng clinic kaya naman karamihan ng mga estudyante ay nasa labas na.Wala akong naririnig na mga masasamang sinasabi nila pero sa sama pa lang ng tingin nila alam mo ng hindi maganda ang iniisip nila.
RAIN's POV"Kuya sa West Galeryia Mall po." saad ko sa taxi driver na s'yang pinara ko.Kaya hindi rin ako sumama ngayon kay Ash dahil nakatanggap ako ng text ni Mr. Lee at gusto n'ya raw akong makausap.Mabilis lang ang naging biyahe kaya naman agad din akong nakarating sa mall, dumiretso ako sa isang sikat na restaurant dahil doon ang usapan namin ni Mr. Lee, para diretso dinner na din."A table for how many ma'am?" bungad sa akin ng waiter pag pasok ko."My acquaintance made a reservation here under the name of Lee Smith.""Ahh, this way ma'am." inihatid ako sa pinaka priba