Chapter 1

Nanlaki ang mga mata ko nang makita kong umaandar na paalis ang jeep na nakaparada sa harapan ko.

“Sandali lang po Manong!” Sigaw ko at kaagad na kumapit sa may hawakan ng jeep para sumakay. “Thank you Lord!” 

Tumingala pa ako sa langit nang tuluyan na akong nakakapit sa hawakan ng jeep. Dali-dali kong isiniksik ang sarili ko papasok sa jeep hanggang sa makaupo ako ng maayos. Hindi na bago sa akin ang ganitong eksena sa umaga. Sa pagpasok ko araw-araw papunta sa office ay normal na sa akin ang makipagsiksikan sa pagsakay sa jeep at makipagsabayan ng lakad-takbo sa mga taong katulad ko na papasok din sa kani-kanilang opisina o di naman kaya ay sa mga estudyante na papasok sa kani-kanilang paaralan o university. Pero sa pagkakataong ito ay ipinagpasalamat ko na nagawa kong makasakay kaagad sa jeep. Importanteng makarating kaagad ako sa office. Today was a very important day for me and for my team.

Mula sa suot ko na airpods ay narinig ko ang tunog ng ringtone ng cellphone ko.

“Hello?”

[Shaina Marie! Nasaan ka na ba? Anong oras na ba sa inaakala mo, ha?]

Kaagad akong napangiwi pagkatapos kong marinig ang sunod-sunod na tanong na iyon.

“Good morning Katie.” Alanganing bati ko.

[Huwag mo akong ma-good mo good morning. Mag-iisang oras na kaya akong naghihintay sayo dito sa office! Magse-set up pa tayo ng presentation natin!]

Nai-imagine ko na ang frustrated na mukha ni Katie sa mga sandaling ito.

“I'm on my way. Nakasakay na ako sa jeep. Expect me there within 15 minutes. So relax ka lang diyan, okay?”

[How can I relax? Alam mo bang nandito na sina Sir Drake at Sir Ashton?]

Kaagad akong napalunok nang marinig ko ang ginawang pagbuntong-hininga ni Katie. Hindi basta-bastang tao ang dalawang pangalan na binanggit niya. Except na mga kaibigan ito ng boss namin ay malaki rin ang kinalaman ng mga ito sa presentation namin. Si Sir Drake bilang isa sa mga producers at si Sir Ashton bilang napili na artist para sa mga kantang na-assign sa amin.

[Ano na naman ba kasi ang dahilan at late ka? Nagpuyat ka na naman ba sa kaka-scroll mo sa internet? O nagpuyat ka na naman sa pang-aaway mo sa X?]

Hindi. Tinapos ko lang naman mula sa pag-uwi ko kahapon iyong panonood ko sa apat na K-drama na palagi kong inaabangan.

Hindi ko iyon pwedeng sabihin. I'm sure na pauulanan ako ni Katie ng sermon bago kami magsimula sa presentation.

“Hindi lang ako nakatulog ng maayos kagabi. I guess I'm just....excited? Oo ganun nga. Masyado lang akong na-excite ganun.”

I crossed my fingers hoping that Katie would buy my alibi.

[Why do I have this feeling na hindi iyan ang totoong reason?]

“Guni-guni mo lang iyan Katie.”

[Whatever. Where are you na ba?]

“Teka....” Tumingin ako sa labas para silipin kung nasaan na ako. “Just five more minutes. Tatakbuhin ko na lang iyong sidewalk at hallway papunta diyan para mas mabilis akong makarating.”

[Okay. I'll hang up na. See you in five minutes or less.]

“Teka lang!”

Napatingin sa akin ang ibang pasahero dahil sa lakas ng boses ko. Nakangiting nag-peace sign naman ako sa kanila.

“Nasa office ka na diba? Nakaconnect ka na ba sa Wi-Fi diyan?”

[Wi-Fi? Internet? Oo, nakaconnect na ako. Bakit? May nasagap ka na naman bang latest chika sa X kagabi?]

“Wala akong pakialam sa latest chika sa X. Itatanong ko lang sana iyong ano...iyong ano...”

[Iyong alin nga?]

“Pwede mo bang i-check kung anong horoscope ko for today Katie?”

Napangisi na lang ako nang marinig ko ang pagrereklamo niya.

[Pambihira ka Marie! Akala ko kung anong importanteng bagay na ang kailangan mo sa internet eh.]

“Hoy! Importante sa akin iyon!”

[Ewan ko sayo. I can't imagine that you still believe in that things. Modern time na at ang tanda mo na kaya. Kaya hindi ka nagkakaroon ng jowa eh.]

I just pouted my lips not because I got offended by what Katie said but because she really knew me very well. Aminado akong naniniwala ako sa horoscope. May ilang pagkakataon din kasi na kung ano ang nakalagay about sa zodiac sign ko ay nangyayari talaga sa akin. I also believed in soulmates, twin flame and stuff. Mga bagay na tinatawanan ng ilang mga kakilala ko. Halos lahat yata ng tao na nakapaligid sa akin ay palaging may baong hirit about sa pagiging horoscope fanatic ko. But I just let them be. I just smiled at them everytime they pissed me off. Kung para sa iba ay isang malaking katangahan at kababawan ang maniwala sa mga bagay na ganun, para sa akin why not diba? There was nothing to lose in believing those things. I was only just making myself look silly and somewhat a little bit stupid sometimes.

“Katie, just drop that topic and read my horoscope please.” Sabi ko.

[Heto na nga, oo.]

Narinig ko ang pagtipa niya sa keyboard ng PC niya sa kabilang linya.

[What's your zodiac sign again?]

“Leo.”

[Ah, lion.]

“Same sayo Katie.”

[Why? I didn't say anything kaya.]

“Yeah, right. Whatever.”

Naramdaman kong tumigil ang jeep na sinasakyan ko. Ramdam ko na nadagdagan na naman ang mga pasahero kaya nang may kung sinong pilit na umupo sa tapat ko ay hindi ko na iyon pinansin.

“Ang tagal mo naman.”

[Sandali lang naman. Hindi ka rin masyadong excited ano? Ah, here it is na.]

“Anong sabi?” Pigil-hiningang tanong ko.

[“Forget about the silly things that you've been doing ever since then and start a new life.” Hmm. It makes sense.]

“Katie...” May halong pagbabanta na sabi ko.

[Okay, chill. I'm just kidding.]

Napailing na lang ako nang marinig ko na tumawa siya.

[Oh ito na yung lumabas. “The stars are in favor to you today. You can possibly meet the person that's been fated to you by the fate itself. Take care of yourself from every ill-fated things just like accidents.”]

Naitakip ko ang isa kong kamay sa bibig ko para pigilan ang sarili na tumili.

“Seriously Katie? Iyon nga ang lumabas?” Masayang tanong ko.

There's a chance that I will meet my twin flame! It was definitely a good news for me.

So good that I couldn't help myself but to giggle.

[Honestly speaking, this is lame and stupid. Hindi naman ito totoo eh. Gawa-gawa lang ito ng kung sinong praning na gustong maging famous o di kaya ay kumita ng pera.]

“Grabe ka naman. Nangyayari din kaya sakin minsan iyong nakalagay about sa horoscope ko. Noong nakaraang linggo nga lang ay nagkatotoo iyong about sa madi-disgrasya ako. Nauntog ang tuhod ko sa may corner ng lamesa.” Katuwiran ko pa.

[That is normal for you because you're so clumsy. And besides, ikaw na mismo ang nagsabi ng minsan. Which means nagkataon lang iyon. 2024 na Marie. Magbagong-buhay ka na jusko.]

“Alam mo ikaw napaka-nega mo talaga kahit kailan. Ang hilig mong sirain ang mga—Ay, kalabaw na walang sungay!”

May kung anong malakas na pwersa ang tumulak sa akin nang muling umandar ang jeep na sinasakyan ko na naging dahilan ng pagkasubsob ng mukha ko sa katabi kong pasahero. Kaagad kong naramdaman ang ginawa nitong paghawak sa magkabilaan kong braso para alalayan ako at huwag tuluyang masubsob pa ng todo.

“Aray!” Daing ko at saka marahang hinaplos ang nasaktan ko na ilong.

Habang ginagawa ko iyon ay unti-unti kong naaamoy ang pabango ng taong nakahawak sa magkabilaang braso ko.

Hmm....ang bango naman. Ano kaya ang brand ng perfume na ito? Amoy baby powder?

[Marie? Anong nangyari sayo diyan? Bakit bigla ka na lang sumigaw?]

Ang bango naman. Teka, parang hindi ganito ang amoy ng baby powder eh. Para siyang ano....vanilla? Tama! Vanilla nga!

[Marie!]

Bigla kong naitulak iyong taong nakahawak sa magkabilaan kong braso at dali-dali kong tinanggal ang airpods sa magkabilaan kong tainga. Ipinilig ko ang ulo ko at nagbabaka-sakaling mawala ang nakakabasag ng eardrums na tili ni Katie mula sa kabilang linya.

“Ano ka ba? May balak ka bang basagin ang eardrums ko? Yung tili mo ang sakit sa tainga eh.” Reklamo ko nang ibalik ko sa tainga ko ang airpods. “Nagkaroon lang ng maliit na aksidente dito but I'm fine. Mamaya ko na lang i-chika sayo ang mga nangyari, okay? Bye!” Hindi ko na hinintay na sumagot si Katie at mabilis ko ng pinatay ang tawag. “Ang sakit talaga. Pambihira naman eh. Napango na yata ang ilong ko dahil doon.” Daing ko ulit.

“Miss, are you okay?”

“Yeah, I'm fine. Medyo masakit lang ang ilong ko...” I trailed off when I raised my face.

Thick eyebrows, blue eyes, sharp and pointy nose, perfect jaw and thin, soft-looking pink lips greeted me. Hindi ko alam kung gaano na ako katagal nakatitig sa mukhang iyon. It was so perfect that it can be lined to those faces of Greek gods. Gusto ko sanang magreklamo nang unti-unting lumayo sa paningin ko ang mukhang iyon. Grabe yung facial features niya. Iyon na ang pinaka perpektong mukha na nakita ko sa buong buhay ko. Gusto ko na sanang ma-exaggerate sa naging description ko sa mukha ng lalaking iyon pero iyon talaga ang nakaregister sa utak ko nang makita ko ang mukha niya. 

He was so freaking handsome!

“Miss, pasensiya ka na talaga ha.” Isang babaeng naka-corporate attire ang nakita ko pagkalingon ko. “Hindi pa kasi ako nakakaupo ng maayos nang biglang umandar ang jeep eh. Sorry talaga.”

“Okay lang iyon.” Sagot ko at tsaka ngumiti bago muling tumingin doon sa gwapong nilalang kanina. “Thank you nga pala about doon sa—Oh my gosh! Ang polo mo!”

“What?” Nagtatakang tiningnan ng lalaki ang suot niyang polo. “Oh! As far as I remember, my polo doesn't have a kiss mark design.” Sabi nito habang pilit na tinatanggal iyong rose red na mantsa sa polo niya.

“I'm really sorry. I didn't mean to do it.”

Hindi ako mapakali habang nakatingin sa polo niya.

“You? Are you sure you're okay?” Itinuro niya ang mukha ko. “Does your nose still hurts?”

Umiling ako. 

“Hindi na masakit. I'm fine already. But your polo...”

Nakagat ko na lang ang pang ibabang labi ko. Alam kong hindi ko iyon sinasadya pero hindi pa rin ako mapakali.

That was such a nasty stain. Tapos mukhang mamahalin pa iyong polo na suot niya. Lagot! 

“Don't worry about this. It's just a stain anyway.” Tila balewala lang na sabi niya bago siya umayos ng upo.

Pasimple ko siyang pinagmasdan. Dumako sa mukha niya ang paningin ko nang hawiin niya ang ilang hibla ng buhok niya.

Maganda ang hubog ng mukha niya at ang kinis pa.

Dahil magkatabi lang kami ay hindi ko maiwasan na mapansin ang tangkad niya kahit pa nakaupo siya. Sa palagay ko ay nasa 6'2 ang height niya. Napakatangkad kasi niyang tingnan kahit pa nakaupo lang siya ngayon. What more pa kaya kung nakatayo na siya. At kahit pa napakasimple niya lang tingnan sa suot niyang polo at slacks ay hindi ko maipagkakailang ang gwapo niya talaga at mukha siyang mayaman. Para sa isang katulad ko na palaging nasa mall ay alam kong branded ang suot niya. Mahina akong napasinghap nang mapansin ko ang kamay niya na nakahawak sa tuhod niya. Those visible veins and that watch.

Oh my! That's a Graffs Diamond Hallucination on his wrist!

Parang naramdaman niya ang ginagawa kong pagmamasid sa kaniya kaya muli siyang tumingin sa akin. And then our eyes met. I felt a thud inside my chest.

Hala! Ano iyon?

“Kiel.”

Napakunot ang noo ko.

“Ha?”

“My name is Kiel.”

“I ahm, I'm Marie.”

Wait! Did I just stutter?

“You're still worried aren't you?”

“Hindi ko lang talaga maiwasan.” Pag-amin ko sabay turo sa polo niya. “Tingnan mo nga iyan.”

Yumuko naman siya at tiningnan ang polo niya.

“Well....I'm sure my friends and their staff will tease me about this when I arrive to the office later. But I think my coat will do the trick.”

Ipinakita niya sa akin ang coat niya na nakasabit sa isa niyang braso.

“Excuse me.” Sabi ng babaeng nakabangga sa akin kanina. “Sir, sabi ng isa kong kaibigan noon ay remedy daw sa lipstick stain ang alcohol at hair spray. Maglagay lang kayo nun sa malinis na basahan or panyo tapos dahan-dahan niyong i-dab sa mantsa. Huwag niyo lang kuskusin para hindi kumalat ang mantsa.”

“Is that so?” Tanong ni Kiel at tsaka ngumiti. “Thank you. I'll try asking my friends' staff for that one.”

“Wa-walang anuman. Sorry nga pala ulit doon sa nangyari kanina.”

Nag-iba ang hilatsa ng mukha ko nang makita ko kung paanong nagblush iyong babae.

Kinikilig ka teh?

Napatingin ako sa paligid nang biglang huminto ang jeep na sinasakyan ko. Hindi ko namalayang nakarating na pala ang jeep kung saan ako bababa. Inayos ko ang pagkakasukbit ng bag ko sa balikat ko habang hinihintay ko na makababa ang ibang pasahero na malapit sa bukana ng jeep.

“You're gonna get off now?”

Tumingin ako kay Kiel at ganun na lang ang gulat ko nang makita kong sobrang lapit ng mukha niya sa mukha ko.

“Ahm, oo.”

Tumango naman siya.

“I see. Take care, okay?” Sabi niya at ngumiti.

Wala akong maisip na isagot sa kaniya. I was caught off guard by the closeness of our faces and his smile. Ang ending ay tumango na lang ako. Pupunta na sana ako sa may bukana ng jeep nang may maalala ako. Lumingon ulit ako kay Kiel at tsaka nilabas ko ang panyo ko at inabot sa kaniya.

“Gamitin mo ito sa pagtanggal mo ng mantsa sa polo mo.”

Mukhang nagulat pa siya dahil doon pero kaagad din siyang umiling.

“It's okay. I can't accept that but thanks.”

“Please kunin mo na ito. Hindi kasi talaga ako patatahimikin ng konsensiya ko eh. And it's the least that I can do for you.”

Nang hindi pa rin siya kumilos ay ako na mismo ang naglagay ng panyo sa kamay niya. May kung ano akong naramdaman nang lumapat ang kamay ko sa kamay niya. A kind of feeling that I couldn't figure out. At dahil hindi ko maipaliwanag iyon ay pinili ko na lang na balewalain iyon.

“Pasensiya na ulit.” Sabi ko at pagkatapos ay tumalikod na ako para bumaba sa jeep pero bago pa ako makababa ay narinig ko ang pagtawag ni Kiel sa akin.

“Thank you for this Marie.”

Tuluyan na akong bumaba ng jeep at muling tumingin sa papalayong pigura nito. Sinong mag-aakala na mararanasan ko ang unang disgrasya kay Kiel?

Teka......Disgrasya?