Bumaba si Elle sa kotse at iniwan muna ang mga gamit sa loob. Habang dala-dala ang susi ng kotse ay lumapit siya sa lalaking nakatalikod sa kanya.
"E-Excuse me. Puwede po bang magtanong?" Ngunit hindi lumingon ang lalaki,kaya nagsalita muli si Elle, "H-Hello. Kuya naririnig mo ba ako? Puwede po bang magtanong?!" may kalakasan na niyang saad para marinig na ng lalaki. Umayos ng tayo si Elle dahil mukhang lilingunin na siya ng lalaki, pero gumalaw lang pala ito. Sa inis niya ay bahagya niyang hinila ang suot nitong damit na may baltik ng putik, maging sa suot nitong pants na madulas. Magsasaka siguro itong lalaki kaya ganon. "Kuya naman magtatanong lang ako bakit ba ayaw mong humarap!" Nang muling tumaas ang tingin ni Elle ay nakalingon na pala sa kanya ang lalaki, bahagya siyang nag-hang dahil sa itsura nito. Makinis ang mukha, halatang maputi ang balat nito, pero bahagyang naging tan dahil siguro sa pagbibilad sa araw, matangos ang ilong, mapungay na mata na may mahabang pilik-mata, makapal na kilay, at may mapulang labi na mas maganda pa sa ibang babae na hindi pantay ang kulay dahil sa discoloration, at isa pa, mukha siyang hindi magsasaka, ang damit lang nitong suot dahil sa putik. "Anong mapaglilingkod ko sayo?" nakakunot ang noo ng lalaki habang tinatanggal ang airpods nito sa kabilang tenga. Napatikom ang bibig ni Elle nang makita ang hawak nitong airpods, kaya pala hindi siya marinig dahil may pasak ang tenga. "Nandiyan ba si Lola Tyla?" "Anong kailangan mo sa kanya?" "Bago ko sabihin, kilala mo ba siya? Baka mamaya magnanakaw ka na umaaligid dito na nag-disguise sa pagsusuot ng ganyang damit na marumi." Humarap ang lalaki kay Elle, may pagka-suplado ang awra ng mukha nito, gwapo nga, suplado naman. "Hindi ba dapat ako ang nagtatanong niyan sayo, miss—" Hinagod ng tingin ng lalaki si Elle mula ulo hanggang paa. "I mean, bro." Bahagyang nanlaki ang mata ni Elle at tiningnan ang kanyang sarili, napagkamalan ba siyang tomboy ng lalaki na 'to? "Babae ako kaya miss ay okay na!" Tumaas naman ang dalawang kilay ng lalaki at humalukipkip. "Huwag ka ng mahiya, alam ko naman na nag-eexist kayo sa mundo kaya huwag ka ng magpaliwanag." Napakagat sa labi si Elle habang nanlalaki ang butas ng ilong sa inis para sa lalaki . "Ikaw! Sabihin mo na lang kung nandiyan si Lola Tyla. Kung ano-ano ang napapansin mo, hindi naman tayo close!" "Sabihin mo muna kung bakit mo siya hinahanap, at sasabihin ko kung nasa loob ba siya ng bahay." Hindi muna pinansin ni Elle ang lalaki dahil nakatingin siya sa bahay. Sinisipat niya sa bintana kung may tao bang gumagalaw doon sa loob. Ang itsura ng bahay ay yung mga kahoy ang gamit sa paggawa, kaya maging ang bintana ay kahoy rin na binababa at tinataas lang pag bubuksan o isasara. "Dito ang tingin miss, sagutin mo na ang tanong ko." Inirapan naman ito ni Elle saka sumagot, "Maninirahan ako rito, kaya ko siya hinahanap." Nagsalubong ang makapal na kilay ng lalaki, tinitigan si Elle na napansin naman ng huli. "Bakit?" "Hindi paupahan ang bahay na ito kaya umuwi ka na lang sa inyo." Sinubukang lumakad ng lalaki pero humarang si Elle. "Sinagot ko na ang tanong mo kaya sagutin mo na rin ang tanong ko. Nandiyan ba si Lola Tyla?" "Wala." Kumuyom ang kamao ni Elle, wala naman pala sa loob, ang dami pang alam ng lalaking 'to. Mukhang aakyat muna ang dugo niya sa ulo bago niya malaman kung nasa loob ba talaga o wala si Lola Tyla. "Ang ayos mo ring kausap no." "Umuwi ka na lang sa inyo miss, ako na ang nagsasabi na hindi ka puwedeng tumira sa bahay na 'to dahil ako ang nakatira rito, sa ibang bahay nakatira si Aling Tyla." Makikita sa mukha ni Elle ang pagkalito, itong bahay na ito ang eksaktong address pati numero ng bahay na sinabi sa kanya ni Gabrielle. Paanong iba ang nakatira? "Huwag mo akong biruin, mister. Lola ng kaibigan ko si Lola Tyla, at siya ang nagrekomenda ng bahay na 'to para sa akin. Paanong dito ka nakatira? Wala namang anak si Lola Tyla dahil hindi naman siya nag-asawa." "Dahil ako ang nagungupahan sa bahay na 'to. Naiintindihan mo na ba? Kaya hindi ka puwedeng tumira dito, bumalik ka na lang kung saan ka man nagmula." Nagsimula ulit lumakad ang lalaki, pero hinarangan ni Elle ang daraanan nito, sa pagkakataon na 'yon ay papunta na ng pinto ng bahay ang lalaki. "Ituro mo muna sa akin kung nasaan ang bahay ni Lola Tyla bago ka pumasok sa bahay na 'to!" Tinitigan ng lalaki si Elle ng ilang segundo bago nagsalita, "Sumunod ka sa akin." Naglakad ang lalaki papunta ng likod ng bahay kaya sumunod naman si Elle. Pagtapak pa lang ng mga paa niya sa likod ng bahay ay nakita niya ang maliit na bahay na parang ang laki ay pang isang kwarto lang. "Iyon ang bahay niya. Iiwan na kita, kausapin mo na lang siya tungkol sa sinasabi mo." Tiningnan na lamang ni Elle ang lalaki habang palayo sa kanya, bago muli siyang tumingin sa maliit na bahay. Naglakad siya palapit doon at sinilip sa bintana kung may tao ba, pero wala siyang nakita. Lumapit siya sa pinto at kumatok. Ilang beses ding kumatok si Elle dahil wala talagang nagbubukas ng pinto. Habang naghihintay ay bahagyang napalundag si Elle dahil biglang bumukas ang pinto at lumabas ang matandang babae. "A-Anong kailangan mo, iha?" Ngumiti naman si Elle at nagmano rito. "Magandang umaga ho, lola. Ako po si Elle ang kaibigan ni Gabrielle." Habang nakangiti na hindi kita ang ngipin. Tinitigan naman siya ni Lola Tyla ng maigi. "I-Ikaw pala ang sinasabi niya, pasensya na at kagigising ko lang ulit kaya hindi ko naalala na darating ka ngayong araw." "Okay lang ho, pero dito po ako maninirahan sa bahay na ito, 'di ba?" Tinuro ni Elle ang bahay sa harap. "Oo diyan ka maninirahan. Hindi tayo puwede dito sa aking munting tahanan dahil pang-isang tao lang ang kasya dito." "Pero, hindi daw po ako puwedeng tumira sa bahay na 'yon, lola. May lalaki po kasi akong nakausap at ang sabi ay siya raw po ang nakatira at nagungupahan sa bahay." Maliit naman na napangiti si Tyla. "Puwede iyon iha, dalawa naman ang kwarto sa bahay na 'yan." "Sorry po, pero hindi po kasi sa akin nabanggit ni Gabrielle na meron po pala akong makakasama na lalaki, akala ko po ay ikaw ang makakasama ko." "Pasensya na iha, dahil hindi ko napaliwanag kay Gabrielle ang tungkol kay Jack. Mabait naman ang binata na iyon iha." Napangiwi naman si Elle. Parang hindi naman iyon ang pinakita sa kanya ng lalaki kanina. "Halika, ipapakilala kita sa kanya at masabi na rin na meron siyang makakasama sa bahay."Nang lumakad ang matanda ay sumunod agad si Elle. Nasa likod lang siya dahil may kabagalan na rin ang paglakad ni Lola Tyla. Habang palapit na sila sa bahay ay nakatitig lamang si Elle doon, may ibang parts na din kasi ng bintana ang wala na, pero may harang naman na sako. Kung sa siyudad ang may ganoong bahay, siguradong makakapasok ang mga kawatan. Lumingon muli si Elle sa likuran ng matanda na muntik pa niyang mabunggo dahil nakatutok ang pansin niya sa bahay. Napangiwi siya dahil kamuntikan na iyon at baka mabuwal pa ito. Sa likurang pinto ng bahay sila dumaan, kaya nakita ni Elle ang kusina. Maayos naman, hindi lang katulad sa nakagisnan niyang itsura ng kusina. Nang nakarating sila sa sala ay nadatnan nila Sandy si Jack na nakasandal sa mahabang upuan na gawa sa kahoy habang nakapikit ang mata nito. "Iho." Nagmulat naman si Jack ng mata at tumingin sa gawi nila Sandy. "Nay." Umayos ng upo si Jack, tumingin kay Elle saka bumalik muli kay Tyla. "Gusto kitang makausap tungkol
Pumasok si Jack sa kwarto at sinarado agad ang pinto. Naiwan naman si Elle na natulala. Kalaunan ay umamba na lang siya ng suntok sa pinto ng kwarto ni Jack bago pumasok sa kwarto niya para punasan ang papag na makapal na ang alikabok. Nagtiyaga si Elle si pagpupunas hanggang sa nawala ang alikabok sa papag. Kailangan malinis iyon dahil wala naman siyang sapin o kumot man lang. Inis niyang tinapon ang damit na kinuha pa niya sa loob ng bag niya, ginulo ang buhok at nagbuga ng hangin. Nawa'y magtagal siya sa lugar na 'to, dahil ito lang ang lugar na puwede siyang hindi makita ni Franz. Nahiga si Elle. Kahit paano ay may unan siyang nakita na nakapatong sa maliit na lamesa. Pumikit siya at hinayaan na tangayin ng antok. Samantala, pagkalipas ng ilang oras, tulog pa rin si Elle. Nakaraan na rin ang tanghalian pero hindi pa rin ito lumalabas ng kwarto. Habang si Jack ay naghahanda na para umalis ng bahay. Nagsuot muli ito ng damit na may mahabang manggas, pajama, gloves, at damit na s
Sinubukan ulit pagdingasin ni Elle ang kahoy, at sa pagpipigil na mawalan ng pasensya ay tuluyan ng nag-apoy ang ilang pirasong kahoy. Sinalang niya ang kaldero at iniwan iyon doon para pumasok ng kwarto. Mamimili siya ng delata para sa hapunan niyang ulam, kakain na siya pag naluto na ang kanin. Hindi naman niya alam kung saan nagtungo si Jack, at isa pa, hindi na niya kailangan pang hintayin ang lalaki. Muling bumalik si Elle sa kusina para tingnan ang sinaing, tinaas niya ang takip ng kaldero, kumukulo na iyon at malapit ng maluto, kaya inalis na niya ang ibang kahoy para hindi masunog ang ilalim ng kanin. Kumuha siya ng mangkok, kutsara, at plato para handa na siyang kumain pagkatapos maluto ng kanin. Ilang minuto lang ang hinintay ni Elle ay luto na ang kanin. Kahit mainit ay nagtiyaga siyang kumain kahit halos mapaso na ang dila niya sa init, puwede namang palamigin at kainin, pero ewan ba niya at gusto niyang kumain ng maaga ngayon. Pagkatapos ubusin ang lahat ng kanin at de
Tumingin si Franz sa table at inalala kung ano nga ba ang date bago mag-alas-dose ng gabi. Nang mapagtanto niya ang lahat ay agad siyang lumapit kay Elle, ngunit hinawi lang nito ang kanyang kamay. "H-Huwag na huwag mo saking idadahilan na kailangan ka na naman ng kaibigan mo kaya hindi mo naalala ang special na araw para sa ating dalawa! Sawang-sawang na ko sa paulit-ulit mong rason!!" Muling bumuhos ang luha ni Elle na puno ng hinagpis para kay Franz. "I-Im sorry... hindi ko naala—" "Bakit mo nga naman aalalahanin? Simula ng dumating ang kaibigan mo na 'yon, lahat ng special satin parang naging normal na lang para sayo, at minsan nakakalimutan mo na ang lahat satin, mas naaalala o pa ang sinasabi sayo ni Blair!!" Sinubukan hawakan muli ni Franz si Elle pero lumayo muli ito. "H-Hayaan mo muna akong magpaliwanag kung bakit hindi ko naalala kanina. Nadulas siya sa banyo at tanging ako lang ang tinawagan niya kaya nagpunta ako sa bahay niya, pero hindi ako maka-alis dahil wala sa
Kanina pa naghihintay sa kanyang nobyo si Elle, halos dalawang oras na siyang nakaupo sa isang restaurant. Ilang beses na ring nagpabalik-balik ang waiter para itanong kung oorder na ba siya ng pagkain, pero paulit-ulit din niyang sinasagot na wala pa ang kanyang kasama. Gusto sana niyang sabay silang pumili ng kakainin nila ni Franz. Tinaas ni Elle ang braso para tingnan ang oras sa relo na nakasuot sa kanyang pulso. Kumuyom ang kamao niya dahil magtatatlong oras na ay wala pa rin si Franz, mukha siyang kawawa siguro sa paningin ng ibang tao sa restaurant, dahil kanina pa siya roon at wala namang ginagawa kung hindi maghintay. Sa inis ay tumayo si Elle at wala sa mood na lumabas ng restaurant, diretso siya sa kanyang kotse, pero may humablot sa kanyang braso. "E-Elle," saad nito sa hinihingal na boses. Umangat ang labi ni Elle at humarap sa taong kanina pa niya hinihintay. "Kumusta, okay na ba siya?" "Yes." Napatiim-bagang si Elle at tiningnan ng seryoso si Franz. "Sobrang imp
Pag dating sa desk niya ay kumuha siya agad ng puting papel para isulat ang lahat ng gusto niyang sabihin kung bakit siya magre-resign, pagkatapos ay pumasok siya sa opisina ni Franz at nilagay iyon sa ibabaw ng table nito. Handa na sana siyang umalis nang biglang bumukas ang pinto ng opisina at bumungad sa kanya ay si Franz na hingal na hingal. Sigurado siyang nag-drive ito ng mabilis para lang maabutan siya rito. "E-Elle, Hindi pa tayo tapos mag-usap. Bawal kang lumabas ng opisina ko!" Lumakad si Elle para lumabas, pero hinawakan ni Franz ang braso niya kaya siya napahinto. "Tapos na tayo, Franz. Nandiyan na rin ang resignation letter ko, pirmahan mo na lang para maka-alis na ako dito sa kumpanya mo." Hawak na ngayon ni Franz ang dalawang braso ni Elle habang nakaharap ito sa kanya. "H-Hindi ako papayag!" May bahid na galit na pagkakasaad ni Franz. "Sino ang may sabi na kailangan ko ang pahintulot mo? Kahit hindi ka pumayag aalis pa rin ako rito! Kung ayaw mong pirmahan, kasu
"Mas mainam ng bukas pa lang ay lumayo na ako. Tutal wala naman din kong pamilya rito ay madali na lang sa akin na lumyo para na rin hindi ako bumalik muli Kay Franz." Naging seryoso si Gabrielle at tumitig sa kawalan. "Akalain mo 'yon. Sa sampung taon niyong pagsasama isang babaeng bigla na lang sumulpot ang makakatapos ng relasyon niyo, at isa pa, wala bang rules ang pagkakaibigan nila ni Franz? Dapat alam nung babae na 'yon kung kelan lulugar dahil kahit magkakilala na sila ni Franz ng matagal o nauna sayo, ikaw pa rin ang makakasama sana ni Franz for life kung makakasal kayong dalawa na hindi na mangyayari dahil naging epal yung Blair na 'yon." Maliit na napangiti si Elle. Iba't-ibang reaksyon kasi ang nagpapakita sa mukha ni Gabrielle habang nagsasalita. "Sa tingin ko ay dahil kahit gaano ko pa kamahal ang isang tao, kung hindi siya para sakin ay mangyayari ang hindi ko inaasahan kahit pa tiwala ako kay Franz." Napabuntong-hininga siya. "Pero hindi porke't umatras ako, ay ako
Malamlam ang matang tumingin si Franz sa loob ng kwarto, bago ito muling magsalita, "Please, sa oras na bumalik siya ulit dito, sabihin mo sa sakin. Kailangan naming mag-usap." "Okay," maikling sagot ni Gabrielle. Parang biglang naglaho ang kalasingan sa mukha ni Franz bago lumakad palabas ng kwarto. Sumunod naman si Gabrielle para makasiguro na lumabas na nga ito ng bahay at ma-lock niya ang pinto. Hinintay muna ni Gabirelle na maka-alis si Franz bago niya isarado ang pinto ng slaa at i-lock iyon. Patakbo namang bumalik siya sa kwarto. Binuksan niya ang box at lahat ng nakapatong kay Elle ay inalis niya. "Ayos ka lang? Nakahinga ka na naman 'di ba?" Napahawak sa dibdib si Elle at sumagap agad ng hangin. "Oo, pero iba pa rin ang hangin na walang harang. Umuwi na ba siya?" "Oo, umalis na." "Pero baka ma-aksidente si Franz. Mukha siyang lasing base sa boses niya, paano na lang kung maaksidente siya, Gabrielle?" Puno ng pag-aalalang saad ni Elle. Napapikit naman ang mata ni Gabr