"Mas mainam ng bukas pa lang ay lumayo na ako. Tutal wala naman din kong pamilya rito ay madali na lang sa akin na lumyo para na rin hindi ako bumalik muli Kay Franz."
Naging seryoso si Gabrielle at tumitig sa kawalan. "Akalain mo 'yon. Sa sampung taon niyong pagsasama isang babaeng bigla na lang sumulpot ang makakatapos ng relasyon niyo, at isa pa, wala bang rules ang pagkakaibigan nila ni Franz? Dapat alam nung babae na 'yon kung kelan lulugar dahil kahit magkakilala na sila ni Franz ng matagal o nauna sayo, ikaw pa rin ang makakasama sana ni Franz for life kung makakasal kayong dalawa na hindi na mangyayari dahil naging epal yung Blair na 'yon." Maliit na napangiti si Elle. Iba't-ibang reaksyon kasi ang nagpapakita sa mukha ni Gabrielle habang nagsasalita. "Sa tingin ko ay dahil kahit gaano ko pa kamahal ang isang tao, kung hindi siya para sakin ay mangyayari ang hindi ko inaasahan kahit pa tiwala ako kay Franz." Napabuntong-hininga siya. "Pero hindi porke't umatras ako, ay ako na ang talunan." Napaismid si Gabrielle. "Kaya ako hindi ako magmamahal ng lalaki para iwas sakit sa ulo. May trabaho naman ako at kaya kong mamuhay ng mag-isa kahit walang kasama." Mapanukso na tingin ang ginawa ni Elle kay Gabrielle. Sinundot pa niya ang bewang nito na agad napabalikwas ng tayo. "A-Ano ka ba naman, nagulat ako?!" Ngumiti si Elle. "Nasasabi mo lang 'yan dahil wala pang lalaki ang lumalapit sayo dahil sa itsura mo ngayon." "Tao naman ako, Elle." Napairap naman si Elle at napailing. Maganda ang kaibigan niya, pero kung magsuot ito ng mga damit ay pang lalaki ang style. Okay na sana siya sa jersey bagay naman sa babae iyon, pero ang gusto nito ay yung maluluwang, walang damit na fit si Gabrielle, kaya napagkakamalan minsan na tomboy. Mabuti na lang at hindi naiisipan na magpagupit ng sobrang igsi. Kumulo ang tiyan ni Elle, wala pa siyang kain dahil sa h*******k na si Franz. "May pagkain ka ba diyan? Gutom na ako." Tumingin siya kay Gabrielle at nagpaawa. Umakto naman itong nandiri sa ginawa ni Elle. "Tsk. For sure may kasalanan diyan ang ex mo." Tumayo si Gabrielle at pumunta ng kusina. "Halika. Mabuti at may tira pa akong ulam. Malapit na ding gumabi kaya magluluto pa ako." Tumayo si Elle at nagpunta ng kusina. Sa nakita niyang kanin at ulam ay hindi kasya iyon dahil mula umaga hanggang tanghali ay wala siyang kinakain. Hindi bale, babawi na lang siya mamayang hapunan pag-nakapagluto na si Gabrielle. Mga bandang alas-diyes ng gabi ay nasa kwarto na sila Elle para matulog tapos na din naman silang kumain ng hapunan, sa loob ng kwarto na sila naglagi at nagkwentuhan bago humiga. Natawagan na rin ni Gabrielle ang lola nito na darating si Elle bukas para doon manirahan. Hindi muna bibili si Elle ng damit. Hihiram muna siya kay Gabrielle maging underwear na hindi pa nito nasusuot, parehas lang naman ang size ng bewang nila, pero magmumukha siyang lalaki sa isusuot niyang damit at short. Habang nakahiga na sila Elle at malapit ng hilahin ng antok ay nagulat ang dalawa sa ingay sa labas ng bahay. Napaupo agad ang mga ito at nag-panic dahil biglaan iyon. "A-Ano...'yon?!" may halong takot na tanong ni Elle kay Gabrielle. Muling may nag-ingay sa labas. Parang kinakalampag yung pintuan sa sala, pero may kasama ng boses. Naningkit ang mata ni Gabrielle at bumangon. "Saan ka pupunta? Delikado huwag mo ng pansinin?!" Maging si Elle ay kinakabahan sa ingay sa labas. Baka mga tambay na gustong pumasok sa loob ng bahay. Ang hirap lang dahil dalawa lang sila ni Gabrielle sa loob, at babae pa. "Magtago ka sa kahon na malaki na 'yon, bilis!!" Tiningnan ni Elle ang box na malaki na kasya ang tao. Nagtaka siya at tumingin kay Gabirelle ng naguguluhan. "Parehas na lang tayong magtago doon. Baka mabuksan na nila yung pinto!" Hinawakan ni Gabrielle ang kamay ni Elle at hinala iyon hanggang sa makalapit sila sa box. Parang manika na kabod nalang siniksik doon si Elle ni Gabirelle. Nagsalubong ang kilay ni Elle sa hawak na ngayon ng kanyang kaibigan. "Teka...teka..bakit mo ako lalagyan ng kumot?!" "Alam ko kung sino ang nag-iingay sa labas ng bahay. Kahit sabihin kong wala ka rito ay hindi maniniwala iyon dahil nasa labas ang kotse mo. Para maniwala siyang wala ka rito ay kailangan hindi ka niya makita. Huwag kang mag-iingay at gagalaw, kung hindi lalambot na naman 'yang puso mo na hindi na ata nadadala." Hinayaan ni Elle na ilagay ni Gabrielle ang kumot na nakapatong sa katawan niya, nakahiga siya sa loob ng kahon at pinuno ng kumot ni Gabrielle ang ibabaw at sinara iyon. Mabuti na lang may butas kung saan nakaharap si Elle para makahinga siya, nakikita rin niya ang sahig. Lumabas si Gabrielle at binuksan ang pinto ng sala. Bumungad sa kanya ang lasing na si Franz na may dala-dala pang bote ng alak na kalahati pa ang laman. "N-Nasaan s-siya?!" mahinang tanong ni Franz. "Sino?" maang-maangaan na sagot naman ni Gabrielle. Ngumisi si Franz at inis na tiningnan si Gabrielle sa mata. "H-Huwag mo nga akong pinagloloko. Nasa labas ng bahay mo ang kotse ni Elle, kaya alam kong nandito siya. Palabasin mo, at...mag-uusap kami!" "Umalis na siya at iniwan ang kotse niya rito. Matalino ang kaibigan ko kaya hindi siya magdadala ng matutunton mo." Tumingin sa paligid si Gabrielle. "For sure hindi ka maniniwala. Binibigyan kita ng permiso na halughugin mo ang munti kong tahanan, pero ayokong may makikitang suka sa sahig lalo na ang basag na bote, kung hindi, may gagawin akong hindi maganda sayo." Tumungga muna ng alak si Franz bago naglakad. Napapangiwi tuloy si Gabrielle dahil pasudsod na ang lakad nito dahil sa kalasingan. Samantala, dahil maliit lang ang bahay ni Gabrielle ay madali na lang nakapunta ng kwarto si Franz kung nasaan si Elle. Kitang-kita ni Elle ang sapatos sa tabi ng box kung saan siya nagtatago, kaya bahagya siyang kinabahan. "A-Alam kong nandito ka, hon. L-Lumabas ka na at... mag-usap tayo!" Nagsalubong ang kilay ni Elle nang marinig ang boses ni Franz na halatang lango sa alak ang boses nito, pero nanlaki ang mata niya nang may nagbukas ng takip ng box, at ramdam ni Elle na hinahalukay ang laman no'n. Napapikit siya at nagdasal na sana hindi na lumalim pa ang paghahalungkat ni Franz. "Ano? Sinabi ko naman sayo, wala na siya rito." Rinig na salita ni Elle mula sa kanyang kaibigan. "Kung ganon , saang lugar siya nagpunta?" "Aba'y hindi ko alam. Hindi niya sa akin sinabi dahil naisip niyang kukulitin mo lang ako kung nasaan siya. Umuwi ka na at matulog na sa inyo."Malamlam ang matang tumingin si Franz sa loob ng kwarto, bago ito muling magsalita, "Please, sa oras na bumalik siya ulit dito, sabihin mo sa sakin. Kailangan naming mag-usap." "Okay," maikling sagot ni Gabrielle. Parang biglang naglaho ang kalasingan sa mukha ni Franz bago lumakad palabas ng kwarto. Sumunod naman si Gabrielle para makasiguro na lumabas na nga ito ng bahay at ma-lock niya ang pinto. Hinintay muna ni Gabirelle na maka-alis si Franz bago niya isarado ang pinto ng slaa at i-lock iyon. Patakbo namang bumalik siya sa kwarto. Binuksan niya ang box at lahat ng nakapatong kay Elle ay inalis niya. "Ayos ka lang? Nakahinga ka na naman 'di ba?" Napahawak sa dibdib si Elle at sumagap agad ng hangin. "Oo, pero iba pa rin ang hangin na walang harang. Umuwi na ba siya?" "Oo, umalis na." "Pero baka ma-aksidente si Franz. Mukha siyang lasing base sa boses niya, paano na lang kung maaksidente siya, Gabrielle?" Puno ng pag-aalalang saad ni Elle. Napapikit naman ang mata ni Gabr
Bumaba si Elle sa kotse at iniwan muna ang mga gamit sa loob. Habang dala-dala ang susi ng kotse ay lumapit siya sa lalaking nakatalikod sa kanya. "E-Excuse me. Puwede po bang magtanong?" Ngunit hindi lumingon ang lalaki,kaya nagsalita muli si Elle, "H-Hello. Kuya naririnig mo ba ako? Puwede po bang magtanong?!" may kalakasan na niyang saad para marinig na ng lalaki. Umayos ng tayo si Elle dahil mukhang lilingunin na siya ng lalaki, pero gumalaw lang pala ito. Sa inis niya ay bahagya niyang hinila ang suot nitong damit na may baltik ng putik, maging sa suot nitong pants na madulas. Magsasaka siguro itong lalaki kaya ganon. "Kuya naman magtatanong lang ako bakit ba ayaw mong humarap!" Nang muling tumaas ang tingin ni Elle ay nakalingon na pala sa kanya ang lalaki, bahagya siyang nag-hang dahil sa itsura nito. Makinis ang mukha, halatang maputi ang balat nito, pero bahagyang naging tan dahil siguro sa pagbibilad sa araw, matangos ang ilong, mapungay na mata na may mahabang pilik-mat
Nang lumakad ang matanda ay sumunod agad si Elle. Nasa likod lang siya dahil may kabagalan na rin ang paglakad ni Lola Tyla. Habang palapit na sila sa bahay ay nakatitig lamang si Elle doon, may ibang parts na din kasi ng bintana ang wala na, pero may harang naman na sako. Kung sa siyudad ang may ganoong bahay, siguradong makakapasok ang mga kawatan. Lumingon muli si Elle sa likuran ng matanda na muntik pa niyang mabunggo dahil nakatutok ang pansin niya sa bahay. Napangiwi siya dahil kamuntikan na iyon at baka mabuwal pa ito. Sa likurang pinto ng bahay sila dumaan, kaya nakita ni Elle ang kusina. Maayos naman, hindi lang katulad sa nakagisnan niyang itsura ng kusina. Nang nakarating sila sa sala ay nadatnan nila Sandy si Jack na nakasandal sa mahabang upuan na gawa sa kahoy habang nakapikit ang mata nito. "Iho." Nagmulat naman si Jack ng mata at tumingin sa gawi nila Sandy. "Nay." Umayos ng upo si Jack, tumingin kay Elle saka bumalik muli kay Tyla. "Gusto kitang makausap tungkol
Pumasok si Jack sa kwarto at sinarado agad ang pinto. Naiwan naman si Elle na natulala. Kalaunan ay umamba na lang siya ng suntok sa pinto ng kwarto ni Jack bago pumasok sa kwarto niya para punasan ang papag na makapal na ang alikabok. Nagtiyaga si Elle si pagpupunas hanggang sa nawala ang alikabok sa papag. Kailangan malinis iyon dahil wala naman siyang sapin o kumot man lang. Inis niyang tinapon ang damit na kinuha pa niya sa loob ng bag niya, ginulo ang buhok at nagbuga ng hangin. Nawa'y magtagal siya sa lugar na 'to, dahil ito lang ang lugar na puwede siyang hindi makita ni Franz. Nahiga si Elle. Kahit paano ay may unan siyang nakita na nakapatong sa maliit na lamesa. Pumikit siya at hinayaan na tangayin ng antok. Samantala, pagkalipas ng ilang oras, tulog pa rin si Elle. Nakaraan na rin ang tanghalian pero hindi pa rin ito lumalabas ng kwarto. Habang si Jack ay naghahanda na para umalis ng bahay. Nagsuot muli ito ng damit na may mahabang manggas, pajama, gloves, at damit na s
Sinubukan ulit pagdingasin ni Elle ang kahoy, at sa pagpipigil na mawalan ng pasensya ay tuluyan ng nag-apoy ang ilang pirasong kahoy. Sinalang niya ang kaldero at iniwan iyon doon para pumasok ng kwarto. Mamimili siya ng delata para sa hapunan niyang ulam, kakain na siya pag naluto na ang kanin. Hindi naman niya alam kung saan nagtungo si Jack, at isa pa, hindi na niya kailangan pang hintayin ang lalaki. Muling bumalik si Elle sa kusina para tingnan ang sinaing, tinaas niya ang takip ng kaldero, kumukulo na iyon at malapit ng maluto, kaya inalis na niya ang ibang kahoy para hindi masunog ang ilalim ng kanin. Kumuha siya ng mangkok, kutsara, at plato para handa na siyang kumain pagkatapos maluto ng kanin. Ilang minuto lang ang hinintay ni Elle ay luto na ang kanin. Kahit mainit ay nagtiyaga siyang kumain kahit halos mapaso na ang dila niya sa init, puwede namang palamigin at kainin, pero ewan ba niya at gusto niyang kumain ng maaga ngayon. Pagkatapos ubusin ang lahat ng kanin at de
Tumingin si Franz sa table at inalala kung ano nga ba ang date bago mag-alas-dose ng gabi. Nang mapagtanto niya ang lahat ay agad siyang lumapit kay Elle, ngunit hinawi lang nito ang kanyang kamay. "H-Huwag na huwag mo saking idadahilan na kailangan ka na naman ng kaibigan mo kaya hindi mo naalala ang special na araw para sa ating dalawa! Sawang-sawang na ko sa paulit-ulit mong rason!!" Muling bumuhos ang luha ni Elle na puno ng hinagpis para kay Franz. "I-Im sorry... hindi ko naala—" "Bakit mo nga naman aalalahanin? Simula ng dumating ang kaibigan mo na 'yon, lahat ng special satin parang naging normal na lang para sayo, at minsan nakakalimutan mo na ang lahat satin, mas naaalala o pa ang sinasabi sayo ni Blair!!" Sinubukan hawakan muli ni Franz si Elle pero lumayo muli ito. "H-Hayaan mo muna akong magpaliwanag kung bakit hindi ko naalala kanina. Nadulas siya sa banyo at tanging ako lang ang tinawagan niya kaya nagpunta ako sa bahay niya, pero hindi ako maka-alis dahil wala sa
Kanina pa naghihintay sa kanyang nobyo si Elle, halos dalawang oras na siyang nakaupo sa isang restaurant. Ilang beses na ring nagpabalik-balik ang waiter para itanong kung oorder na ba siya ng pagkain, pero paulit-ulit din niyang sinasagot na wala pa ang kanyang kasama. Gusto sana niyang sabay silang pumili ng kakainin nila ni Franz. Tinaas ni Elle ang braso para tingnan ang oras sa relo na nakasuot sa kanyang pulso. Kumuyom ang kamao niya dahil magtatatlong oras na ay wala pa rin si Franz, mukha siyang kawawa siguro sa paningin ng ibang tao sa restaurant, dahil kanina pa siya roon at wala namang ginagawa kung hindi maghintay. Sa inis ay tumayo si Elle at wala sa mood na lumabas ng restaurant, diretso siya sa kanyang kotse, pero may humablot sa kanyang braso. "E-Elle," saad nito sa hinihingal na boses. Umangat ang labi ni Elle at humarap sa taong kanina pa niya hinihintay. "Kumusta, okay na ba siya?" "Yes." Napatiim-bagang si Elle at tiningnan ng seryoso si Franz. "Sobrang imp
Pag dating sa desk niya ay kumuha siya agad ng puting papel para isulat ang lahat ng gusto niyang sabihin kung bakit siya magre-resign, pagkatapos ay pumasok siya sa opisina ni Franz at nilagay iyon sa ibabaw ng table nito. Handa na sana siyang umalis nang biglang bumukas ang pinto ng opisina at bumungad sa kanya ay si Franz na hingal na hingal. Sigurado siyang nag-drive ito ng mabilis para lang maabutan siya rito. "E-Elle, Hindi pa tayo tapos mag-usap. Bawal kang lumabas ng opisina ko!" Lumakad si Elle para lumabas, pero hinawakan ni Franz ang braso niya kaya siya napahinto. "Tapos na tayo, Franz. Nandiyan na rin ang resignation letter ko, pirmahan mo na lang para maka-alis na ako dito sa kumpanya mo." Hawak na ngayon ni Franz ang dalawang braso ni Elle habang nakaharap ito sa kanya. "H-Hindi ako papayag!" May bahid na galit na pagkakasaad ni Franz. "Sino ang may sabi na kailangan ko ang pahintulot mo? Kahit hindi ka pumayag aalis pa rin ako rito! Kung ayaw mong pirmahan, kasu