Thank you Sammies. the finale is now officially published. I would like to thank to all my readers from book 1 til book 2... you guys are the best part. Sinamahan niyo sa kilig, iyak, galit at galak ang mga characters ko na sina Duncan,Marion, Daniel and Jamila <3 Daniel and Jamila have no future epilogue because I would like them to be portrayed as a young couple with minor flaws and inexperienced relationships. Just like every other couple na maaga mga nagpapakalas and still trying to figure out what's ahead of them... Duncan and Marion are the representation of the ideal couple we never had in real life. While, Daniel and Jamila are the representation of our generation who risked and became adventurous in real wife. (willing to risk and try out new methods in their ability and way) Thank you Sammies <3
JAMILA: "I'm glad you made it, Ms. Jamila Honrade..." Isang nanakangitin at nakangising pagbati ni Grant Aragon sa kanya ng makarating siya ng opisina nito. Grant was chilling and laid back at his black swivel chair in front of his desk. It was Monday afternoon, After their family's heart-to-heart talk in Baguio. She asked Daniel's permission to allow him to at least meet the other son of Aragon, Grant Aragon. Who expressed his invitation to come over at his office to settle things with them. Ayaw sana siyang payagan ni Daniel na puntahan pa ang mga ito ngunit nagpumilit siya upang tapusin ang ugnayan sa mga Aragon. She intentionally showed off her hands upang mapansin nito na hindi na siya isang Honrade lamang. Nakita niya namang tumaas ang kilay nito ng mapatigin sa kanyang kamay. "Oh, I see, you are now married. let me guess. To the Sylvannos?" He arched his thick brows as if he was teasing her. She couldn't see any bitterness in his expression. In fact, She couldn't see any e
Marion: " Shit!," Hindi magkanda ugaga si Marion. Sa loob ng kwarto niya kung magsusuklay na ba? Or kukunin ang blower. Bagong ligo siya at mamala-late na siya sa opisina!Isang taon palang siyang nagt-trabaho ng makatapos ng kursong Marketing sa isang unibersidad ng Cebu. Fresh graduate palang siya meaning, 22 years old palang naman siya and right after makagradweyt ay nagsimula na siyang maghanap ng papasukang trabaho.Nandito siya sa Cebu. Nakatira siya sa isang Mansion, labing limang katulong, tatlong driver at ang kasama niyang naninirahan doon ang kanyang Papa Demetrio. Si Papa Demetrio niya ay itinuring siyang prinsesa ng mansion na iyon. Lumaki siyang hindi nahirapan sa buhay dahil sa tulong nito ay pinag-aral siya at pinakain. Aaminin niya na naging masaya siya at sana ito na lang ang totoong ama niya.Inampon siya ng pamilyang Sylvano noong nasa sampung taong gulang palang siya. at nung pumanaw ang mga magulang niya sa isang car accident. Nasa Manila ang mga magulang niya n
MARION: " Papa! Papa demi! ...." Hindi niya alam kung ilang beses na niyang tinatawag ang pangalan nito ng mga sandaling iyon. Pakiramdam niya ay mahihimatay na siya sa sobrang kaba. Naabutan niya itong nakahandusay sa loob ng library office. Mukhang inatake na sa puso ang papa niya. Siguro dahil na din sa sama ng loob at pagaaway ng mag-ama. Mabilis naman na dumating si Duncan upang tulungan siyang itakbo sa hospital ang ama."Ssshhh... Tama na Ms. Marion wag ka ng umiyak. Gagawin ng mga doctor ang makakaya nila maligtas lang si Don Demetrio, " yakap-yakap siya ni Selma, ang kaedad na katulong nila. Eto lang ang nagpapagaan ng loob niya sa araw na 'to."Natatakot ako... Ayoko mawala si Papa..." hagulgul niya habang nasa labas sila ng OR. At naghihintay sa operasyon nito. Ayaw niyang isisi sa sarili kung bakit inatake ang ama niya dahil wala siyang ginawang kasalanan! pero kung iisipin ay dahil sa kanya kung bakit nagtatalo ang dalawa. Pinapaalis siya ni Duncan at ayaw naman ng am
Duncan: "Don't make him stressed, yun ang mas makakabuting gamot sa Papa mo iho... Dahil ang sakit sa puso bigla bigla yang umaatake... Let him stay here for how many days or maybe a week para lalo siyang gumaling. As of now he is unconcious. Kapag nag kamalay na siya i will check up on him again kung may naging epekto ang heart attack sa kanya.. Mabuti na lang at mild heart attack lang kung hindi baka hindi na niya kayanin sa susunod.."Hindi maalis alis sa isipan ni Duncan ang huling sinabi ng doctor sa kanya. Don't make him stressed.... Nakaupo siya sa tabi ng kama ng VIP unit nang kanyang ama. Malayo ang kanyang iniisip...Iniisip niya ang kondisyon nito ngayon. For almost one week na pag-iistay nito sa hospital ay isang beses palang nagkamalay ito. Saglitan lang at nakatulog ulit. Agad naman na nacheck-up ito noong magkamalay at nagising.. Chineck ang vitals at health nito. Ok na ito..ngunit nagpapahinga pa ito at hindi pa masyadong nakakarecover. Hirap itong magsalita pero mar
MARION: Nagpaikot-ikot siya sa salamin ng makitang okay na ang suot niya. Isang two-swimsuit iyon, nakakabili lang niya nung isang linggo. Pero ngayon lang siya nagkaroon ng lakas ng loob na suotin yun.Paano ba naman? Napaka-daring nito para sa kanya, tanging buhol sa likod at leeg niya ang nakasuporta sa kanyang katawan at sa bottom ay magkabilang-buhol din. Hinimas-himas niya ang kanyang braso. Okay lang naman siguro ang magsuot nito ngayon dahil wala naman makakakilala sa kanya dito.Nasa boracay siya ngayon dahil mababaw lang na pangarap niya iyon noon at pinangako niya sa sarili na hinding hindi siya aapak sa puting buhangin na yun kung hindi sila kumpleto ng amain niya at si duncanPero di na yata yun matutupad dahil sinira na nga niya ang pangako niya. Kaya eto! Andito siya at magisa...Pinalis niya ang iniisip. Ayaw na niyang maging malungkot, may isang linggo na rin kasi siyang nagmumukmok at umiiyak sa tabing dagat. Wala rin naman siyang mapapala.Kahit pa nagaalala siya
WARNING: SPGDUNCAN: "Ibaba mo ako! Anoo baaa?! Hik*" -si MarionNagpupumiglas ito sa balikat niya nang magpasya siyang buhatin ito papasok sa cottage na kanyang tinutuluyan. Ayaw kasing nitong sumama ng maayos kaya napilitan siyang buhatin ito. para itong nakakita ng multo sa pagkagulat tapos ay magwawala-wala... "ARAY--!" Binagsak niya ito pahiga sa kama. At lumayo siya! " Look at yourself Marion! You look shitty! ganito ba ang ginagawa mo sa buong lingo pananatili dito??! damn..look at you! YOURE A MESS!" - sabi ni duncan. Dahil hindi niya mapigilang murahin ang dalaga sa ayos nito. Nakabikini lang ito at mukhang kahit anong oras ay matatanggal niya iyon. Napalihis siya ng tingin at napapikit dahil hindi niya mapigilan ang dumadaan sa isipan niya. "Wala kang pakialam!-Hik*hik*"bigla itong tumayo pero halos matumba tumba ito sa kalasingan."UPO" tinulak niya ulit ito paupo. Nanghihina naman ang dalaga kaya hindi ito lumaban. Nagpalinga linga siya kung may makikita siya kahit an
SPG"I'm undressing you now. You can still stop me.." marion heard her habang mabilis na tintanggal ang kanyang pangtaas kasunod ng malilit na halik sa kanyang balikat.. Marahan lang siyang umiiling... Naramdaman na lang niya nalalag ang kanyang top sa sahig at sumapo ang palad nito sa dibdib niya...Mabilis siyang pinatalikod nito habang sinapo patalikod ang kanyang mgang dibdib. "F-f**ck....Marion" he cussed while massaging her breast. "U-aghh." Isang maiksing ungol ang napakawala niya ng maramdaman na mainit ang palad nito. "I didnt know y-you are this hot.." Narinig niyang bulong nito. Napahawak siya buhok nito ng halikan nito ang kanang balikat niya."D-duncan.." bigla niyang pinigilan ang mga daliri nito ng bigyan siya ng isang kurot nito sa isang nipple niya. "It's too late.. We can't stop now, " sabi pa nito habang dalawa nang mga kamay ang kumukurot sa kanyang mga dibdib."Uahhh.." isang malakas na impit ang binigay niya. "Masakit?" She heard him chuckled na waring tinu
MARION:Napabalikwas ng bangon sa pagkakagising si Marion habang sapo-sapo niya ang sentido dahil sa kirot na gumuguhit sa kanya. Hindi niya malaman kung paano siya nalasing ng ganon-ganon lang at hindi niya na rin matandaan pa ang mga nangyari sa kanya na para bang na mental block siya. Huminga siya ng malalim habang nakapikiit at pilit na tinatakpan ang mga mata dahil nararamdaman pa rin niya ang sikat ng araw na tumatama sa kanyang mukha, maliwanag na pala?....sabi niya sa isip niya habang dinadama ang init ng sinag ng araw na tumatama sa kanyang mukha. Dahan-dahan siyang sumandal sa headboard nang maramdaman niya ang sakit ng katawan. "auhhh," napaimpit siya nang kumirot sa parting ibaba niya na parang bang nangalay sa pagakadagan. (" i wanna do this-so-called kissing duncan..." "No.....this is insane.. Youre drunk--""Dont stop please"" if i cant stop .. i will surely f**k you..." )Bigla siyang napadilat ng bigla bigla na lang dumaan sa isip niya ang mga litanyang iyon at u