Hala, bakit ayaw niyo magfollow sa efbi page? nakakalungkot. T.T unli-promote na nga ako guys eh! Efbi page: Oautkuforever 12 kakasad!
DANIEL: “Baby?” Napakunot-noo si Daniel ng marinig na may tumatawag sa kanya kasabay ng mahinang pagyugoyog sa kanyang balikat. He moved abruptly when realized that it was Jamila who was calling his name. “Hmmm?” Agad niyang niyakap ang asawang nakadantay sa kanyang mga bisig upang ihiga muli ito sa tai niya. He caressed her arms in tender. Ngunit pinatigas nito ang katawan at hindi nagpadala sap ag-giya niya upang humiga sa tabi niya.“You have to wake up- “pagpupumilit nitong bumangong kasabay ng pagpipilit nitong umupo siya mula sa pagkakahiga. He was naked as he could feel the cold breeze of the place.“Bakit?” Mahinaohong sabi niya ng tuluyan siyang makaupo. Hinagod niya ang likod ng asawa upang ibigay ang buong atensyon kahit na inaatok pa ang kanyang mga mata. “As much as I love staring at your sleepy face, I have to wake you up. Here. Magdamit ka na muna.” Ibinigay nito ang damit sa kanya.“Why?” Tanong naman nya ngunit pinili niyang sundin na lamang ito. Mabilis niyang
JAMILA: Isang mahabang katahimikan lamang ang namutawi sa mga pagitan nila habang sila ay naupo na sa harap ng mga ito. His parents were still in bisleif that they got married without their knowledge. She was fidgeting her fingers waiting for their next sentences. She could bite her nails in nervous dahil sa pagsagot-sagot ni Daniel sa mga magulang nito ngunit wala na siyang nagawa kung hindi pabayaan na ito.His dad was still in annoyed expression while carefully glaring at them. Habang ang ina nito ay kit ana pag-aalala pa rin ang nasa isipan. “D-did you make her pregnant, Daniel?” Binasag na sa wakas ng in anito ang katahimikan sa kanilang mga tension.“No-Tita, I’m not pregnant. Don’t worry.” Agad niyang pinanbulaanan ang mga haka-haka nito. “Tito Duncan, Tito Marion. Alam ko pong nabigla po kayo sa g-ginawa naming.” She should say something.“Ako po ang nagdala kay Daniel sa ganitong sitwasyon, I would like to apologize for what have I done,” Halos naiiyak na rin siya habang
JAMILA: "I'm glad you made it, Ms. Jamila Honrade..." Isang nanakangitin at nakangising pagbati ni Grant Aragon sa kanya ng makarating siya ng opisina nito. Grant was chilling and laid back at his black swivel chair in front of his desk. It was Monday afternoon, After their family's heart-to-heart talk in Baguio. She asked Daniel's permission to allow him to at least meet the other son of Aragon, Grant Aragon. Who expressed his invitation to come over at his office to settle things with them. Ayaw sana siyang payagan ni Daniel na puntahan pa ang mga ito ngunit nagpumilit siya upang tapusin ang ugnayan sa mga Aragon. She intentionally showed off her hands upang mapansin nito na hindi na siya isang Honrade lamang. Nakita niya namang tumaas ang kilay nito ng mapatigin sa kanyang kamay. "Oh, I see, you are now married. let me guess. To the Sylvannos?" He arched his thick brows as if he was teasing her. She couldn't see any bitterness in his expression. In fact, She couldn't see any e
Marion: " Shit!," Hindi magkanda ugaga si Marion. Sa loob ng kwarto niya kung magsusuklay na ba? Or kukunin ang blower. Bagong ligo siya at mamala-late na siya sa opisina!Isang taon palang siyang nagt-trabaho ng makatapos ng kursong Marketing sa isang unibersidad ng Cebu. Fresh graduate palang siya meaning, 22 years old palang naman siya and right after makagradweyt ay nagsimula na siyang maghanap ng papasukang trabaho.Nandito siya sa Cebu. Nakatira siya sa isang Mansion, labing limang katulong, tatlong driver at ang kasama niyang naninirahan doon ang kanyang Papa Demetrio. Si Papa Demetrio niya ay itinuring siyang prinsesa ng mansion na iyon. Lumaki siyang hindi nahirapan sa buhay dahil sa tulong nito ay pinag-aral siya at pinakain. Aaminin niya na naging masaya siya at sana ito na lang ang totoong ama niya.Inampon siya ng pamilyang Sylvano noong nasa sampung taong gulang palang siya. at nung pumanaw ang mga magulang niya sa isang car accident. Nasa Manila ang mga magulang niya n
MARION: " Papa! Papa demi! ...." Hindi niya alam kung ilang beses na niyang tinatawag ang pangalan nito ng mga sandaling iyon. Pakiramdam niya ay mahihimatay na siya sa sobrang kaba. Naabutan niya itong nakahandusay sa loob ng library office. Mukhang inatake na sa puso ang papa niya. Siguro dahil na din sa sama ng loob at pagaaway ng mag-ama. Mabilis naman na dumating si Duncan upang tulungan siyang itakbo sa hospital ang ama."Ssshhh... Tama na Ms. Marion wag ka ng umiyak. Gagawin ng mga doctor ang makakaya nila maligtas lang si Don Demetrio, " yakap-yakap siya ni Selma, ang kaedad na katulong nila. Eto lang ang nagpapagaan ng loob niya sa araw na 'to."Natatakot ako... Ayoko mawala si Papa..." hagulgul niya habang nasa labas sila ng OR. At naghihintay sa operasyon nito. Ayaw niyang isisi sa sarili kung bakit inatake ang ama niya dahil wala siyang ginawang kasalanan! pero kung iisipin ay dahil sa kanya kung bakit nagtatalo ang dalawa. Pinapaalis siya ni Duncan at ayaw naman ng am
Duncan: "Don't make him stressed, yun ang mas makakabuting gamot sa Papa mo iho... Dahil ang sakit sa puso bigla bigla yang umaatake... Let him stay here for how many days or maybe a week para lalo siyang gumaling. As of now he is unconcious. Kapag nag kamalay na siya i will check up on him again kung may naging epekto ang heart attack sa kanya.. Mabuti na lang at mild heart attack lang kung hindi baka hindi na niya kayanin sa susunod.."Hindi maalis alis sa isipan ni Duncan ang huling sinabi ng doctor sa kanya. Don't make him stressed.... Nakaupo siya sa tabi ng kama ng VIP unit nang kanyang ama. Malayo ang kanyang iniisip...Iniisip niya ang kondisyon nito ngayon. For almost one week na pag-iistay nito sa hospital ay isang beses palang nagkamalay ito. Saglitan lang at nakatulog ulit. Agad naman na nacheck-up ito noong magkamalay at nagising.. Chineck ang vitals at health nito. Ok na ito..ngunit nagpapahinga pa ito at hindi pa masyadong nakakarecover. Hirap itong magsalita pero mar
MARION: Nagpaikot-ikot siya sa salamin ng makitang okay na ang suot niya. Isang two-swimsuit iyon, nakakabili lang niya nung isang linggo. Pero ngayon lang siya nagkaroon ng lakas ng loob na suotin yun.Paano ba naman? Napaka-daring nito para sa kanya, tanging buhol sa likod at leeg niya ang nakasuporta sa kanyang katawan at sa bottom ay magkabilang-buhol din. Hinimas-himas niya ang kanyang braso. Okay lang naman siguro ang magsuot nito ngayon dahil wala naman makakakilala sa kanya dito.Nasa boracay siya ngayon dahil mababaw lang na pangarap niya iyon noon at pinangako niya sa sarili na hinding hindi siya aapak sa puting buhangin na yun kung hindi sila kumpleto ng amain niya at si duncanPero di na yata yun matutupad dahil sinira na nga niya ang pangako niya. Kaya eto! Andito siya at magisa...Pinalis niya ang iniisip. Ayaw na niyang maging malungkot, may isang linggo na rin kasi siyang nagmumukmok at umiiyak sa tabing dagat. Wala rin naman siyang mapapala.Kahit pa nagaalala siya
WARNING: SPGDUNCAN: "Ibaba mo ako! Anoo baaa?! Hik*" -si MarionNagpupumiglas ito sa balikat niya nang magpasya siyang buhatin ito papasok sa cottage na kanyang tinutuluyan. Ayaw kasing nitong sumama ng maayos kaya napilitan siyang buhatin ito. para itong nakakita ng multo sa pagkagulat tapos ay magwawala-wala... "ARAY--!" Binagsak niya ito pahiga sa kama. At lumayo siya! " Look at yourself Marion! You look shitty! ganito ba ang ginagawa mo sa buong lingo pananatili dito??! damn..look at you! YOURE A MESS!" - sabi ni duncan. Dahil hindi niya mapigilang murahin ang dalaga sa ayos nito. Nakabikini lang ito at mukhang kahit anong oras ay matatanggal niya iyon. Napalihis siya ng tingin at napapikit dahil hindi niya mapigilan ang dumadaan sa isipan niya. "Wala kang pakialam!-Hik*hik*"bigla itong tumayo pero halos matumba tumba ito sa kalasingan."UPO" tinulak niya ulit ito paupo. Nanghihina naman ang dalaga kaya hindi ito lumaban. Nagpalinga linga siya kung may makikita siya kahit an