JAMILA: Akmang pipihitin ni Jamila ang pinto ng mabilis rin siyang pinigilan ni Daniel sa pamamagitan ng marahang paghawak sa kanyang bewang. Hinapit ng isa nitong kamay ang kanyang bewang at marahang hinigit iyon papalapit rito. Ang isa naman nitong kamay ay dumapo din sa kanyang kamay na nakapihit sa door knob ng pinto upang marahang isara muli iyon.Jamila didn’t bother to complain as she was already tearing up. Pinihit siya ng kanyang asawa paharap rito. He touched her cheeks to dry up her tears. Hinimas-himas pa niya iyon at marahan na pinagapang sa kanyang batok.Daniel leaned on her face to reach her lips and kissed her tenderly. Timikom niya ang bibig upang hindi madala sa paghalik nito ngunit ang simpleng aksyon na iyon ang talaga namang nagpalambot sa kanyang damdamin.“Don’t leave me, baby.” Halos paanas lamang ang pagbulong na iyon ng kanyang asawa habang patuloy pa rin ang paghalik nito sa kanya. She didn’t really want to leave him either. When she promised him forever,
JAMILA:“Ahhh-“ Isang mahinang ungol na halatang nagpigil ang narinig niy Jamila ng simulant niyang paglaruan ang kahabaan ng kanyang asawa. Daniel almost gritted his teeth as if he was hurt but at the same time he was enjoying it. “Touch it gently, J-Jamila.” Muli nitong paalala ng mahalatang sa sobrang excitement ay napaghigpit ang kanyang pagkakahawak rito. His member was swiftly large and she couldn’t describe the size of it as she finds herself being perveted by simply holding his member. Nakita niya ang excitement sa kanyang asawa ng lumunok ito ng paulit-ulit. Ang adam’s apple nito ay nagtaas-baba. “You don’t have to go—Uhhh- Shit!” Hindi na nito naituloy ang pagpigil sa kanya ng simulant niya ang romansang unang beses pa lamang niya nagagawa sa tang-buhay niya. She was inexperienced when it came to Blo*j*b but she could learn by doing it. “Jamila, Shit, “He cussed again as he put both hands on top of her head. Isinuklay nito ang mga mahahabang daliri sa kanyang buhok and t
DANIEL: “Baby?” Napakunot-noo si Daniel ng marinig na may tumatawag sa kanya kasabay ng mahinang pagyugoyog sa kanyang balikat. He moved abruptly when realized that it was Jamila who was calling his name. “Hmmm?” Agad niyang niyakap ang asawang nakadantay sa kanyang mga bisig upang ihiga muli ito sa tai niya. He caressed her arms in tender. Ngunit pinatigas nito ang katawan at hindi nagpadala sap ag-giya niya upang humiga sa tabi niya.“You have to wake up- “pagpupumilit nitong bumangong kasabay ng pagpipilit nitong umupo siya mula sa pagkakahiga. He was naked as he could feel the cold breeze of the place.“Bakit?” Mahinaohong sabi niya ng tuluyan siyang makaupo. Hinagod niya ang likod ng asawa upang ibigay ang buong atensyon kahit na inaatok pa ang kanyang mga mata. “As much as I love staring at your sleepy face, I have to wake you up. Here. Magdamit ka na muna.” Ibinigay nito ang damit sa kanya.“Why?” Tanong naman nya ngunit pinili niyang sundin na lamang ito. Mabilis niyang
JAMILA: Isang mahabang katahimikan lamang ang namutawi sa mga pagitan nila habang sila ay naupo na sa harap ng mga ito. His parents were still in bisleif that they got married without their knowledge. She was fidgeting her fingers waiting for their next sentences. She could bite her nails in nervous dahil sa pagsagot-sagot ni Daniel sa mga magulang nito ngunit wala na siyang nagawa kung hindi pabayaan na ito.His dad was still in annoyed expression while carefully glaring at them. Habang ang ina nito ay kit ana pag-aalala pa rin ang nasa isipan. “D-did you make her pregnant, Daniel?” Binasag na sa wakas ng in anito ang katahimikan sa kanilang mga tension.“No-Tita, I’m not pregnant. Don’t worry.” Agad niyang pinanbulaanan ang mga haka-haka nito. “Tito Duncan, Tito Marion. Alam ko pong nabigla po kayo sa g-ginawa naming.” She should say something.“Ako po ang nagdala kay Daniel sa ganitong sitwasyon, I would like to apologize for what have I done,” Halos naiiyak na rin siya habang
JAMILA: "I'm glad you made it, Ms. Jamila Honrade..." Isang nanakangitin at nakangising pagbati ni Grant Aragon sa kanya ng makarating siya ng opisina nito. Grant was chilling and laid back at his black swivel chair in front of his desk. It was Monday afternoon, After their family's heart-to-heart talk in Baguio. She asked Daniel's permission to allow him to at least meet the other son of Aragon, Grant Aragon. Who expressed his invitation to come over at his office to settle things with them. Ayaw sana siyang payagan ni Daniel na puntahan pa ang mga ito ngunit nagpumilit siya upang tapusin ang ugnayan sa mga Aragon. She intentionally showed off her hands upang mapansin nito na hindi na siya isang Honrade lamang. Nakita niya namang tumaas ang kilay nito ng mapatigin sa kanyang kamay. "Oh, I see, you are now married. let me guess. To the Sylvannos?" He arched his thick brows as if he was teasing her. She couldn't see any bitterness in his expression. In fact, She couldn't see any e
Marion: " Shit!," Hindi magkanda ugaga si Marion. Sa loob ng kwarto niya kung magsusuklay na ba? Or kukunin ang blower. Bagong ligo siya at mamala-late na siya sa opisina!Isang taon palang siyang nagt-trabaho ng makatapos ng kursong Marketing sa isang unibersidad ng Cebu. Fresh graduate palang siya meaning, 22 years old palang naman siya and right after makagradweyt ay nagsimula na siyang maghanap ng papasukang trabaho.Nandito siya sa Cebu. Nakatira siya sa isang Mansion, labing limang katulong, tatlong driver at ang kasama niyang naninirahan doon ang kanyang Papa Demetrio. Si Papa Demetrio niya ay itinuring siyang prinsesa ng mansion na iyon. Lumaki siyang hindi nahirapan sa buhay dahil sa tulong nito ay pinag-aral siya at pinakain. Aaminin niya na naging masaya siya at sana ito na lang ang totoong ama niya.Inampon siya ng pamilyang Sylvano noong nasa sampung taong gulang palang siya. at nung pumanaw ang mga magulang niya sa isang car accident. Nasa Manila ang mga magulang niya n
MARION: " Papa! Papa demi! ...." Hindi niya alam kung ilang beses na niyang tinatawag ang pangalan nito ng mga sandaling iyon. Pakiramdam niya ay mahihimatay na siya sa sobrang kaba. Naabutan niya itong nakahandusay sa loob ng library office. Mukhang inatake na sa puso ang papa niya. Siguro dahil na din sa sama ng loob at pagaaway ng mag-ama. Mabilis naman na dumating si Duncan upang tulungan siyang itakbo sa hospital ang ama."Ssshhh... Tama na Ms. Marion wag ka ng umiyak. Gagawin ng mga doctor ang makakaya nila maligtas lang si Don Demetrio, " yakap-yakap siya ni Selma, ang kaedad na katulong nila. Eto lang ang nagpapagaan ng loob niya sa araw na 'to."Natatakot ako... Ayoko mawala si Papa..." hagulgul niya habang nasa labas sila ng OR. At naghihintay sa operasyon nito. Ayaw niyang isisi sa sarili kung bakit inatake ang ama niya dahil wala siyang ginawang kasalanan! pero kung iisipin ay dahil sa kanya kung bakit nagtatalo ang dalawa. Pinapaalis siya ni Duncan at ayaw naman ng am
Duncan: "Don't make him stressed, yun ang mas makakabuting gamot sa Papa mo iho... Dahil ang sakit sa puso bigla bigla yang umaatake... Let him stay here for how many days or maybe a week para lalo siyang gumaling. As of now he is unconcious. Kapag nag kamalay na siya i will check up on him again kung may naging epekto ang heart attack sa kanya.. Mabuti na lang at mild heart attack lang kung hindi baka hindi na niya kayanin sa susunod.."Hindi maalis alis sa isipan ni Duncan ang huling sinabi ng doctor sa kanya. Don't make him stressed.... Nakaupo siya sa tabi ng kama ng VIP unit nang kanyang ama. Malayo ang kanyang iniisip...Iniisip niya ang kondisyon nito ngayon. For almost one week na pag-iistay nito sa hospital ay isang beses palang nagkamalay ito. Saglitan lang at nakatulog ulit. Agad naman na nacheck-up ito noong magkamalay at nagising.. Chineck ang vitals at health nito. Ok na ito..ngunit nagpapahinga pa ito at hindi pa masyadong nakakarecover. Hirap itong magsalita pero mar