CHAPTER ONE

Marion:

" Shit!," Hindi magkanda ugaga si Marion. Sa loob ng kwarto niya kung magsusuklay na ba? Or kukunin ang blower. Bagong ligo siya at mamala-late na siya sa opisina!

Isang taon palang siyang nagt-trabaho ng makatapos ng kursong Marketing sa isang unibersidad ng Cebu. Fresh graduate palang siya meaning, 22 years old palang naman siya and right after makagradweyt ay nagsimula na siyang maghanap ng papasukang trabaho.

Nandito siya sa Cebu. Nakatira siya sa isang Mansion, labing limang katulong, tatlong driver at ang kasama niyang naninirahan doon ang kanyang Papa Demetrio.

Si Papa Demetrio niya ay itinuring siyang prinsesa ng mansion na iyon. Lumaki siyang hindi nahirapan sa buhay dahil sa tulong nito ay pinag-aral siya at pinakain. Aaminin niya na naging masaya siya at sana ito na lang ang totoong ama niya.

Inampon siya ng pamilyang Sylvano noong nasa sampung taong gulang palang siya. at nung pumanaw ang mga magulang niya sa isang car accident. Nasa Manila ang mga magulang niya noon para sa isang business meeting pero sa kasamaang palad ay naaksidente ang mga ito.

Nang mamatay ang mga ito ay naguumpisa palang naman lumago ang negosyo nila pero inangkin agad ng mga kamag-anak ang pinaghirapan ng kanyang mga magulang at sa isang iglap ay nawala ang lahat ng para sa kanya.

Bata pa lamang siya noon ay alam niyang ayaw siya kupkupin ng mga kamag-anak sa takot na babawiin niya balang araw ang sariling negosyo nila. Wala naman siyang magawa dahil nga walang siyang naiintindhan sa mga nangyayari noon. Wala na rin siyang mga lolo at lola sa kabi-kabilang sides.

Nang dumating agad ang Papa Demi niya ay agad siyang niyakap nito at nagpakilala, siya ang matalik na kaibigan ng papa niya. Nalaman nito ang nangyari kaya mula Cebu ay pinuntahan siya nito upang kunin at aalagaan.

Mula noon ay hindi na niya muling naranasang mag-isa. Although wala na itong asawa ay may iisang anak naman, bale 15 years old na noon ang anak nito.

Si Duncan Sylvano pero ng after mag-highschool ay nagaral ito sa manila. Mayaman ang mga ito kaya nga malaki ang mansion pero aalog-alog sila dahil sila lang ang nakatira doon.

Sinuklay niya mahabang buhok niya na kulay itim at humarap sa salamin. Nakasuot siya ng pink coat at White cotton sleeveless na may kapartner na black pencil cut na above the knee.

Maganda siya! Ayun ang sabi ng iba at syempre pinapaniwalaan niya yun. Maganda rin ang hubog ng katawan niya. Filipinang-filipina ang beauty niya. Hindi sobrang puti hindi rin maitim. Tama lang. Sabi ng iba nagmumukha siya isang italiana na dahil din sa tangos ng ilong niya at sa porma ng mga labi niya. Hndi niya yun pansin dahil hindi naman niya pinagyayabang kung anong meron siya.

Sa dami ng nanliligaw sa kanya noon mai-imagine mo talaga kung gaano kalakas ang appeal niya. Never siyang nagkaboyfriend hindi dahil sa manang siya kundi dahil desisyon niya talaga yun. Mas pinili niyang wag muna hangga't hindi siya nakakatapos sa pag-aaral Syempre gusto naman niyang tumanaw ng utang ng loob sa kanyang kinilalang papa. Ang hiling lang nito ay magtapos siya ng matiwasay bago magkatipan.

Hindi niya inaabuso kung ano ang meron siya. Ayaw niyang may masabi ang nag-iisang anak nito na si Duncan. Si Duncan Sylvano kilala naman niya ito pero hindi sila naging close.

Naalala pa nga niya ang unang pagkikita nila.

" From now on, this is your new home iha!" Papa demetrio andf gave her a smile. and just like that, she felt his warm welcome when they reached home. She was so happy that time and was feeling lucky.

" Duncan, i want you to meet Marion." Napatingin siya sa binatilyong nakupo sa sofa ng sala at nagbabasa ng libro. He was tall compared to a normal height of a teenager. He had dark blonde hair and a dreamy pair of eyes. Kumbaga halatang may lahi. Hndi naman nakakapagtaka dahil may lahi europeo ang mga ito. At sa sa tingin niya ay bagay na bagay ang mga features na ito sa mga binata.

" What is she doing here?" Duncan asked. He looked at her like he was judging him from head to toe as if he did not like the idea of having her in their house. Yes, she felt it. she really felt the unwelcome gesture waving at her.

" She is your new sister don't you like the idea of having a cute sister like her? " -Papa Demetrio.

She heard him chuckled. " Sister? Cute? I dont think so..." Duncan said.

She frowned when she heard it. Hindi lang pala ang mga kamag-anak niya ang may ayaw sa kanya pati ang magiging brother niya.

He stopped reading then book and began walking out. Nilagpasan lang siya nito. 

She guessed he really didn't like the idea of having a sibling na aagaw sa atensyon ng papa nito.

"Duncan, watch your manners!" narinig niyang sabi ng papa demi nila habang hinahabol ito.

Kung anuman ang napagusapan ng mga ito ay hndi niya alam. Nalungkot siya na ayaw sa kanya ni duncan. Pero hndi naman siya kaya nitong pinaalisin.

Isang taon din niyang nakasama niya sa mansion si Duncan, he didn't bother to look at her in the eye whenever they were talking. they didnt talk as brother and sister. In short he just gave her a cold shoulder. Hanggang sa umalis ito for college ay wala siyang narinig na kahit tungkol pananatili niya sa mga ito at wala rin siyang atensyong nakukuha dito.

Napatulala siya sa salamin ng maalala ang mga bagay na yun noong kabataan niya. Hayy!...Ang saklap talaga ng buhay eh. Hindi lahat binibigay sa tao ng diyos. Nagkataon ang hindi binigay sa kanya ay ang sariling pamilya, nakikishare lang siya.

Nakarinig siya ng mahihinang katok sa kanyang puntuan. 

" Bukas yan.. "sabi niya ng marinig na may kumatok. Si Selma ang isa sa kaibigan niyang katulong sa mansion.

"Marion.." Tawag nito sa kanya ng magapir sa pintuan.

" Aalis ka na ba? Pinapatanong ng papa mo kung magpapahatid ka o gagamitin mo yung isang sasakyan."

She smiled. Hayy. Ang papa niya talaga bine-baby pren siya. Lagi siyang hatid-sundo siya lalo na ngayong nagtatarabaho siya ni hindi nga siya nagpapabili ng sariling kotse kahit nagpupumilit ito. Dahil ayaw niyang may masabi ang nagiisang anak nito kung nagkataon.

Oo. Si Duncan. May usap-usapan kasi na kaya ayaw ni Duncan tumira sa  Cebu kasama ang ama nila ay dahil dahil naroon siya. Mang aagaw daw siya kasi eh. Yun ang chismis ng mga katulong at kung totoo man yun ay kahit kelan naman ay mapapatunayan niya sa binata na kung sakali na hindi niya inaagaw kung anong meron ito.

"Hindi na pakisabi. Alam naman niya na yun." tumayo na siya upang lumabas ng silid. "Asan ba si papa? Magpapaalam ako"

"Ah eh-"-hindi mapakaling salitas ni selma

" ano kase kwan... Yung stepbrother mo. Dumating kanina lang, kausap niya si Don Demi." bulong pa nito. pero sa laki naman ng kwartong ito ay hndi naman talaga siya maririnig ng mga ibang tao kahit normal sila magusap.

"Ha?.." -dumating daw si Duncan? Bakit naman? Eh di'ba tuwing christmas break lang ito umuuwi at napakabusy nito sa sariling negosyo na pinatayo sa Manila. May negosyo sila sa Cebu at Manila pero ang papa pa rin niya ang nagmamanage dahil nga ayaw ni Duncan. May sa pagkamatigas ang ulo kase ng isang yun. Ewan ba niya kung anong gustong patunayan.

Bumababa siya ng kwarto at dumiretso sa library office ng kanyang papa upang masilip kung totoong ngang dumating na si Duncan sabi nga ng katulong mukhang galit at pinuntahan agad ang papa nito.

Anong nangyayari? medyo magulo ang morning huh?!

" Are you really kidding me papa? Seriously?! Its not funny." Narinig niya na medyo mataas ang boses na yun. at kilala niya kung kanino iyon. 

Si Duncan nga. Hindi na siya tumuloy sa pagpasok sa library dahil mukhang may argumento ang mag-ama. isinandal na lang niya ang kanyang sa may pintuan habang nakasilip sa glass door.

"I,m not kidding here, Duncan sinasabi ko na sayo na itigil mo na yang negosyo mong yan. Hindi mo yan kailangan. May negosyo tayo na dapat pagtuunan mo ng pansin"

"I want my own Papa! i built it wih my own blood, sweat and tears, " -aniya Duncan.

" Kung ganon sige bahala ka.. Ibibigay ko ang lahat ng share mo kay Marion"

(Huh? AKO RAW?) Paanong nasali ang pangalan niya? Mas lalo siya nakinig sa dalawang naguusap.

" Huh!.. What does she know about running a business? She's just a fresh graduate. " she heard duncan laughed.

Sheemmsss. It feels nostalgic.. Parang nung unang pagkikita lang nila ang nafefeel niya.

"Then what do you want me to do?? Pabayaan ang negosyo ko dahil ayaw mong pamahalaan?" -papa demetrio.

"Paalisin niyo siya then i'll stay here."- Duncan

Nanlaki ang mga mata niya sa narinig. Bakit ba ganun na lang kalaki ang galit sa kanya ng lalaking ito. Wala naman siyang ginagawa.

"Alam mong hindi ko yan gagawin! Si Marion ay anak ko na rin at sana kahit ngayon ituring mo na siyang kapatid..."

"I dont like strangers and she is a stranger to me. We didn't even live together that long. Who knows kung anong binabalak niya. Masyado kayong kampante sa Marion na yan. Gusto niyo bang maulit ang nangyare noon?"

"That's enough Duncan! Matagal na yong tapos at h'wag mo ng ibalik pa ang nakaraan! Iba si Marion naging mabuti siyang anak sa akin, you just dont give her a chance.." - Demetrio. 

"Who knows if she's planning something when you die..."

(WOOOOOWWW!) gigil na sambit niya sa utak niya. Sobra na ang sama ng ugali ng lalaking ito.

"Wala kang alam matagal ka ng umalis dito! Baka ikaw ang may masamang balak!"- papa demetrio

"Are you accusing me? your own son?! Kaya ayoko dito sa bahay na 'to dahil lagi kayong against sa akin pagdating kay marion! Fine!.. give all my shares to that woman or give it to charity. who cares..if that's what will make you happy!"

Natakpan ni Marion ang mga tenga niya ayaw na niyang makarinig pa nang kung ano. Masyadong masakit ang panghuhusga ng kapatid eklavoo niya. HINDI SIYA GANONG TAO!

"Why are you here?!".. -Duncan

Nagulat siya ng may malakas na boses sa likuran niya. Si demonyo!-este si Duncan. Nakakunot nanaman ang noo nito as usual.

"Ah eh!-" Hindi niya alam ang sasabhin niya. Bat nga ba siya nandun? Ay oo! Magpapaalam sana siya.

" Eavesdropping?...." Tumaas ang kilay nito pero seryosong badtrip ito. Nagiba ang features ni Duncan. Lalo niyang napansin ito ngayong medyo close up ito sa kanya. Before kase hindi naman sila nagpapansinan or nagtitigan pag nasa cebu ito, para nga lang siyang hangin sa binata.

"Ay hindi... I was about to leave and --" todo explain siya, pinigil niya ang kanyang inis na nararamdaman dahil isa siyang mapagpasensyang tao.

"As far as i remember nasa kabilang side ang main door, wala dito. So will you excuse?" Pagtatabi pa nito sa kanya. bastos talaga ng isang to. Ito ba ang natutunan nito sa pagaaral sa manila?!

Kung oo, pwedeng magenroll nang maiapply niya naman sa asungot na to!

Humugot siya ng malalim na hininga at napabunga. Punong puno na talaga siya sa panlalait at pangbibintang nito sa loob ng maraming taon. Totoo nga ang chismis! masyadong atribido ang lalaking ito!

Hinabol niya si duncan.

"Duncan!" -marion

"What?!"-duncan

"Hindi ko alam kung anong ginawa ko sayo para tratuhin mo ako ng ganito pero as far as i rememder too? WALA. SO DON'T JUDGE ME. HINDI KO KAYO PINEPERAHAN!" Matinding emosyon ang bumabanayad sa kanya.

Humarap ito sa kanya. At seryosong tumingin.

"I don't judge you. I'm just telling my opinion and impression about you." Malalalim ang tingin nito. Bakit ba ganito ito sa kanya? May nagawa ba siya talaga?

"Well impressions won't always last.. I can prove you that..." Seyosong sabi niya.

"You dont need anything to prove..." si Duncan. iyon lang at naglakad na ulit ito palayo sa kanya.

Pagkatalikod nito ay isa isang nagunahan ang mga luha niya. Iyak ba ito sa sobrang galit? Nasaktan ba siya? Oo! Nakakasakit kase ang husgahan lalo na sa isang taong akala niya ay may pag-asa pang ituring siyang maging kapatid.

Matagal naman niyang nirerespeto kung anong tingin sa kanya ng binata. Pero masakit kung galing ito sa kanya. Minsan na nga lang niya ito nakikita, masasaktan pa siya.

(ANG SAMA MO.....)sa loob loob niya. Maraming nagsasabi na swerte siya at dahil gwapo ang kanyang naging kapatid, maswerte daw siya dahil ito ang kasama niya lagi.. Maraming umaaligid kay duncan. Binansagan itong Greek-God dahil sa taglay na kagwapuhan at katipunuan. Kulang nalang ay sambahin. Kapag sinasabing swerte niya dahil malapit ito sa kanya at nakakainggit. Napapangiwi siya!

HINDI LAHAT TOTOO! Isa siyang Greek-DEVIL. Hindi siya swerte dahil hindi siya kayang mahalin ni Duncan bilang nagiisang kapatid!.....

BluUUGH!

Napalingon siya sa may library ng marinig ang  kumalabog..

"Aaaaaarrrggghhhh ~~ahhhh"

Narinig niya ang ungol ng Papa niya. Dali-dali niyang tinakbo ito..

"Papa Demi!" Laking gulat niya ng makitang nakahandusay ito sa sahig at sapo sapo nito ang dibdib! inatake na yata ito sa puso!

"PAAAAAAA!" sigaw niya...