MARION: " Oh! Papa Demi marami akong biniling prutas sa palengke kanina! Kainin ninyo yan para lumakas kayo..." Ipinatong ni Marion ang isang basket ng prutas sa lamesa na nasa ng malaawak na garden nila habang nagpapaaraw ito ng umagang iyon. Galing siya sa palengke upang mamili ng mga prutas at sariwang mga isda upang mamili ng mga lulutuing pagkain para sa ama-amahan upang ma-monitor niya ang mga protina na kakainin nito upang mapabilis ang recovery. Siya mismo ang nagluluto ng kinakain nito, walang palya, mulang sa agahan, merienda at hapunan ay wala siyang pinapalagpas na oras upang maalagaan ito. Isang linggo na rin itong masigla ng makalabas sa hospital. "Salamat iha....." ngiting ngiti ito sa kanya. "Salamat at bumalik ka dito sa akin." Hinawakan nito ang kamay niya. "Papa.. " umupo siya sa tabi nito at niyakap ang matanda. " Isang linggo niyo na pong sinasabi sakin yan. Syempre naman po babalik ako lalo na at kailangan niyo ng kasama dito. Tignan niyo oh ang sigla sigla n
MARION:LUMIPAS ang isang dalawang buwan simula ng umalis si duncan pabalik na Manila ay bumalik rin naman sa normal ang buhay niya. Ang dating tahimik at masayang pamumuhay kasama ang papa demetrio nila. Hindi na rin siya muling nagtrabaho upang maalagaan ang ama habang ito ay nagpapagaling ng tuluyan. Kung paminsan minsan ay lumalabas-labas sila ng mga matatalik niyang kaibigan na sina Sally at Olga. Ito lang naman ang lagi niyang kasa-kasama noong college at hanggang ngayon. At si Duncan?... Ayun....lagi lang din namang nasa utak niya 24/7. Hobby na nga yata niyang isipin ang binata kapag free time niya. Kung minsan any napapanaginipan niya ito.Ang halik nito..Ang haplos nito...At yakap....Pakiramdam niya ay nasa katawan na niya ang mga iyon halos hindi matanggal-tanggal ang sensayong nararamdaman niya para sa binata. Pakiramdaman nga niya ay hinahanap-hanap ba niya ang mainit na haplos nito, ang mapusok nitong paghalik at ang nakakataas balahibong pagyakap nito? Hindi niya a
MARION: MAAGANG umuwi si Marion nang gabing iyon dahil hindi na rin siya makakapag dinner kasama ang mga kaibigan, Nawalan na kasi siya ng gana kumain pa pagkatapos malamang buntis siya. " Marion, " narinig niyang binati siya ni selma habang papalapit sa kanya upang kunin ang nakasabit na shoulder bag sa balikat. Agad niyang sinara ang main door ng malaking mansion nang siya ay makapasoksa loob. Pakiramdam niya ay napagod siya kahit hindi naman siya nagcommute or nagdrive. Nagpasundo skasi siya sa Driver. " Bakit ang aga mo umuwi? tapos na dinner niyo? " tanong ulit nito dahil napansin nito na maaga siya umuwi kumpara sa ipinaalam niya before midnight siya makakauwi. " hindi na kami nagdinner," sagot niya habang umiiling, ramdam niya yung pagod niya ngayon dahil umiyak siya dahil namamaga pa rin ang mga mata niya. " oh! tama-tamang magdidinner na sina Don Demi, sumabay ka na " sabi pa ni selma. " sina? bakit may bisita ba? " bigla siyang nagpanic dahil sinabi nito na may k
MARION: " Marion..." May pagaalalang bungad sa kanya ni selma ng magising siya. Nasa kwarto na siya ng magising at nasa tabi niya ito. "Anong nangyari? " bumangon siya sa pagkakahiga at agad namang inabot ni Selma ang basong tubig. "Nahimatay ka kase pagkapasok sa dining area beh. okay ka na ba?" pagalala pa nito. Oo nga pala.. Pagod at hilo kasi ang nadamdaman niya hindi niya na alam kung anong sakto or ilang hakbang pa nagawa niya bago nmbumagsak. "Si papa? " hinanap niya ang ama niya dahil nahumatay siya sa harap niti at sa mga kaibigan. "Nasa labas kinausap siya ng doctor na tumingin sayo. Tinawagan niya kase si Doc Miniong nung nahimatay ka. " Tumango naman siya habang iniinom ang isang basong tubig dahil medyo nahihilo pa rin siya dala ng kahinaan. Pumasok naman si Papa Demi sa kwarto niya na walang kangiti-ngiti halatang nagalala nga sa kanya. "Selma, you may leave us for a while, " sabi nito na seryosong seryoso. Madalin ang mukha nito at nakakunit ang mga noo.Sumunod
DUNCAN: " WHERE is papa? " Inabot na siya ng sikat ng araw ng makauwi ng Cebu dahil nagpababa muna siya ng tama ng alak bago sumakay ng eroplano. bumili lang siya ng ticket sa counter ni hindi na siya nakauwi ng condo upang makapagpalit or kahit man lang makakuha ng pagpalat ng casual na damit.He was wearing black long sleeve and a gray slack pants wtih his gray coat na d na niya sinuot . inabot niya ito sa sumalubong na katulong pagkapasok niya palang ng mansion.Lagi namang tahimik ang Mansion pero parang mas nakakabingi ang katahamikan ng araw na yon. mahahalata mo sa mga katulong ang awra ang pagkabahala. "Senyorito Duncan, good morning po. Nasa kwarto po ni senyorita Marion si Don Dametrio po " tila aligaga na sabi ng matandang babaeng katiwala nila.Halatang wala itong tulog at nanlalalim ang mga mata kaya lalo niya itong pinagtaka, "May nangyari ba kay Marion?" He asked. he didn't know the connection of him being there kung about naman sa dalaga ang problema. "Ah eh, sen
MARION: "OKAY! we are done," the famous cebu designer smiled at her after the taking her measurments for the wedding gown. " ang liit pala ng hips mo." she heard his compliment. " T-thank you" she smiled awkwardly habang nakatayo sa isang maliit na platform ng isang sulok ng kwarto na iyon. naka tapat siya sa isang malaking salamin habang nakasukat sa kanyan ang isa sa mga wedding gown na obra ng sikat na designer sa cebu. " W-wooow naman this girl! so pretty naman on your wedding dress " gigil na sabi ni Sally ng makalapit ito splatform kung saan siya nakatayo " Alam mo mas bagay sayo yung pearl whie na kulay tapos maraming pearl sa baba" pagiimagine pa nito. " t-talaga?" sinipat sipat niya ang suot na dress bagay nga sa kanya ang suot na mermaid cut na pearl white gown na mat mga pearl beads sa ibabang tuhod at sa mga balikat ay crumpled sleeves sa may flowy na tela pababa sa mga braso niya. Ang damit na suot niya ay isa lamang sa ginamit upang makita ang kabubuan niya kapag
Duncan: " WHERE are the others, lindsay? " agad niyang tanong niya sa kanyang secretary pagkabukas pa lamang ng elevator papunta sa penthouse ng building kung saan matatagpuan ang kanilang main office. " Good Afternoon Sir, " agad na bati sa kanya ng secretary na si lindsay. " They went to Sheraton Hotel this morning for your meeting with your Client Mr. Ching of Tai-Ching Mall, here's the current situation," habol pa nito sa kanya habang naglalakad sa private office niya sa bandang dulo ng penthouse. Ito ang emergency meeting na kailangan sana niyang uwian ng mas maaga dahil hindi sinununod ng construction company ang kanilang design sa mga columns sa parking area ng tinatayong branch ng Tai-Ching Mall. Sila kasi ang may hawak ng Architectural Design ng buong building since sa Architectural Firm niya na-award ang project nito. Hindi agad siya nakaalis ng Cebu dahil kailangan niya pa munang masigurado na okay ang kalagayan ng kanyang magiging asawa na si Marion dahil sa labis n
Marion: (Totoo ba 'to?...Magpapakasal kami? Kami ni Duncan? ) Hindi maiwasang itanong ni Marion sa kanyang isipan kung totoo ba talaga ito or isa lang itong panaginip. Kung nanaginip man siya, PLEASE! can someone wake her up!.... Ano ba talaga ang purpose kung bakit kailangan nilang magpakasal ni duncan? Para ba talaga sa bata? O para mailigtas sa kahihiyan sa ibang tao ang pamilyang Sylvano?... ito ang mga tanong niya na laging naglalaro sa kanyang isipan simula ng araw na dinumog siya ng mga reporters sa shop. Naapektuhan talaga siya dahil sa mga binabatong mga tanong sa kanya na kesyo piniko niya si Duncan, isa siyang kapatid nito or kung bakit sila biglang magpapakasal. Halos isang linggo nang ganito ang mga laman ng balita sa kanilang lugar. Hndi naman kasi sila artista para pagpyestahan ng mga media at hindi niya ito nakasanayan dahil matagal na siyang hindi humaharap sa publiko dahil ayaw niya magkaroon ng kahit anong kaalaman ang mga ito bukod sa pagiging ampo ng mga Sylvan