ONE

NIKKI’S POV

Nakabibingi na musika at makapal na usok ng sigarilyo ang sumalubong sa akin pagpasok ko sa bar. Under different circumstances, I would never find myself standing here, but today was an exception.

Naglakad ako papunta sa bar counter habang manghang nakamasid sa mga tao na narito. Some women were dancing obliviously while men took advantage of their drunkenness. Napaismid ako habang pinapanood ang mga taong naghahalikan at halos magtalik na sa dance floor, mga walang delikadesa!

Napahinto ako sa harap ng bar counter at wala sa sarili umupo sa isang high stool.

“Bigyan mo ‘ko ng pinakamatapang niyong alak!” Utos ko sa bartender.

Agad itong tumalima at binigyan ako ng isang bote ng Spirytus Vodka at isang shot glass. Nang matanggal ko ang takip nito ay agad kong nalanghap ang matapang nitong amoy. Parang bumaliktad agad ang sikmura ko at sa isang banda ay naisipan kong huwag ng ituloy ang paglalasing. But then, there’s no turning back, kapag hindi ko ito ginawa ay uuwi lang ako na luhaan at patuloy na nasasaktan.

I just want to numb myself, kahit ngayong araw lang. I want to forget the pain and the betrayal they caused me. I want to feel numb! But my mind’s a traitor because the moment I closed my eyes, the image of two naked people curling up against each other came vivid in my mind.

“Fuck you, Vonn!” I cursed as I took a shot.

Gumuhit ang init sa lalamunan ko papunta sa aking dibdib at nangilid ang luha ko sa pangit ng lasa ng alak na ito. Pakiramdam ko ay agad na umikot at nagdalawa ang paningin ko. Parang baha na biglang rumagasa sa isipan ko ang nangyari kanina, dahilan kung bakit ako napunta sa lugar na ito.

***FLASHBACK***

It was our third year anniversary today. Vonn, my boyfriend, had no idea I was going home because I wanted to surprise him. Ang alam niya ay nasa Singapore ako para sa isang business conference. Well, doon naman talaga ako nanggaling. Napa-aga lang ng dalawang araw ang flight ko dahil mabilis na natapos ang conference.

I wasted no time because I was so excited to see Vonn. We’ve been together for three years now and we already talked about settling down. I bought an expensive Rolex watch as a gift to him.

Habang nasa eroplano ay hindi ako mapakali, masyado yata akong excited na makita ang magiging reaction niya. I tried to sleep but my excitement made me feel jitters all the way home.

Upon arriving, I took a taxi to Vonn’s Condominium. Mabilis akong bumaba sa taxi at nagmamadaling umakyat sa floor ni Vonn sa kabila ng pagkahilo ko mula sa biyahe.

When I reached his floor, I stood in front of his door and took a deep breath. Kinuha ko ang spare key na ibinigay niya sa akin at dali-daling binuksan ang pinto.

Katahimikan ang sumalubong sa akin pagpasok ko. Nagtataka ako dahil sabado pa lang ngayon. And knowing Vonn, hindi ‘yon aalis ng bahay dahil rest day niya ang saturday. I tiptoed to his room, thinking that maybe he was asleep and the least I wanted to do was to disturb him. However, as I was walking upstairs, the scattered clothes immediately caught my attention.

Isang kulay pulang dress at isang laced panty ang nasa sahig at bahagyang nakabukas ang pinto ng kanyang kwarto. Kinabahan agad ako sa nakita ko at hindi ko maiwasang mag-isip ng masama. Dahan-dahan akong naglakad at natutop ko ang bibig ko nang tumama ang mata ko sa siwang ng kanyang kwarto.

My heart started beating fast as the pain enveloped it. I cannot believe my eyes! There he was, my unfaithful boyfriend, grinding against another woman. He was pushing hard against her behind her back.

Before I could stop myself, I kicked the door and it flung open leaving the two of them stunned. Rage consumed me when I saw who the woman was; it was Krisna, my best friend.

Napalingon sila sa akin at rumehistro ang labis na pagkagulat sa kanilang mga mukha nang mapagsino nila ako. Parehas silang nataranta at tila hindi na malaman ang kanilang gagawin.

“What’s the fucking meaning of this?” I shouted.

“Babe, let me ex – ” before he could say a word, I cut him off.

“Kailan pa?” nanginginig kong tanong sa kanila.

Nang ibaling ko ang paningin ko kay Krisna ay tahimik lang siya na umiiyak sa isang sulok. Si Vonn naman ay nagbaba ng tingin, tila hindi alam kung ano ang sasabihin.

“Damn you! I’m asking you, kailan pa? Kailan niyo pa ako niloloko?” nanggagalaiti kong sigaw.

Bumuhos ang mga luhang pinipigilan ko habang nakatingin ako sa kanila. Lumapit ako kay Krisna at marahas ko siyang hinigit patayo at malakas na sinampal.

“Traydor ka! Ang sabi ko bantayan mo ang boyfriend ko, hindi landiin! I trusted you! I fucking trusted you two!” patuloy ako sa histerikal na pagsigaw.

Akmang susugurin ko ulit si Krisna nang harangin ako ni Vonn.

“Please don’t hurt her...” he pleaded.

Napako ako sa kinatatayuan ko at hindi makapaniwala sa narinig ko. Is he fucking choosing her over me?

“Do you love her?” nanghihina kong tanong.

“She’s pregnant,” sagot niya, at parang tumigil ang mundo ko dahil sa narinig ko.

Pinahid ko ang mga luhang naglandas sa pisngi ko. Akala ko ako ang may sorpresa, mas malaki pala ang pasabog ng hudas!

“She’s four months pregnant, babe. I’m sorry. Believe me, Babe! Hindi ko sinasadya, it was an accident. Babe, ikaw ang mahal ko. I want to take responsibility with the child but I’m not going to marry her,” nakikiusap ang tono ni Vonn.

Tumawa ako ng pagak, anong akala niya sa aming dalawa? Laruan na pwede siyang mamili kung sino ang lalaruin at itatapon niya?

“Do you hear yourself Vonn? I can’t believe you. Pagkatapos mong buntisin ang kaibigan ko, sasabihin mo sa aki na ako ang mahal mo? Sana naisip mo yan bago mo ipinasok ang sandata mo sa kweba ng malanding ‘yan!” asik ko.

“It was a mistake, babe. I promise, hindi ko sinasadya,” aniya at pinilit akong hawakan pero tinulak ko siya palayo.

“Vonn, if it was a mistake, dapat ay hindi na ito naulit. But no, you did it several times. It’s not a mistake, it’s called cheating. We’re done,” sagot ko at tumalikod ako.

The moment I turned my back, my tears flowed freely from my eyes. Nag-taxi ako pauwi sa apartment ko at iniwan ko roon ang mga gamit ko. Later on, nakita ko na lang ang sarili kong nagmamaneho patungo sa isang bar.

***END OF FLASHBACK***

Napabalik ako sa kasalukuyan at humigpit ang hawak ko sa shot glass habang inaalala ang nangyari kanina. Naramdaman ko ulit ang pag-iinit ng mga mata ko kaya naman tumayo ako at nagpasyang mag-restroom.

I walked with my eyes half-closed, in a zigzag manner. Naramdaman ko pang nabubunggo ako pero hindi ko na iyon pinansin.

I opened the restroom door and pushed myself inside but stopped immediately when I saw a man standing in front of me. That’s when I realized I entered the wrong restroom.

Dali-dali akong lumabas at pumasok sa kabilang pinto. When I was done, I washed my face and saw my swollen eyes. I walked back into the counter but I lost my way instead.

Nakahawak ako sa dingding nang bigla itong bumukas at sumubsob ako sa isang malapad at mabangong dibdib – wait, what?

Sumikdo ang kaba sa aking dibdib ng matitigan ko ang kanyang kulay asul na mga mata. Naghugis bilog ang bibig ko nang napagtanto ko na siya iyong lalaki sa restroom kanina.

He smirked when he saw my reaction.

“Stalking me, aren’t you, Miss Pretty?” even his baritone voice suits his appearance.

I opened my mouth to speak, but no voice came out. I looked at him sharply and tried to stand, but I failed.

Muli akong sumubsob sa kanyang dibdib at nanuot sa aking ilong ang kanyang pabango. Pakiramdam ko ay mas lalo akong nalasing sa kanyang bango.

“Tss. Iinom-inom kasi, hindi naman pala kaya,” I heard him utter.

“P-pakialam mo ba?” mataray kong tanong sa kanya.

“Look, Miss, I don’t want to nurse a drunken lady. If you’re not feeling well, just go home,” anito na lalong nagpainit ng ulo ko.

Huh! The nerve of this guy! Who said I needed him to nurse me?

“You don’t get to tell me what to do! You, men, are all the same!” sigaw ko sa kanya at saka ako pagewang-gewang na naglakad palabas ng bar.

I was about to call a Taxi when a car stopped in front of me. Nagulat ako nang makilala ko ang driver ng kotse. It was none other than the arrogant guy from the bar!

“I’ll take you home, Miss. My conscience won’t let me sleep if I let you go home by yourself, baka kung ano pa ang mangyari sa ‘yo sa daan,” alok nito sa akin.

Inismiran ko siya at tinaasan ng kilay bago ako sumagot, “I can manage.”

Muli akong naglakad pero halos madapa ako sa sobrang kalasingan.

“Come on,” udyok pa nito.

“Kaya ko ang sarili ko,” matigas kong pagtanggi.

Napapalatak ito at umiling-iling bago bumulong, “Tsk, this woman is so stubborn.”

Nagulat na lang ako nang bigla niyang itigil ang kanyang sasakyan at binuksan ang passenger seat nito. Agad siyang bumaba at lumapit sa akin. Impit akong napasigaw nang bigla niya akong buhatin na para bang isang sakong bigas ako at ipinasok sa kotse.

“Whew! Sa liit mong ‘yan, hindi ko inakala na mabigat ka pala,” natatawa niyang komento.

Tiningnan ko siya ng masama at sinubukan kong buksan ang pinto ng kotse ngunit nakasarado iyon.

“Stop it, you will only tire yourself. Just give me your address,” aniya at pinaandar ang sasakyan.

Hindi ako umiimik kahit noong nagsimula na siyang magmaneho. Nakatuliro lang ako habang nakatitig sa labas ng bintana.

Bakit ganito? Lasing na ako, pero bakit masakit pa rin?

Hinayaan ko ang luha ko na malayang kumawala sa mga mata ko. Hindi ko namalayan na napahikbi na pala ako ng malakas. Hindi ko rin napansin na nakatigil na pala ang sasakyan sa gilid ng daan.

“I fucking hate you, Vonn! You ruined my life! I will never forgive you! Never! Ano ba ang ginawa ko sa ‘yo? I gave you all my love, pero bakit nagawa mo pa rin akong lokohin?” sigaw ko at pinaghahampas ko ang lalaki sa harapan ko.

Sinuntok-suntok ko siya at tinampal ng malakas. Ibinuhos ko sa kanya ang lahat ng galit na nararamdaman ko hanggang sa naubos ang lakas ko. Napasandal ako sa upuan habang patuloy akong umiiyak.

“Okay ka na ba? I hope I made you feel better,” narinig ko pa ang mahina niyang bulong bago ako tuluyang nilamon ng dilim.