NIKKI’S POV
The cozy ambiance of the restaurant made me feel at ease. We are currently in Bellevue Restaurant, a fine dining restaurant that specializes in French cuisine, owned by Gale, himself. It was an old, but well-preserved restaurant that has been built many years ago.
“Tell me, how many businesses do you have?” I curiously asked.
He doesn’t look like the kind of businessman who’s intimidating. I guess it has something to do with his aura. He rarely scoffs, and most of the time he’s just smiling. His smile seems contagious as I noticed that everyone who looks at him also smiles. He’s also good looking and he has that undeniable sense of humor.
“Interesado ka na ba sa ‘kin? Just enough to provide for you and our future grandchildren, Milady,” nakangisi niyang sagot sa tanong ko.
NIKKI'S POV Nakaupo ako ngayon sa harap ng vanity mirror sa loob ng kwarto ko habang pinapatuyo ko ang aking buhok. Kakatapos ko lang maligo at gawin ang skin care routine ko tuwing gabi. Napahawak ako sa noo ko kasabay nang biglang pagbilis ng tibok ng puso ko. Biglang nag-init ang aking mukha at bumalik sa akin ang pakiramdam nang lumapat ang labi ni Gale sa noo ko. Oh, Jeez! Nababaliw na yata ako! Kaisa mag-isip pa ng kung ano-ano ay pinili ko na lang na matulog. Mahirap na at baka lutang na naman ako sa trabaho kinabukasan, ayaw ko naman no'n. MINASAHE ko ang sentido ko nang makaramdam ako ng bahagyang pagkahilo. Kakatapos lang ng board meeting namin at sabog na sabog na ako sa rami ng mga napag-usapan, kabilang na roon ang tungkol sa bidding para mag-supply ng inumin sa isang malaking kompanya. Malawak ang sakop ng
NIKKI’S POV Habang nakahiga ako sa aking kama ay naroon pa rin ang kaba sa aking dibdib. Hanggang ngayon ay kinikilabutan pa rin ako sa sinabi ni Vonn at hindi iyon matanggal-tanggal sa isipan ko. Sa wari ko’y tila isang pahiwatig iyon na may hindi magandang pangyayari na naghihintay para sa akin. Ayaw ko man na isipin pero para itong sirang plaka na paulit-ulit sa isipan ko. Lumabas ako sa kwarto ko at maingat na naglakad papunta sa kusina bitbit ang cellphone ko na ginamit kong flashlight. Kumuha ako ng malamig na tubig mula sa fridge at agad na nagsalin sa isang baso. Mabilis ko itong ininom para kalmahin ang puso ko. Huminga ako ng malalim at muling naglakad pabalik sa kwarto ko para matulog. That night before going to sleep, I prayed because I was really tr
NIKKI'S POV"Babe! Are you okay? Nasaktan ka ba? May ginawa ba si Krisna sa'yo?" mabilis kong binaling ang paningin ko kay Vonn na ngayon ay nakahawak na sa braso ko.Agad kong hinila ang aking mga kamay, ayaw kong magdaiti ang mga balat namin dahil para akong dinedemonyo. Ang kapal naman talaga ng mukha niya para tawagin akong babe sa harapan pa mismo ng babaeng binuntis niya!Binitawan niya ang kamay ko at nagmamadaling pumunta kay Krisna. Hindi pa man ako nakakabawi ay muli akong nabigla nang marahas niyang itayo si Krisna at hawakan ng mariin sa braso. Kita ko sa kanyang mukha na nasasaktan siya, pero hindi man lang siya nagsalita. Patuloy lang siya na umiiyak at hinayaan niya lang si Vonn na saktan siya."Bakit ka nandito? Nag-usap na tayo, hindi ba? Sususportahan ko naman ang bata per
NIKKI'S POVI smiled while humming to the tune of Frank Sinatra's 'Fly Me To The Moon' which was playing at the background. It was an old, but feel good song that always made me feel light and happy. The car window was open and I could feel the brush of the morning air, making my skin ripple. Alas, what a good way to start my day!"You look happy," Gale uttered. He glanced at me shortly before focusing his eyes on the road again."Mas magaan pala talaga sa pakiramdam kapag nailabas mo ang mga bagay na gumugulo at nagpapabigat sa dibdib mo," sagot ko. Napatingin akong muli sa labas ng sasakyan at sumalubong sa akin ang luntiang tanawin."I'm glad you came with me, Milady," I heard him say. I could feel his wide grin even if I wasn't looking at him."As if I have a choice, Gale. I owe you a date, remember?" nakataas ang kilay kong tanong at lalo siyang napangisi.
NIKKI'S POVNanatili akong nakapikit kahit noong maghiwalay na ang mga labi namin ni Gale. Nararamdaman ko pa rin ang malambot niyang labi na nakadampi sa labi ko. Pakiramdam ko ay parang nakalutang pa rin ako sa ulap. Hindi ito ang unang halik ko, pero kakaiba ang pakiramdam. Ibang klase ng sarap ang pinalasap ng halik ni Gale sa akin. Napamulat ako nang marinig ko ang mahinang pagtikhim ni Gale."I'm sorry..."Agad na nangilid ang luha sa aking mga mata nang marinig ko ang sinabi niya. Nag-sosorry ba siya dahil ayaw niya akong halikan? Hindi niya ba nagustuhan, o ako lang talaga ang nag-enjoy sa halik na iyon? Hindi ko maintindihan, pero parang hiniwa ang puso ko nang marinig ko ang salitang sorry galing sa kanya.Natatarantang lumapit siya sa akin at pinun
NIKKI'S POV"Should I refer you to a psychiatrist now?"Napalingon ako kay Camille na hindi ko namalayan na nakatayo na pala sa harap ng mesa ko. I couldn't stop smiling as I remembered our so-called weekend date. Akala ko noong una, hindi ako mag-eenjoy, turns out, I enjoyed every moment I spent with Gale. Every bit of that weekend was so memorable, that I cannot take it out of my mind."What are you talking about?" patay-malisyang tanong ko kay Camille."You're smiling like an idiot! Simula nang bumalik ka galing sa date niyo ni Gale, parang naging ibang Dominique ka na. Instead of frowning, I can now see you smiling to yourself," saad niya.Agad akong nag-iwas ng tingin. Siguro nga, iba talaga ang naging epekto ni Gale sa akin. Because of
NIKKI'S POV"No, it can't be!"Nagulat kami sa naging reaksyon ng Mommy ni Gale. She was looking at me with disbelief evident in her eyes. Para bang hindi niya inaasahan na makikita niya ako. Wait— does she know me? Pero sigurado ako na ito ang unang beses na nakita ko siya."What, Mom? Here we go again with your exaggerated reaction. By the way, meet Dominique. She's the one, Mom," Gale said as he introduced me to his Mom.Pakiramdam ko ay biglang tumigil ang mundo ko sa sinabi niya. I'm the one?"Milady, this is my Mom, Graciella Miller. And my Dad, Andreas Miller," Gale continued.I gave his parents a nervous smile and shook their hands. His
NIKKI'S POVTahimik lang kami habang binabagtas ang daan papunta sa bahay ni Gale. He didn't want to leave me alone in my apartment kahit pa nga dinampot na ng mga Tanod si Vonn. He will be staying in the Barangay Hall for the night. I was still thinking if I should file a case or file for a blotter report, since I don’t want to cause a ruckus. Nanginig ako nang muling sumagi sa isipan ko ang nangyari kanina. As if he knew, Gale took my shaking hands and held it firmly."Hey, nandito lang ako, Milady. You don't have to be afraid," he assured me.Pagdating namin sa harap ng bahay niya ay mabilis niyang inihinto ang sasakyan sa garahe. Nauna siyang bumaba at inalalayan niya ako. Dala ko ang isang maliit na backpack na naglalaman ng damit na pamalit ko. Ayaw ko sanang maka-istorbo sa kanya ngunit mapilit siya. Aniya, baka raw balikan ako ni Vonn doon.Hanggang ngayon ay nagtataka pa rin ako kung p