NIKKI'S POVMy mouth parted and my heart started beating so loud, seeing the look on Adhara's face. She's standing on the doorway, her hands were inside the pocket of her black cloak. Hindi ko naintindihan ang kaba na biglang lumukob sa akin, hindi ko na siya makilala. She's far too different from the Adhara I knew a year ago.Siguro nga ay pagpapapanggap lang ang pinakita niya sa akin noon, pero gusto ko pa ring paniwalaan na may kabutihan pa rin sa puso niya. However, seeing her face right now, I could only think of the worse. Masama ang tingin niya sa aming lahat.I gulped when she started walking towards us. Instinctively, Gale pulled me to his side."What are you doing here, Adhara?" Gale's voice was stern, and serious."I came here to claim what's mine," she said.Napasinghap ako, lalo na nang makita ko ang kakaibang ngisi sa mukha niya. She looked like she lost her mind, and the way she laughed, I can't stop thinking that maybe she lost her sanity."Akin ka lang, Gale. You promi
GALE'S POV"No! Dominique!" sigaw ko habang dinidiinan ang paghawak sa balikat ko, kung saan tumama ang bala.Dali-dali akong tumayo sa tulong ng mga magulang ko at susuray-suray na tumakbo palabas ng bahay. Sinubukan kong habulin sina Adhara, ngunit hindi ko na sila naabutan pa."Gale, we need to take you to the hospital!" histerikal na sigaw ni Mommy."No, Mom! I won't go anywhere until I find Dominique and Adhara. Call the police!" I instructed.Mabilis kong tinungo ang sasakyan ko at nagmaneho palabas ng village. She wouldn't have gone that far yet.I hissed from the pain that filled my system. Kinagat ko ang labi ko para pigilan ang pagsigaw. Sandali akong tumigil sa tabi ng kalsada. I tore a part of my shirt and wrapped it around my shoulder. Napapikit ako at napamura sa sakit, pero hindi ko iyon ininda. I have to find Dominique. Kapag may nangyaring masama sa kanya at sa anak namin ay hindi ko mapapatawad ang sarili ko.I wasted no time. Muli kong pinatakbo ang sasakyan at mabil
GALE'S POV"Nooooo!"A loud scream left my lips as I saw Adhara's car crashing to a ten-wheeler truck. Bumigat ang dibdib ko, at parang hindi ako makahinga habang tinitingnan ang wasak na sasakyan. Kusang tumulo ang luha mula sa mga mata ko.Mabilis kong itinigil ang sasakyan, hindi iniinda ang sakit na nanalaytay sa balikat ko. Bumaba ako at lumapit sa sasakyan. My heart was racing, fear consumed me.No! God, no! This isn't happening!Gusto kong paniwalain ang sarili ko na panaginip lang ito, pero ang eksenang tumambad sa akin ay patunay na totoo ang lahat ng ito.Wasak ang unahang bahagi ng sasakyan, at kita ko ang duguang katawan ni Adhara. Naipit ang dalawa niyang paa. Sa passenger side naman ay nandoon si Dominique. Wala siyang malay, at puno rin siya ng dugo. Kumabog ang dibdib ko nang makita ko ang dugong umaagos sa kanyang binti.Fuck, no! Our child!Wala sa sarili kong kinatok ang bintana, pilit siyang ginigising ngunit nanatili siyang walang malay. Ayaw kong isipin na... Hind
NIKKI'S POVThe bright rays of the morning sun touched our skin, making us feel a lot warmer today. I looked around, and took a deep breath, realizing how peaceful this place is.I stood in front of a grave. Nandito ako para magpaalam, at makipag-usap sa isang tao na matagal ng nawala sa mundong ito. This will be the last time, because after this, I will surely go somewhere far away."Are you sure about this?" Gale asked from behind me.Lumingon ako sa kanya at ngumiti. I've never been sure. Napagtanto ko na kapag hinayaan ko ang sarili ko na masaktan habang buhay, ako ang talo. Kasi ang taong nanakit sa akin ay matagal nang tahimik sa kabilang buhay, habang ako, nandito pa rin sa pahina kung saan puro sakit at pighati ang nararamdaman ko."Y-yes, I am." I cleared my throat. "This is the only way for me to move forward, Gale. I needed to let this one out. I need to let go of my pain, and my anger...""I know." He replied.Lumapit siya sa akin at marahan niyang hinaplos ang mukha ko, sa
DISCLAIMERThis is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, distributed, or transmitted in any form or by any means, including photocopying, recording, or other electronic or mechanical methods, without the prior written permission of the publisher, except in the case of brief quotations embodied in critical reviews and certain other noncommercial uses permitted by copyright law.PLAGIARISM IS A CRIME.AUTHOR'S NOTE:Hello, this story is rated SPG. There are some scenes which are not suitable to young readers as it contains strong and offensive language, explicit sex
NIKKI’S POV Nakabibingi na musika at makapal na usok ng sigarilyo ang sumalubong sa akin pagpasok ko sa bar. Under different circumstances, I would never find myself standing here, but today was an exception. Naglakad ako papunta sa bar counter habang manghang nakamasid sa mga tao na narito. Some women were dancing obliviously while men took advantage of their drunkenness. Napaismid ako habang pinapanood ang mga taong naghahalikan at halos magtalik na sa dance floor, mga walang delikadesa! Napahinto ako sa harap ng bar counter at wala sa sarili umupo sa isang high stool.
NIKKI’S POVThe bright morning light greeted me as soon as I opened my eyes. I stretched my arms a little and closed my eyes again while snuggling my pillow.Hmm, ang bango naman ng unan ko ngayon.I smiled as I inhaled the masculine smell of my pillow – napamulagat ako at napanganga ng imbes na unan ang hawak ko ay isang matipunong dibdib ang hinihimas ko. Inilibot ko ang paningin ko at doon ko napagtanto na hindi ito ang kwarto ko. Tiningnan ko ang sarili ko at agad akong napatili nang makitang wala akong saplot maliban sa mga undergarments ko.“Ahhhhhh! Anong ginawa mo sa ‘kin? Hayop ka! Hayop ka!” sigaw ko at sinakyan ko ang natutulog na lalaki at pinaghahampas.“Ouch! What the fuck!” ganting sigaw nito at biglang tumayo dahilan para mapaupo ako sa kama.Ngayon a
NIKKI’S POVI sat on my chair as I listened to the presenters for today’s meeting. Nasa conference ako kasama ang CEO at ang miyembro ng Board at kasalukuyan kaming nagpupulong tungkol sa monthly monitoring ng kompanya. Kasalukuyang nag-didiscuss ang Finance Department tungkol sa Sales at Trend ng kompanya sa nagdaang buwan, ngunit wala roon ang aking atensyon. Pilit ko man na kalimutan ang mga nangyari nitong nakaraan, ngunit parang bangungot ito nagsusumiksik sa kaibutoran ng aking isipan.Napatingin ako kay Dazzle na siyang nagsasalita sa harapan, pero pakiramdam ko ay hindi ko siya naririnig. Para bang nakatingin lang ako sa kanila, ngunit hindi ko sila nakikita. Nahulog ako sa malalim na pag-iisip at hindi ko namalayan na ako na pala ang susunod na magsasalita.“Dominique? Hey, Dominique!” napapitlag ako nang marinig ko ang sigaw ni Dad.Noon ko lang napagtanto na nasa akin na pala ang atensyon ng lahat. Napap