[86]
Cathalina's POV:
The exhibit went through smooth and im very exhausted. Hindi ko na rin kasi maasikaso ang iilang guest pero sinisikap ko pa rin naman, inaasikaso na namin sila at ang iba ay nagpasalamat pa sa binigay kong wines. Well, that's my gift to them for trusting me and our company kung wala sila ay wala rin siguro ako sa tuktok ng tagumpay. Isa pa mainit rin ang ulo ko dahil sa mom ni arkin hindi ko gusto ang tabas ng dila niya, i know her more than arkin because i know her secrets na hindi sana pero nagkataon lang talaga na nalaman ko.
Well, i can't meddle with their family mas mabuting si arkin na ang kumausap sa mom niya. At isa pa, todo asikaso si arkin sa kapatid ko pero nandoon pa rin si noemie sa bahay. Minsan ay nandoon kay arkin, im guarding her secretly because i can't really trust ark. She's involve with belinda and knowing her and her evil plans, it's better than early than nothing. <
[87]Tristan's POV:It happened so fast, ngayon na ang kasal namin parang kailan lang ay nagpplano palang kami, pero ngayon it's for real. Ilang araw kaming hindi nagkita dahil traditional sa kanila, nagtiis ako na hindi s'ya makita alam ko na nandon na s'ya sa Italy. Kami nila mom ang pupunta doon ngayon, madaming nangyari sa tatlong araw, sobrang stress pero super worth it naman. May dumating na bagong problem, it's my cousin arkin. We never left his side, tinanong ko s'ya and all of my friends comfort him, lalo na kaming mga pinsan niya. Ilang araw s'yang wala sa sarili hindi ko s'ya maiwanan nagaalala rin kasi ako sa kanya.I know the whole story, cathalina told me everything. Nalungkot na rin ako, alam kong mahal na mahal ni tito si tita pero hindi ko gusto ang ginawa ni tita. Arkin was traumatized and he pained so much, si noemie na nga ang halos mag-asikaso sa kanya, at kung minsan hindi pumapasok si noemie
[88]Cathalina's POV:I'm wearing my gown and my crown, nasa pintuan na ako at kinakabahan ako. Hawak ko ang bulaklak sa kamay ko, ang haba ng gown ko. Kagaya ng gusto ko ay pinagawa ni tristan, kita ang dibdib ko dahil sa diamonds na nasa kabuaan ng gown idagdag mo pa ang belo ko hindi naman nahaharangan ang mukha ko. Sakto lang sa katawan ko, hindi ko akalain na magkakasya sa'kin ang gown tumaba kasi ako pero nag-w-work-out ako madalas sa umaga."You can now go, your majesty." magalang na saad ng isa sa mga organizer.Tumango ako dahan dahang bumukas ang pintuan, tinignan ko agad si tristan, wala pa nga ay naiiyak na. Palihim akong natawa at dahan-dahang naglakad papunta sa kanya, ang mga tao ay tinignan ako nandoon sa harapan ang mga anak ko at nakatanaw sa'kin. Nakita ko pa na tinuturo nila ako, natawa ako kahit naiiyak na ako. Mangha at umiiyak na nakatingin sa'kin si tristan, inaasa
[89]Tristan's POV:Nakangiti akong gumising agad na tumagilid ng higa, napanguso habang pinagmamasdan ang asawa ko. Kinikilig ako sa naisip at inalis ang mga nakaharang na buhok sa mukha niya, anong oras na kaming natulog kagabi at syempre, ilang rounds pa. Hindi ko alam na gagawin ni cathalina saakin 'yun kagabi, it was my dream seeing her kneeling and giving me a blow. Masaya na ako na ngayon asawa niya na ako at asawa ko s'ya, sa dinadami dami ng babaeng nakilala ko sakanya pa rin pala ako mahuhulog.Hinalikan ko ang noo niya at agad na tumayo, sinuot ko ang boxer ko at inayos ang kumot ni cathalina. Inayos ko pa ang ilang mga damit sa lapag, mamaya kasi ay may event at prescon sa amin. Nagunat ako at pumunta sa balkonahe, malamig ang pang umagang hangin, nakasuot lang ako ng boxer at t-shirt. Tinignan ko ang mga puno, ngayon na asawa ko si cathalina, titira na kami sa iisang bahay. Kasama ng mga anak at magiging ana
[90]Cathalina's POV:Dahil sa iisang tanong kumukulo na agad ang dugo ko, piling ko lahat ng dugo ko umakyat sa ulo ko at nagsisimula na akong magalit. Hindi ko alam kung paano nila nalaman ang ganoon, oo nga at kumalat ang scandal ng kapatid ko. Pero, ang pumatay ng tao ang kapatid ko? Hindi ko alam kung saan nila nakuha ang ganoong balita. Pinaasikaso ko ang lahat, gusto kong makita kung sino ang nasa likod ng pag kalat ng video ni noemie, alam nila na pagdating sa kapatid ko wala akong sinasanto. Wala rin silang karapatan na ungkatin ang nakaraan, dahil hindi naman nila alam ang totoong nangyari kung bakit namatay si Blessie."No one is allowed to question it, it's too personal. You should at least respect the privacy of our princess's." si hades na malamig ang boses."But, we want to know about it. So, Princess Cathalina what about the current issue of your sister?" tanong ng isa.&
[91]Tristan's POV:Muntik na akong mabuwal sa kinatatayuan kung hindi lang ako nakahawak sa pader, nanghihina ang mga tuhod ko pagkatapos marinig ang sinabi ng doctor sa amin. Ang balang tumama sa kanya ay may lason na pwedeng ikamatay ni cathalina, now that the poison spreading to her body kailangang mamonitor ang lagay niya. Hindi ako makapaniwala at natakot ako ng sobra, kumurap ako at nanghihinang napaupo sa sahig. Yumuko ako, ang sikip ng dibdib ko suminghap ako hindi maalis ang pag-aalala sa puso ko para sa kanya."T-tristan.." si amara at hinagod ang likod ko. "M-magiging okay si ate, k-kailangan mo lang maniwala.." saad niya, gumargal ang boses niya."I.. can't lose her.." umiiyak na saad ko, tangina lagi nalang ako umiiyak. "Hindi ko kayang mawala sa'kin si cathalina, hindi ko alam paano nangyari ito pero galit na galit ako." saad ko sa kanya habang nakayukom ang kamao.
[92]Tristan's POV:Amara walked out, nakita ko ang pagngisi nung luke, napailing ako at inasikaso ang mga anak ko. Hindi nabanggit sa'kin ng asawa ko na may kaibigan pala s'yang lalaki. Wala kasi s'yang sinasabi sa akin, siguro kapag nagising na si cathalina. Magtatanong ako sa kanya, ang dami ko pa atang hindi alam sa asawa ko. Siguro, sasabihin niya rin naman sa'kin kapat nagkataon. Nangako kami na hindi kami maglilihim sa isa't-isa, panghahawakan ko ang pangako na 'yun."You're so rude." masungit na saad ni noemie. "You didn't changed." iling na saad niya pa at kumain."I didn't." malamig na saad nung luke at uminom ng wine. "So, how is she? Any progress?" tanong niya ulit."Hmm no, it's been days since she didn't wake up." saad ko sa kanya na tumango. "She need some test and she need to confine and continue monitoring her." saad ko pa sa kanya."Ok
[93]Tristan's POV:Inayos namin si cathalina hindi s'ya pwedeng madatnan dito, kanina ko pa rin napapansin ang mga tao dito sa hospital. Ang iba sa kanila ay panay ang tingin sa kwarto ni cathalina, kaya hindi ako mapakali. Huminga ako ng malalim, karga ko si stella maski si noemie karga ang isa ko pang anak. Madami na agad gwardya na nasa loob ng kwarto, nagpatawag rin ako ng doctor na mag-aasikaso sa asawa ko. Isa pa kailangan namin s'yang ingatan dahil mahina pa ang katawan ni cathalina.Inayos ko ang baril na nasa bewang ko, inayos ko si stella at nagplano kami. Matapos naming ilipat si cathalina sa isang wheel chair ay tinabunan namin ang mukha niya. Pagkatapos ay agad naming pinagpatong patong ang mga unan para magmukhang nasa kama si cathalina. Inayos ko ang buhok ni cathalina, pikit pa rin ang mga mata niya. Alam ko na nahihirapan s'ya, alam ko na lumalaban s'ya para sa'min at sa mga taong nagmamahal sa ka
[94]Cathalina's POV:Maliwanag, sobra ang liwanag na tinitignan ko. Nanlaki ang mata ko ng mapagtanto kung nasaan ako, patay na ba ako? Hala! Hindi pwede! Naghihintay ang mga anak ko at ang asawa ko sa akin! Hindi ako pwedeng ganito at habang-buhay na tulog. Alam ko ang nagyari, mahina pa din ang katawan ko pero alam kong kaya ko. Hininga ako ng malalim at nagpalinga-linga sa gilid ko at baka sakaling may makita ako, but i can only see flowers a lot of red roses. It's my mom's favorite flower, naglakad ako hanggang sa makarating ang paa ko kung saan nandoon ang mommy ko na nakaupo."M-mom..." mahinang bulalas ko at nakatingin sa kanya na may ngiti sa labi."Franches, ang baby ko.." saad niya, nangingilid ang mga luha sa mata.Hindi na ako nagdalawang-isip at kaagad s'yang niyakap. Mahigpit niya akong niyakap, umiyak ako sa balikat niya. Iyak na hindi ko matigil, sobrang na