[90]
Cathalina's POV:
Dahil sa iisang tanong kumukulo na agad ang dugo ko, piling ko lahat ng dugo ko umakyat sa ulo ko at nagsisimula na akong magalit. Hindi ko alam kung paano nila nalaman ang ganoon, oo nga at kumalat ang scandal ng kapatid ko. Pero, ang pumatay ng tao ang kapatid ko? Hindi ko alam kung saan nila nakuha ang ganoong balita. Pinaasikaso ko ang lahat, gusto kong makita kung sino ang nasa likod ng pag kalat ng video ni noemie, alam nila na pagdating sa kapatid ko wala akong sinasanto. Wala rin silang karapatan na ungkatin ang nakaraan, dahil hindi naman nila alam ang totoong nangyari kung bakit namatay si Blessie.
"No one is allowed to question it, it's too personal. You should at least respect the privacy of our princess's." si hades na malamig ang boses.
"But, we want to know about it. So, Princess Cathalina what about the current issue of your sister?" tanong ng isa.
&
[91]Tristan's POV:Muntik na akong mabuwal sa kinatatayuan kung hindi lang ako nakahawak sa pader, nanghihina ang mga tuhod ko pagkatapos marinig ang sinabi ng doctor sa amin. Ang balang tumama sa kanya ay may lason na pwedeng ikamatay ni cathalina, now that the poison spreading to her body kailangang mamonitor ang lagay niya. Hindi ako makapaniwala at natakot ako ng sobra, kumurap ako at nanghihinang napaupo sa sahig. Yumuko ako, ang sikip ng dibdib ko suminghap ako hindi maalis ang pag-aalala sa puso ko para sa kanya."T-tristan.." si amara at hinagod ang likod ko. "M-magiging okay si ate, k-kailangan mo lang maniwala.." saad niya, gumargal ang boses niya."I.. can't lose her.." umiiyak na saad ko, tangina lagi nalang ako umiiyak. "Hindi ko kayang mawala sa'kin si cathalina, hindi ko alam paano nangyari ito pero galit na galit ako." saad ko sa kanya habang nakayukom ang kamao.
[92]Tristan's POV:Amara walked out, nakita ko ang pagngisi nung luke, napailing ako at inasikaso ang mga anak ko. Hindi nabanggit sa'kin ng asawa ko na may kaibigan pala s'yang lalaki. Wala kasi s'yang sinasabi sa akin, siguro kapag nagising na si cathalina. Magtatanong ako sa kanya, ang dami ko pa atang hindi alam sa asawa ko. Siguro, sasabihin niya rin naman sa'kin kapat nagkataon. Nangako kami na hindi kami maglilihim sa isa't-isa, panghahawakan ko ang pangako na 'yun."You're so rude." masungit na saad ni noemie. "You didn't changed." iling na saad niya pa at kumain."I didn't." malamig na saad nung luke at uminom ng wine. "So, how is she? Any progress?" tanong niya ulit."Hmm no, it's been days since she didn't wake up." saad ko sa kanya na tumango. "She need some test and she need to confine and continue monitoring her." saad ko pa sa kanya."Ok
[93]Tristan's POV:Inayos namin si cathalina hindi s'ya pwedeng madatnan dito, kanina ko pa rin napapansin ang mga tao dito sa hospital. Ang iba sa kanila ay panay ang tingin sa kwarto ni cathalina, kaya hindi ako mapakali. Huminga ako ng malalim, karga ko si stella maski si noemie karga ang isa ko pang anak. Madami na agad gwardya na nasa loob ng kwarto, nagpatawag rin ako ng doctor na mag-aasikaso sa asawa ko. Isa pa kailangan namin s'yang ingatan dahil mahina pa ang katawan ni cathalina.Inayos ko ang baril na nasa bewang ko, inayos ko si stella at nagplano kami. Matapos naming ilipat si cathalina sa isang wheel chair ay tinabunan namin ang mukha niya. Pagkatapos ay agad naming pinagpatong patong ang mga unan para magmukhang nasa kama si cathalina. Inayos ko ang buhok ni cathalina, pikit pa rin ang mga mata niya. Alam ko na nahihirapan s'ya, alam ko na lumalaban s'ya para sa'min at sa mga taong nagmamahal sa ka
[94]Cathalina's POV:Maliwanag, sobra ang liwanag na tinitignan ko. Nanlaki ang mata ko ng mapagtanto kung nasaan ako, patay na ba ako? Hala! Hindi pwede! Naghihintay ang mga anak ko at ang asawa ko sa akin! Hindi ako pwedeng ganito at habang-buhay na tulog. Alam ko ang nagyari, mahina pa din ang katawan ko pero alam kong kaya ko. Hininga ako ng malalim at nagpalinga-linga sa gilid ko at baka sakaling may makita ako, but i can only see flowers a lot of red roses. It's my mom's favorite flower, naglakad ako hanggang sa makarating ang paa ko kung saan nandoon ang mommy ko na nakaupo."M-mom..." mahinang bulalas ko at nakatingin sa kanya na may ngiti sa labi."Franches, ang baby ko.." saad niya, nangingilid ang mga luha sa mata.Hindi na ako nagdalawang-isip at kaagad s'yang niyakap. Mahigpit niya akong niyakap, umiyak ako sa balikat niya. Iyak na hindi ko matigil, sobrang na
[95]Tristan's POV:I'm scared, ilang buwan simula ng matulog si cathalina, halos magiisang taon na. Hindi ko alam papaano ko nakayanan ang lahat ng 'yun, napabayaan ko ang trabaho ko. Mabuti nalang rin at nandoon si dad, minsan naman ay nagt-trabaho ako pero saglit lang dahil sa mga anak ko. Ilang buwan akong naghintay sa asawa ko, ang sabi pa ng doctor ay kapag hindi pa gumising si cathalina tatanggalin na ang life support na nakakabit sa kanya at tuluyan na s'yang mawawala sa akin. Nagdasal ako halos paulit-ulit iyun, para lang makabalik si cathalina sa'kin. Hindi ko kasi alam ang gagawin ko kapag pati s'ya nawala sa'kin.Maraming nangyari sa mga nakalipas na buwan, nagulat nga ako na engaged na sila arkin at si noemie. Kahapon ko lang nalaman, syempre sinekreto nila sa amin. Pero nalaman naman ni senyor ang tungkol doon, mas mabuti daw iyun. Gusto niya na buhay pa s'ya kapag kinasal na ang bunso niyang anak. Ma
Good evening, Sunshine's! Gusto ko lang sabihin na maraming salamat sa pagbabasa. This is my first novel at yes, madami pong chapters dahil nahilig ako sa action. Madami rin po kasi akong naiisip na scene kaya mas dumami pa. So bear with me. Unang beses ko palang na gumawa ng novels at masaya ako na unti-unti ay nakilala na ng mga tao. Gusto ko lang sabihin na sobrang grateful ako. Sana makasama ko pa kayo sa mga susunod na nobelang gagawin ko, sana hanggang dulo ay nandiyan kayo para sa'kin. For imaginary purposes po just visit Avionna Mendez on F*. Maraming thank you. God bless sa inyong lahat. For questions, just message Crislen Atencio Sayde, magr-reply po kaagad ako. Good night!
[96]Cathalina's POV:Huminga ako ng malalim hindi pa rin ako makapaniwala na buhay pa ako, na ganun pala ako katagal na nakaratay dito sa higaan. Naikwento sa'kin lahat ni Tristan at nagulat talaga ko sa sinabi niya. I was just looking at him the whole time that we're talking, marami akong namiss sa araw na nakatulog ako. Marami akong nalaman, bukod sa kambal ko na engaged na hindi pa rin ako makapaniwala ilang buwan ba naman akong tulog at mag-iisang taon pa. I licked my lower lip, mag-isa lang ako dito sa kwarto ang sabi ng asawa ko ay kakausapin ako ni Luke, and it's been a long time na nakita ko s'ya."Hey, Frances." napatingin ako sa pintuan ng makita si Luke."Hey." i smiled at him. "It's been a long time." saad ko sa kanya.Ngumiti s'ya at pumunta sa gilid ko at tinignan ako. "Yeah, i missed you a lot!" saad niya natawa ako at ginulo ang buhok niya.
[97]Tristan's POV:Ilang linggo ang nakalipas naging maayos na rin si Cathalina. At isa pa nakakagalaw na rin s'ya ng maayos. Matigas ang ulo niya at hindi talaga paawat sa gusto niya gawin. Hindi ko pa rin kasi s'ya pinapagalaw, pero matigas talaga ang ulo niya! Hindi nakikinig sa mga sinasabi ko. Pero, minsan ay nakikita ko s'yang nageensayo sa labas. Sumasakit ang ulo ko hindi dahil sa kanya kung hindi dahil sa tigas ng ulo niya! Hindi ko na nga alam ang gagawin ko sa kanya kaya hinayaan ko nalang rin. Wala naman akong magawa dahil sinasamaan niya ako palagi ng tingin. Hay! Under de saya na nga talaga ako sa kanya! Tsk.Syempre panibagong umaga at wala s'ya sa kama namin, i let out a deep sigh. Napailing ako at mabilis na nagbihis ng boxer pati na rin ang damit. We're making love last night when we both so much drunk. Naglasing kasi ako kahapon, nag-away kasi kami at we end up in our bed, panting and soaking we