Chapter 91

[91]

Tristan's POV:

Muntik na akong mabuwal sa kinatatayuan kung hindi lang ako nakahawak sa pader, nanghihina ang mga tuhod ko pagkatapos marinig ang sinabi ng doctor sa amin. Ang balang tumama sa kanya ay may lason na pwedeng ikamatay ni cathalina, now that the poison spreading to her body kailangang mamonitor ang lagay niya. Hindi ako makapaniwala at natakot ako ng sobra, kumurap ako at nanghihinang napaupo sa sahig. Yumuko ako, ang sikip ng dibdib ko suminghap ako hindi maalis ang pag-aalala sa puso ko para sa kanya. 

"T-tristan.." si amara at hinagod ang likod ko. "M-magiging okay si ate, k-kailangan mo lang maniwala.." saad niya, gumargal ang boses niya.

"I.. can't lose her.." umiiyak na saad ko, tangina lagi nalang ako umiiyak. "Hindi ko kayang mawala sa'kin si cathalina, hindi ko alam paano nangyari ito pero galit na galit ako." saad ko sa kanya habang nakayukom ang kamao.

 <