[16]
Cathalina's POV:
Mabigat ang paghinga ko at hindi ako makahinga ngayon lang kasi sumagi sa isip ko na hindi nga pala ako pwede sa ice cream. Ngayon ko lang napagtango na hindi ako pwede nun dahil may allergy ako sa ice cream. Hindi ko nga alam bakit basta ang sabi sakin ni dad ay nagkakapantal daw ako kapag kumakain ng ice cream.
Kaya nga simula ng bata pa ako ay binawalan ako sa kahit na anong ice cream, pwede ako sa matamis pero bawal talaga sa ice cream at isa pa matagal mawala ang pantal sa katawan ko. It takes one week or more kaya ingat ako sa katawan ko.
Nakabalot ako ng kumot mainit ang buong katawan ko huminga ako ng malalim, kung sana narito si mom siguro s'ya ang nagaalaga sa'kin ngayon. Umikot ako halos manginig ako sa lamig at makati ang katawan ko, Ayoko lang kasi na mabura ang ngiti ni Tristan kagabi para kasing nakita ko na ang ngiti niya. I don't know where it's fami
[17]Tristan's POV:Umaga palang ay handa na ako sa pagpunta sa hospital hindi ko naman kasi alam na allergic s'ya sa ice cream. Kumakain naman kasi s'ya kagabi at aliw na aliw pa nga s'ya sa'kin, hindi ko talaga alam. Nakonsensya tuloy ako at baka magalit s'ya sa'kin.Isang linggo ko na s'yang bantay at mas lalo lang lumalala ang pag kagusto ko sa kanya. Yes, she's my fucking crush simula nung magkita kami sa bar until now, walang nagbago. Mas nakita ko lang ang iba't-ibang side niya at ang ugali niya.She's cold but her heart is pure and innocent. She's cold but she have a soft spot.I like the way she hid her emotion napansin ko kasi na hindi naman siya ganoon. I mean kapag kasi nandiyan si noemie at ang sweet niya. Palagi ko siyang nakikitang nakangiti kapag si noemi ang kausap niya maganda s'ya kapag nakangiti. I want to see her smile everyday and i want it
[18]Cathalina's POV:Pagkaalis na pagkaalis ni dad at ni noemie doon kumala ang mga luha na kanina ko pa pigil na pigil ang dibdib ko ay parang nawawarak sa sakit. Ang sikip ng dibdib ko para akong winawasak ng paunti unti. Pakiramdaman ko sobrang manhid ko na kasi in the first place, never akong pinagbuhatan ng kamay ni dad kahit ano pa 'yan never.And now, nagulat talaga ako ng sobra hindi ko inaasahan 'yun at sa harapan pa ng bago niyang pamilya. Ang sakit sakit kasi akala ko ako 'yung kakampihan niya, ako 'yung kakamustahin at aalagaan. Ganito pala para akong inabandona ng sarili kong tatay.Nakakatawa pa kasi hindi man lang niya ako chineck, may sakit ako eh, d'ba dapat inaalagaan niya ako? D'ba dapat nandito s'ya sa tabi ko ngayon? Bakit wala s'ya? Ganoon na ba talaga? Wala na ba akong puwang para sa kanya?Anak niya rin ako, pero hindi ko talaga inaasaha
[19]Tristan's POV:Nagluto ako ng pagkain since hindi pa kumakain si cathalina at isa pa lugaw lang ang kinain niya sa hospital. Nagluto ako ng sopas, may mga kasambahay naman pero gusto ko na ako na ang mag luto since marunong naman ako.I pitied her so much, ngayon ko lang s'yang nakitang naging mahina sa harap ko. Palagi ko s'yang nakikitang malamig at malakas pero 'yung kanina, pati tuloy ako nasasaktan para sa kalagayan niya. Nakita ko kung paano siya ngumiti kahit punong puno ng emosyon ang mata niya.Nakita ko kung paano niya nilabanan ang kung anong emosyon sa mata niya. Nakita ko kung papaano naging mahina ang cathalina na kilala kong ubod ng tapang. I saw her broke down in front of me, i never see her cry, ngayon lang.Nilagay ko sa mini tray ang niluto ko, nagpasalamat ako sa katulong na tumulong sa'kin sa pagluto. Kumuha ako ng gatas at tubig sinama
[20]Cathalina's POV:Masama ang loob ko na umalis sa bahay na 'yun hindi ko alam, basta ang sama talaga ng loob ko ng makita ang niluto ko sa lababo, parang basurang kinalat doon. Pumunta ako sa pool at pinakalma ang sarili ko, ngayon kasi ay magbabantay ako dahil mangangampanya ang ninang ni tristan at kailangan ako doon."I need some men." malamig na saad ko sa isang tauhan ko.[Sure, boss how many do you want?] prenteng saad niya sa kabilang linya."I need to guard the Martinez heir and his family. I'll send the location." malamig na saad ko.[Sure, boss got it.] saad niya at binaba ang tawag.Huminga ako ng malalim at agad na pumasok sa loob ng bahay at makapaghanda na. Magalang ako pumasok at tumango, nakilala pa ako ng isang tao na nandoon kaya ngumiti nalang ako at nag paalam sa kanila. Nakita ko pa s
[21]Tristan's POV:Nakayakap lang ako sa kanya at marahan niyang hinahaplos ang likod ko, ngayon lang ako natakot ng ganito. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kapag wala s'ya sa tabi ko kasi hindi naman ako sinanay para dito. Hand to hand combat lang ang alam ko at kapag ganito wala akong alam at hindi ko gamay ang ganito.Inipit ni cathalina ang ulo ko at siniksik sa leeg niya kasabay nun ang pagputok ng baril na hawak niya. Napatalon pa ako doon pero kumalma dahil nakayakap ako sa kanya, nawala lang siya ng itulak s'ya ni Amara."I knew it! Sinasabi ko na nga ba na mapapahamak ka lang kapag s'ya ang kasama mo!" galit na saad niya. "Kung sa'kin ka lang sana sumabay edi sana hindi ka natatakot ngayon! She's useless, wala s'yang magandang ginawa kung hindi ipahamak ka!" saad niya at niyakap ako.Hindi inaasahang napatingin ako kay cathalina, umiwas s'ya ng tingin
[22]Cathalina's POV:Maaga na naman at kailangan ko samahan si tristan sa opisina dahil may trabaho s'ya, binigay niya na kasi ang schedule niya at alam ko ang bawat galaw niya. Hanggang ngayon inaasikaso ko pa rin ang kaso na nangyari doon sa tagaytay, wala pa kaming lead as of now pero gagawan ko nang paraan para mahuli ang taong 'yun.Tungkol naman sa nangyari doon sa lugar kung saan nagpaulan ng bala ay pinaimbestigahan ko na rin sa mga tao ko. Ang sabi nila target daw ang anak ng senator pero ang hindi ko alam bakit sa banda ni tristan nagpapaulan ng bala. Nagimbestiga ako dahil gusto kong maging maayos ang lahat.Wala pa namang lead pero hindi ako titigil hangga't hindi ko nahahanap ang may gawa nun sa kanya. Hindi ko nga alam bakit ba pursugido akong mahanap ang mga taong 'yun. Ewan hindi ko rin maintindihan ang sarili ko.&nb
[23]Tristan's POV:Marahang nakayakap lang ako sa kanya at marahang hinahaplos ang buhok niyang nakalugay. Hindi ko alam bakit ko sinabi 'yun, masyado na ata akong napuno ng emosyon at pati ang nasa isip ko ay nasabi ko sa kanya. Rinig na rinig ko ang tibok ng puso niya para akong hinehele at nakangiti ako habang yakap s'ya."Baliw ka." mahinang saad niya habang ang mga kamay ay naka pirmi sa gilid niya.I chuckled. "Siguro nga, cathalina nababaliw na nga ako." saad ko sa kanya at hinarap s'ya.Nawala ang lamig sa mga mata niya, hindi ko alam masyado lang akong nagagandahan sa kanya at sa mga mata niya. Nakikita ko kasi sa mga mata niya ang future ko kapag s'ya ang kasama ko sa habang buhay. Ang mga abuhin niyang mata ay mas maganda lalo pa at natatapatan ng sinag ng araw.Hinawakan ko ang
[24]Cathalina's POV:Binuhat niya ako, nakita ko ang pagtulo ng luha niya panay ang singhap niya yumakap ako sa leeg niya. Rinig ko ang malakas na kalabog ng puso niya, kaagad akong hiniga sa strecher. Hawak niya ang kamay ko nakatingin ako sa kanya kinakausap s'ya ng mommy niya."She will be okay son, don't panic ako ang bahala sa kanya." saad ni Mrs. Martinez."M-make sure mom!" saad niya at tinignan ako. "Magiging okay ka diba? Hihintayin kita." saad niya at pinatakan ng halik ang noo ko.Suminghap ako, kaagad na akong dinala sa emergency room hindi ko nakita masyado ang mukha ng lalaki. Kanina ko pa kasi nakikita ang lalaking 'yun pagala gala sa buong building at isa pa kaya ko nagawa 'yun nabigla rin ako. Tinulak ko talaga siya at ako ang sumalag sa kutsilyo kita ko kasi ang balak niya, kaya agad kong tinulak si tristan.Hindi naman masyadon