Chapter 18

[18]

Cathalina's POV:

Pagkaalis na pagkaalis ni dad at ni noemie doon kumala ang mga luha na kanina ko pa pigil na pigil ang dibdib ko ay parang nawawarak sa sakit. Ang sikip ng dibdib ko para akong winawasak ng paunti unti. Pakiramdaman ko sobrang manhid ko na kasi in the first place, never akong pinagbuhatan ng kamay ni dad kahit ano pa 'yan never. 

And now, nagulat talaga ako ng sobra hindi ko inaasahan 'yun at sa harapan pa ng bago niyang pamilya. Ang sakit sakit kasi akala ko ako 'yung kakampihan niya, ako 'yung kakamustahin at aalagaan. Ganito pala para akong inabandona ng sarili kong tatay. 

Nakakatawa pa kasi hindi man lang niya ako chineck, may sakit ako eh, d'ba dapat inaalagaan niya ako? D'ba dapat nandito s'ya sa tabi ko ngayon? Bakit wala s'ya? Ganoon na ba talaga? Wala na ba akong puwang para sa kanya? 

Anak niya rin ako, pero hindi ko talaga inaasaha