[21]
Tristan's POV:
Nakayakap lang ako sa kanya at marahan niyang hinahaplos ang likod ko, ngayon lang ako natakot ng ganito. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kapag wala s'ya sa tabi ko kasi hindi naman ako sinanay para dito. Hand to hand combat lang ang alam ko at kapag ganito wala akong alam at hindi ko gamay ang ganito.
Inipit ni cathalina ang ulo ko at siniksik sa leeg niya kasabay nun ang pagputok ng baril na hawak niya. Napatalon pa ako doon pero kumalma dahil nakayakap ako sa kanya, nawala lang siya ng itulak s'ya ni Amara.
"I knew it! Sinasabi ko na nga ba na mapapahamak ka lang kapag s'ya ang kasama mo!" galit na saad niya. "Kung sa'kin ka lang sana sumabay edi sana hindi ka natatakot ngayon! She's useless, wala s'yang magandang ginawa kung hindi ipahamak ka!" saad niya at niyakap ako.
Hindi inaasahang napatingin ako kay cathalina, umiwas s'ya ng tingin
[22]Cathalina's POV:Maaga na naman at kailangan ko samahan si tristan sa opisina dahil may trabaho s'ya, binigay niya na kasi ang schedule niya at alam ko ang bawat galaw niya. Hanggang ngayon inaasikaso ko pa rin ang kaso na nangyari doon sa tagaytay, wala pa kaming lead as of now pero gagawan ko nang paraan para mahuli ang taong 'yun.Tungkol naman sa nangyari doon sa lugar kung saan nagpaulan ng bala ay pinaimbestigahan ko na rin sa mga tao ko. Ang sabi nila target daw ang anak ng senator pero ang hindi ko alam bakit sa banda ni tristan nagpapaulan ng bala. Nagimbestiga ako dahil gusto kong maging maayos ang lahat.Wala pa namang lead pero hindi ako titigil hangga't hindi ko nahahanap ang may gawa nun sa kanya. Hindi ko nga alam bakit ba pursugido akong mahanap ang mga taong 'yun. Ewan hindi ko rin maintindihan ang sarili ko.&nb
[23]Tristan's POV:Marahang nakayakap lang ako sa kanya at marahang hinahaplos ang buhok niyang nakalugay. Hindi ko alam bakit ko sinabi 'yun, masyado na ata akong napuno ng emosyon at pati ang nasa isip ko ay nasabi ko sa kanya. Rinig na rinig ko ang tibok ng puso niya para akong hinehele at nakangiti ako habang yakap s'ya."Baliw ka." mahinang saad niya habang ang mga kamay ay naka pirmi sa gilid niya.I chuckled. "Siguro nga, cathalina nababaliw na nga ako." saad ko sa kanya at hinarap s'ya.Nawala ang lamig sa mga mata niya, hindi ko alam masyado lang akong nagagandahan sa kanya at sa mga mata niya. Nakikita ko kasi sa mga mata niya ang future ko kapag s'ya ang kasama ko sa habang buhay. Ang mga abuhin niyang mata ay mas maganda lalo pa at natatapatan ng sinag ng araw.Hinawakan ko ang
[24]Cathalina's POV:Binuhat niya ako, nakita ko ang pagtulo ng luha niya panay ang singhap niya yumakap ako sa leeg niya. Rinig ko ang malakas na kalabog ng puso niya, kaagad akong hiniga sa strecher. Hawak niya ang kamay ko nakatingin ako sa kanya kinakausap s'ya ng mommy niya."She will be okay son, don't panic ako ang bahala sa kanya." saad ni Mrs. Martinez."M-make sure mom!" saad niya at tinignan ako. "Magiging okay ka diba? Hihintayin kita." saad niya at pinatakan ng halik ang noo ko.Suminghap ako, kaagad na akong dinala sa emergency room hindi ko nakita masyado ang mukha ng lalaki. Kanina ko pa kasi nakikita ang lalaking 'yun pagala gala sa buong building at isa pa kaya ko nagawa 'yun nabigla rin ako. Tinulak ko talaga siya at ako ang sumalag sa kutsilyo kita ko kasi ang balak niya, kaya agad kong tinulak si tristan.Hindi naman masyadon
[25]Tristan's POV:Nakangiting nagbibihis ako ng damit ko para sa birthday nang senyor, wala masaya lang walang makakasira sa kasiyahan ko. Nag kiss lang naman kami ng ilang beses ni cathalina, nakakainis at nakakakilig. As of now, wala pang nangyayari samin naguusap pa rin kami minsan nagnanakaw pa ako ng halik.'Ang bait bait mo talaga Lord, na kissan ko na rin ang crush ko! Bwahahahahaha!'Nasa hospital pa rin s'ya hanggang ngayon iniwan ko kasi s'ya doon, ayoko sana pero hindi naman ako makahindi sa kanya ng paalisin niya ako. She wants me to be with my family sasabay kasi ako kila mom mamaya para sa birthday ng senyor.Sigurado akong elegante at hindi lang 'yun, nasisiguro ko na madami ang tao na pupunta sa kaarawan niya. Kilala ang senyor at ang buong Valeria sa buong pilipinas maging sa iba't-ibang bansa, nakilala sila dahil sa husay nilang gumawa ng win
[26]Cathalina's POV:Pagkatapos kong magbigay nang speech ay agad na akong bumaba madaming media ang nandito at isa pa, pumunta ako dito kahit na hindi pa magaling ang sugat ko. Hindi ko kasi kayang palapagsin ang birthday ni dad lalo pa at ito rin ang celebration ng pagunlad ng business namin, napa-oo ko kasi ang isang pinakamalaking kliyente sa bansa."Gusto mo talagang laging kumukuha ng atensyon 'no?" galit na saad ni amara pagdating ko sa upuan."Don't start with me, baka kung ano ang masabi ko sa'yo." saad ko."Bakit? Totoo naman diba? You're attention seeker! Gusto mo palaging na sa'yo ang spotlight at gusto mo laging ikaw ang napapansin." galit na saad niya.I sighed. "Why don't you try to changed your attitude? Malay mo pansinin ka rin katulad ko." saad ko at ngumisi ng malamig.Nakita ko ang pagpula ng mukha n
[27]Tristan's POV:Hindi ako mapakali nandito pa rin kami sa hall, lahat ng tao ay nandito pa rin. Lahat ng tauhan ng valeria ay nandito nakabantay at alerto sa gilid, nakakarinig kami ng putok ng baril kaya ang mga tao ay natataranta."Dad, ano ba ang nangyayari?" saad ko sa kanya, kanina pa ako palinga linga."We don't know, son we have to wait for cathalina." saad niya at seryosong nililibot ang paningin.Nagaalala na ako sa kanya at isa pa kanina pa sila nandoon, kating kati na ang paa ko para tignan ang second floor. Tinignan ko ang senyor seryoso niyang kinakausap ang mga tauhan at si noemie na tahimik lang doon sa gilid. Napatingin ako sa taas at nakita si cathalina na pababa na, agad akong nakahinga ng maluwag ng makitang ayos lang s'ya.Kinausap niya ang dad niya na napunta sa kanya ang atensyon nagusap sila. Tinuro pa niya ang sec
[28]Cathalina's POV:Isang linggo ulit at kailangan na naming pumunta sa siargao para sa isang photoshoot, after nun ay ang fashion show sa susunod na dalawang araw. Marami kami at kasama ko sila amara doon hindi nga daw alam ng manager ko na kasama si amara, wala naman daw kasing nagsabi sa kanya.Maraming nangyari sa isang linggo, sa amin ni tristan hindi ko alam hindi ko maintindihan ang sarili ko. Gusto ko lang na malapit s'ya sa'kin nakakausap at nakakasama, weird pero 'yun ang totoo. He treated me more than a bodyguard hinahayaan ko nalang dahil gusto ko rin naman.'Am i starting to like him? Or im falling inlove with him?'Hindi s'ya mahirap mahalin at isa pa hindi rin naman ako nagmamadali, madaming mga bagay na kailangan kong isantabi, isa na doon ang nararamdaman ko sa kanya. Pero hindi ko kontrolado ang puso ko, kahit ilang beses kong sawayin ang pus
[29]Tristan's POV:Nagbihis na ako ng ng shorts at isang plain white t-shirts ayon sa sinabi ni shikira. Kaagad kong inayos ang buhok ko at naglagay rin ako ng kaunting wax sa aking buhok para magmukhang makintab. Kinuha ko na rin ang shades ko at lumabas ng suit ko.Napatingin ako sa suit ni cathalina, huminga ako ng malalim at agad na kumatok sa pinto niya. Nakarinig na ako ng yapak sa loob at s'ya ring pag bukas ng pinto, napalunok ako ng makita ang kabuaan niya.She's wearing a black halter top at isang puting shorts bagay lang sa kanya, nakasuot rin s'ya ng rubber shoes katulad ng sa'kin. Nagpapatuyo pa s'ya ng buhok at mariin ang tingin sa'kin."R-ready ka na?" wala sa wisyong saad ko sa kanya at namulsa sa harap niya."Hmm.." saad niya. "Hintayin mo ako d'yan kunin ko lang gamit ko." saad niya pa.Tum