[29]
Tristan's POV:
Nagbihis na ako ng ng shorts at isang plain white t-shirts ayon sa sinabi ni shikira. Kaagad kong inayos ang buhok ko at naglagay rin ako ng kaunting wax sa aking buhok para magmukhang makintab. Kinuha ko na rin ang shades ko at lumabas ng suit ko.
Napatingin ako sa suit ni cathalina, huminga ako ng malalim at agad na kumatok sa pinto niya. Nakarinig na ako ng yapak sa loob at s'ya ring pag bukas ng pinto, napalunok ako ng makita ang kabuaan niya.
She's wearing a black halter top at isang puting shorts bagay lang sa kanya, nakasuot rin s'ya ng rubber shoes katulad ng sa'kin. Nagpapatuyo pa s'ya ng buhok at mariin ang tingin sa'kin.
"R-ready ka na?" wala sa wisyong saad ko sa kanya at namulsa sa harap niya.
"Hmm.." saad niya. "Hintayin mo ako d'yan kunin ko lang gamit ko." saad niya pa.
Tum
[30]Cathalina's POV:I left him there, huminga ako ng malalim at kaagad na sumakay sa elevator. Hindi ko alam bakit ko ginawa 'yun pero gusto ng puso ko ang ganoon. Sa loob ng isang buwan na namalagi ako sa kanila, mas lalo kong nakilala ang tunay na 'sya. He's so strong in the outside but when he's with me he's like a puppy, cute.Ting!Kaagad akong pumunta sa suit ko pero napahinto ng makita si rhys, nangunot ang noo ko. Nasa suit ko s'ya naghihintay at nakasandal sa pader bumuntong hininga ako at naglakad papunta sa kanya."Frances." mahinang saad niya at umayos ng tayo."What are you doing here?" i ask him coldly at huminto sa harap niya.He sighed. "Amara texted me that you're here, hindi kita mahanap at gusto kitang makausap. Gusto ko na magkaayos tayong dalawa at bumalik sa dati." saad niya, ang boses
[31] Tristan's POV: Lumabas kami ng suit masaya ako ngayon, nakita ko na kasi ang matagal ko ng hinahanap na babae. Hindi ako makapaniwala na s'ya lang pala ang babaeng nagbigay sa'kin ng panda bear at wala na akong mahihiling pa sa ngayon. Ngayon na nandito na s'ya sa tabi ko, hindi na ako magdadalawang isip pa at liligawan ko na s'ya. At magiging akin s'ya, hindi na ako makapaghintay na maging akin ang babaeng matagal ko na ring hinahanap. Bumaba kami nakapirmi ang kamay ko sa bewang niya, ang mga tao ay nasa amin ang tingin. Pero masaya ako ngayon ayoko na masira ang mood ko, we went outside the hotel nandoon rin ang iba pa. "Saan ba tayo?" pagtatanong niya habang naglalakad kami. "Sa may restaurant, nandoon kasi silang lahat. Kailangan nandoon tayo para makapagtanghalian na rin." saad ko sa
[32]Cathalina's POV:SpgPagkatapos kong sabihin 'yun ay naghiyawan silang lahat natawa naman ako, si tristan nakaawang pa ang labi. Nakita ko lang naman ang pagpula ng mukha at ang tainga niya."Yuhoo! Binata na ang iyaking tropa natin!" sigaw ni leo tinaas pa ang bote. "Cheers!" sigaw nila.Yumakap sa'kin si tristan natawa ako at hinayaan s'ya, ngayon ko lang naramdaman ang ganitong saya. All my life, magulo ang buhay ko punong puno ng aksyon, daig ko pa superhero. Magulo at hindi basta-basta ang buhay ko but when i with him, it feels like home sakanya ko lang naranasan ang ganito.Lahat ng problema ko ay nawala kapag nandiyan s'ya, siguro kung may hihilingan man ako. Siguro ang makasama nalang s'ya at isa pa ang manatili sa tabi niya. 'Yun lang wala ng iba pa, feeling ko mas maapektuhan s'ya kaysa sa akin pagkatapos ng contract ko balik
[33]Tristan's POV:Nagising ako sa lakas ng hampas sa pintuan ng suit, sumiksik pa ako sa katawan ni cathalina pero ang ingay ng pinto! Dinilat ko ang mata ko at nasilaw pa sa araw na nanggaling sa balkonahe, agad akong napatingin kay cathalina na mahimbing ang tulog.A soft smile crept on my lips and kissed her forehead. Bumangon ako at kaagad na dinampot ang t-shirt ko, sinuot ko sakanya 'yun pati ang underwear niya. Nang maisuot ay kunot noo akong naglakad papunta sa pinto dahil sa hindi matigil na paghampas ng malakas.I opened the door, tumambad sa akin si amara. Galit ang mga mata na nakatingin sa'kin. Kunot noo ko s'yang tinignan."Bakit nasa suit ka ni cathalina?!" sigaw niya pilit pumapasok pero hinarang ko ang katawan ko sa harapan niya. "Bakit kayo mag kasama sa iisang suit!? Natulog pa talaga kayo sa iisang kama ha!" singhal niya. 
[34]Cathalina's POV:Namasyal kami sa kabuaan nang siargao, sobrang saya ko habang kasama ko s'ya halos siguro kada minuto tumatawa ako. Ngayon lang ako nakaramdam ng ganito at hindi ko pinagsisihan na may nangyari sa amin kagabi. Kapag s'ya ang kasama ko lahat pabor sa'kin, walang hadlang.Masakit pa rin ang gitna ng hita ko pero nakakalakad naman ako ng maayos, hindi ko naman alam na ganun s'ya karahas. Hindi ko makalimutan na ako ang una sa kanya kasi imagine, 21 years na at natiis niya 'yun kaya feeling ko proud ako sa sakanya. Hindi gaya ng ibang lalaki nakakailang babae at kung sinu-sino pero s'ya wala pa, ako palang."Baby, hindi ka pa ba nagugutom?" mahinang bulong niya habang nakayakap sa likod ko."Hindi pa, busog pa ako." saad ko sa kanya. "Mamayang gabi aalis ako." imporma ko sa kanya."Hmm.." saad niya at hinalikan ang leeg ko.
[35]Tristan's POV:Nandito ako sa suit naming dalawa ni cathalina, gabi na at wala pa rin s'yang tawag o text man lang. Nagaalala rin ako at isa pa namiss ko agad s'ya, wala akong ganang lumabas dahil sa wala rin naman akong gagawin. Bukas rin kasi ang balik ko dahil may event kaming pupuntahan at icecelebrate namin ang bagong tayong building na ginawa ko.It was a luxurious building at ako ang gumawa nun, gusto ng may-ari na pumunta ako doon. They want me to have a speech about some details and they want me to congratulate. Hindi ako pwedeng manatili ng wala ang bodyguard ko sa tabi ko, okay lang sana kung nandito si cathalina. Ayoko naman na abalahin s'ya baka may importanteng ginagawa at makaistorbo ako sa kanya.Kinukulit ako ni amara na mag bar kami pero ayoko, nandoon kasi ang mga kaibigan niya and i don't like hanging with them. Mas importante pa ang trabaho ko kaysa doon, kaya di
[36]Cathalina's POV:Huminga ako ng malalim at agad na inayos ang damit ko hindi ko alam kung paano ako nakarating sa kwarto ko. Paggising ko nalang nasa kwarto na ako at isa pa maayos na ang lagay ko, hindi ko iniinda ang sakit ng likod ko i let my wounds on my back.Even i can't see tristan, i always know wherebouts and kanina pa ako nakamasid sa kanya. Ako rin ang nagligtas sa eroplanong sinakasayan niya, may mga nakasunod sa kanya sa siargao at tahimik na nakamasid. Hanggang sa makasakay s'ya sa eroplano ay nakasunod pa rin sakanya kaya hindi na ako nagatubili pa nang malaman na hindi maganda ang lagay ng eroplano.Ako rin ang kumausap sa head manager na iurong ang fashion show, ayokong biguin si tristan at ayokong makita na madissapoint s'ya sa'kin. Mabuti nalang agad na pinaburan ang hiling ko, close ko ang head dahil minsan na rin niya akong naging modelo sa isa sa mga fashion sho
[37]Tristan's POV:Niyakap ko s'ya ng mahigpit, ang bilis ng tibok ng puso ko, hindi ko alam kung bakit kailangan pa na madilim. Dalawang araw na hindi kami nagkita, tapos ito at nandito nga s'ya sa tabi ko but hindi ko naman s'ya nakikita. Isa pa miss ko na s'ya, ngayon ko lang s'ya nakita."Baby..." mahinang saad ko habang nakayakap sa kanya. "I miss you so much.." mahinang bulong ko sa kanya.Nakasiksik lang s'ya sa leeg ko at ramdam ko ang mabigat niyang paghinga. Hinapit ko pa s'ya sa akin at hinalikan ang tuktok ng ulo niya."I'm sorry, kung ngayon lang ako nagpakita. Madami kasi akong inaasikaso." mahinang saad niya. "Proud ako sa'yo, alam ko na kaya mo kahit nandito o wala ako sa tabi mo. Gusto kong makita ka pero sa ngayon tiis ka muna ha?" mahinang saad niya at niyakap ang bewang ko."W-why?" mahinang saad ko hindi alintana ang mg