[31]
Tristan's POV:
Lumabas kami ng suit masaya ako ngayon, nakita ko na kasi ang matagal ko ng hinahanap na babae. Hindi ako makapaniwala na s'ya lang pala ang babaeng nagbigay sa'kin ng panda bear at wala na akong mahihiling pa sa ngayon.
Ngayon na nandito na s'ya sa tabi ko, hindi na ako magdadalawang isip pa at liligawan ko na s'ya. At magiging akin s'ya, hindi na ako makapaghintay na maging akin ang babaeng matagal ko na ring hinahanap.
Bumaba kami nakapirmi ang kamay ko sa bewang niya, ang mga tao ay nasa amin ang tingin. Pero masaya ako ngayon ayoko na masira ang mood ko, we went outside the hotel nandoon rin ang iba pa.
"Saan ba tayo?" pagtatanong niya habang naglalakad kami.
"Sa may restaurant, nandoon kasi silang lahat. Kailangan nandoon tayo para makapagtanghalian na rin." saad ko sa
[32]Cathalina's POV:SpgPagkatapos kong sabihin 'yun ay naghiyawan silang lahat natawa naman ako, si tristan nakaawang pa ang labi. Nakita ko lang naman ang pagpula ng mukha at ang tainga niya."Yuhoo! Binata na ang iyaking tropa natin!" sigaw ni leo tinaas pa ang bote. "Cheers!" sigaw nila.Yumakap sa'kin si tristan natawa ako at hinayaan s'ya, ngayon ko lang naramdaman ang ganitong saya. All my life, magulo ang buhay ko punong puno ng aksyon, daig ko pa superhero. Magulo at hindi basta-basta ang buhay ko but when i with him, it feels like home sakanya ko lang naranasan ang ganito.Lahat ng problema ko ay nawala kapag nandiyan s'ya, siguro kung may hihilingan man ako. Siguro ang makasama nalang s'ya at isa pa ang manatili sa tabi niya. 'Yun lang wala ng iba pa, feeling ko mas maapektuhan s'ya kaysa sa akin pagkatapos ng contract ko balik
[33]Tristan's POV:Nagising ako sa lakas ng hampas sa pintuan ng suit, sumiksik pa ako sa katawan ni cathalina pero ang ingay ng pinto! Dinilat ko ang mata ko at nasilaw pa sa araw na nanggaling sa balkonahe, agad akong napatingin kay cathalina na mahimbing ang tulog.A soft smile crept on my lips and kissed her forehead. Bumangon ako at kaagad na dinampot ang t-shirt ko, sinuot ko sakanya 'yun pati ang underwear niya. Nang maisuot ay kunot noo akong naglakad papunta sa pinto dahil sa hindi matigil na paghampas ng malakas.I opened the door, tumambad sa akin si amara. Galit ang mga mata na nakatingin sa'kin. Kunot noo ko s'yang tinignan."Bakit nasa suit ka ni cathalina?!" sigaw niya pilit pumapasok pero hinarang ko ang katawan ko sa harapan niya. "Bakit kayo mag kasama sa iisang suit!? Natulog pa talaga kayo sa iisang kama ha!" singhal niya. 
[34]Cathalina's POV:Namasyal kami sa kabuaan nang siargao, sobrang saya ko habang kasama ko s'ya halos siguro kada minuto tumatawa ako. Ngayon lang ako nakaramdam ng ganito at hindi ko pinagsisihan na may nangyari sa amin kagabi. Kapag s'ya ang kasama ko lahat pabor sa'kin, walang hadlang.Masakit pa rin ang gitna ng hita ko pero nakakalakad naman ako ng maayos, hindi ko naman alam na ganun s'ya karahas. Hindi ko makalimutan na ako ang una sa kanya kasi imagine, 21 years na at natiis niya 'yun kaya feeling ko proud ako sa sakanya. Hindi gaya ng ibang lalaki nakakailang babae at kung sinu-sino pero s'ya wala pa, ako palang."Baby, hindi ka pa ba nagugutom?" mahinang bulong niya habang nakayakap sa likod ko."Hindi pa, busog pa ako." saad ko sa kanya. "Mamayang gabi aalis ako." imporma ko sa kanya."Hmm.." saad niya at hinalikan ang leeg ko.
[35]Tristan's POV:Nandito ako sa suit naming dalawa ni cathalina, gabi na at wala pa rin s'yang tawag o text man lang. Nagaalala rin ako at isa pa namiss ko agad s'ya, wala akong ganang lumabas dahil sa wala rin naman akong gagawin. Bukas rin kasi ang balik ko dahil may event kaming pupuntahan at icecelebrate namin ang bagong tayong building na ginawa ko.It was a luxurious building at ako ang gumawa nun, gusto ng may-ari na pumunta ako doon. They want me to have a speech about some details and they want me to congratulate. Hindi ako pwedeng manatili ng wala ang bodyguard ko sa tabi ko, okay lang sana kung nandito si cathalina. Ayoko naman na abalahin s'ya baka may importanteng ginagawa at makaistorbo ako sa kanya.Kinukulit ako ni amara na mag bar kami pero ayoko, nandoon kasi ang mga kaibigan niya and i don't like hanging with them. Mas importante pa ang trabaho ko kaysa doon, kaya di
[36]Cathalina's POV:Huminga ako ng malalim at agad na inayos ang damit ko hindi ko alam kung paano ako nakarating sa kwarto ko. Paggising ko nalang nasa kwarto na ako at isa pa maayos na ang lagay ko, hindi ko iniinda ang sakit ng likod ko i let my wounds on my back.Even i can't see tristan, i always know wherebouts and kanina pa ako nakamasid sa kanya. Ako rin ang nagligtas sa eroplanong sinakasayan niya, may mga nakasunod sa kanya sa siargao at tahimik na nakamasid. Hanggang sa makasakay s'ya sa eroplano ay nakasunod pa rin sakanya kaya hindi na ako nagatubili pa nang malaman na hindi maganda ang lagay ng eroplano.Ako rin ang kumausap sa head manager na iurong ang fashion show, ayokong biguin si tristan at ayokong makita na madissapoint s'ya sa'kin. Mabuti nalang agad na pinaburan ang hiling ko, close ko ang head dahil minsan na rin niya akong naging modelo sa isa sa mga fashion sho
[37]Tristan's POV:Niyakap ko s'ya ng mahigpit, ang bilis ng tibok ng puso ko, hindi ko alam kung bakit kailangan pa na madilim. Dalawang araw na hindi kami nagkita, tapos ito at nandito nga s'ya sa tabi ko but hindi ko naman s'ya nakikita. Isa pa miss ko na s'ya, ngayon ko lang s'ya nakita."Baby..." mahinang saad ko habang nakayakap sa kanya. "I miss you so much.." mahinang bulong ko sa kanya.Nakasiksik lang s'ya sa leeg ko at ramdam ko ang mabigat niyang paghinga. Hinapit ko pa s'ya sa akin at hinalikan ang tuktok ng ulo niya."I'm sorry, kung ngayon lang ako nagpakita. Madami kasi akong inaasikaso." mahinang saad niya. "Proud ako sa'yo, alam ko na kaya mo kahit nandito o wala ako sa tabi mo. Gusto kong makita ka pero sa ngayon tiis ka muna ha?" mahinang saad niya at niyakap ang bewang ko."W-why?" mahinang saad ko hindi alintana ang mg
[38]Cathalina's POV:Napahagalpak ako ng tawa nang nakaawang pa rin ang labi niya habang nakayakap ang kamay niya sa bewang ko. Narealize ko na bakit ko pa patatagalin? Gusto ko na ang isang tulad niya, matagal bago ko narealize 'yun at alam ko sa sarili ko na gusto ko na ang tulad niya."Y-you.." hindi na niya natapos at tumawa ako sa kanya. "U-ulitin mo nga!" he demanded, pigil ang ngiti sa labi niya."Hindi ko ugaling ulitin ang sinabi ko." saad ko at dali daling tumayo sa kandungan niya."Baby!" he whinned. "Ulitin mo ang sinabi mo!" saad niya pa at ang lintek nagpacute pa talaga sa harapan ko!"Uh-uh." ngumisi ako at lumabas ng kwarto niya. "Get your ass off on your bed boss, baka malate ka sa trabaho." dagdag ko pa sa kanya.Huminga ako ng malalim para akong nabunutan ng tinik, i sigh at agad na bumaba. Wala dito
[39]Tristan's POV:SPGGusto kong matawa sa kanya na ngayon ay ang putla, pinipigilan ko lang ang sarili ko na hubarin ang saplot niya. Gusto kong makita mismo ng dalawang mata ko ang mga sugat niya, gusto kong itanong kung bakit o saan niya nakuha ang sugat na 'yun sa likod niya."Naiinip na ako.." saad ko sa kanya nakita ko ang paglunok at ang pagatras niya. "Ako na lang ang maghuhubad." saad ko akma tatayo ng pigilan niya ako."A-ako na.." mahinang saad niya kagat ang labi. "Bakit pa kasi kailangang maghubad?" bulong niya pa pero narinig ko naman.Ngumisi ako pero agad ring tinago nang hubarin niya ang coat niya, mariin ang tingin ko sa kanya na dahan dahan pang inaalis ang coat. Nakahalukipkip ako sa kanya nakatingin lang s'ya sa'kin habang tinatanggal ang butones sa polo niyang puti, agad akong napasinghap.N