XV. Mimic

December 4, 2:00 PM

"Demi, are you done?" rinig kong tanong ni Mommy sa labas ng kwarto ko.

Nagsuklay lang ako ng buhok at kinuha ko na ang bag ko, "Yes, mom. Palabas na po ako."

Naglakad ako patungo sa pinto ng kwarto ko at binuksan 'yon. Bumungad sakin si Mommy na nakangiti.

"Let's go?" tanong niya. Tumango nalang ako.

Papunta kami ngayon sa sementeryo kung saan ililibing si Mang Isko. Pinalibing agad siya dahil wala naman na daw pupuntang pamilya niya dahil hindi na mahagilap ang mga ito. Tanging ang nag-iisang anak niya nalang ang kasama niya sa buhay.

***

"Si tatay...hindi siya masamang tao. Hindi niya magagawa yung mga ibinibintang sa kaniya," umiiyak na sabi ni Ate Aurelia, ang anak ni Mang Isko. "Magmula ng mamatay ang nanay ko, si tatay lang ang laging nandiyan para sakin. Siya ang nagpalaki sa akin kaya masasabi kong isa talaga siyang mabait na tao."

Naramdaman ko ang paghawak ni Brix sakin. Tumingin ako sa kaniya at pilit na ngumiti.

Patuloy naming pinakinggan ang mga kinukwento ni Ate Aurelia tungkol sa tatay niya. Habang naririnig ko ang mga iyon, ramdam ko ang labis na pagmamahal niya para kay Mang Isko. And as I look to her eyes, all I can see is pain.

***

Nag-uwian na ang ibang mga tao na dumalo sa libing ni Mang Isko pero nagpaiwan kami dito nila mommy. Kakausapin daw niya kasi si Ate Aurelia.

"Natatakot ako," napatingin ako sa nagsalitang si Macey. Nagpaiwan din ang mga kaibigan ko dito. "Sunod-sunod na ang mga namamatay."

"Magpapasko pa naman," sabi naman ni Sofia.

Bigla akong nakaramdam ng awa para sa kaniya. Hindi na naman sila makukumpleto sa pasko.

"Guys, wait lang. Punta lang ako sa restroom," paalam ko sa kanila.

"Malayo ata ang restroom dito. Gusto mong magpasama?" tanong ni Brix.

"Pre, para-paraan ah," sambit ni Jayson.

Napailing na lamang si Brix, "Hindi ako katulad mo."

Ngumiti nalang ako, "Kaya ko na mag-isa, Brix. Antayin niyo nalang ako dito."

Naglakad na ako palayo. Actually, hindi ko rin alam kung saan banda ang restroom dito. Magtatanong nalang siguro ako.

Patuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa may nakita akong babaeng naglilinis ng puntod sa harap ko.

"Excuse me, ate. Saan po ang restroom dito?" tanong ko.

"Kumaliwa ka lang diyan, hija."

"Sige po. Salamat," kumaliwa ako doon sa daang tinuro nung babae hanggang sa matanaw ko na yung restroom.

Habang naghuhugas ng kamay ay bigla nalang ako nakarinig ng malakas na sigaw. Para bang galit na galit ito. Nagmadali akong mag hugas ng kamay at agad na lumabas.

Kasabay ng paglabas ko ay ang pagkalabog ng pinto doon sa banyo ng mga lalaki. Lumabas dito ang isang lalaking nakasuot ng black hoodie at may nakasukbit na backpack sa likod nito.

Napatingin siya sakin at para bang gulat na gulat na makita ako. Naningkit tuloy ang mga mata ko habang tinitignan siya.

Hindi kaya siya yung sumisigaw kanina?

Wait! Parang nakita ko na siya kanina.

"Mahal na mahal ko ang tatay ko..."

Habang nagsasalita si Ate Aurelia ay hindi ko mapigilang ilibot ang tingin ko sa paligid.

Sumasabay sa paggalaw ang mga dahon ng puno sa malakas na hangin. Ngunit, may isa pang nakaagaw ng atensyon ko.

Kunot-noo kong tinignan ang isang malaking puno na hindi kalayuan sa pwesto namin ngayon. Para bang may lalaking nakatingin dito samin. Itim ang buong suot niya at parang kanina pa siya nakamasid dito.

"Demi, anak, ano sa tingin mo ang pwede natin itulong dito kay Aurelia? Naaawa ako sa kaniya."

"P-po?" napalingon ako kay mommy.

"Gusto kong tulungan si Aurelia," sabi ni mommy.

Bago ako sumagot ay tumingin ulit ako doon sa puno pero wala na doon ang lalaki.

"Sino ka?" tanong ko sa lalaking kaharap ko ngayon. Sigurado akong siya yung nakita ko kanina.

Hindi niya sinagot ang tanong ko. Agad siyang tumalikod at naglakad palayo sakin.

Hindi ko alam kung anong meron sa kaniya pero hindi ko na natiis na sundan siya. Ang bilis niya maglakad kaya halos tumatakbo na ako para lang maabutan siya.

Puro damuhan na ang nadadaanan namin pero may mga puntod pa rin sa gilid.

"Oh my God!" tumigil ako sa paglalakad nang makitang tumama yung bag nung lalaki sa isang nakausling bakal. Bahagya itong nabuksan na hindi niya napansin.

Kahit takot ay nagpatuloy ako sa pagsunod sa kaniya. Hindi maalis ang tingin ko sa bag niya lalo na doon sa bagay na bahagyang nakasilip.

Puting maskara.

Yung killer! Baka siya yung killer.

Kinapa-kapa ko ang cellphone sa bulsa ng pants ko. Nang makuha ko 'to ay agad akong tinawagan ang number ni Brix.

"Brix, sumagot ka please..."

Nanginginig ang kamay ko. Hindi sinasagot ni Brix ang tawag ko.

Napatigil ako sa paglalakad nang mapansing nakatayo nalang ang lalaki. Napatingin ako sa malaking pader na nasa harapan namin.

Nasa dulo na kami at wala ng ibang dadaanan o malulusutan pa.

"Sino ka?!" pag-uulit ko ng tanong ko sa kaniya kanina.

Dahan-dahan siyang humarap sakin. Nakakatakot ang mga nanlilisik niyang mata. Napaatras nalang ako nang bigla niyang inangat ang hawak niyang baril at itinutok sakin.

"I-ikaw yung killer...ikaw ang pumatay sa pamilya ni Mayor pati na rin kay Mang Isko," kahit nanginginig ay pilit ko pa rin sinabi ang mga salitang iyon.

Muli kong tinawagan si Brix.

"Hello, Demi, nasan---"

"Brix, tulungan mo ako. Nandito yung killer."

"Nasan ka ba?"

Magsasalita na sana ako pero bigla akong napapikit nang makarinig ng isang malakas na putok ng baril.

"Demi!"

Gulat akong napatingin doon sa lalaki. Nakita kong umiiyak na siya at dahan-dahan na lumalapit sakin.

"Wag mo akong isusumbong. Wala akong kasalanan," kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

Patuloy pa rin ang paglapit niya sa akin kaya wala akong magawa kundi umatras.

"WALA AKONG KASALANAN!" sigaw niya at napatakip nalang ako ng tainga ko nang makarinig na naman ng putok ng baril.

Napailing-iling ako, "Baliw ka na! Pinapatay mo ang mga inosenteng tao. Hinding-hindi ka na makakatakas pa sa batas. Kailangan mong pagbayaran ang lahat ng ginawa mong kademonyohan!"

Muli siyang sumigaw na para bang nababaliw. Hindi ko na napigilan ang pagtulo ng luha ko nang mabilis siyang sumugod sakin. Hindi ako makakilos, napapikit na lamang ako nang itinaas niya ang baril niya at akmang ihahampas sakin.

Inantay kong tumama sakin ang baril ngunit wala akong naramdaman.

"Hayop ka! Demonyo!"

Nakita ko si Brix sa harapan ko, paulit-ulit na sinisigaw ang mga salitang 'yon habang binubugbog yung killer.

"Demi!"

Agad na lumapit sakin ang mga kaibigan ko at tinulungan akong makatayo.

Muli kong tinignan si Brix at yung lalaki. Duguan na ang mukha nung lalaki dahil sa bugbog ni Brix.

"Brix, tama na..."

Tumingin siya sakin. Puno ng galit ang mata niya.

"Demi," agad siyang lumapit sakin at niyakap ako. Hindi ko mapigilang umiyak.

"H-hindi ko sila pinatay..." napatingin kami doon sa lalaki, hirap na hirap siya habang sinusubukang tumayo. Humarang si Brix sa harap ko nang makitang hawak ulit nung lalaki yung baril niya.

"Hindi ko sinasadya. Hindi ko siya gustong patayin pero pinatay niya ang tatay ko," kumunot ang noo ko. Anong sinasabi niya.

Patuloy ang pag-iyak niya, "Si tatay nalang ang natitira sakin pero pinatay siya nung matandang 'yon. Pinatay niya ang tatay ko kaya napilitan akong patayin din siya."

Siya ang anak ni Ronaldo Corpuz?

"A-ayokong makulong," napaatras kami nang inangat niya ang baril niya.

"Hindi ako pwedeng makulong!"

Sa isang iglap, nakarinig nalang kami ng malakas na putok ng baril. Nabalot kami ng katahimikan matapos ng putok na 'yon.

Tinignan ko yung lalaking nakahandusay sa lapag. Basag ang ulo, duguan, at wala ng buhay.

Wala na siya. Pinatay niya ang sarili niya.

***

"Demi, nakuha ko 'to kagabi sa office ni daddy," inabot sakin ni Brix ang isang lumang dyaryo.

Tinignan ko 'yon at nakita ko ang isang larawan ng lalaking naka black hoodie at may maskara. 5 years ago pa ang article na 'to.

"Yung lalaki kanina sa sementeryo, hindi siya ang killer. Pero yung suot niya at yung mask na nasa bag niya, kaparehas na kaparehas nitong killer na 'to," aniya at tinuro ang nasa dyaryo.

Unti-unti ay may nabubuong ideya sa isipan ko.

"He tried to hide his identity by copying the real killer's tactics but he failed. Nahuli natin siya kanina kaya nagpakamatay nalang siya."

---