Ginising si Olivia ng tawag ng kanyang Nanay Becca sa telepono, “’Nak, andito ako kina Tonet. Puntahan mo kami dito, ‘tong kapatid mo, gusto na raw mamatay.”
“Ho? Bakit po, ‘nong nangyari?”
“Tangnang Roco, ayun me iba na raw dyowa, kasamahan din sa barko!” nangangatal ang boses na kwento nito sa kanya, “Kuu, ‘wag magpapakita sakin ang lalaking yun at puputulan ko ng ari ang gagong ‘yon!”
“Papunta na po ako dyan,” aniya. Hindi na siya naligo. Nagpalit lang s’ya ng t-shirts at shorts saka lumarga na. Kilala niya si Tonet kapag may problema, kung anu-anong kalokohan ang naiisip.
Nag-iinuman ang
Tahimik na kumakain ng lunch sa school canteen si Olivia nang mamataan niya si Anthony na papalapit sa kanya. Mabilis siyang umiwas ng tingin dito, binuklat ang dalang libro at nagkunwang busy sa pagbabasa pero mukhang di naman nito nagets ang ibig niyang ipahiwatig. Naupo ito sa tapat niya, abot tenga ang pagkakangiti. “Parang gusto ko nang mapikon sa ginagawa mo ah,” very friendly ang tonong sabi nito sa kanya, “Obvious namang iniiwasan mo lang akong kausapin. Tingnan mo yang book na hawak mo, baligtad oh!” Pinamulahan siya ng pisngi. Ang lakas ng tawa nito, natawa na rin tuloy siya. “I’m sorry.”&nbs
“How’s Sam and the baby?” nag-aalalang tanong niya. Kaninang tawagan siya ng Aunty Mila niya para ipaalam na nasa ospital ngayon si Samantha dahil nahulog ito sa hagdan ay halos paliparin na niya ang kanyang sasakyan. Si Samantha ang pinakamalapit niyang pinsan dahil halos sabay silang lumaki. Parang kapatid na rin ang turing niya rito. Umiiyak na yumakap sa kanya ang matandang tiyahin. Hindi magawang magsalita. Iyak lang ng iyak. “Aunty. . .” Maya-maya ay nakita niya si Edward na humahangos papalapit sa kanila. “What happened?” Galit na hinarap ito ng ka
MAAGA pa lang ay nakaabang na sa gate ng eskwelahang pinapasukan ni Olivia si Javier. Sinadya niyang hindi pumasok para lang makasigurong makikita niya si Olivia. Hindi niya ipinaalam kay Anthony ang tungkol dito. Ewan ba niya pero pagdating kay Olivia ay nakahanda siyang gawin ang lahat, kahit pa magbabad siya maghapon dito. Maya-maya ay natigilan siya nang matanawan ang isang pamilyar na babae, bumaba ng sasakyan. Ang lakas ng kalabog ng dibdib niya nang matiyak na si Olivia iyon. Lalapitan na sana niya ito ngunit natigilan siya nang makita ang lalaking kasama nito. And hell, kitang-kita niya nang halikan ni Olivia sa labi ang lalaki na pamilyar na pamilyar sa kanya. Gulong-gulo ang utak niya. Kailan pa naging girlfriend ni Kuya Gab si Olivia?&
NAGULAT SI GABRIEL nang sugurin siya ni Javier sa opisina at bigla na lamang suntukin. Kitang-kita niya ang galit sa mga mata nito habang nakakuyom ang mga palad. Nuon lamang niya nakitang nagalit ng ganun ang kapatid. “Javier. . .”Kung hindi lamang niya ito kapatid ay baka gumanti rin siya ng suntok dito. Naguguluhang tiningnan niya ito. “How could you? You betrayed me. . .” nangingilid ang luhang sabi nito, “Alam mo naman kung gaano ko kagusto si Olivia, di ba? Pero bakit sya pa? bakit sya pa Kuya?” Natigilan siya. Paano nitong nalaman ang tungkol sa kanila ni Olivia? “Javier, let me explain. . .”&nb
“KUNG MAY NATITIRA ka pang kahihiyan kahit na kaunti lang, layuan mo na ang pamilya namin. Layuan mo na si Gabriel. . .” No. Hindi ko kakayanin kapag nawala sa akin si Gabriel. . .pero wala siyang lakas ng loob na isatinig ang laman ng kanyang dibdib. Sa halip ay hindi na niya napigilan ang pagpatak ng kanyang mga luha. Iniisip pa lamang niyang magkakahiwalay sila ni Gabriel ay parang sasabog na ang dibdib niya. And yet, habang iniisip niya ang sinasabi ni Samantha ay parang isa iyong masakit na katotohanan na gumuguhit sa bawat himaymay ng kanyang katawan. “Actually, hindi naman seryoso si Gabriel saiyo. Hindi mo ba naisip na sinong lalaki ang magseseryoso sa isang prostitute na kagaya mo?”&
“Pwede bang dalhin mo ‘ko dun sa Tagaytay, dun sa retaurant na pinagdalhan mo sakin nuon pero di ko man lang natikman iyong food kasi nga nakita natin dun iyong kaibigan ko?” Malambing na tanong ni Olivia kay Gabriel habang nakaharap siya dito, nakahiga sa dibdib nito, “Please?” Hinagod nito ang buhok niya. “Gusto ko lang matikman iyong food na in-order natin. S-saka iyon sana iyong first date natin kaso napurnada naman,” aniyang bahagyang napasimangot nang maalala ang naunsyami nilang date. Gusto niyang bago man lang sila tuluyang magkahiwalay ni Gabriel ay makapag-date man lamang sila. God, iniisip pa lamang niyang maghihiwalay sila ay nagsisi
“Finish your food first okay?” mariing sabi ni Olivia kay Stacey, ang kanyang dalawang taong gulang na anak. Humaba ang nguso ng bata saka muling itunuloy ang pagkain ng chicken. Nasa loob sila ng isang sikat na fastfood restaurant, katatapos lang nilang magsimba kasama si Nanay Becca at Tonet. “Sorry sweety, mamaya na lang tayo magplay after mong kumain ha, baka kasi mapagalitan tayo ng mommy mo eh,” ani Tonet dito. “It’s okay Tita Tonet,” naka-smile nang sabi ni Stacey. “Naku, ang bait talaga ng apo ko, manang-mana sakin,” si Nanay Becca. “Mana sakin ‘yan ‘nay!” nakangising sabi ni Tonet.
KASAMA ni Gabriel si Janice para sa business meeting and yet wala sa pinag-uusapan nila ang utak niya. Gusto niyang mainis sa sarili. Bakit ba hanggang ngayon ay ganito pa rin ang epekto sa kanya ng babaeng iyon? Damn. Ilang beses na niyang pinagalitan ang sarili niya. Ilang beses na niyang sinubukang kalimutan ang babaeng iyon ngunit hindi niya magawa. At hanggang ngayon, ganito pa rin ang epekto nito sa kanya. Nayayamot na siya sa kanyang sarili. Bakit ba hindi ito mabura sa utak niya? For God’s sake, may pamilya na ito. Dapat mag-move on na rin siya kagaya nito! Napatiim bagang siya nang maalalang muli ang ginawa nito sa kanya. Kung saan-saang lupalop niya ito hinanap. Umarkila pa siya ng private
“NIKS. . .” Masayang-masayang niyakap ni Tonet ang kasintahan. Hindi na naman niya mapigilan ang pagpatak ng kanyang mga luha. Akala talaga niya ay hindi na niya ito makikita pa. Nuong huli silang magkasama ay ang hina-hina na nitong tingnan ngunit nagulat siya nang makita niya itong muli, medyo bumalik na sa dati ang porma nito. Kulay rosas na rin ang mga pisngi nito hindi paris nuon na ang putla-putla. “Nung sabihin sakin ni Gabriel na nakapag-book na siya ng ticket para sa inyong lahat, iyak ako ng iyak sa sobrang saya. God, I missed you so much!” Sabi ni Anika sa kanya. “Hmm, mamaya na ang loving-loving. Saan ba me masarap na kainan dito, duon tayo mag-lunch!” Sabat ni Nanay Becca sa dalawa
“SIGURO naman kaya mo na?” Pilyang tanong ni Olivia kay Gabriel habang naka-angkla ang kanyang mga kamay sa leeg nito, may katuwaan sa kanyang mga mata habang nakatitig siya sa guwapong mukha nito. Hinding-hindi niya pagsasawaang titigan ang kanyang si Gabriel. “Hindi ka na ba makapaghintay?” Tanong nito saka hinapit ang kanyang katawan para madama niya ang naghuhumiyaw nitong pagkalalaki. Napangisi siya. Pinisil-pisil ni Gabriel ang puwitan niya, “Namiss koi to,” malambing na sabi nito sa kanya, naghinang ang kanilang mga labi. Dalawang buwan rin ang hinintay nila bago tuluyang gumaling ang mga sugat ni Gabriel. Ngayong nasa maayos na ang lahat
“SIGURADO ka bang kaya ap a?” Makailang ulit na tanong ni Olivia kay Gabriel nang magpilit na itong lumabas ng ospital. Hinapit siya nito, “Mas malakas pa ako sa kalabaw.” Nakangising sagot nito sa kanya. Napanguso siya, “Nakakapagtrabaho ka naman dito habang naka-confine ka, bakit nagmamadali ka naman atang lumabas?” “Alam mo namang hindi ako sanay na nakahilata lang maghapon dito sa hospital bed,” anito, “Besides, I can’t wait to see Arlyn in jail. Kailangan ko nang pairmahan sa kanya ang mga documents.” “Basta, huwag kang masyadong magpapagaod, hindi pa gaanong magaling ang mga sugat mo,” paalala niya dito.
“I LOVE YOU,” paulit ulit na sambit ni Tonet kay Anika nang mag-video call siya. Nagsisikip ang dibdib niya habang nakikita si Anika sa kalagayan nito. Ramdam niyang hirap na hirap na ito at pinipilit lang maging masigla kapag kausap siya. Minsan tuloy ay gusto na niyang sabihin ditto na okay na siya. Na kaya na niyang tanggapin ang kung anumang kahihinatnan nito dahil hindi na niya kayang makita pa itong nahihirapan. Ngunit gusto pa niya itong lumaban. Alam niyang makapangyarihan ang utak ng tao. Mas lalong makapangyarihan ang Diyos kaya ang gusto niya ay lumaban pa ito hangga’t kaya nito. Hindi sa pagiging selfish, ngunit alam niyang kapag ginusto ng utak nito, kakayanin rin ng katawan nito. Kaya hangga’
“ANIKA, mabuti naman at napatawag ka? Kumusta ka na?” “I’m okay. My God, hindi ko alam na muntik ka na palang mapatay ng babaeng iyon!” Sabi ni Anika kay Gabriel nang magvideo call ito sa kanya. “Wala ito, malayo sa bituka!” Sabi niya ditto, “How about you? Kumusta ka na? Babalik kami nina Olivia dyan, may mga documents lang akong aayusin ditto. Susurpresahin namin si Tonet. Saka na naming ipapaalam sa kanya na babalik kaming lahat dyan para masamahan ka namin. . .” “Hindi pa nga gaanong magaling ang sugat mo, magpalakas ka na muna. Saka bakit trabaho kagad ang inaasikaso mo?” “Habang nagpapa
“ANAK, nang dahil sa akin nalagay ka sa ganitong sitwasyon,” Halata ang guilt sa mukha ng Mama ni Gabriel nang tingnan siya, “Hindi ko siguro mapapatawad ang sarili ko kung may nangyaring masama saiyo. Thank God, walang natamaang vital parts sa katawan mo kahit na nga ang daming saksak na tinamo mo,” sabi nitong biglang napatiim bagang, “Baliw talaga ang Arlyn na iyon. I can’t believe ako pa mismo ang nagtulak saiyo na pakasalan ang babaeng iyon!” Kita niya ang pagsisisi sa mga mata nito habang nagsasalita. “Nangyari na ito, Ma. Ang tanging magagawa na lang natin ay magtulungan para masentensyahan sila ni Ninong Jaypee nang habambuhay na pagkabilanggo.” Aniya sa ina. “Salamat at sa
“ANAK. . .” Umiiyak na niyakap ni Arlyn ang kanyang anak saka tumingin sa kanyang ina, “Salamat at pinagbigyan ninyo ang kahilingan ko.” Aniya ditto. “Kung ako lang ang masusunod, ayoko na sanang makita ka pa,” Galit na sabi nito sa kanya, “Pero naisip kong karapatan pa rin naman ng anak mo na makilala ka. H-hindi ko lang alam kapag nagkaisip na siya k-kung ikatutuwa niyang malaman ang dahilan kung bakit ka narito sa bilangguan. Hindi ka na nahiya sa mga kalokohang ginawa mo!” “Kaya nagawa ninyo akong tikisin?” Punong-puno ng hinanakit na tanong niya ditto. Tiningnan siya nito ng masama, “Anong gusto mong gawin namin? Yang katigasan ng ulo moa ng nagdala saiyo sa kapahamakan.
“ANONG GINAGAWA MO DITO?” Walang kaemo-emosyon na tanong ni Arlyn kay Olivia nang dalawin siya nito. “Gusto ko lang makasiguradong nasa bilangguan ka nan gang talaga at hindi na makakatakas pa!” Sagot nito sa kanya. Ngumiti siya, “Who knows, baka bukas makatakas ulit ko?” Nang-aasar na sabi niya rito. “Iyon ang hinding-hindi na mangyayari. I’ll make sure makukulong ka na ng habang buhay dito.” Tiningnan niya ito ng masama, “Kung meron mang dapat mabulok sa bilangguan, ikaw iyon dahil inagaw mo ang asawa ko. Ninakaw moa ng karapatan ng anak ko!” Napa
NAPAKISLOT si Arlyn nang matanawan si Olivia papalabas ng airport kasama ng anak nito at ng Yaya. Sa unahan at sa likuran ng mga ito ay mga body guards. Napaismid siya saka inihanda ang sarili. Susugurin niya si Olivia. Iyon lamang ang tanging paraan para mawala na ito sa buhay niya. Huminga siya ng malalim. Wala ng atrasan ito. Kailangan niya itong mapatay. Susugod na siya nang makita niya si Gabriel na bumaba ng sasakyan at tila sabik na sabik na sinalubong ang mag-ina. Parang biniyak ang dibdib niya nang halikan at yakapin nito nang mahigpit si Olivia. Kitang-kita niya sa anyo ni Gabriel ang excitement at ang katuwaan habang kasama si Olivia. Kaila