“HINDI ko sya pinagtataguan. Nagkataon lang na naging busy ako!”
“Tito, alam ko at alam mo ang totoo. Pati ba naman tayo, magbobolahan pa?” Sabi ni Arlyn sa matanda. Ayaw na niyang galitin ito. Mas mabuting intindihin na lamang niya ito, “Hindi mo ako kalaban, Tito. Kaya kapag ako ang kausap mo, magsabi ka na lang ng totoo, okay?”
Dinig niya ang malalim nitong pagbuntong hininga.
“Okay, okay. Nga pala, ba’t napatawag ka na naman? Di ba magkikita naman tayo bukas?”
“Gusto ko lang magbigay ng warning. Alam kong iniimbestigahan nila ang lahat ng mga naging transactions mo sa kompanya.”
“H-HINDI, n-napuwing lang ako,” sagot ni Tonet. Hiyang-hiya siyang makita nitong umiiyak siya. “Wala namang masama kung aminin mong umiiyak ka. Maski ako, umiiyak. Anyway, hindi kita pipilitin kong ayaw mong magsabi sakin. Basta nandito lang ako kapag kailangan mo ako.” Tumango siya dito saka napakamot, “Eh, wag mo na sanang makwento kay Niks na nahuli mo kong umiiyak,” hiling niya dito. “Areglado. Kaw pa, malakas ka sakin!” “Salamat Gab. Nga pala, may iuutos ka ba?” “Aalis tayo,” anito sa kanya, “Ilabas mo iyong
“KAPAG NAWALA si Olivia, mas madali na para sa aking makuha ang buong atensyon ni Gabriel, Tito Jaypee. And once makuha ko na ang buong atensyon nya, may pag-asa ng mapaibig ko sya!” Aniya sa tiyuhin, “Kung hindi man, at least magstay sya sa akin dahil may anak kami. Tama, hindi ba?” Isang malalim na buntong hininga lang ang narinig niyang sagot nito. “Tito, I need your help. Hindi ko magagawa ang lahat ng ito kung wala ang tulong ninyo,” nakikiusap na sabi niya dito. Ito lang ang paraan na naiisip niya, ang mawala sa landas niya si Olivia para makuha niya si Gabriel. “Maski nuong nawala sa buhay ni Gabriel si Olivia dahil nga nagkaroon siya ng amnesia, hindi mo naman nagawang makuha ng buo ang atensyon ni
“NAKAHANDA na akong sumuko.” “Sigurado ka na ba dyan, Papa?” Paniniyak niya sa ama. Tumango ito. “No!!!” Giit ni ng kanyang ina na hindi nila namalayan na nakikinig pala sa usapan nilang dalawa. “Hindi ka susuko, Arnel. Hindi mo sisirain ang reputasyon ng ating pamilya. Hindi mo sisirain ang pangalan nating dalawa. Alam mo ba kung ano ang impact nyan sa ating mga negosyo? We worked so hard for this, Arnel. Lahat ng tinatamasa natin ngayon ay dahil sa puyat at pagpupunyagi natin, pagkatapos, hahayaan mo lang masayang ng ganun ganun na lang? Hindi ako papayag!” “Hindi sana mangyayari ito kung d
“I MISSED you so much,” sabi ni Gabriel habang unti-unting bumababa ang mga halik nito sa kanyang dibdib. Napaungol siya sa kiliting inihatid niyon sa kanya. Kumuskos ang kanyang mga kuko sa bed sheet. Napaigtad siya nang supsupin ng mga labi nito ang kaliwa niyang nipples. Habang ang isa nitong kamay ay abala sa paglalaro sa kanang bahagi niyon. “God, hindi ko naramdaman kahit na kaninong babae ang ganito, saiyo lang,” bumaba ang mga labi nito sa kanyang pusod. Hanggang mahantong ito sa pagitan ng kanyang mga hita. Napahiyaw siya sa kiliting idinulot ng dila nito nang pasukin nito ang kanyang kweba. Ramdam niya ang paglabas ng katas mula duon. Napasabunot siya dito.&n
NAPALABAS ng banyo si Gabriel nang marinig na sumisigaw si Stacey at Olivia. “Daddy, I saw a monster in the window!” sigaw ni Stacey. Kunot-nuong napatingin sa bintana si Gabriel. May maskara sa may bintana. Naiiling na binuksan niya ang bintana at dinampot ang maskara sa labas niyon saka nilapitan ang anak, “Baby, this is not real, okay? Baka nasabit lang dito.” Kinuha sa kanya ni Olivia ang maskra at lumabas ng kuwarto, “Sinong naglagay ng maskara na ito sa may bintana?” “Ano ba yan?” Tanong ni Nanay Becca saka, “Ah, ako ang naglagay nyan dyan sa may bintana mo.”&n
“KANINA ka pa dito sa loob ng kwarto?” Nag-aalalang tanong niya sa balingkinitan na babae. Nakangising lumapit ito sa kanya. Curious ang anyo nitong tiningnan siya ng matiim, “Oo, narinig ko lahat ng sinabi mo. Mamatay tao ka ba?” “Ano sa palagay mo?” Tiningnan siya nito mula ulo hanggang paa, “Mukha ka namang disente. At saka wala kang tattoo kagaya ng Uncle ko. Iyon talaga, mamatay tayo.” Napalunok siya, “M-may Uncle kang mamatay tao?” Hindi makapaniwalang tanong niya dito. Naisip niyang baka ito na ang sign para masolve ang problema nila ni Arlyn. 
INABUTAN ni Gabriel sa kwarto si Arlyn, bumangon ito pagkakita sa kanya. “Mabuti naman umuwi ka na. . .” tila naglalambing na sabi nito, “Namimiss na kita eh. Parang hindi tayo mag-asawa.” Hindi niya ito inimikan, kinuha lang niya ang kanyang mga gamit. “A-anong ginagawa mo? Huwag mong sabihing aalis ka na naman?” Tanong ni Arlyn. Hindi siya sumasagot. Iritadong-iritado na siya sa babaeng ito. Hindi na niya kayang magtagal pang kasama nito. “Saan ka na naman pupunta? Dun sa kerida mo? Kapag itinuloy mo yan, sasampahan ko ng kaso ang babaeng iyon!&rd
“WHAT?” Gulat na tanong ni Arlyn. Nagtatangis ang mga bagang ni Arnel nang iabot niya kay Arlyn ang hawak na documents. “H-Hindi ko alam ang tungkol dito,” sabi ni Arlyn habang binabasa ang documents niya dito, “Si Tito Jaypee lang ang may gawa lahat ng ito. K-kaibigan nya ang manager ng bangko. Hindi ko alam ang tungkol dito.” Napangisi siya. Sa kauna-unahang pagkakataon ay nakita niya ang takot sa mukha ni Arlyn. Mabuti na lamang at kaibigan niya ang Presidente ng bangko, madali siya nitong natulungan tungkol sa account nito. “One hundred million ang pumasok sa loob ng account mo sa loob ng anim na buwan, Arlyn. Paano mo ipap