Chapter 12

BYEONGYUN’S POV

Pasado alas dyes na ng umaga at tatlumpung minuto na akong huli para sana sa huling meeting ng Department tungkol sa selebrasyon ng Buwan ng Wika bukas.

Ano ba’ng magagawa ko kung sa tingin ko’y mas importante ang bagay na inuna ko kaysa sa meeting na dapat ay naroon ako bilang Presidente ng buong CTELA?

Habang nakatayo sa harap ng aking sasakyan ay namulsa ako’t muling sumulyap sa police station na aking pinanggalingan kanina.

Why are there so many unfair people?

“Soksanghaeyo. Jinjja! Aish!” It’s really upsetting. Tsk!

Napabuntong-hininga ako bago ko napagpasyahang pumasok na sa loob ng sasakyan.

Saktong pag-locked ng aking seatbelt ang pagtunog ng aking telepono mula sa bulsa ng aking polo. Kinuha ko naman agad iyon.

Nang makita kong si Tito Paps ang nag-text sa akin ay agad ko iyong tiningnan at binasa.

“Maraming salama