DEBORAH’S POVI was sitting among these men, Einon, Watt, and Byeongyun. Isa-isa ko silang tinititigan habang nag-uusap sila sa harap ko sa isang glass table. In the North was our best choice for lunch after morning class. Treat ni Byeongyun.Napabuntonghininga na lamang ako nang maalala ko ang mga pangyayari nitong mga nakaraang araw. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o hindi ngayong may patunay na laban kay Choi Soobin. Maraming nangyaring hindi ko inaasahan at isa na doon ang ginawa ni Watt.“I won’t judge you for liking Choi Soobin, nagmamahal ka lang naman,” nakaismid na sabi ni Einon kay Watt na tahimik lang na nakasandal sa kaniyang upuan. “Mahal kita pero hindi ako support, bro.”Parang noong isang araw lang ay halos lumuwa ang mata ni Einon nang aminin sa amin ni Watt na gusto niya si Choi Soobin. Si Byeongyun? Hindi ko alam.“Isa pa, hindi ko pa rin matanggap na nagawa mong maglihim sa amin. Ang galing mo doon, hindi ko nahalatang marunong ka palang umibig,” nanunuksong dag
DEBORAH’S POVTumahimik ang buhay ko for the past few days. Walang nananakit sa akin o nangti-trip. Nakakahinga na ako nang maluwag na hindi iniisip kung may mangyayari na namang masama sa akin.“Pupunta ako sa canteen,” I announced, looking at the three boys. “Sasama ba kayo?”Mabilis pa sa alas kuwatrong tumayo si Byeongyun sa tabi ko. Tumayo na rin sina Einon at Watt habang tumatango.Sampung araw na rin ang nakakalipas matapos kaming ipatawag ng Board of Discipline. The penalty of expulsion of Choi Soobin with prior approval of the Secretary together with the supporting papers were forwarded to the Regional Office. Oo, mae-expel na si Soobin.Pagdating sa canteen ay bumili lang kami ng iced coffee saka naupo sa bakanteng table.“Threathening another with infliction of harm upon his person, destroying property belonging to any member inside the school, participating in brawls or inflicting physical injuries on others inside or outside the campus, physically assaulting any student,
DEBORAH’S POV Maaga akong nagising kinabukasan. Buhay na buhay ang group chat namin nila Byeongyun, Einon, Watt, and Bavi nang mag-online ako. Yes, kasama si Bavi. A week old pa lang ang group chat namin. “Balita ko umalis na raw si Soobin?” entrada ni Einon. “Hindi man lang nagpaalam sa akin,” tugon ni Watt na may umiiyak na emoji. “Salamat daw sa tula, Watt. Pero sorry, hindi ka raw talaga niya type,” sabi ko. Ang harsh ng dating pero iyon talaga, e. Para maka-move on na rin talaga siya. “Paano mo nalamang binigyan ko siya ng tula?” “Hala, ang corny mo talaga, Watt. Oh ayan ha, hindi ka talaga type,” pang-aasar pa ni Einon. “Pero nice guy ka daw naman, Watt,” sabi ko. Pampalubag-loob sa kaniya. “Did you two talk?” biglang singit ni Byeongyun. “Oo, saglit. Bago siya umalis kahapon. She apologized to everyone,” sagot ko. “Ikaw, kinausap mo pa ba siya?” “Nah.” “If Soobin’s really leaving, mukhang magiging okay na ang mga susunod na araw para sa iyo, Mexico,” Bavi commented.
DEBORAH’S POV“Hindi naman katulad ng pagtae ang pagkakagusto sa isang tao,” saad ni Watt na nakapagpasamid kina Byeongyun at Einon. Pati ako ay napatitig sa kaniya. “Kapag naitae mo na, wala na iyong feeling na natatae. Iyong pagkagusto ko sa kaniya, hindi gano’n.”“Gross.” Napailing si Byeongyun.“Kadiri,” ismid na sabi naman ni Einon.“Ikaw ba, hindi?” Biglang tumaas ang kilay ni Einon sa banat ni Watt. Akala mo ba hindi ko alam na nagkagusto ka kay Deborah?”Ay king ina, Watt.Agad akong napamulaga sa aking narinig. Mabilis ding umakyat ang lahat ng dugo sa mukha ko nang magtama ang tingin namin ni Einon. Ang bilis namang sumegwey ng topic?“Ha?” Napaawang na lang ang bibig ko. Hindi ko kasi inaasahan na mauungkat pa iyon. Hindi ko rin nabanggit kay Byeongyun kasi para saan?Pero sabagay. Ang alam ko lang naman ay nagkagusto sa akin si Einon. Hindi ko alam kung bakit at paano niya ako nagustuhan. Hindi ko na rin naman siya tinangkang tanungin dahil ang pag-amin niya sa nararamdaman
BYEONGYUN’S POV“Zero, oneul sigangwa nalssi,” Zero, today’s time and weather, nakapikit kong utos kay Zero.“The time is 6:32 am. Humidity is 96%, 4% rain probability, precipitation is 0.01016 mm, wind chill is 26, dew point is 25, 6% cloud cover, and UV index is 0.”“Kamsahamnida.” Thank you.Dahan-dahan ay tumayo na ako mula sa pagkakahiga ko. Nilapitan ko na rin ang floor-to-ceiling na pinto at nagsisilbi na ring bintana sa aking kuwarto saka hinawi ang kurtinang nakaharang dito.“Nalsi johjyo?” Nice weather, isn’t it? sabi ko sa oras na tumama ang sinag ng araw sa aking mukha.“Ye, majjayo,” Yes, that’s right, tugon ni Zero.Voice command ang bahay ko. At iyong kinakausap ko kanina ay si Zero, pang
BYEONGYUN’S POV“Nakakapagtaka. Hindi naman niya ito nabanggit noong unang araw ng pasukan.”“Baka confidential, bro?”“Nan molla,” I don’t know, bulong ko sa aking sarili.Nakatitig lang ako sa bagay na napulot ko kanina sa CR nang maramdaman kong nag-vibrate ang aking telepono.“Go ahead. May sasagutin lang akong tawag,” sabi ko roon kina Einon at Watt habang nasa hallway kami patungong classroom.Bahagya ko namang binagalan ang aking paglalakad saka sinagot ang tawag. Itinago ko na rin sa aking bulsa iyong hawak ko kanina.“Yes?”“Ya eodiya?” Hey! Where are you? sabi noong babae sa kabilang linya. Siya ang nag-iisang kapatid ko, si Ate Jiyun.“Hakgyo. Wae?”
DEBORAH’S POV“Bakit gan’yan ka? Hindi nakakasawang kasama maghapon. Puro tawanan, may kasamang asaran, pero sa dulo’y—”Nahinto ang aking pagkanta nang may dumaang palaka sa may paanan ko habang naliligo ako sa banyo.“Hoy, palaka!” sigaw ko rito. “Sinisilipan mo ba ako?” Hindi ako pinansin ng palaka at dire-diretsong nagsuot sa butas na labasan ng tubig.“Basta kapag narito tayo sa school, gusto ko na nasa tabi lang kita. Ako na ang bahala sa iyo pagkatapos. I’ll do my duty as well as your Byeongyun.”Napailing ako’t napanguso. “Ayaw niyang may feeling nagmamay-ari sa kaniya pero ano iyong ‘your Byeongyun’ na sinasabi niya? Tunog akin siya ah,” bulong ko sa aking sarili habang nagsa-shampoo.“I told you already na ako na ang makikita mo, makakausap mo, at makikita mo araw-araw dito sa school.&rdquo
DEBORAH’S POV“Sinong kinakausap mo? Saglit pa lang akong nawawala sa tabi mo, kung sinu-sino na agad ang kinakausap mo.”Sinimangutan ko na lamang siya’t nagsulat ng kung ano sa aking notebook.“Tss. Wala,” maikli kong sagot sa kaniya.“Ano ba’ng ginagawa mo?"“Hindi ba obvious? Nagsusulat ako.”“Yeah. I mean, what’s it all about?”Tiningnan ko siya. “Bakit ka curious?”“Masama ba’ng magtanong?”“Hindi,” patuloy kong tugon.“Ano kasi iyan?”Sa tangkad niya’y hindi ko agad magawang bawiin sa kaniya iyong aking notebook nang magawa niya itong hablutin mula sa akin.“Synopsis? Oh, so you’re writing a story?” sabi niya sabay lipat nito sa kabilang page.“Ibalik mo na iyan, ano ba? Hoy!”“Wait. Just let